Machtsgreep van Straussianen in Israël – Openbaar Archief

March 7, 2023

Bron:  Thierry Meyssan
Voltaire Netwerk Paris, 7 maart 2023 ~~~

Terwijl waarnemers een oorlog tussen Israël en een van zijn buren voorspelden, wordt de Hebreeuwse staat niet vanuit ergens aangevallen. Het heeft tegenstanders, maar geen vijand, behalve zichzelf. Zijn politieke organisatie, die door geen enkele grondwet is vastgelegd, is des te gemakkelijker omver te werpen. De Straussianen, die de macht hebben in het State Department en het Witte Huis, voeren nu de verandering van zijn regime uit. Overal in het land wordt gedemonstreerd om te voorkomen dat het land verandert in, in de woorden van een voormalig Mossad-directeur: “een racistische en gewelddadige staat die niet kan overleven”. Maar het is waarschijnlijk al te laat.

Ook in de talen: عربي Deutsch ελληνικά 
English français italiano Português русский

De afgelopen twee jaar waren de Israëli’s verdeeld en niet in staat een regering te vormen. Na vijf parlementsverkiezingen besloten zij het team Lapid/Gantz weg te stemmen en een nieuwe coalitie rond Benjamin Netanyahu aan de macht te brengen. Maar twee maanden na de vorming van de gloednieuwe regering zijn ze weer van gedachten veranderd. Een meerderheid van de Israëli’s wil niet langer degenen die ze gekozen hebben.

In feite heeft Benjamin Netanyahu tot ieders verbazing een coalitie gevormd met kleine Joodse racistische partijen. Hij beloofde hen

Paragraaf 7a van de basiswet, die openlijk racistische partijen verbiedt zich kandidaat te stellen, te schrappen.

De antidiscriminatiewet zo te wijzigen dat evenementen of structuren voor genderscheiding kunnen worden gefinancierd en dat weigering van [militaire] dienst op grond van geloofsovertuiging mogelijk wordt.

Lokale autoriteiten dwingen ultra-orthodoxe scholen te financieren, zelfs als deze niet onder toezicht van de centrale regering staan, hun curricula niet volgen en weigeren seculiere basisvakken zoals wiskunde en Engels te onderwijzen.

De toekenning van voedselbonnen onttrekken aan het ministerie van Sociale Zaken en toevertrouwen aan het ministerie van Binnenlandse Zaken. Het criterium voor de verdeling zal zijn dat zij geen belastingen betalen, wetende dat de ultra-orthodoxen, ongeacht hun middelen, daarvan zijn vrijgesteld.

De premier wilde zich evenwel distantiëren van zijn bondgenoten. Dus zei hij dat hij nooit zou toestaan dat iemand zijn geloof hanteert om diensten aan een Israëlische burger te ontzeggen. “Er zal elektriciteit zijn op shabbat. Er zullen [gemengde] badstranden zijn. We zullen de status quo handhaven. Er zal geen land zijn dat geregeerd wordt door halacha [Joodse wet].” “Er zal geen verandering komen in de Wet van Terugkeer” (de bondgenoten van de premier eisen dat elke potentiële terugkeerder bewijst dat hij een Joodse ouder heeft in de strikte zin van het woord). Hij distantieerde zich van zijn zoon Yair Netanyahu, voor wie de rechters die hem afzetten toen hij premier was, verraders waren en als zodanig moesten worden gestraft. Ten slotte liet hij het enige openlijk homoseksuele parlementslid, Amir Ohana, tot voorzitter van de Knesset kiezen.

Hoe schokkend dit programma ook is, daar gaat het niet om. Benjamin Netanyahu heeft een revisie van het rechtssysteem aangekondigd die het machtsevenwicht waarop dit land zonder grondwet tot nu toe was gebaseerd, op de helling zet, zodanig dat zijn tegenstanders het een “staatsgreep” noemen.

De demonstraties volgen elkaar op en worden groter. Eerst waren ze alleen het werk van het centrum en links. Toen sloten voormalige bondgenoten van Benjamin Netanyahu zich aan, en nu ook rechtse groeperingen en ten slotte enkele Arabieren.

Een voormalige chef van de generale staf, generaal Moshe Ya’alon, trok een parallel tussen de huidige regering-Netanyahu en het naziregime, door te zeggen: “Het Joodse volk betaalde een hoge prijs voor het feit dat democratische verkiezingen in Duitsland een regering aan de macht brachten die de democratie elimineerde, en het eerste wat het elimineerde was het democratische basisprincipe van de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht.”

