Bron: Ollantay Itzamná Guatemala City, Pressenza, Mexico 2 augustus 2023 [EN], [en Espanol tambien] ~~~
Om de Romeinse burgers en slaven afgeleid en gedemobiliseerd te houden, voerde de keizer van Rome lange tijd het keizerlijke beleid van “brood en spelen voor het volk”. Deze Bacchanaalse festivals of circussen duurden tot 100 opeenvolgende dagen, waarbij leeuwen met gladiatoren vochten, om “volksopwekking en opstanden” te voorkomen.
In Guatemala passen de Noord-Amerikaanse keizer en zijn in meerdere kampen verdeelde Guatemalteekse oligarchie deze duizendjarige Romeinse circuspolitiek toe, waarbij ze gebruik maken van de electorale situatie. In het huidige verkiezingscircus zijn het niet langer leeuwen en gladiatoren die elkaar op leven en dood bestrijden (zoals in Rome), maar zijn het de promotors en weldoeners van de tweehonderdjarige racistische Creoolse staat die elkaar op leven en dood in de haren vliegen om vier jaar lang de macht over te nemen van hun corrupte regering.
Het doel van het Imperium, om dit circus opnieuw op te voeren, opnieuw gemonteerd uit 2015, is om koste wat kost te voorkomen dat de plurinationale opstand van de bezitloze en hongerende volkeren de poort naar zijn achtertuin barst zoals Guatemala. Het heeft immers al de controle verloren over Mexico, Centraal-Amerika (behalve Guatemala), Colombia… Het enige dat overblijft is Chili en de dictatuur van Peru.
Als het keizerrijk Guatemala verliest, zullen de Beer (Rusland) en de Draak (China), zonder een enkel schot af te vuren, de ingang van het Witte Huis binnengaan op zoek naar de steeds ouder wordende valk.
Om hun circus te legitimeren in de ogen van de hongerige bevolking van Guatemala, hebben de keizer en zijn operatoren twee krachtige drogredenen geïnstalleerd: “De democratie is in gevaar”, “de stem van het volk moet worden gerespecteerd”.
De waarheid is dat er voor de grote onteigende meerderheid van Guatemala nooit democratie is geweest. Het bewijs hiervan is dat inheemse mannen en vrouwen in een inheems land nooit verkiesbaar waren, laat staan dat ze regeringen of overheidsambtenaren werden in de twee eeuwen van de Creoolse Republiek.
De bazen bepalen en organiseren de verkiezingsprocessen (via hun hoofdmannen) en zorgen ervoor dat ongemakkelijke kandidaten of partijen niet deelnemen aan de verkiezingsprocessen. Denk aan het geval van de Arbeiderspartij van Guatemala (vorige eeuw) of het geval van de MLP (bij de recente verkiezingen).
Het probleem is niet zozeer dat het Rijk en zijn racistische oligarchieën (corrupt en minder corrupt) circussen opvoeren of drogredenen propageren. Het probleem is dat pro-groene, inheemse, feministische, boeren of stedelijke Guatemalteken deze en andere valse denkbeelden huldigen en herhalen.
Vanaf het theater of circus van de “anticorruptiestrijd” van 2015, gepromoot door de VS, tot het verkiezingscircus van 2023, zijn de levensomstandigheden in Guatemala voor de grote meerderheid niet verbeterd, maar verslechterd. Volgens officiële gegevens leefde in 2015 59% van de Guatemalteken in armoede en in 2022 was dat percentage gestegen tot 63%.
Destijds weerklonk er een profetische stem vanuit de gemeenschappen en volkeren die in Guatemala in verzet waren georganiseerd: “Laten we gaan voor een proces van een Volks- en Plurinationale Grondwetgevende Vergadering (ACPP)”. Maar bij die gelegenheid zeiden gekwalificeerde progressieven en inheemse volkeren: “We moeten progressief vooruitgaan”. “Laten we hervormingen doorvoeren, daarna gaan we naar plurinationaliteit”. En zo werden de structurele veranderingsprocessen in Guatemala tenietgedaan.
Hetzelfde gebeurt nu, in 2023. Gekwalificeerde progressieven en inheemse mensen roepen inheemse mensen en plurinationale boeren op om zich aan te sluiten bij het partijproject Semilla. Zelfs wetende dat dit partijproject deel uitmaakt van het Noord-Amerikaanse circus, met als doel het echte plurinationalisme in Guatemala volledig teniet te doen.
Het lijkt erop dat de plurinationaliteit die de afgelopen jaren een plaats heeft gekregen in het verhaal van sommige NGO’s of inheemse leiders, nu, in het verkiezingscircus made-in-USA, wordt overschilderd als een oppervlakkig vernis, waarmee wordt aangetoond wat in essentie het verlangen is van “gekwalificeerde subalterniteit”: het streven om te zijn zoals de koloniale baas, onverschillig voor de agenda van de volkeren.
Waarom zet de Semilla Party zich niet in voor plurinationaliteit in een multicultureel land?
De presidentskandidaat van Semilla, Bernardo Arévalo (zoon van de voormalige president Juan José Arévalo), kent niet alleen de bittere geschiedenis van het Amerikaanse interventionisme in Guatemala dat het politieke project van zijn vader onderbrak, maar omdat hij een graad heeft in sociale antropologie, kent hij ook de realiteit van het interne kolonialisme waaronder de volkeren van zijn land lijden en de dringende uitdagingen van plurinationaliteit.
Desondanks vertrouwt hij niet alleen op Washington om de komende tweede verkiezingsronde te winnen, maar negeert hij ook volledig de realiteit en de agenda’s van de inheemse en boerenvolkeren van Guatemala.
In Guatemala hoef je geen doctoraalstudie te volgen om vast te stellen dat een van de belangrijkste factoren en mechanismen van onteigening, verarming en corruptie bij de overheid het privatiseringsproces van openbare goederen en diensten was en is. De herziening van privatiseringscontracten is echter niet opgenomen in het regeringsprogramma van Arevalo.
Semilla verwijst in zijn regeringsprogramma hooguit naar individuele rechten met “culturele relevantie”. Collectieve rechten van volkeren die zijn opgenomen in het internationaal recht komen in Semilla’s ideologie niet voor. Laat staan collectieve politieke rechten. Om nog maar te zwijgen over inheemse gebieden of het voorstel voor een plurinationale staat.
Deze verminking van de werkelijkheid in het regeringsprogramma van een “progressieve” advocaat is niet gratuit of onwetend. Het gehoorzaamt aan een constitutief en bovenliggend mandaat dat afkomstig is van zijn voorouders: om koste wat het kost de mogelijkheid van verspreiding en materialisatie van het idee van post-neoliberale plurinationaliteit in Guatemala de kop in te drukken. Met andere woorden, Semilla is een noodzakelijke voorwaarde voor de totale vernietiging van de voorstellen voor plurinationaliteit en de horizonten van Buen Vivir in Guatemala. Ik zou het graag mis hebben, maar dat is waar we naartoe gaan.
Topfoto: Bill Hackwell
Ollantay Itzamná is een verdediger van de Rechten van Moeder Aarde en Mensenrechten in Abya Yala.