VS |
15 februari 2023
Bron: Pepe Escobar 
Strategic Culture Foundation 14 februari 2023 ~~~~.

Wat er overblijft voor ons allen is om te zwemmen in een moeras dat vol zit met verwaarloosde handlangers, onbetrouwbare dekmantels en intel vervuiling.

Seymour Hersh’s schokkende rapport over hoe de regering van de Verenigde Staten afgelopen september de Nord Stream 1 en 2 pijpleidingen in de Oostzee opblies, blijft aanhoudende geopolitieke schokgolfen veroorzaken over het hele spectrum.

Behalve natuurlijk in de parallelle luchtbel van de Westerse mainstream media, die het volledig hebben genegeerd, of in een paar geselecteerde gevallen hebben besloten de boodschapper af te schieten, door Hersh af te doen als een “in diskrediet geraakte” journalist, een “blogger” en een “samenzweringstheoreticus”.

Ik heb een eerste benadering gegeven, gericht op de vele verdiensten van een schijnbaar grondig verslag, maar ook op een aantal ernstige inconsistenties.

Buitenlandse correspondent John Helmer uit Moskou is nog verder gegaan;[Nederlandse vertaling HIER], en wat hij aan het licht heeft gebracht is misschien wel even gloeiend als Symour Hersh’s eigen verhaal.

De kern van de zaak in Hershs rapport betreft de toewijzing van de verantwoordelijkheid voor een de facto industriële terreuraanslag. Verrassend genoeg geen CIA; de verantwoordelijkheid ligt direct bij het giftige planningstrio Sullivan, Blinken en Nuland – neoliberalen die deel uitmaken van het “Biden”-combo. En het laatste startsein komt van de ultieme beslisser: de seniele, teleprompt lezende president zelf. De Noren komen voor als kleine helpers.

Commentaar: Het is onwaarschijnlijk dat A) Biden hier een echte beslissing in had, en B) de CIA niet verantwoordelijk was, aangezien zij alle clandestiene terreuroperaties van het Rijk over de hele wereld beheren. Het idee dat de hoge pieten in Biden’s kabinet hier allemaal achter zaten is niet erg aannemelijk. Daarom ruikt Hersh’s verhaal hier een beetje vreemd.

Dat is het eerste serieuze probleem: nergens in zijn verhaal verwijst Hersh naar MI6, de Polen (regering, marine), de Denen en zelfs de Duitse regering.

Er is een vermelding dat op 20 januari 2022, “na enig aarzelen”, kanselier Scholz “nu stevig in het Amerikaanse team zat”. Nou, het plan was volgens Hershs bron al minstens een paar maanden in bespreking. Dat betekent ook dat Scholz “in het Amerikaanse team” bleef tot aan de terreuraanslag, op 20 september 2022.

Wat betreft de Britten, de Polen en alle Navo-spelletjes die meer dan een jaar voor de aanslag bij het eiland Bornhom werden gespeeld, dat was uitgebreid gemeld door de Russische media – van Kommersant tot RIA Novosti.

De speciale militaire operatie (SMO) werd op 24 februari gelanceerd, bijna een jaar geleden. Het opblazen van Nord Stream 1 en 2 gebeurde op 26 september. Hersh verzekert dat er “meer dan negen maanden lang uiterst geheim heen en weer gepraat werd binnen de nationale veiligheidsgemeenschap van Washington over hoe de pijpleidingen te ‘saboteren'”.

Dat bevestigt dus dat de planning van de terreuraanslag maanden voorafging, niet alleen aan de SMO, maar vooral ook aan de documenten die Moskou op 20 december 2022 naar Washington stuurde met het verzoek om een serieuze discussie over de “ondeelbaarheid van de veiligheid” tussen de NAVO, Rusland en de zone van de voormalige Sovjet-Unie. Het verzoek werd beantwoord met een afwijzend Amerikaans non-antwoord.

Hoewel hij het verhaal schreef van een terreurreactie op een ernstige geopolitieke kwestie, doet het de wenkbrauwen fronsen dat een eersteklas professional als Hersh niet eens de moeite neemt om de complexe geopolitieke achtergrond te onderzoeken.

Commentaar: Dit is nog een reden waarom het verhaal van Hersh niet helemaal klopt.

In een notendop: het ultieme Mackinderiaanse vijandbeeld voor de Amerikaanse heersende klasse – en dat is bipartisan – is een Duits-Russische alliantie, uitgebreid met China: dat zou betekenen dat de VS uit Eurazië wordt verdreven, en dat conditioneert alles wat een Amerikaanse regering denkt en doet in termen van NAVO en Rusland.

Hersh had ook moeten opmerken dat de timing van de voorbereiding om “de pijpleidingen te saboteren” het officiële verhaal van de Amerikaanse regering, volgens welk dit een collectieve inspanning van het Westen is om Oekraïne te helpen tegen “niet-uitgelokte Russische agressie”, volledig onderuit haalt.

Die ongrijpbare bron

Het verhaal laat er geen twijfel over bestaan dat de bron van Hersh – zo niet de journalist zelf – zich schaart achter wat wordt beschouwd als een wettig Amerikaans beleid: het bestrijden van Ruslands “bedreiging van de westerse dominantie [in Europa]”.

