EU |
9 september 2022
Bron: Pepe Escobar 
strategic-culture.org 7 september 2022 ~~~

De EU heeft de levering van Europese energie tot wapen gemaakt ten behoeve van financiële zwendel, tegen de belangen van de Europese industrie en consumenten in.

Toen de groene fanaticus Robert Habeck, in naam van de Duitse minister van Economie, eerder deze week zei dat “we het ergste moeten verwachten” op het gebied van energiezekerheid, vergat hij gemakshalve uit te leggen hoe de hele farce een Made in Germany cum Made in Brussels crisis is.

Vlammetjes van intelligentie gloeien tenminste nog op enkele zeldzame westerse breedtegraden, want de onmisbare strategisch analist William Engdahl, auteur van A Century of Oil, bracht een scherpe, beknopte samenvatting uit waarin de skeletten in de praalkast worden onthuld.

Iedereen met hersens die de gruwelijke Eurocratische machinaties in Brussel volgt, was op de hoogte van het hoofdcomplot – doch bijna niemand onder de doorsnee EU-burgers. Habeck, kanselier “Leverworst” Scholz, de Europese Commissie (EC) Groene Energie VP Timmermans, EC dominatrix Ursula von der Leyen, ze zijn er allemaal bij betrokken.

In een notendop: zoals Engdahl het beschrijft, gaat het om “het plan van de EU om een van de meest energie-efficiënte industriële concentraties op de planeet te de-industrialiseren”.

Dat is een praktische vertaling van de VN Groene Agenda 2030 – die toevallig is uitgezaaid tot de Grote Reset van crypto Bond schurk Klaus Schwab – nu omgedoopt tot “Groot Verhaal”.

De hele zwendel begon in het begin van de jaren 2000: Ik herinner het me nog levendig, want Brussel was mijn Europese basis in de vroege jaren van de “oorlog tegen het terrorisme”.

In die tijd was het “Europese energiebeleid” het gesprek van de dag. Het smerige geheim van dat beleid is dat de EC, “geadviseerd” door JP MorganChase en de gebruikelijke megaspeculatieve hedgefondsen, zich volledig stortte op wat Engdahl beschrijft als “een volledige deregulering van de Europese markt voor aardgas”.

Dat werd aan de Lugenpresse (“liegende media”) verkocht als “liberalisering”. In de praktijk komt dat neer op wild, ongereguleerd casinokapitalisme, waarbij de “vrije” markt de prijzen bepaalt en langetermijncontracten – zoals die met Gazprom – dumpt.

Hoe koolstofvrij te maken en te destabiliseren

Het proces kreeg een turbo-charger in 2016, toen het laatste redmiddel van de regering-Obama de massale export van LNG uit de enorme schaliegasproductie van de VS aanmoedigde.

Daarvoor moet men LNG-terminals bouwen. De bouw van elke terminal neemt maar liefst 5 jaar in beslag. Binnen de EU zijn Polen en Nederland er vanaf het begin voor gegaan.

Net zoals Wall Street in het verleden een speculatieve “papieren olie”-markt uitvond, ging men deze keer voor een speculatieve “papieren gas”-markt.

Engdahl beschrijft hoe “de EU Commissie en hun Green Deal agenda om de economie ‘koolstofvrij’ te maken tegen 2050, waarbij olie, gas en kolenbrandstoffen worden geëlimineerd, de ideale val vormden die heeft geleid tot de explosieve stijging van de EU gasprijzen sinds 2021.”

Het creëren van deze “interne” marktcontrole impliceerde het afdwingen van illegale regelwijzigingen aan Gazprom. In de praktijk hebben Big Finance en Big Energy – die alles wat in Brussel voor “EU-beleid” doorgaat volledig controleren – een nieuw prijssysteem uitgevonden dat parallel loopt met de stabiele langetermijnprijzen van Russisch pijplijngas.

Tegen 2019 had een lawine van Eurocratische “richtlijnen” over energie door de EC – het enige wat deze mensen doen – een totaal gedereguleerde handel in de gasmarkt tot stand gebracht, die de prijzen voor aardgas in de EU bepaalde, zelfs terwijl Gazprom de grootste leverancier bleef.

Terwijl tal van virtuele handelscentra in gastermijncontracten in de EU begonnen op te duiken, kwam de Nederlandse TTF (Title Transfer Facility). Tegen 2020 was de TTF de echte EU-benchmark voor gas.

Zoals Engdahl stelt: “TTF is een virtueel platform voor de handel in gasfutures tussen banken en andere financiële investeerders. Uiteraard buiten elke gereguleerde beurs om.

De LNG-prijzen werden dus al snel bepaald door de termijnhandel in de TTF-hub, die toevallig eigendom is van de Nederlandse overheid – “dezelfde overheid die haar boerderijen vernietigt wegens een frauduleuze claim wegens stikstofverontreiniging.”

Big Finance moest zich met alle mogelijke middelen ontdoen van Gazprom als betrouwbare bron om de machtige financiële belangen achter de Green Deal in staat te stellen de LNG-markt te domineren.

