geopolitiek,VS |
28 maart 2023
Bron: Thierry Meyssan 
Voltaire Netwerk Paris 28 maart 2023 ~~~

De Verenigde Staten sporen hun bondgenoten van de Europese Unie aan om zich voor te bereiden op een Derde Wereldoorlog. Ze hebben geen andere keuze als ze als winnaar uit de “val van Thucydides” willen komen. Tenzij al deze ophef slechts een enscenering is om de bondgenoten in hun kamp te “houden”, terwijl vele staten in Zuid-Amerika, Afrika en Azië zich “neutraal” verklaren. Tegelijkertijd wakkert het lawaai van de laarzen de Japanse militaristen aan die, net als de “integraal-nationalisten” in Oekraïne, terug zijn.

Ook in de talen Deutsch ελληνικά English
Español français italiano Português русский

Dit artikel is een vervolg op :
 1. “Het Midden-Oosten maakt zich los van het Westen“, 14 maart 2023.

Geconfronteerd met de stappen die de voorstanders van een multipolaire wereld hebben gezet, hebben de verdedigers van het “Amerikaanse imperialisme” snel gereageerd. Twee handelingen willen we hier analyseren: de omvorming van de Europese Gemeenschappelijke Markt tot een militaire structuur en de herformatie van de As van de Tweede Wereldoorlog. Dit tweede aspect brengt een nieuwe speler in het spel: Japan.

Charles De Gaulle sloot een bondgenootschap met de communisten om de Europese Defensiegemeenschap (EDG) tegen te houden.

De transformatie van de Europese Unie

In 1949 richten de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) op. Daarin werden Canada en de door hen bevrijde staten in West-Europa opgenomen. Het doel was niet om zichzelf te verdedigen, maar om een aanval op de Sovjet-Unie voor te bereiden. De Sovjet-Unie reageerde met de oprichting van het Warschaupact.

In 1950, toen de Koreaanse Oorlog begon, waren de Verenigde Staten van plan het conflict uit te breiden tot de Duitse Democratische Republiek (DDR, bekend als “Oost-Duitsland”). Daartoe moesten zij de Bondsrepubliek Duitsland (BRD, bekend als “West-Duitsland”) herbewapenen, ondanks het verzet van Frankrijk, België en Luxemburg. Daarom stelden zij de oprichting van een Europese Defensiegemeenschap (EDG) voor, maar dit mislukte door het verzet van de Gaullisten en de Franse communisten.

Tegelijkertijd hielpen zij bij de wederopbouw van West-Europa met het Marshallplan. Dit plan bevatte veel geheime clausules, waaronder de opbouw van een Europese gemeenschappelijke markt. Washington wilde West-Europa economisch domineren en politiek vrijwaren van communistische invloed en Sovjetimperialisme. De Europese Economische Gemeenschappen – en later de Europese Unie – zijn de civiele kant van de Amerikaanse munt, waarvan de militaire kant de Navo is. De Europese Commissie is geen bestuursorgaan van de staatshoofden en regeringsleiders van de EU, maar de interface tussen hen en het Atlantisch Bondgenootschap. De Europese normen, niet alleen voor bewapening en constructie, maar ook voor uitrusting, kleding en voedsel enz. worden vastgesteld door de Navo-diensten, eerst in Luxemburg, daarna in België. Zij worden doorgegeven aan de Commissie en vervolgens goedgekeurd door het Europees Parlement.

Toen de Sovjet-Unie in 1989 ineenstortte, dachten de Franse president François Mitterrand en de Duitse kanselier Helmut Kohl West-Europa te bevrijden van de voogdij van de VS om de concurrentie met Washington aan te kunnen gaan. De onderhandelingen over dit verdrag vonden tegelijkertijd plaats met het einde van de vierpartijenbezetting van Duitsland (12 september 1990), de hereniging van de twee Duitslanden (3 oktober 1990) en de ontbinding van het Warschaupact (1 juli 1991). Washington stemt in met het Verdrag van Maastricht zolang het hun militaire dominantie erkent. De Westeuropeanen aanvaardden dit principe.

