Geen categorie,Oekraïne |
2 augustus 2022
Bron: analyse van Scott Ritter 
RT-de, 2 Aug. 2022 ~~~

De mythe dat HIMARS-raketwerpers van Amerikaanse makelij het tij op het slagveld in Oekraïne zullen doen keren in het voordeel van Kiev, is doeltreffend in de media. In werkelijkheid zullen de wapensystemen Oekraïne echter niet naar de overwinning helpen.

Op 23 juni schreef Alexei Resnikov, de minister van Defensie van Oekraïne, op Twitter:

“Het HIMARS-systeem is aangekomen in Oekraïne. Veel dank aan mijn Amerikaanse collega en vriend, minister van Defensie Lloyd J. Austin, voor deze krachtige wapens! De zomer wordt heet voor de Russische bezetters. En voor sommigen van hen, de laatste.”

Hij ging nog een stap verder met een andere tweet op 4 juli. Daarin wenste hij het Amerikaanse volk een “gelukkige Onafhankelijkheidsdag” toe en dankte hij hen voor hun voortdurende steun “voor de Oekraïense zaak”. Resnikov benadrukte de rol van de HIMARS-systemen, die hij omschreef als “game-changer in de frontlinies”.

In de weken na Resnikovs aankondiging over de komst van het in de VS vervaardigde M-142 high mobility missile system – HIMARS – lijkt de hype die zowel aan Oekraïense als aan Russische zijde gepaard ging met de inzet van dit nieuwe wapen, de beweringen van de Oekraïense minister van Defensie dat Kiev nu over “een baanbrekende nieuwe wapentechnologie” beschikt, niet te staven.

De harde realiteit van oorlogsvoering is dat elk modern wapensysteem, mits doeltreffend gebruikt, in staat is slachtoffers te maken onder een tegenstander. Igor Strelkov, een pseudoniem van de Russische nationalist Igor Girkin, die onder meer de Russische FSB en de milities van de Volksrepubliek Donetsk tot zijn voormalige werkgevers mag rekenen, heeft op zijn Telegramkanaal melding gemaakt van enkele van de vernielingen die door HIMARS zijn aangericht.

“In de afgelopen vijf tot zeven dagen,” schreef hij op 10 juli, “zijn meer dan tien grote magazijnen met munitie voor artillerie en andere munitie, verscheidene oliedepots, ongeveer een dozijn commandoposten en ongeveer evenveel plaatsen met troepen in ons nabije en diepe achterland getroffen, evenals verscheidene luchtverdedigings- en artillerieposities. Er zijn grote verliezen geleden aan personeel en materieel.”

Alexander Sladkov, een militair journalist en speciaal correspondent voor de Russische TV-zender Westi VGTRK, leek de informatie van Strelkov te bevestigen, en deelde het volgende op zijn Telegram-kanaal: “Oekraïense raketten en artillerie hebben onze commandocentra al verschillende keren geraakt. Met resultaat. De centra zijn niet groot, maar ze zijn wel belangrijk.” Zowel Strelkov als Sladkov verwierpen de reactie van Rusland op wat zij – terecht – omschreven als een grote escalatie van de kant van Oekraïne en zijn VS-NAVO-begunstigers.

Een typische HIMARS-batterij, zoals die door zowel de VS als de NAVO wordt ingezet, omvat negen zelfrijdende raketlanceerinrichtingen die vergezeld gaan van tientallen ondersteuningsvoertuigen. Naar verluidt hebben de VS Oekraïne tot dusver acht tot twaalf van deze systemen geleverd, die worden bemand door speciaal opgeleide Oekraïense artilleristen, nadat zij een drie weken durende opleidingscursus van het Amerikaanse leger in Grafenwoehr in Duitsland hadden gevolgd.

Volgens het Institute of War, een in de VS gevestigde denktank, “richten de Oekraïense strijdkrachten zich in toenemende mate met indirect vuur op Russische militaire infrastructuur diep in bezet gebied met behulp van door de VS geleverde HIMARS-systemen”. Het instituut concludeert dat “het toegenomen vermogen van de Oekraïense strijdkrachten om kritieke Russische militaire installaties te bestoken met door het Westen verschafte HIMARS aantoont hoe de westerse militaire bijstand Oekraïne nieuwe en noodzakelijke militaire vermogens verschaft”.

De Kyiv Independent, een door het Westen gefinancierd Oekraïens propagandaplatform, berichtte dat “Rusland op 7 juli de meeste van zijn belangrijkste munitiedepots en veel van zijn kleinere depots in de bezette Donbass was kwijtgeraakt. Opmerkelijk is dat veel belangrijke doelen tussen 50 en 80 kilometer diep in door Rusland gecontroleerd gebied met succes werden vernietigd.” Max Boot, een in Moskou geboren Russofoob die voor de Washington Post schrijft, was zo onder de indruk van de prestaties van de HIMARS dat hij een commentaar schreef waarin hij zelfverzekerd verkondigde: “Om de oorlog te verkorten, stuur 60 HIMARS naar Oekraïne.”

Ik bedoel, als acht HIMARS de vermaarde Russische oorlogsmachine op de knieën kunnen krijgen, stel je dan eens voor wat er zou gebeuren als Oekraïne er 60 van had, toch? Maar wacht eens even, er is een antwoord op deze vraag. In een recent interview met de Sunday Times onthulde de Oekraïense minister van Defensie dat president Vladimir Selensky “het Oekraïense leger de opdracht had gegeven bezette kustgebieden die van vitaal belang zijn voor de economie van het land, te heroveren”.

