VS |
9 november 2022
Bron: Chris Hedges 
scheerpost.com 6 november 2022  ~~~

Het tweepartijenproject om onze democratie te ontmantelen, dat in de afgelopen decennia plaatsvond ten behoeve van bedrijven en de rijken, heeft slechts een uiterlijk laagje democratie achtergelaten. De rechtbanken, wetgevende organen, de uitvoerende macht en de media, inclusief de publieke omroep, zijn onderworpen aan de macht van het bedrijfsleven. Er is geen instelling meer, die als authentiek democratisch kan worden beschouwd. De staatsgreep van het bedrijfsleven is voorbij. Zij hebben gewonnen. Wij hebben verloren.

[Red: Chris Hedges beschrijft de situatie in de VS. De situatie in Nederland en andere westerse landen, ofschoon met andere bijrolspelers, is er aan verwant en weinig verschillend. ]

De ruïnes van dit neoliberale project zijn ontstellend: eindeloze en nutteloze oorlogen om een militair-industrieel complex te verrijken, dat de Amerikaanse schatkist de helft van alle vrij besteedbare uitgaven ontneemt; deïndustrialisatie die de steden van de V.S. heeft veranderd in vervallen ruïnes. steden in vervallen ruïnes heeft veranderd; het schrappen en privatiseren van sociale programma’s, waaronder onderwijs, nutsvoorzieningen en gezondheidszorg – waardoor meer dan een miljoen Amerikanen verantwoordelijk zijn voor een vijfde van de wereldwijde sterfgevallen door Covid, hoewel we 4 procent van de wereldbevolking uitmaken; draconische vormen van sociale controle belichaamd in gemilitariseerde politie, functionerend als dodelijke bezettingslegers in arme stedelijke gebieden; het grootste gevangeniswezen ter wereld; een virtuele belastingboycot door de rijkste individuen en bedrijven; met geld overgoten verkiezingen die ons systeem van gelegaliseerde omkoping bestendigen; en de meest indringende staatscontrole van de burgerij in onze geschiedenis.

In “The United States of Amnesia”, om Gore Vidal te citeren, creëren de commerciële pers en de heersende klasse fictieve feel-good personages voor kandidaten, behandelen ze alle politieke campagnes alsof het een wedstrijddag is en verdoezelen ze het feit dat er op alle belangrijke punten, van handelsovereenkomsten tot oorlog, weinig verschil is tussen Democraten en Republikeinen. De Democratische Partij en Joe Biden zijn niet het minste kwaad, maar eerder, zoals Glen Ford opmerkte, “het effectievere kwaad”.

Biden steunde de campagne om Anita Hill in diskrediet te brengen en te vernederen zodat Clarence Thomas tot het Hooggerechtshof kon worden benoemd. Hij was een van de belangrijkste architecten van de eindeloze oorlogen in het Midden-Oosten, door vijf jaar voor de invasie van Irak op te roepen tot “het neerhalen van Saddam”. Hij rehabiliteerde de feitelijke heerser van Saoedi-Arabië, kroonprins Mohammed bin Salman, nadat hij had gezworen het land een paria te maken vanwege de moord op de Washington Post-columnist Jamal Khashoggi. Biden is een fervent aanhanger van Israël. Hij noemde de apartheidsstaat “de grootste kracht die Amerika heeft in het Midden-Oosten” en verklaarde: “Ik ben een zionist. Je hoeft geen Jood te zijn om een Zionist te zijn.” Zijn campagnes worden al minstens twee decennia overvloedig gefinancierd door de Israël-lobby.

