Oekraïne,VS,West Europa |
5 maart 2025
Bron: Scott Horton
antiwar.com 24 februari 2025 ~~~~

De eerste maand van het tweede presidentschap van Donald Trump heeft een aantal consensus verbrekende uitvoeringsmaatregelen opgeleverd die het normale functioneren in Washington overhoop hebben gegooid. Een van de meest verrassende is Trump’s poging om de United States Agency for International Development (USAID) op te heffen en de National Endowment for Democracy (NED) te ontmantelen.

Tientallen jaren lang hebben USAID en NED zich gepresenteerd alsof ze een witte hoed droegen en andere landen hielpen democratischer en verlicht te worden. Veel van het echte werk van de agentschappen was echter het aanwakkeren van onenigheid en soms het omverwerpen van regeringen die niet voldeden aan de dictaten van Washington.

USAID en NED financieren mediakanalen die de propaganda van Washington herhalen, steunen politieke oppositiefacties die meer op één lijn willen zitten met het Witte Huis en steunen NGO’s die regimewisselingen mogelijk maken.

In het volgende fragment uit “Provoked: How Washington Started the New Cold War with Russia and the Catastrophe in Ukraine”, bespreekt Scott Horton enkele van de vele snode operaties van USAID en NED in Europa. Terwijl Washington een reeks politieke revoluties, regimewisselingsoperaties en staatsgrepen voltooide, veranderde het de machtsverhoudingen in de regio. In 2014 pleegde de VS de tweede staatsgreep in Oekraïne in tien jaar tijd, waarmee Washington, Kiev en Moskou op weg werden gezet naar een oorlog.

NED

De kleurgecodeerde revoluties waren in wezen Amerikaanse staatsgrepen verkleed als lokale “opstanden”, voornamelijk tegen Russisch gezinde staten in het nabije buitenland. Gesteund door de CIA, het United States Agency for International Development (USAID), National Endowment for Democracy (NED), National Democratic Institute (NDI), International Republican Institute (IRI) en bevriende, zogenaamd particuliere niet-gouvernementele organisaties (NGO’s) zoals het Servische Otpor, de Soros Foundation, Open Society Foundation, International Renaissance Foundation en de Atlantic Council, hebben ze heel wat successen geboekt.

Allen Weinstein, een medeoprichter van de NED, vertelde David Ignatius van de Washington Post in 1991: “Veel van wat we vandaag de dag doen, werd vijfentwintig jaar geleden in het geheim gedaan door de CIA”. Ignatius voegde eraan toe: “Toen de geheime activiteiten [uit de Koude Oorlog] aan het licht kwamen (wat onvermijdelijk was), waren de gevolgen verwoestend. De CIA-connectie, bedoeld om mensen en organisaties te beschermen tegen publieke verlegenheid, had precies het tegenovergestelde effect.” Echter, “Het grootste verschil is dat wanneer dergelijke activiteiten openlijk worden gedaan, het flapotentieel bijna nul is. Openheid is zijn eigen bescherming.”

Verkiezingsrevolutie

Toen de VS en geallieerde oliemaatschappijen British Petroleum en Amoco in 1993 hielpen om president Abulfaz Elchibey van Azerbeidzjan omver te werpen, was dat meer een regelrechte staatsgreep dan een zogenaamde “revolutie”. Maar de ‘revoluties’ begonnen met wisselend succes in Albanië en Bulgarije in 1996, Montenegro en Roemenië in 1997, Armenië in 1998, Slowakije en Kroatië in 1999 en Servië in 2000.