Moshe Ya’alon is al lange tijd een tegenstander van Benjamin Netanyahu, maar binnen enkele weken hebben voormalige bondgenoten van de premier dit voorbeeld gevolgd.

Voormalig Likud-minister van Justitie en vicepremier onder Netanyahu, Dan Meridor, sprak op 20 februari bij het belangrijkste protest buiten de Knesset. Hij zei: “Wie had gedacht dat we de democratie in Israël zouden moeten verdedigen, maar ze wordt aangevallen!”.

De voormalige directeur van de Mossad, die destijds door Benjamin Netanyahu werd gekozen, Tamir Pardo, is nu een van de coördinatoren van de protesten. In een interview met de publieke radio Kan beschuldigde hij de premier ervan de rechterlijke macht te hervormen alleen om er persoonlijk onderuit te kunnen komen. Ook beschuldigde hij delen van de regeringscoalitie ervan “een racistische en gewelddadige staat te willen bouwen die niet kan overleven”.

De voormalige directeur van de Shin Bet, Yoram Cohen, die destijds ook door Benjamin Netanyahu werd geselecteerd, zei in een rechtse demonstratie: “De voorgestelde hervorming zal de structuur van de regering in Israël veranderen, aangezien de uitvoerende macht – onder leiding van de premier – onbeperkte macht zal hebben. De checks and balances die nodig zijn voor een democratische samenleving zullen verdwijnen. Elke burger zou zich zorgen moeten maken over een dergelijke situatie, ongeacht zijn politieke voorkeur. De hervorming in haar huidige staat, opgelegd met brutaliteit en bedacht zonder dialoog met alle componenten van de natie, zou tot een ramp kunnen leiden.”

Avi Moaz, onderminister voor Joodse identiteit, heeft een lijst laten opstellen van homo’s die in de media werken en een andere van werknemers van het ministerie van Justitie die een opleiding hebben gevolgd bij organisaties die werken aan de integratie van Arabische Israëli’s.

Verschillende petities van economen en high-tech ondernemers hebben alarm geslagen: de aangekondigde hervormingen zouden buitenlandse investeerders afschrikken. 56 wereldberoemde economen, waaronder 11 Nobelprijswinnaars, hebben een open brief gepubliceerd. Zij schrijven: “De Israëlische regeringscoalitie overweegt een reeks wetgevingsbesluiten die de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht en haar bevoegdheid om regeringsmaatregelen te beteugelen, zouden verzwakken. Veel Israëlische economen hebben in een open brief, waarbij sommigen van ons zich aansloten, hun bezorgdheid geuit dat een dergelijke hervorming de Israëlische economie zou schaden door de rechtsstaat te verzwakken en zo Israël in de richting van Hongarije en Polen te schuiven”.

Het plan voor justitiële hervorming zal in vier fasen plaatsvinden, waarvan momenteel alleen de eerste aan het publiek is voorgelegd.

• Deze (Fase I) omvat.
(1) het invoeren van een uitzonderingsregeling die de Knesset in staat zou stellen om wetten die door het Hooggerechtshof zijn verworpen een tweede keer met eenvoudige meerderheid goed te keuren;
(2) afschaffing van de maatstaf van redelijkheid van rechterlijke beslissingen;
(3) de macht van de regerende coalitie in het Comité voor de benoeming van rechters versterken;
en (4) de status van juridische adviseurs binnen de departementen verzwakken.

• Fase II zal van de basiswet inzake menselijke waardigheid en vrijheid slechts een tekst maken die niet meer waarde heeft dan elke andere wet. Hij kan dus gemakkelijk worden vervangen.

• Fase III zal het recht op beroep bij het Hooggerechtshof beperken.

• Fase IV zal de huidige bevoegdheden van de procureur-generaal opsplitsen. Een tweede instantie, een “hoofdaanklager”, zal de enige instantie zijn die politici voor het gerecht kan brengen.

Deze hervorming zal de aard van Israël volledig veranderen. Zij wordt openlijk gesteund door twee denktanks, het Kohelet Policy Forum en het Law and Liberty Forum. De laatste is geïnspireerd door een van de groepen die de Federalist Society in de Verenigde Staten vormen; de vereniging die in het geheim de USA Patriot Act heeft opgesteld en deze heeft uitgevoerd naar aanleiding van de aanslagen van 11 september [1]. Het Law and Liberty Forum wordt gefinancierd door het Tikvah Fund, voorgezeten door de Israëlisch-Amerikaanse neoconservatief Elliott Abrams (bekend om zijn rol in de Iran-Contra-affaire en vele staatsgrepen in Latijns-Amerika) [2].