In de jaren ’70 vocht hij tegen schoolbussen, met het argument dat rassenscheiding goed was voor zwarten. Hij en de racistische senator van South Carolina, Strom Thurmond, sponsorden de Comprehensive Crime Control Act, die voorwaardelijke vrijlating voor federale gevangenen afschafte en de tijd beperkte dat straffen konden worden verminderd voor goed gedrag. Biden sponsorde de misdaadwet van 1994, die hij ook hielp opstellen, en drong aan op de goedkeuring ervan omdat “we roofdieren in onze straten hebben die de maatschappij in feite, gedeeltelijk door haar verwaarlozing, heeft gecreëerd”. Het wetsvoorstel breidde de doodstraf uit voor tientallen bestaande en nieuwe federale misdrijven en verplichtte tot levenslange opsluiting na een derde geweldsmisdrijf, ook bekend als de “three strikes and you’re out”-regel, waardoor de nationale gevangenisbevolking meer dan verdubbelde. De wet voorzag in fondsen om 100.000 nieuwe politieagenten toe te voegen en nieuwe gevangenissen te bouwen, op voorwaarde dat gevangenen hun hele straf uitzaten. Hij drukte de Antiterrorism and Effective Death Penalty Act van 1996 erdoor, die het federale beroep op het burgerlijk wetboek ongedaan maakte, de rechten van ter dood veroordeelde gevangenen afschafte en strenge federale strafmaatregels oplegde.

Biden heeft aan de Patriot Act van 2001 meegeschreven, die de overheid meer mogelijkheden gaf om ieders telefoon- en e-mailverkeer te controleren, bank- en kredietgegevens te verzamelen en activiteiten op het internet te volgen. Hij steunde bezuinigingsprogramma’s, waaronder de vernietiging van de bijstand en bezuinigingen op de sociale zekerheid. Hij vocht voor NAFTA en andere “vrijhandelsovereenkomsten” die ongelijkheid, deïndustrialisatie, een aanzienlijke daling van de lonen en de verplaatsing van miljoenen productiebanen naar onderbetaalde arbeiders die zwoegen in sweatshops in landen als Mexico, Maleisië, China of Vietnam in de hand werkten.

Hij steunde ook de Illegal Immigration Reform and Immigrant Responsibility Act die, zoals Human Rights Watch schrijft, “belangrijke verweermiddelen tegen deportatie wegnam en veel meer immigranten, inclusief legale permanente bewoners, onderwierp aan detentie en deportatie”.

Biden was lang tegen abortus en schreef in een brief aan een kiezer: “Degenen onder ons die tegen abortus zijn zouden niet gedwongen moeten worden om ervoor te betalen. Zoals u wellicht weet, heb ik consequent – bij niet minder dan 50 gelegenheden – tegen federale financiering van abortussen gestemd.”

Hij liep voorop bij de deregulering van het bankwezen en de afschaffing van Glass-Steagall, hetgeen bijdroeg tot de wereldwijde financiële ineenstorting, inclusief de ineenstorting van bijna 500 banken, in 2007 en 2008. Hij is een favoriet van de for-profit verzekerings- en farmaceutische industrie, die 6,3 miljoen dollar hebben bijgedragen aan zijn campagne voor 2020, bijna vier keer meer geld dan zij aan de campagne van Donald Trump hebben besteed. Biden en de Democraten verhogen jaarlijks het militaire budget en keurden 813 miljard dollar goed voor het fiscale jaar 2023. Hij en de Democraten hebben meer dan 60 miljard dollar aan militaire hulp en bijstand verleend aan de oorlog in Oekraïne, zonder einde in zicht. In de Senaat diende Biden schaamteloos de belangen van MBNA, het grootste onafhankelijke creditcardbedrijf met hoofdkantoor in Delaware, dat ook Biden’s zoon Hunter in dienst had.

De beslissingen van politici als Biden hebben een duizelingwekkende menselijke prijs, niet alleen voor de armen, arbeiders en de krimpende middenklasse, maar ook voor miljoenen mensen in het Midden-Oosten, miljoenen gezinnen die uit elkaar worden gerukt door massale opsluiting, miljoenen anderen die tot faillissement worden gedwongen door ons op winst beluste medische systeem waar bedrijven legaal zieke kinderen mogen gijzelen terwijl hun verwoede ouders zichzelf failliet laten gaan om hen te redden, miljoenen die verslaafd raakten aan opioïden en honderdduizenden die eraan stierven, miljoenen die geen bijstand kregen, en wij allemaal die naar de ondergang stevenen door de weigering om de hebzucht en de vernietigende kracht van de fossiele brandstofindustrie in te tomen, die de afgelopen 50 jaar 2,8 miljard dollar per dag aan winst heeft binnengeharkt.