Slowakije

Rodger Potocki van NED legde uit dat “NDI … en IRI in het begin van de jaren ’90, toen ze in Bulgarije en Roemenië werkten, met twee belangrijke ideeën kwamen over hoe je momentum voor democratische verandering kunt opbouwen: belangenbehartiging van burgers en monitoringgroepen.” In 1997, na het succes van hun interventie in de Bulgaarse verkiezingen, richtte de NED zich op de Slowaakse president Vladimír Mečiar. De NED en aanverwante NGO’s gaven meer dan 850.000 dollar uit aan directe financiële steun aan Mečiar’s tegenstander, Paval Demeš, en zijn OK’98 campagne. Bijdragers aan Demeš’s “electorale revolutie” waren onder andere de United States Information Service, de IRI en NDI, Soros’s Open Society Foundation, het German Marshall Fund, evenals de regeringen van Groot-Brittannië en Nederland.

Met dit geld werd een tournee van 13 rockconcerten, twee films en een televisiespot betaald om jongeren aan te moedigen om te gaan stemmen. Het was een enorm succes. De NGO’s hielden ook uitgebreide exit polls zodat ze hun resultaten konden claimen voordat de stemmen geteld waren. Hoewel de partij van de zittende president de meeste stemmen kreeg, slaagden de minderheidspartijen erin om een coalitie te vormen en hem te verdringen voor een parlementslid met de naam Mikuláš Dzurinda. De NED en aanverwante groepen beweerden alleen dat ze het proces ondersteunden, maar dat was een duidelijke leugen. Hun propaganda was er volledig op gericht om mensen op de juiste man te laten stemmen – of in ieder geval tegen de verkeerde.

Kroatië

In Kroatië keerde Clinton zich tegen zijn bondgenoot Franjo Tudjman. De NED en haar bondgenoten richtten een nieuwe groep op met de naam Citizens Organized to Monitor Elections (bekend onder het Kroatische acroniem GONG). Opnieuw kochten ze een massale reclamecampagne om pro-westerse partijen te steunen. De Slowaakse politicus en NGO-leider Demeš reisde naar Kroatië om GONG te laten zien hoe het moest. Tudjman stierf vlak voor de verkiezingen en de pro-Westerse partijen wonnen. Demeš werd later een leider bij het German Marshall Fund. Hij was tenminste eerlijk over wat ze deden en zei dat “externe financiering voor deze burgercampagnes van cruciaal belang is. Zonder externe steun zouden ze niet plaatsvinden.”

Dezelfde oude NGO-oplichterij

Carl Gershman van NED verwees later zelf naar deze revolutie als een succesvolle “omverwerping” van Janoekovitsj. Apologisten voor deze interventie roepen graag dat beschuldigers “de autoriteit ontkennen” van de Oekraïners die de coup pleegden. Maar dat is belachelijk. Elke CIA- of NED-gesteunde coup in de geschiedenis heeft vertrouwd op lokale krachten om te ageren en uiteindelijk het land over te nemen. Binnenlandse tegenstanders die de hulp van de VS accepteerden om al-Quwatli, Mohammad Mosaddeq, Jacobo Árbenz, Ngo Dinh Diem, Sukarno, João Goulart, Cheddi Jagan, Patrice Lumumba, Rafael Trujillo, Gough Whitlam, Salvador Allende, Jean-Bertrand Aristide, Vladimír Mečiar, Franjo Tudjman, Slobodan Milošević, Eduard Shevardnadze, Askar Akajev, Manuel Zelaya, Muammar Kadhafi, Mohamed Morsi, Evo Morales, Viktor Janoekovitsj, enz.

te verdrijven. Allemaal hadden ze een “agentschap”: ze waren de marionetten van “het agentschap” – de Amerikaanse CIA en hun junior partners bij USAID, de NED en de rest van de industrie voor regimeverandering.

De vraag is wat de motieven achter en de omvang van de Amerikaanse overheidsbemoeienis waren en of het hielp om een verschil te maken in het succes van de regimewisseling. Zoals voormalig CIA Directeur Operaties Ray S. Cline het verwoordde, in verwijzing naar de succesvolle Iraanse staatsgreep van 1953, was wat telde “het leveren van precies het juiste beetje marginale hulp op de juiste manier op het juiste moment”. Dat is de aard van effectieve politieke actie.” De Oekraïners en hun facties zijn de stukken, terwijl de grootmachten Amerika en Rusland de spelers zijn in dit schaakspel.