De voorzitter van de Commissie Grondwet, Recht en Knesset, Simcha Rothman, tijdens de goedkeuring van het eerste deel van de hervorming. Hij is ook voorzitter van het Law and Liberty Forum, de door Straussianen gefinancierde organisatie

De strategie van de Federalist Society en het Law and Liberty Forum is de rechtspraak te veranderen door rechters te veranderen [3]. In dertig jaar tijd is de Federalist Society erin geslaagd het neoliberalisme juridisch te rechtvaardigen, de beroepsmogelijkheden tegen grote bedrijven te beperken, de manier waarop de Democratische Partij zich de strijd tegen discriminatie en voor het recht op abortus had voorgesteld te ondergraven, te verhinderen dat de VS zich aan vele internationale verdragen houdt, en tenslotte de machtsbalans van de VS te veranderen zodat de president de oorlogen kan voeren die hij wil en martelingen kan toepassen [4].

De oorspronkelijkheid van de methode van de Federalist Society bestond erin de beginselen van het Angelsaksische recht te herinterpreteren. Op basis van de geschriften van de filosoof Leo Strauss verving zij het “positieve recht” door het “natuurrecht”. Ter illustratie: in de jaren tachtig wilde president Ronald Reagan de economie dereguleren, maar hij werd beperkt door de wet en kon dat niet doen. Een theoreticus van de Federalist Society, professor Richard Epstein, stelde toen dat eigendom geen zaak was van positief recht, d.w.z. door de wetgever uitgewerkte afspraken, maar van natuurrecht, d.w.z. door God ingesteld. Elke regulering van een economische activiteit bestaat echter in een beperking van de wijze waarop bepaalde eigenaren zich gedragen. Daarom is elke regulering een onteigening die compensatie vereist.

Wanneer een wet in het algemeen belang fabrikanten ertoe verplicht alleen producten van een bepaalde kwaliteit te produceren, beperkt zij dus hun eigendomsrechten en moeten zij worden gecompenseerd. Door deze interpretatie van de wet kon president Ronald Reagan alle bestaande economische regelgeving afbreken.

De meeste aanhangers van de Federalist Society zijn slechts conservatieve of libertarische juristen. Zij hielden zich alleen bezig met familierecht en economisch recht. Binnen dit genootschap was er echter een kleine groep die zich ging bezighouden met internationale politiek. Het is deze groep die vandaag de dag Israël beïnvloedt. In de Verenigde Staten slaagde zij er als eerste in om het “Amerikaanse exceptionalisme” te laten zegevieren [5].

Deze denkschool weigert internationale verdragen om te zetten in nationale wetgeving; oordeelt streng over het gedrag van anderen, maar spreekt Amerikanen die hetzelfde doen uit principe vrij; en weigert toe te staan dat een internationale rechtbank zich met zijn binnenlandse aangelegenheden bemoeit. Samengevat meent zij dat de Verenigde Staten op religieuze gronden niet te vergelijken zijn met andere staten en dat zij niet aan het internationale recht moeten worden onderworpen. Deze Amerikaanse ideologie is perfect verenigbaar met de politieke interpretatie van de theologische theorie van het “uitverkoren volk”. Als het uit religieus oogpunt neerkomt op de bevestiging dat de mensen die zich tot God wenden door Hem zijn uitverkoren, betekent het letterlijk dat de mensen ongelijk zijn, aangezien Joden boven de “goyim” (niet-Joden) staan.

**Itamar Ben-Gvir, minister van Nationale Veiligheid, heeft de provocaties van Ariel Sharon nieuw leven ingeblazen. Hij bezocht het Jordaanse deel van de Tempelberg en eiste het op.**

De andere grote krachttoer van deze Federalist Society groep was het omverwerpen van de “doctrine van non-delegatie”. Amerikaanse juristen meenden dat de scheiding der machten de uitvoerende macht niet toestond zich te mengen in de privileges van de wetgevende macht en zelf de criteria voor de toepassing van een wet te bepalen. Voortaan is het andersom: de scheiding der machten verbiedt de wetgevende macht zich te mengen in de activiteiten van de uitvoerende macht. Het Congres verliest daarmee zijn macht om het Witte Huis te controleren. Op basis van dit handigheidje kon president George W. Bush een reeks oorlogen beginnen en martelingen alom invoeren.