Washington stond echter wantrouwig tegenover het “paar Mitterrand-Köhl” en eiste op het laatste moment dat de Europese Unie alle voormalige leden van het Warschaupact en zelfs de nieuwe onafhankelijke staten van de voormalige Sovjet-Unie opneemt. Deze staten delen de aspiraties van de Maastrichtse onderhandelaars niet. In feite staan zij er nogal wantrouwend tegenover. Zij willen zich bevrijden van zowel de Duitse als de Russische invloed. Voor hun verdediging vertrouwen zij uitsluitend op de “Amerikaanse paraplu”.

In 2003 profiteerde Washington van het Spaanse voorzitterschap van de EU (de socialist Felipe González) en de Hoge Vertegenwoordiger voor het gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid, Javier Solana, om de “Europese veiligheidsstrategie” te laten goedkeuren, naar het voorbeeld van de nationale veiligheidsstrategie van de Amerikaanse president George W. Bush. Dit document is in 2016 herzien door hoge vertegenwoordiger Federica Mogherini.

Emmanuel Macron heeft het Franse EU-voorzitterschap gewijd aan het opnieuw samenstellen van de EDG onder het mom van het “Strategisch Kompas” van de EU. Deze keer zal het ontwerp niet aan de nationale parlementen worden voorgelegd. Het is niet anders dan een besluit van de staatshoofden en regeringsleiders dat nooit is besproken of voorgelegd aan hun electoraat.

In 2022, tijdens de oorlog in Oekraïne, meenden de Verenigde Staten, net als in de Koreaanse oorlog, dat het nodig was Duitsland opnieuw te bewapenen tegen Rusland (de opvolger van de USSR). Dus transformeren ze de EU, deze keer voorzichtig. Tijdens het voorzitterschap van de Fransman Emmanuel Macron stelden ze een “Strategisch Kompas” voor. Dit werd pas een maand na de Russische interventie in Oekraïne aangenomen. De leden van de Europese Unie zijn temeer verlamd omdat ze nog steeds niet precies weten of ze samen moeten samenwerken of integreren (de “constructieve dubbelzinnigheid”, zoals Henry Kissinger het uitdrukte).

In maart 2023 organiseerde de huidige hoge vertegenwoordiger van de EU voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid, Josep Borrell, het eerste “Robert Schumann-forum over veiligheid en defensie”. Een groot aantal ministers van Defensie en van Buitenlandse Zaken van de EU-lidstaten neemt eraan deel. Naast de Europese staten die niet tot de EU behoren maar wel pro-VS zijn, zijn ook vele andere staten op ministerieel niveau vertegenwoordigd, zoals Angola, Ghana, Mozambique, Niger, Nigeria, Rwanda, Senegal, Somalië, Egypte, Chili, Peru, Georgië, Indonesië en Japan. Naast de NAVO zijn ook de ASEAN, de Samenwerkingsraad van de Golf en de Afrikaanse Unie vertegenwoordigd. Vermeldenswaardig is met name dat de Arabische Liga haar secretaris-generaal stuurt. https://www.youtube.com/embed/0dzcaX8-biY

Het expliciete doel van dit Forum is het verdedigen van “multilateralisme en een op regels gebaseerde internationale orde”; een elegante manier om het Russisch-Chinese project van een “multipolaire wereld gebaseerd op het internationale recht” tegen te gaan.

