Oekraïne |
15 oktober 2022
Bron: Andrew Korybko 
oneworld.press 15 oktober 2022 ~~~~.

Als Musk niet zo’n hartstochtelijke aanhanger van Kiev was geweest en letterlijk de daad bij het woord had gevoegd door het leger met tientallen miljoenen dollars te subsidiëren voordat hij zich pragmatisch realiseerde dat dit vanuit zakelijk oogpunt financieel onhoudbaar is, dan zouden zijn goedbedoelde vredesvoorstel en het daaruit voortvloeiende effect op de herziening van de mondiale perceptie van het conflict zijn mislukt.

De hele wereld heeft het tegenwoordig over Elon Musk, de rijkste persoon ter wereld die vooral bekend is als CEO van Tesla, SpaceX en andere visionaire technologische bedrijven. Zijn recente voorstel voor een vreedzame oplossing van het Oekraïense conflict wekte de volledige toorn op van de westerse aanhangers van die afbrokkelende voormalige Sovjetrepubliek, die hem er kwaadaardig van beschuldigden een zogenaamde “Russische agent” te zijn. Dat valse idee werd in de hoofden van velen nog versterkt nadat hij het Pentagon had gevraagd de rekening te betalen voor de Starlink-satelliet internetterminals die hij aan Kiev had geschonken.

Deze ontwikkeling volgde kort op de woede over zijn “politiek ongemakkelijke” maar objectief goedbedoelde pogingen om te voorkomen dat het Oekraïense conflict zou escaleren tot een Russisch-Amerikaanse nucleaire oorlog. Eurasia Group-oprichter Ian Bremmer beweerde tussentijds op schandalige wijze dat Musk hem zou hebben verteld dat hij met president Poetin had gesproken voordat hij een gerelateerde poll op Twitter plaatste, wat de multimiljardair snel ontkende. Niettemin bleven velen achter met de indruk dat deze visionair niet zo’n grote voorstander is van Kiev als ze aanvankelijk dachten.

Gezien alles wat zich onlangs heeft afgespeeld, lijdt het geen twijfel dat Musk een buitensporige rol is gaan spelen in het Oekraïense conflict. Alleen al door het feit dat hij de rijkste persoon ter wereld is en momenteel opnieuw bezig is met de aankoop van Twitter, ’s werelds grootste social media platform, heeft hij al een immense wereldwijde invloed. Rekening houdend met de onmisbare rol die Starlink speelt bij het onderhouden van de militaire communicatie van Kiev tijdens de door de VS geleide NAVO-proxyoorlog tegen Rusland en met zijn goedbedoelde vredesvoorstel, is het duidelijk dat hij een kracht is om rekening mee te houden.

Dit biedt unieke kansen die niemand had kunnen verwachten toen de laatste fase van dit langlopende conflict eind februari begon. Om te beginnen heeft hij zich gepresenteerd als een soort superheld met zijn beslissende militair-technologische interventie door zoveel Starlink terminals aan Kiev te schenken, hoewel het nu achteraf duidelijk is dat hij natuurlijk verwachtte dat hij verderop winst zou maken en niet geïnteresseerd was in het eindeloos subsidiëren met tientallen miljoenen dollars per jaar. Daar is niets mis mee, en het is eigenlijk een slim bedrijfsplan.

Militaire contracten zoals hij die voor ogen heeft, leveren veel geld op en kunnen indirect invloed hebben op de beleidsvorming, om nog maar te zwijgen van het prestige. Net zoals de wapenbedrijven die verbonden zijn met het Amerikaanse militair-industrieel complex (MIC) algemeen worden beschouwd als ondernemingen die enige invloed uitoefenen op overheidsfunctionarissen, vooral door hun financiering van de denktanks in de ring waarvan bekend is dat ze door hen worden geraadpleegd, zou Musk iets soortgelijks kunnen doen. Deze observatie leidt ertoe dat hij gedeeltelijk wordt gedreven door prestige-gerelateerde motivaties, vooral die welke verband houden met zijn superheldenimago van de laatste jaren.

Wat zo intrigerend is aan Musk is dat hij oprecht de wereld wil verbeteren, ook al worden zijn voorstellen – of het nu de inhoud of zelfs de geest ervan is – niet door al zijn aanhangers gedeeld. Dat verklaart waarom hij zijn ongeëvenaarde invloed op Twitter aanwendde om zijn recente vredesvoorstel te delen, dat helaas talloze lieden uit het door de VS geleide Westerse Gouden Biljoen ontlokte, waaronder de Oekraïense proxies van dat Nieuwe Koude Oorlogsblok. Wat die laatste betreft, de Oekraïense ambassadeur in Duitsland heeft Musk op beruchte wijze gezegd “f**k off”, wat hij sarcastisch opvatte als verklaring voor zijn laatste Starlink-acties.

De realiteit was, zoals CNN onthulde, dat SpaceX het Pentagon al vóór die online uitwisseling een brief had gestuurd met het verzoek de rekening te betalen. Zijn zakelijke plannen waren dus duidelijk geen reactie op die grofgebekte diplomaat, ook al leek hij er plezier in te hebben door speels te suggereren dat dat wel zo was om een principieel punt te maken over het niet bijten in de hand die letterlijk iemands kant bedient met zijn onmisbare satellietcommunicatie. De overreactie die zijn vredesvoorstel had, diende ook een bijkomend doel, al was het maar onbedoeld, en dat was het blootleggen van de zucht naar oorlog.