De banden tussen deze Federalist Society groep en de Israëlische Likud zijn niet nieuw. In 2003 organiseerde Elliott Abrams de Top van Jeruzalem waaraan bijna alle Israëlische politieke groeperingen deelnamen. Hij zei dat er geen vrede in de wereld zal zijn totdat Israël de eisen van de Palestijnen de kop indrukt [6].

Volgens deze logica verspreidde generaal Avi Bluth, commandant van de Israel Defense Forces op de bezette Westelijke Jordaanoever, na de vorming van de regering-Netanyahu een boek onder zijn officieren: Ours in Tabu: The Secrets of Land Redeemers From Our Father Abraham to the Young Settlements. Daarin wordt de bezetting van Palestina door de Joden, door de aankoop van land of door geweld, van Abraham tot de illegale nederzettingen, voorgesteld als een goddelijke wil.

Het eerste zichtbare gevolg van deze verandering en propaganda ontstond op de Westelijke Jordaanoever toen 400 kolonisten uit Har Bracha de stad Huwara aanvielen. Zij wilden wraak nemen voor de moord op twee van hen, naar verluidt door Palestijnen uit dat dorp. Vijf uur lang stenigden zij de bewoners, verbrandden enkele honderden auto’s en 36 huizen. In het volle zicht van het Israëlische leger, dat het dorp afsloot om te voorkomen dat de inwoners zouden vluchten, vielen zij hen aan, waarbij meer dan 400 gewonden en één dode vielen. In plaats van het geweld te veroordelen, betreurde minister van Financiën Bezalel Smotrich dat individuen hadden gedaan wat volgens hem de verantwoordelijkheid van de staat was: het dorp te “vernietigen”.

In verklaringen van haar leiders verkondigt de regerende coalitie, medeplichtig aan deze mishandelingen, dat zij de middelen van de staat zal gebruiken om deze uit te breiden naar de gehele Arabische bevolking, niet alleen Palestijnse Arabieren maar ook Israëlische Arabieren.

**Minister van Financiën Bezalel Smotrich. In een recente audioclip feliciteert hij zichzelf met zijn homofobie en beweert dat zijn donoren er niets om geven.**

Massademonstraties volgen elkaar op in Israël, terwijl pro-Israëlische buitenlandse politici waarschuwingen afgeven. Niets helpt. Het proces is aan de gang. Bezalel Smotrich ziet de Arabieren als wilde dieren die met geweld getemd moeten worden. Maar minister van Nationale Veiligheid Itamar Ben-Gvir benadert de kwestie vanuit een ander perspectief. Voor hem gaf God het land aan de Joden, die de Arabische krakers moeten verdrijven. Ongeacht het standpunt zijn alle leden van de coalitie het over één ding eens: de regering is soeverein en mag in haar handelen niet worden beperkt door wetten. Dit past perfect bij premier Benjamin Netanyahu, tegen wie verschillende gerechtelijke onderzoeken lopen.

Wat er in Israël gebeurt, raakt niet alleen Israëli’s en Palestijnen. Elliott Abrams is een historische “Straussiaan”, nog meer dan de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken en zijn plaatsvervanger Victoria Nuland. Het is dan ook te verwachten dat het nieuwe regime zich volledig zal aansluiten bij de standpunten van de “Straussianen” naarmate de “hervorming” van het Israëlische rechtssysteem doorgaat. Voorlopig weigert Israël wapens naar Oekraïne te sturen, volgens het principe van generaal Benny Gantz: “Geen enkel Israëlisch wapen mag in handen komen van de Jodendoders.” Het risico van een alliantie tussen Oekraïense “integrale nationalisten”, Amerikaanse “Straussianen” en Israëlische “revisionistische zionisten” is nog nooit zo groot geweest [7]. Weliswaar hebben de Verenigde Staten zojuist minister van Financiën Bezalel Smotrich de toegang tot hun grondgebied ontzegd. Zijn racistische opmerkingen worden nog steeds bestraft, maar voor hoe lang nog?

Thierry Meyssan

Topfoto: Elliott Abrams, een van de historische Straussianen, leidt de regimeverandering in Israël.

Gerelateerd (berichten in dit archief):