Met de Covid-epidemie heeft de Europese Unie reeds gezondheidsbevoegdheden op zich genomen waarin de Verdragen niet voorzien. Ik heb aan het begin van deze epidemie uitgelegd dat de maatregel van opsluiting van gezonde mensen geen precedent had in de geschiedenis. Het werd bedacht op verzoek van het voormalige hoofd van Gilead Scien en voormalig minister van Defensie, Donald Rumfeld, door Dr. Richard Hatchett, die directeur werd van CEPI (Coalition for Epidemic Preparedness Innovations) en als zodanig de initiator van deze maatregel wereldwijd [1]. Volgens zijn geheime rapport van 2005, dat we helaas alleen kennen van de reacties die het heeft uitgelokt, was het opsluiten van gezonde burgers in hun huizen bedoeld om verplaatsbare banen in kaart te brengen, de consumptiegoederenindustrie in het Westen te sluiten en de arbeidskrachten te concentreren in de defensie-industrie. We zijn er nog niet, maar de Europese Unie, die zich bevoegdheden op het gebied van de volksgezondheid heeft toegeëigend waarin de Verdragen niet voorzien, zonder verontwaardiging te veroorzaken, interpreteert deze teksten nu om een militaire macht te worden.

orum over veiligheid en defensie

Vorige week, tijdens het Schuman Forum, presenteerde Josep Borrell zijn eerste verslag over de uitvoering van het “Strategisch Kompas”. Het idee is om de bundeling van nationale legers, inclusief inlichtingendiensten, te coördineren in een geest van integratie in plaats van samenwerking. Het project van Emmanuel Macron draagt dus dat van Charles De Gaulle en de Franse communisten ten grave. Het “Europa van Verdediging” lijkt nu een slogan voor een project om niet alleen de operationele strijdkrachten van de EU-lidstaten onder het gezag van de Supreme Allied Commander Europe (SACEUR), nu de Amerikaanse generaal Christopher G. Cavoli, te plaatsen, maar ook om de controle te krijgen over alle financieringsbeslissingen die voorheen onder de verantwoordelijkheid van de nationale parlementen vielen, en zelfs over de beslissingen over bewapening en organisatie die onder de verantwoordelijkheid van de uitvoerende organen van de lidstaten vielen. De Unie organiseert nu dus een gemeenschappelijk leger zonder te weten wie het bevel erover zal voeren.

De reconstructie van de Nazi-Nippon-as

Als we aan de Tweede Wereldoorlog denken, denken we in Europa aan de jaartallen 1939 en 1945. Dit is absoluut verkeerd. De oorlog begon in 1931 nadat Japanse generaals Chinese soldaten aanvielen in Mantsjoerije. Dit was de eerste inbreuk op de Japanse burgerlijke macht door de militaristische factie, die een paar maanden later escaleerde met de moord op de burgerlijke premier door een groep militaire officieren. Binnen enkele jaren veranderde Japan in een militaristische en expansionistische macht. Deze oorlog eindigde niet met de bevrijding van Mantsjoerije door het Rode Leger in 1945. De Verenigde Staten gebruikten namelijk twee atoombommen om de overgave van Japan aan de USSR te voorkomen en ervoor te zorgen dat deze alleen voor de eigen generaals zou plaatsvinden. Ze bleven doorvechten tot 1946 omdat veel Japanners weigerden zich over te geven aan de Verenigde Staten, die tot dan toe niet veel hadden gevochten in de Stille Oceaan. De Tweede Wereldoorlog duurde dus van 1931 tot 1946. Dat we deze fouten maken met de jaartallen, komt omdat de oorlog van de As Rome-Berlijn-Tokio (het “Drie-Machten Pact”) pas mondiaal werd toen deze werd uitgebreid met Hongarije, Slowakije, Bulgarije en Roemenië.

Het fundament van de As was niet de uiteenlopende belangen van de leden, maar hun cultus van grof geweld. Om haar nu opnieuw te vormen, moeten degenen die deze cultus delen worden verenigd.

Yoshio Kodama, de eerste godfather van de yakuza, speelde een belangrijke rol in het Japanse militarisme. Na de Tweede Wereldoorlog werd hij gevangen genomen en profiteerde vervolgens van de verandering van het Amerikaanse beleid. Hij richtte de Liberale Partij op waaruit Shinzo Abe en Fumio Kishida voortkwamen. Kodama leidde in het geheim veel CIA-operaties in zijn land. Hij was lid van de World Anti-Communist League toen Slava Stetsko (de opsteller van artikel 16 van de Oekraïense grondwet) president was.