Musk wil serieus voorkomen dat het Oekraïense conflict escaleert tot een Russisch-Amerikaanse kernoorlog, iets waarvan hij bijna naïef aannam dat iedereen het ermee eens was, aangezien alle mensen er vanzelfsprekend belang bij hebben om hun voortbestaan te garanderen door de apocalyps af te wenden. Hij moet daarom oprecht geschokt zijn geweest toen hij de giftige haat zag die zijn goedbedoelde vredesvoorstel opriep van dezelfde kant waarvan hij het leger tot nu toe met tientallen miljoenen dollars heeft gesubsidieerd. Men kan zich alleen maar voorstellen welke invloed dit had op zijn veranderende wereldbeeld.

Belangrijk in dit verband is dat dit alles zich in de publieke sfeer op de sociale media afspeelde, waardoor iedereen kon zien hoezeer veel aanhangers van Kiev werkelijk naar oorlog verlangen, zelfs als dat gepaard gaat met gevaarlijk geflirt met een nucleaire apocalyps. Dat heeft het zorgvuldig gecultiveerde beeld over deze kant van het Oekraïense conflict, dat kunstmatig is gecreëerd door de door de VS geleide westerse mainstream media (MSM) en belangrijke beïnvloeders in de academische wereld, het maatschappelijk middenveld, de media, de politieke gemeenschap, denktanks, enzovoort, krachtig tenietgedaan.

Hier wordt de invloed van Musk nog groter, want het was ironisch genoeg niemand minder dan een van Kievs meest wereldberoemde supporters – wiens donaties de militaire capaciteiten van Kiev aanzienlijk hebben vergroot op een manier die het Pentagon zelf niet zou kunnen, ondanks het feit dat het de machtigste strijdkrachten in de geschiedenis van de mensheid vertegenwoordigt – die hen ontmaskerde. De onvoorstelbare som geld die in deze wereldwijde beeldvormingscampagne ter ondersteuning van die kant werd gestoken, werd onmiddellijk waardeloos gemaakt nadat hij per ongeluk zijn aanhangers had blootgesteld.

Wat hier zo belangrijk aan is, is dat het een keerpunt markeert in de informatie–oorlog-dimensie van het Oekraïense conflict, waarbij de wereldwijde perceptie onmiskenbaar is verschoven in een richting die “politiek ongemakkelijk” is voor de oorlogszuchtige elites en hun waanzinnige aanhangers. Dat was al een opkomende trend vóór zijn enquête, maar is nu onomkeerbaar, waardoor de ongekende pogingen om het mondiale publiek en vooral die in de Golden Billion te manipuleren om deze proxy-oorlog te steunen, ondanks de kosten, inclusief het geloofwaardige risico van een apocalyptische Russisch-Amerikaanse kernoorlog, zijn ontspoord.

Als Musk niet zo’n hartstochtelijke aanhanger van Kiev was geweest en letterlijk de daad bij het woord had gevoegd door het leger met tientallen miljoenen dollars te subsidiëren voordat hij zich pragmatisch realiseerde dat dit vanuit zakelijk oogpunt financieel onhoudbaar is, dan zouden zijn goedbedoelde vredesvoorstel en het daaruit voortvloeiende effect op de hervorming van de mondiale perceptie van het conflict zijn mislukt. In plaats daarvan wordt hij, juist vanwege het superheldenimago waarmee hij de laatste jaren wordt geassocieerd en dat werd versterkt door zijn eerder genoemde subsidiëring, door velen objectief als betrouwbaar beschouwd.

Het is om deze redenen dat de kwaadaardige beschuldigingen dat hij een zogenaamde “Russische agent” zou zijn, niet standhouden en eigenlijk contraproductief zijn voor degenen die ze uitspuwen, omdat ze dergelijke krachten alleen maar verder ontmaskeren als de gestoorde oorlogszuchtigen die ze zijn. Zonder het te bedoelen heeft Musk de MIC-MSM-as verbrijzeld en zo letterlijk miljoenen geesten over de hele wereld bevrijd die nu eindelijk de waarheid zien over deze beeldvormende operaties zoals die objectief bestaan, wat hen dus natuurlijk ontvankelijker maakt voor de suggestie om het vredesproces nieuw leven in te blazen om escalatie van dit conflict te voorkomen.

Dit had ook niet beter getimed kunnen zijn, aangezien de Turkse president Erdogan precies dat probeert te doen, nadat hij eerder als gastheer optrad bij eerdere besprekingen die uiteindelijk mislukten door wat Oekraïense media zelf meldden als de verderfelijke invloed van de voormalige Britse premier Johnson bij het saboteren van dat proces. Om duidelijk te zijn, Musk’s financieel redelijke zakelijke berekeningen met betrekking tot Starlink en zijn beroemde Twitter-vredespeiling werden niet gecoördineerd met die wereldleider, hoewel dit pure toeval niettemin ongewild de goedbedoelde inspanningen die de rijkste persoon ter wereld deelt, vergemakkelijkt.

Kortom, Musks buitenmaatse invloed op het Oekraïense conflict kan worden samengevat als een combinatie van zijn onmisbare subsidiëring van Kievs militaire communicatienetwerken en de impact die zijn vredesvoorstel had op het verbrijzelen van de oorlogszuchtige beeldvormende operaties van de MIC-MSM-as. Het geluk wil dat dit alles perfect getimed was en samenvalt met een nieuwe poging van president Erdogan om het vredesproces nieuw leven in te blazen, wat, indien succesvol, Musks nalatenschap zou kunnen bestendigen als een echte superheld die achteraf gezien misschien wel een nucleaire apocalyps heeft afgewend.

Andrew Korybko is een Amerikaanse politieke analist in Moskou, gespecialiseerd in de wereldwijde systemische overgang naar multipolariteit.