Het lijkt er dus op dat Oekraïne de oorlog tegen Rusland aan het winnen is. Tenzij, natuurlijk, dat niet zo is. Dit komt niet eens in de buurt van de werkelijkheid. Het idee dat HIMARS een “superwapen” is dat de verhalen van de slagvelden in Oost-Oekraïne op hun kop kan zetten, is, eenvoudig gezegd, klinkklare onzin.

Rusland heeft de afgelopen drie maanden zijn krijgskunst geperfectioneerd als het gaat om het verslaan van het Oekraïense leger. John Boyd, een beroemd Amerikaans gevechtspiloot die militair theoreticus werd, bedacht een concept dat bekend staat als de “OODA Loop” (Observe, Orient, Decide, Act), dat hij gebruikte om de fasen van militaire operaties weer te geven.

De partij in de strijd die de OODA-lus efficiënt toepast “creëert een beslissingscyclus” die de tegenstander dwingt in een louter reactieve modus te opereren, waardoor de superieure partij de overwinning kan behalen. Rusland heeft in zijn militaire operatie in Oekraïne “een beslissingscyclus” gecreëerd en domineert het conflict in economisch, politiek en militair opzicht. HIMARS verandert niets aan deze realiteit.

Het Russische leger heeft, zoals elke succesvolle militaire organisatie, een groot aanpassingsvermogen. Dit is nodig om te overleven op een modern slagveld. Het conflict in Oekraïne is anders dan enig ander conflict in de moderne tijd en vergt van de Russische commandanten dat zij de operationele theorie, zoals gedefinieerd door hun eigen doctrine, aanpassen aan de veeleisende realiteit van het oostelijk Oekraïense front. Het feit dat ongeveer 200.000 Russische soldaten tot dusver in staat zijn geweest hun wil op te leggen aan meer dan 700.000 Oekraïense soldaten, terwijl zij verliesratio’s hebben bereikt die beslist in het voordeel van Rusland uitvielen, spreekt van de realiteit van OODA-lusdominantie over Oekraïne.

Uiteindelijk zijn HIMARS en andere zogenaamde geavanceerde westerse wapens slechts instrumenten die worden gebruikt door een actor die systematisch wordt verslagen door het Russische leger. Dit zal niet veranderen, ongeacht of Oekraïne vier, acht, twaalf of zelfs 60 HIMARS-systemen inzet.

Eerst en vooral is de overlevingskans van de HIMARS een beslissende factor. Rusland is uitstekend in het vernietigen van door het Westen geleverde wapens. Omdat er tientallen vrachtwagens nodig zijn om de munitie te vervoeren die door de lanceerinrichtingen wordt gebruikt, is de voetafdruk van de HIMARS-systemen groot. De voertuigen hebben brandstof nodig en de munitie moet op een beschermde manier worden opgeslagen, evenals de lanceerinrichtingen zelf. Deze aanzienlijke voetafdruk creëert een signatuur die door elke capabele militaire inlichtingendienst kan worden opgespoord – en Rusland heeft capabele inlichtingendiensten. De ironie is dat hoe meer HIMARS Oekraïne in gebruik neemt, des te groter de kans is dat ze door Rusland worden ontdekt en vernietigd.

Moskou beweerde intussen twee van de oorspronkelijk vier aan Oekraïne geleverde HIMARS-systemen te hebben vernietigd. Zowel Oekraïne als de VS hebben deze bewering met klem ontkend. Rusland beweerde ook verscheidene opslagplaatsen te hebben vernietigd waar HIMARS-munitie lag opgeslagen. Het punt is dat Rusland geen passieve speler is op het militaire toneel. Het gebruik van HIMARS was geen geheim en Rusland had ruimschoots de tijd om zich voor te bereiden op het gebruik ervan op het slagveld.

Dit betekent echter niet dat de Oekraïense strijdkrachten geen schade of slachtoffers veroorzaken. HIMARS is een dodelijk wapen dat bij correct gebruik dood en verderf kan zaaien. Volgens Kiev is het systeem onlangs gebruikt bij een aanval op een Russische commandopost waarbij een hooggeplaatste generaal om het leven kwam. Het Kremlin heeft dit nog niet bevestigd.

Russische militaire analisten zeggen dat de doeltreffendheid van HIMARS is verbeterd door een tactiek waarbij het Oekraïense leger meerdere salvo’s van conventionele langeafstandsraketten afvuurt. Het Russische luchtafweergeschut valt dan aan in de buurt van het beoogde doelwit. De Oekraïense strijdkrachten vuren vervolgens de HIMARS-raketten af, die in staat zijn het overrompelde Russische luchtverdedigingsnetwerk te doorbreken.

Het Russische leger heeft echter een groot aanpassingsvermogen. Het zal niet lang duren om een passende tactische reactie op het probleem met de HIMARS te ontwikkelen en in te zetten.
Ondertussen gaan de Russische militaire operaties ongehinderd door in de Donbass, waarbij de Russische strijdkrachten een dodelijk overwicht uitoefenen op hun Oekraïense tegenstanders.

Met alle respect, Alexei Resnikov, HIMARS is geen “gamechanger in de voorste linies”.

Topfoto: Legion-media.ru © APFootage, M142 Hoge mobiliteits artillerie raketsysteem (HIMARS)

Scott Ritter is een voormalig inlichtingenofficier bij het US Marine Corps. Hij diende in de Sovjet-Unie als inspecteur voor de uitvoering van het INF-verdrag, in de staf van generaal Schwarzkopf tijdens de Golfoorlog, en als wapeninspecteur van de VN van 1991 tot 1998. Je kunt hem volgen op Telegram.