Toen de Verenigde Staten in 1946 Japan bezetten, was de eerste gedachte om alle militaristische elementen uit het land te zuiveren. Maar toen de Koreaanse oorlog uitbrak, besloten ze Japan te gebruiken om het communisme te bestrijden. Ze beëindigden de lopende rechtzaken en rehabiliteerden 55.000 hoge functionarissen. Ze voerden het Dodge Plan uit, het equivalent van het Marshall Plan in Europa. Een van de gelukkige begunstigden van deze beleidsverandering was Hayato Ikeda, die premier werd en de economie van het land herstelde. Met de hulp van de CIA richtte hij de Liberale Democratische Partij op. Uit deze stroming zijn premier Shinzo Abe (2012-20) en zijn opvolger Fumio Kishida (2020-) voortgekomen.

Laatstgenoemde heeft zojuist een verrassingsbezoek gebracht aan Oekraïne. Hij is de eerste Aziatische regeringsleider die het land bezoekt sinds het begin van de oorlog. Hij bezocht een massagraf in Bucha en betuigde zijn medeleven aan de families van de slachtoffers van “Russische mishandelingen”. De meeste analisten interpreteren de reis als een voorbereiding op de komende G7-top in Japan. Maar er is meer aan de hand.

Op 21 maart 2023 vormen Fumio Kishida en Volodymyr Zelensky een alliantie tegen Rusland en China. Beiden verlengen het bondgenootschap van Yoshio Kodama en Slava Stetsko.

In hun slotcommuniqué benadrukken Fumio Kishida en Volodymyr Zelensky “de onafscheidelijkheid van de Euro-Atlantische en de Indo-Pacifische veiligheid” en “het belang van vrede en stabiliteit aan de overkant van de Straat van Taiwan”. Voor hen gaat het niet alleen om de verdediging van Oekraïne tegen Rusland, maar ook van Japan tegen China. Dit communiqué legt de basis voor een nieuwe alliantie tussen de opvolgers van de Nazi’s, de Oekraïense “integraal-nationalisten” [2] en de opvolgers van het Shōwa-nationalisme. Het huidige Oekraïne is de enige staat ter wereld met een expliciet racistische grondwet. In artikel 16, aangenomen in 1996 en herzien in 2020, staat: “Het behoud van het genetisch erfgoed van het Oekraïense volk is de verantwoordelijkheid van de staat”. Dit artikel is opgesteld door de weduwe van de Oekraïense nazi-premier Jaroslav Stetsko.

De Japanse grondwet daarentegen verbiedt oorlog in artikel 9. Maar Shinzo Abe en Fumio Kishida zijn een discussie begonnen om deze bepaling te schrappen. Het maakt onder andere de overdracht van letale defensiematerieel onmogelijk, en dus heeft de heer Kishima ongeveer 7,1 miljard dollar aan humanitaire en financiële hulp aan Kiev aangeboden. Wat de niet-dodelijke militaire uitrusting betreft, kon hij deze week slechts aankondigen dat hij een voorraad ter waarde van 30 miljoen dollar stuurt.

Deze remilitarisering van Japan wordt gesteund door Washington, dat al kant gekozen heeft door Oekraïne te steunen. De Amerikaanse ambassadeur in Tokio, Rahm Emmanuel, tweette: “Premier Kishida brengt een historisch bezoek aan Oekraïne om het Oekraïense volk te beschermen en de universele waarden te bevorderen die zijn vastgelegd in het Handvest van de VN. Ongeveer 900 kilometer verderop krijgt een ander en snoodaardiger partnerschap vorm in Moskou” (verwijzend naar de top tussen Poetin en Xi).

Wang Weibin, woordvoerder van het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken, zei daarentegen over de reis van de premier dat hij “hoopt dat Japan zal aandringen op een vermindering van de spanningen, en niet andersom”. Rusland zond van zijn kant twee strategische bommenwerpers gedurende ongeveer zeven uur over de Zee van Japan.

Topfoto: Josep Borrell op het Robert Schumann Forum

Gerelateerd (berichten in dit archief):