Biden, moreel inhoudsloos en van beperkte intelligentie, is verantwoordelijk voor meer lijden en dood in binnen- en buitenland dan Donald Trump. Maar de slachtoffers in onze Punch-en-Judy media shows worden onzichtbaar gemaakt. En daarom verachten de slachtoffers de hele machtsstructuur en willen die afbreken.

Deze gevestigde politici en hun benoemde rechters vaardigden wetten uit die de top 1 procent toestonden om 54 biljoen dollar te stelen van de onderste 90 procent, van 1975 tot 2022, met een snelheid van 2,5 biljoen dollar per jaar, volgens een studie van de RAND corporatie. De vruchtbare grond van onze politieke, economische, culturele en sociale ravage bracht een reeks neofascisten, oplichters, racisten, criminelen, charlatans, samenzweringstheoretici, rechtse milities en demagogen voort, die spoedig de macht zullen grijpen.

In verval geraakte samenlevingen, zoals Weimar Duitsland of het voormalige Joegoslavië, waar ik voor The New York Times verslag van deed, braken altijd politieke misvormingen uit die uitdrukking geven aan de haat die een verraden publiek voelt voor een corrupte heersende klasse en het failliete liberalisme. De nadagen van het Griekse, Romeinse, Ottomaanse, Habsburgse en Russische rijk waren niet anders.

Deze politieke misvormingen spelen de rol van de Snopes-clan in William Faulkners trilogie “The Hamlet,” “The Town” en “The Mansion.” De Snopen hebben de controle in het zuiden overgenomen van een gedegenereerde aristocratische elite. Flem Snopes en zijn uitgebreide familie – waaronder een moordenaar, een pedofiel, een bigamist, een brandstichter, een geestelijk gehandicapte man die copuleert met een koe, en een familielid dat kaartjes verkoopt om getuige te zijn van de bestialiteit – zijn fictieve representaties van het uitschot dat de Republikeinse Partij heeft gekaapt.

“De gebruikelijke verwijzing naar ‘amoraliteit’, hoewel accuraat, is niet voldoende onderscheidend en stelt ons op zichzelf niet in staat hen te plaatsen, zoals het hoort, in een historisch moment,” schreef de criticus Irving Howe over de Snopen. “Misschien is het belangrijkste om te zeggen dat zij zijn wat daarna komt: de wezens die tevoorschijn komen uit de verwoesting, met het slijm nog op hun lippen.”

“Laat een wereld instorten, in het Zuiden of in Rusland, en er verschijnen figuren van grove ambitie die zich van onder de sociale bodem opwerken, mannen voor wie morele aanspraken niet zozeer absurd als wel onbegrijpelijk zijn, zonen van struikrovers of muzhiks die vanuit het niets binnendringen en de macht overnemen door de pure schandelijkheid van hun monolithische kracht,” schreef Howe. “Ze worden presidenten van lokale banken en voorzitters van regionale partijcomités, en later, een beetje opgepoetst, dringen ze door tot het Congres of het Politbureau. Aaseters zonder remmingen, ze hoeven niet te geloven in de afbrokkelende officiële code van hun samenleving; ze hoeven alleen maar te leren de geluiden ervan na te bootsen.”

Biden en andere gevestigde politici roepen niet echt op tot democratie. Ze roepen op tot beleefdheid. Ze zijn niet van plan om het mes dat ons in de rug is gestoken te verwijderen. Ze hopen de rot en de pijn te verdoezelen met het decorum van de beleefde, afgemeten praatjes waarmee ze ons de zwendel van het neoliberalisme verkochten. De politieke correctheid en inclusiviteit die door universitair geschoolde elites wordt opgelegd, wordt nu helaas geassocieerd met een aanval van het bedrijfsleven, alsof een vrouwelijke CEO of een zwarte politieagent de uitbuiting en het misbruik zal verzachten. Minderheden zijn altijd welkom, zoals in andere varianten van het kolonialisme, als ze de dictaten van de meesters dienen. Zo werd Barack Obama, die door Cornel West “een zwarte mascotte voor Wall Street” president genoemd werd.