Center UA was bijvoorbeeld een “maatschappelijke” groep die werd geleid door Oleh Rybachuk, de voormalige stafchef van ex-president Joesjtsjenko, die een centrale rol had gespeeld in het CIA-MI6 plan om met de Oekraïense SBU samen te werken tegen Janoekovitsj tijdens de Oranje Revolutie van 2004, en werd gefinancierd door de Amerikaanse oligarch Pierre Omidyar – die alleen al in 2011 335.000 dollar doneerde – en, hoewel hij dat later ontkende, George Soros. De Open Society Foundation was blij met de eer die haar toekwam. “De International Renaissance Foundation speelde een belangrijke rol in de ondersteuning van het maatschappelijk middenveld tijdens de Euromaidan protesten,” pochte ze, eraan toevoegend dat ze juridische hulp hadden betaald voor ‘activisten, demonstranten en journalisten,’ evenals medische zorg en hulp aan Hromadske TV en andere pro-Maidan media. De Kyiv Post meldde in 2014 dat USAID Center UA in 2012 meer dan 500.000 dollar gaf via een NGO genaamd Pact Inc. en voegde daaraan toe: “Bijna 36 procent kwam van Omidyar Network, een stichting opgericht door eBay-oprichter Pierre Omidyar en zijn vrouw.”

En natuurlijk namen Soros’ International Renaissance Foundation en NED de rest voor hun rekening.Met de hulp van het door USAID gesteunde Pact Inc. organiseerde Rybachuk’s Center UA ongeveer 60 verschillende NGO’s en gaf subsidies aan minstens 80 anderen. Rybachuk stond ook aan het hoofd van de Civic Expert Council en pleitte ervoor dat Oekraïne de nieuwe associatieovereenkomst met de EU zou ondertekenen.

Zodra ambassadeur Pyatt in Kiev aankwam, keurde hij een USAID-subsidie van $50.000 goed voor Hromadske TV. Hun hoofdredacteur Roman Skrypin werkte voor Radio Liberty van de Amerikaanse overheid en het eveneens door de VS gefinancierde Ukrainska Pravda. Hij kreeg nog eens $30.000 van Soros’ International Renaissance Foundation. Skrypin hielp ook bij het opzetten van het Channel 5 TV netwerk met geld van de IRF op tijd voor de Oranje Revolutie in 2004.

USAID gaf Pact Inc. $7 miljoen in 2013. “Euromaidan Press”, de officiële spreekbuis van de Maidanbeweging, gaf twee jaar later toe dat ze het overgrote deel van hun financiering kregen van Soros’ Renaissance Foundation.Op hun website staat nog steeds: “Euromaidan Press is dankbaar voor de langdurige steun van de International Renaissance Foundation,” en voor “de vroegere steun van GPD Charitable Trust, British Embassy Kyiv, en National Democratic Institute.”

IRF-begunstigde Viktoria Siumar van Hromadske Radio bedankte Soros voor al zijn vrijgevigheid en zei dat “zonder deze inspanningen de revolutie misschien niet was geslaagd… Partners van de IRF waren de belangrijkste drijvende kracht en het fundament van de Maidan-beweging.”

Dit is hoe het werkt. Zoals de Financial Times rapporteerde: “Het in Kiev gevestigde New Citizen, geleid door Rybachuk … speelde een grote rol bij het op gang brengen van het protest weken geleden, toen Janoekovitsj afzag van de ondertekening van vergaande associatie- en vrijhandelsovereenkomsten met de EU.” Aan het plan werd al jaren gewerkt. Rybachuk vertelde de Financial Post in 2012: “We hebben nu 150 NGO’s in alle grote steden in onze ‘Schoon het Parlement op’-campagne. … Facebook had een jaar geleden 300.000 leden en heeft er nu twee miljoen. De Oranje Revolutie was een wonder. … We willen dat opnieuw doen en we denken dat het ons gaat lukken.”