Engdahl haalt een geval aan dat weinigen in Europa kennen: “Op 12 mei 2022, hoewel de Gazprom-leveringen aan de Sojoez-gaspijpleiding door Oekraïne gedurende bijna drie maanden van conflict niet werden onderbroken, ondanks de militaire operaties van Rusland in Oekraïne, sloot het door de NAVO gecontroleerde Zelenski-regime in Kiev een belangrijke Russische pijpleiding door Lugansk, die Russisch gas zowel naar zijn Oekraïne als naar EU-staten bracht, met de verklaring dat deze gesloten zou blijven totdat Kiev de volledige controle krijgt over zijn pijpleidingensysteem dat door de twee Donbass-republieken loopt. Dat deel van de Oekraïense Sojoez-leiding sneed een derde van het gas via Sojoez naar de EU af. Het heeft de economie van de EU zeker geen goed gedaan op een moment dat Kiev om meer wapens smeekte bij diezelfde NAVO-landen. Sojoez werd in 1980 onder de Sovjet-Unie geopend om gas uit het gasveld van Orenburg aan te voeren.”

Hybride oorlog, het energiehoofdstuk

Wat de eindeloze soap rond de Nord Stream 1 turbine betreft, is het cruciale feit dat Canada opzettelijk heeft geweigerd de gerepareerde turbine aan Gazprom – de eigenaar – te leveren, maar deze in plaats daarvan naar Siemens Duitsland heeft gestuurd, waar hij zich nu bevindt. Siemens Duitsland staat in wezen onder Amerikaanse controle. Zowel de Duitse als de Canadese regering weigeren een juridisch bindende sanctievrijstelling te verlenen voor de overdracht aan Rusland.

Dat was de druppel die de emmer deed overlopen. Gazprom en het Kremlin concludeerden dat als sabotage de naam van het spel was, het hen niet kon schelen of Duitsland geen gas kreeg via Nord Stream 1 (met gloednieuwe Nord Stream 2, klaar om te gaan, geblokkeerd door strikt politieke redenen).

Woordvoerder Dmity Peskov van het Kremlin nam de moeite om te benadrukken dat “de problemen bij de [gas]leveringen zijn ontstaan door de sancties die door westerse landen aan ons land en een aantal bedrijven zijn opgelegd (…) Er zijn geen andere redenen voor leveringsproblemen.”

Peskov moest iedereen met hersenen eraan herinneren dat het niet de schuld van Gazprom is als “de Europeanen (…) een beslissing nemen om te weigeren hun apparatuur te onderhouden”, waartoe zij contractueel verplicht zijn. Het feit is dat de hele Nord Stream 1 operatie afhangt van “één stuk apparatuur dat ernstig onderhoud nodig heeft.”

Vice-premier Alexander Novak, die wel het een en ander weet over de energiesector, heeft de technische details opgehelderd:

“Het hele probleem ligt precies aan de kant [van de EU], omdat alle voorwaarden van het reparatiecontract volledig zijn geschonden, samen met de voorwaarden voor het verschepen van de apparatuur.”

Dit alles is opgenomen in wat onderminister van Buitenlandse Zaken Sergej Ryabkov omschrijft als “een totale oorlog die tegen ons is verklaard”, die “in hybride vormen, op alle gebieden” wordt gevoerd, waarbij “de mate van vijandigheid van onze tegenstanders – van onze vijanden” “enorm, buitengewoon” is.

Dit alles heeft dus niets te maken met “Poetin die energie als wapen gebruikt”. Het waren Berlijn en Brussel – louter boodschappers van Big Finance – die de Europese energievoorziening tot wapen maakten ten behoeve van een financieel zwendel, en tegen de belangen van de Europese industrie en consumenten in.

Pas op voor het giftige trio

Engdahl heeft samengevat hoe, “door het systematisch sanctioneren of afsluiten van gasleveringen van langlopende, goedkope pijpleidingen naar de EU, gasspeculanten via de Nederlandse TTP in staat zijn geweest om elke hik of energieschok in de wereld te gebruiken, of het nu een record droogte in China of het conflict in Oekraïne is, of exportbeperkingen in de VS, om de groothandelsprijzen voor gas in de EU tot het uiterste te drijven.”

Anders gezegd: casinokapitalisme op zijn best.

En het wordt nog erger, als het gaat om elektriciteit. Er is een zogenaamde EU-hervorming van de elektriciteitsmarkt aan de gang. Volgens deze hervorming krijgen producenten van elektriciteit – uit zonne- of windenergie – automatisch “dezelfde prijs voor hun ‘hernieuwbare’ elektriciteit die zij aan de elektriciteitsbedrijven voor het net verkopen als de hoogste kostprijs, namelijk aardgas.” Geen wonder dat de kosten van elektriciteit in Duitsland voor 2022 met 860% zijn gestegen – en nog stijgen.

Baerbock papegaait onophoudelijk dat de Duitse energieonafhankelijkheid niet kan worden veiliggesteld totdat het land is “bevrijd van fossiele brandstoffen”.

Volgens het Groene fanatisme is het, om de Groene Agenda te kunnen uitvoeren, noodzakelijk om gas, olie en kernenergie, die nu toevallig de enige betrouwbare energiebronnen zijn, volledig uit te bannen.

En hier zien we het giftige trio Habeck/Baerbock/von der Leyen klaar voor hun close-up. Zij werpen zich op als redders van Europa en prediken dat de enige uitweg is om fortuinen te investeren in – onbetrouwbare – wind- en zonne-energie: het “antwoord” van de Voorzienigheid op een gasprijs debacle dat door niemand minder dan Big Finance, Groen fanatisme en Eurocrat “leiderschap” is gefabriceerd.

Vertel dat maar eens aan de worstelende pan-Europese huishoudens, wier rekeningen zullen oplopen tot maar liefst 2 biljoen dollar als de winter op de deur klopt.