Bron Ricardo Vaz venezuelanalysis 21 september 2021 ~~~
De producenten wezen met de vinger naar het particuliere management voor de verlamming van de fabriek en zwoeren deze te “redden”.
Mérida, 21 september (venezuelanalysis.com) – Suikerriettelers hebben de Santa Elena-fabriek in Majaguas, in de deelstaat Portuguesa, bezet.
In een video die op 16 september op de sociale media werd uitgezonden, kondigden lokale campesinos de handeling aan als een eerste stap om de fabriek te redden.
“De suikerrietproducenten zijn hier en nemen deze suikerfabriek over die vernietigd is. Er staat een oogst voor de deur en we hebben antwoorden nodig!” zei Blondy Sangronis, woordvoerster van de plaatselijke campesino-vereniging die op haar beurt deel uitmaakt van de Nationale Confederatie van Bolivariaanse Suikerriettelers (Concaboven).
De fabriek van Santa Elena was een van de vele activa die in 2019 in het kader van de “strategische alliantie” naar de privésector werden overgeheveld. In die tijd droeg de Venezolaanse regering een reeks staatsbedrijven over aan gouverneurs die vervolgens concessies ondertekenden aan particuliere bedrijven. De fabriek van Majaguas werd overgedragen aan het bedrijf Agrologística del Llano, dat eigendom is van de machtige plaatselijke zakenman en landeigenaar Generoso Mazzocca.
In een interview met Tatuy Tv en Venezuelanalysis legde Sangronis uit dat de nieuwe beheerder de fabriek naar de ondergang heeft gevoerd. Volgens de lokale activist werd in 2020 slechts 13 duizend ton suikerriet verwerkt, iets meer dan 10 procent van de 168 duizend in het jaar daarvoor onder het beheer van de Venezolaanse Suikermaatschappij (CVA), die in handen is van de staat. Volgens de website van het bedrijf heeft de fabriek een verwerkingscapaciteit van 5.600 ton per dag (ruwweg 2 miljoen per jaar).
De fabriek werd in 2010 door de regering van Hugo Chávez genationaliseerd nadat de voormalige eigenaar zich schuldig zou hebben gemaakt aan hamsteren en andere onregelmatigheden. De regering Chávez bracht verschillende ondernemingen onder staatscontrole, waaronder verschillende suikerraffinaderijen.
Sangronis verklaarde dat de oogst van dit jaar niet verwerkt zal worden. In sommige gevallen zullen de campesinos hun productie naar een andere fabriek 30 kilometer verderop brengen, maar het tekort aan diesel vormt een extra obstakel.
Volgens de woordvoerster is het huidige scenario “kritiek en dringend”, aangezien 800 gezinnen verdeeld over drie gemeenten (Agua Blanca, Páez en San Rafael de Onoto) en de plaatselijke economie afhankelijk zijn van de suikerrietproductie. Sinds de fabriek in particuliere handen is overgegaan, zijn velen gedwongen over te schakelen op andere voedingsmiddelen of het land te verlaten, aldus de commissaris.
Toch zou de situatie in de nabije toekomst kunnen veranderen. Volgens de campesinoleider wil de regering van Nicolás Maduro de concessie van de fabriek aan het bedrijf Agrologística del Llano intrekken, maar de gouverneur van Portuguesa heeft geweigerd om daarvoor te tekenen.
“Wij begrijpen niet hoe een magnaat die vorig jaar niet eens zijn schulden heeft afbetaald, nog steeds beschermd kan worden”, klaagt ze. Sangronis betreurde eveneens dat er geen openbare inventaris was opgemaakt van de activa van de suikerfabriek vóór de overdracht van het beheer.
In Santa Elena waren de suikerriettelers niet de enigen die getroffen werden, aangezien de groep van Mazzocca bij de overname meer dan 450 werknemers van Agrícola Yaracuy ontsloeg. Agrícola Yaracuy is een landbouwbedrijf van 4000 hectare dat aan de fabriek is verbonden met het oog op de bevoorrading ervan. De arbeiders zijn echter op het land gebleven en verbouwen voedsel.
“De kameraden vechten en zij hebben ook antwoorden nodig,” verklaarde Sangronis, verwijzend naar de regularisatie van landtitels.
Het model van de strategische alliantie is de afgelopen maanden in opspraak geraakt. Het bedrijf Pedro Camejo, eveneens in de deelstaat Portuguesa, was een ander bedrijf dat werd overgedragen aan een plaatselijk bedrijf, waardoor kleinschalige producenten werden benadeeld. In de suikersector zijn er ten minste twee andere fabrieken waar organisaties van boeren en vakbonden zich tegen het nieuwe management hebben verzet.
In de Pío Tamayo-fabriek (deelstaat Lara) hebben arbeiders geprotesteerd om te eisen dat het Veinca-consortium zijn afspraken nakomt. In Cumanacoa (deelstaat Sucre) hebben plaatselijke volksorganisaties zich aangesloten bij de rietsuikertelers om antwoorden van de regering te eisen nadat het bedrijf TecnoAgro zijn verplichtingen niet was nagekomen.
Sangronis voegde eraan toe dat de confederatie van suikerproducenten zich bij de inspanningen aansluit om van de regering te eisen dat zij actie onderneemt. Zij herinnerde aan een verklaring van Maduro in augustus waarin hij aandrong op het herstel van de suikerproductie. “We zullen doen wat nodig is,” bevestigde de president in een televisietoespraak.
“Wij blijven ons volledig inzetten voor het socialistische project van Chávez en vertrouwen erop dat de regering alles in orde zal maken”, aldus Sangronis. Producentenverenigingen hebben naar verluidt vergaderingen gehouden met commissies van de Nationale Assemblee en het vice-presidentschap. “Zelfs als er een particuliere investeerder nodig is, moeten de mensen die produceren hun rol spelen. Wij willen deze molen redden.”
De woordvoerster deed een beroep op de autoriteiten om de productie van klein en middelgroot suikerriet te stimuleren, omdat deze sector volgens haar zeer weinig steun ontvangt en gedwongen is te concurreren met ingevoerde suiker.
Topfoto: Plaatselijke campesinos willen dat de regering actie onderneemt om de suikerfabriek van Santa Elena te reactiveren. (Archief)
This work is licensed under a Attribution Non-commercial No Derivatives Creative Commons license