Vrijheid voor miljoenen woedende Amerikanen is de vrijheid geworden om te haten, de vrijheid om woorden te gebruiken als “nigger”, “kike”, “spic”, “chink”, “raghead” en “fag”; de vrijheid om moslims, arbeiders zonder papieren, vrouwen, Afro-Amerikanen, homoseksuelen en iedereen die hun christelijk fascisme durft te bekritiseren, fysiek aan te vallen; de vrijheid om historische bewegingen en figuren te vieren die de universitair geschoolde elites veroordelen, waaronder de Ku Klux Klan en de Confederatie; de vrijheid om intellectuelen, ideeën, wetenschap en cultuur belachelijk te maken en te verwerpen; de vrijheid om degenen die hen vertellen hoe ze zich moeten gedragen het zwijgen op te leggen; de vrijheid om te zwelgen in hypermannelijkheid, racisme, seksisme, geweld en patriarchaat.

Deze cryptofascisten hebben altijd deel uitgemaakt van het Amerikaanse landschap, maar de ontrechting van miljoenen Amerikanen, vooral blanke Amerikanen, heeft deze haatgevoelens aangewakkerd. Stemmen op de architecten van wat politiek filosoof Sheldon Wolin ons systeem van “omgekeerd totalitarisme” noemt, zal hen niet laten verdwijnen; in feite zal het liberale ideeën en de liberale democratie verder in diskrediet brengen. Dit brengt liberalen in een verschrikkelijke spagaat. Ze hebben alle recht om uiterst rechts te vrezen. Alle duistere scenario’s kloppen. Maar door Biden en de heersende zakelijke partij te steunen, verzekeren ze hun politieke irrelevantie.

De Democratische Partij heeft miljoenen uitgegeven aan het financieren van extreem-rechtse “rattenvanger” kandidaten in de veronderstelling dat zij gemakkelijker te verslaan zouden zijn, een tactiek die dom genoeg is overgenomen van de Clinton campagne, die in het geheim Trump ” verhief” in de hoop dat hij de Republikeinse nominatie zou winnen. Ze hebben gewerkt om critici van links en rechts op de sociale media te censureren. Ze beweren dat ze het laatste bolwerk tegen tirannie zijn. Geen van deze kunstgrepen zal werken. Zonder ingrijpende politieke, sociale en economische hervormingen zal Amerika afglijden naar autoritarisme.

Nadat de oorlog in Irak was mislukt, werd mij, als iemand die publiekelijk tegen de invasie was en bureauchef Midden-Oosten was geweest voor The New York Times, vaak gevraagd wat we nu moesten doen. Ik antwoordde dat Irak niet meer in elkaar gezet kon worden. Het was kapot. Wij hebben het kapot gemaakt. Degenen die vragen of we de Democraten moeten steunen als tactiek om onze afdaling naar tirannie te stoppen, zitten met een soortgelijk dilemma. Mijn antwoord is niet anders. We hadden de Democratische Partij moeten verlaten toen we nog een kans hadden.

Topfoto: The Body Politic – by Mr. Fish

OPMERKING VAN CHRIS HEDGES AAN DE LEZERS VAN SCHEERPOST:

Ik kan nu niet meer doorgaan met het schrijven van een wekelijkse column voor ScheerPost en het produceren van mijn wekelijkse televisieprogramma zonder uw hulp. De muren sluiten zich met een verbazingwekkende snelheid op onafhankelijke journalistiek, met de elites, inclusief de elites van de Democratische Partij, die schreeuwen om meer en meer censuur. Bob Scheer, die ScheerPost runt met een klein budget, en ik zullen niet wankelen in onze inzet voor onafhankelijke en eerlijke journalistiek, en we zullen ScheerPost nooit achter een betaalmuur zetten, er een abonnement voor vragen, uw gegevens verkopen of reclame accepteren. Als u kunt, schrijf u dan in op chrishedges.substack.com zodat ik mijn nu wekelijkse maandagcolumn op ScheerPost kan blijven plaatsen en mijn wekelijkse televisieprogramma The Chris Hedges Report kan produceren.

Chris Hedges is een Pulitzer Prize-winnende journalist die vijftien jaar lang buitenlandcorrespondent was voor The New York Times, waar hij het bureauhoofd Midden-Oosten en het bureauhoofd Balkan was. Daarvoor werkte hij in het buitenland voor The Dallas Morning News, The Christian Science Monitor en NPR. Hij is de gastheer van de show The Chris Hedges Report.