Dus wat volgens het verhaal een geheime operatie van de Amerikaanse marine lijkt, kan misplaatst zijn geweest, niet vanwege ernstige geopolitieke redenen, maar omdat de planning van de aanval opzettelijk de Amerikaanse wet omzeilde “die vereist dat het Congres wordt geïnformeerd”. Dat is een extreem bekrompen interpretatie van internationale betrekkingen. Of, om het bot te zeggen: dat is een excuus van Exceptionalisme.

En dat brengt ons bij wat wel eens de rozenknop zou kunnen zijn in deze Orson Welles-waardige saga. Hersh verwijst naar een “beveiligde kamer op de bovenste verdieping van het Old Executive Office Building …dat ook de thuisbasis was van de President’s Foreign Intelligence Advisory Board”.

Dit was vermoedelijk de plaats waar de plannen voor de terreuraanslag werden besproken.

Dus maak kennis met PIAB: de President Intelligence Advisory Board. Alle leden worden benoemd door de huidige POTUS, in dit geval Joe Biden. Als we de lijst van huidige leden van PIAB bekijken, zouden we in theorie Hershs bron moeten vinden (zie bijvoorbeeld “President Biden Announces Appointments to the President’s Intelligence Advisory Board and the National Science Board”; “President Biden Announces Key Appointments”; “President Biden Announces Key Appointments to Boards and Commissions”; “President Biden Announces Key Appointments to Boards and Commissions”; en “President Biden Announces Key Appointments to Boards and Commissions”.

Dit zijn de door Biden benoemde leden van PIAB: Sandy Winnefeld; Gilman Louie; Janet Napolitano; Richard Verma; Evan Bayh; Anne Finucane; Mark Angelson; Margaret Hamburg; Kim Cobb; and Kneeland Youngblood.

De bron van Hersh beweert, volgens zijn verhaal, zonder enige twijfel dat “Russische troepen zich gestaag en onheilspellend hebben opgebouwd aan de grenzen van Oekraïne” en dat “de onrust in Washington toenam”. Het is niet te geloven dat deze zogenaamd goed geïnformeerde groep niet op de hoogte was van de massale aanwezigheid van door de NAVO geleide Oekraïense troepen aan de overkant van de contactlijn, die zich voorbereidden op een blitzkrieg tegen Donbass.

Wat iedereen toen al wist – zoals het verslag zelfs op YouTube laat zien – is dat het combo achter “Biden” erop gebrand was de Nord Streams met alle mogelijke middelen te beëindigen. Na de start van de SMO ontbrak het alleen nog aan een methode voor plausibele ontkenning.

Ondanks de nauwgezette verslaggeving blijft het onontkoombare gevoel dat wat Hersh’s verhaal aan de kaak stelt, de terroristische actie van de Biden combo is, en nooit het algemene plan van de VS om Rusland te provoceren tot een proxy-oorlog met de NAVO met Oekraïne als kanonnenvoer.

Bovendien kan de bron van Hersh zeer gebrekkig zijn. Hij – of zij – zei, volgens Hersh, dat Rusland “niet reageerde” op de terreuraanslag op de pijpleiding omdat “ze misschien de mogelijkheid willen hebben om hetzelfde te doen als de VS”.

Op zich kan dit bewijzen dat de bron niet eens lid was van PIAB, en niet het geheime PIAB-rapport heeft ontvangen waarin de cruciale toespraak van Poetin van 30 september, waarin de “verantwoordelijke” partij wordt aangewezen, wordt beoordeeld. Als dat het geval is, is de bron gewoon verbonden (cursief van mij) met een of ander PIAB-lid; was hij niet uitgenodigd voor de maandenlange planning van de situatiekamer; en is hij zeker niet op de hoogte van de fijnere details van de oorlog van deze regering in Oekraïne.

Gezien Sy Hersh’s uitstekende staat van dienst in de onderzoeksjournalistiek zou het verfrissend zijn als hij deze inconsistenties zou ophelderen. Dat zou de mist van geruchten wegnemen die het rapport afschilderen als een louter beperkte hangplek.

Gezien het feit dat er verschillende “silo’s” van intel zijn binnen de Amerikaanse oligarchie, met hun bijbehorende apparaten, en Hersh zijn contacten onder bijna allemaal al tientallen jaren cultiveert, is er geen twijfel mogelijk dat de vermeende bevoorrechte informatie over de Nord Stream saga afkomstig is van een zeer specifiek adres – met een zeer precieze agenda.

We moeten dus zien wie in het verhaal werkelijk wordt aangeklaagd: zeker het Straussiaanse neo-con/neoliberale-con combo achter “Biden”, en de wankele president zelf. Zoals ik in mijn eerste analyse al aangaf, komt de CIA er met vlag en wimpel vanaf.

En we moeten niet vergeten dat het Grote Verhaal snel verandert: het RAND rapport, de dreigende NAVO vernedering in Oekraïne, ballon hysterie, UFO psy op. De echte “dreiging” is – wie anders – China. Wat ons allen rest is te zwemmen in een moeras vol verwaarloosde handlangers, onbetrouwbare dekmantels en info-puin. Wetende dat degenen die het echt voor het zeggen hebben, nooit hun hand laten zien.