Mustafa Nayyem, medeoprichter van Hromadske TV, legde in een artikel voor Soros’ Open Societies Foundation uit dat hij de protesten op 21 november had gestart met een Facebookbericht waarin hij mensen vroeg om elkaar te ontmoeten op de Maidan.

Maar zoals journalist Kit Klarenberg uitlegde: “Nayyem was geen gewone ‘online journalist’.In oktober 2012 was hij een van de zes Oekraïners die naar Washington D.C. werden gebracht door Meridian International, een aan Buitenlandse Zaken gelieerde organisatie die toekomstige overzeese leiders identificeert en opleidt, om de presidentsverkiezingen van dat jaar te ‘observeren en ervaren’.” De groep ontmoette onder andere senator John McCain toen ze in de stad waren.

Ook interessant is dat Klarenberg ontdekte dat “in de uren na de Russische invasie in Oekraïne, NED zich haastte om elk spoor van haar financiering voor organisaties in Oekraïne van haar website te verwijderen.” Hij merkte op dat terwijl de NED-subsidiedatabase voor Oekraïne geen resultaten opleverde, “een momentopname van de pagina op 25 februari [2022] onthult dat sinds 2014 een totaal van 334 projecten in het land een duizelingwekkende $22,4 miljoen hebben ontvangen,” eraan toevoegend dat “volgens NED-voorzitter Duane Wilson, Kiev de op drie na grootste ontvanger van financiering van de organisatie wereldwijd is.” Journalist Will Porter vond geschrapte NED-gegevens waaruit bleek dat ze alleen al in 2013-2014 4,5 miljoen dollar hadden uitgegeven aan 70 afzonderlijke projecten. Is de NED-leiding niet trots op de hulp die ze hebben gegeven? Blijkbaar vinden ze het beter om hun naam uit de voorgeschiedenis van dit vreselijke conflict te houden.

Forbes magazine groef nog dieper in de financiering van Hromadske TV en vond bijdragen van de Amerikaanse, Zwitserse en Duitse ambassades, verschillende Canadese en Zwitserse overheidsinstellingen en verschillende NGO’s, evenals het bureau van de Oekraïense delegatie van de Europese Commissie. “[D]onaties van de Europese Commissie zijn een bijzonder interessante onthulling,” merkte Forbes op, ”gezien het anti-Russische regeringsnieuws … dat uit Hromadske komt.”

In plaats van een volksinspanning van “het Oekraïense volk”, zoals Nuland beweerde, maakt het jaarverslag van USAID uit 2013 duidelijk dat het hele Oekraïense “maatschappelijk middenveld” niets anders was dan Amerikaanse en West-Europese astroturf. Hun NGO’s gaven minstens tientallen miljoenen dollars uit aan het uitkiezen van kandidaten op veel verschillende gebieden.

Soros’ Freedom House deed zelfs een oproep voor fondsenwerving naar aanleiding van hun interventie in deze zaak. “Meer steun, inclusief die van jou, is dringend nodig om ervoor te zorgen dat Oekraïense burgers die vechten voor hun vrijheid worden beschermd en ondersteund.” Het heeft geen zin om bescheiden te zijn. David J. Kramer van de groep had op 9 december een officiële verklaring uitgegeven waarin hij het aftreden van Janoekovitsj eiste.

De Oekraïense oligarch Igor Kolomoysky, die enorme olie-, gas- en bankbelangen in het land beheerde, had een oude wrok tegen Janoekovitsj over eerdere gevechten over het semi-private oliebedrijf Ukrtatnafta. Hij zette zijn tv-zender 1+1 al snel in voor de protestbeweging.

Topfoto: “Provoked: How Washington Started the New Cold War with Russia and the Catastrophe in Ukraine”, Het boek van Scott Horton uit , waaruit deze tekst gekopieerd – u ontvangt een digitale versie het boek na een donatie aan de uitgever, het libertairian institute

Gerelateerd (berichten in het subarchief ‘AID’):