Bron: Luis Fuenmayor Toro,
Qué Pasa 24 januari 2025
orinocotribune 27 januari 2025
Laat ik beginnen met te zeggen, om het vanaf het begin duidelijk te maken, dat als ik moet kiezen tussen de belangen van de Verenigde Staten en die van Venezuela, ik zonder aarzelen zou kiezen voor die van Venezuela. Als ik moet kiezen tussen Trump en Maduro, dan kies ik voor Maduro.
Ik zal altijd tegen elke vorm van gewapende interventie op Venezolaans grondgebied zijn, en het lijkt me cynisch en belachelijk dat degenen die hun politieke hoop op dit soort acties vestigen, ze proberen te vermommen als humanitaire interventies en verdediging van de mensenrechten, waarbij ze het script van rechtvaardigingen en rationalisaties van het Amerikaanse imperialisme en zijn Europese bondgenoten volgen, om hele naties aan te vallen, te onderwerpen, te vernietigen en te ontmantelen. Ze zijn een nationale schande.
De militaire invasies van Joegoslavië, Libië, Irak, Afghanistan en recentelijk Syrië waren “humanitair” en “ter verdediging” van de mensenrechten, met de tragische vernietiging en ontmanteling van deze naties, volledig in tegenstelling tot de propaganda.
“Humanitair” is het genocidale gedrag van de zionistische entiteit genaamd Israël tegen het Palestijnse volk, waarbij honderdduizenden mensen zijn afgeslacht, inclusief kinderen, vrouwen en zwangere vrouwen. “Humanitair” is de genadeloze uitbuiting van mensen, inclusief kinderen, voor de toe-eigening van minerale hulpbronnen in verschillende Afrikaanse landen, door de perverse alliantie van de VS en Europa. Mijn totale afwijzing van dit soort gedrag komt voort uit principiële overtuigingen die ik al heel vroeg in mijn leven heb verworven.
In naam van de vrijheid ten eerste, de anticommunistische strijd ten tweede, en vervolgens de mensenrechten en de antiterroristische strijd, zijn de ergste wreedheden begaan tegen vele volkeren in de hedendaagse wereld. En ik benadruk dit, niet om mijn politieke houding binnen Venezuela te verklaren, die hetzelfde zou blijven ongeacht wat er gezegd is, maar om de hypocrisie en volslagen schaamteloosheid bloot te leggen van degenen die democratie, mensenrechten en vrouwenrechten als wapens gebruiken om hun perverse acties te rechtvaardigen.
Trump is gekomen om imperialistisch beleid, dat is afgenomen door de opkomst van nieuwe economisch-militaire machten en de aanwezigheid van Rusland op het wereldtoneel, nieuw leven in te blazen en aan te moedigen. Hij wil het “manifeste lot” redden van degenen die zichzelf beschouwen als uitverkoren door hemelse machten. Net als die andere genocidaires van deze eeuw, die zogenaamd ook Gods uitverkoren volk zijn.
De “grote pruik”, zoals Maduro hem niet zou moeten noemen, omdat het de ernst en kracht van zijn anti-imperialistische positie vermindert, heeft al duidelijk gezegd dat hij het grondgebied van de VS wil uitbreiden met de inlijving van Canada en Groenland, en zo dichter bij de poolcirkel wil komen; Hij wil de controle van de VS over het Panamakanaal hervatten, een land en een regering die geallieerd zijn met de VS en duidelijk ondergeschikt zijn aan het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken; en hij wil de sluiting van de grens met Mexico voltooien, waarbij de muur al gedeeltelijk is gebouwd, terwijl hij alle bestaande illegale immigranten het land uitzet die, of hij dat nu leuk vindt of niet, de Amerikaanse economie ondersteunen, die zeker zal worden getroffen door deze maatregelen.
Met betrekking tot Venezuela heeft hij verklaard dat hij onze olie niet nodig heeft en dat hij overweegt deze niet meer te kopen, om duidelijk te maken dat hij niet op deze manier onder druk kan worden gezet.
Hij onderneemt stappen om de milieubeperkingen op te heffen die hem verhinderen om de Amerikaanse olieproductie verder op te drijven, en door Syrië over te leveren aan Al Qaida wordt het voor hem gemakkelijker om de reeds bestaande diefstal van Syrische olie uit te breiden. Een van zijn hoge ambtenaren zei echter dat “de diplomatie terug is”, dat hij met verschillende ambtenaren van Maduro’s regering heeft gesproken en dat ze elkaar volgende week dinsdag zouden ontmoeten.
In Venezuela zei een hoge functionaris dat de regering bereid is om de VS de hand te schudden in het kader van respectvolle relaties. Een andere zei dat de samenwerking in strafzaken hervat kan worden, voor de uitlevering van Venezolanen die lid zijn van criminele groeperingen. We weten dat de standpunten van de VS op elk moment kunnen veranderen en totaal tegenovergesteld kunnen zijn, afhankelijk van de omstandigheden die zich kunnen voordoen.
Maar ze geven ons wel een idee van de eerste bedoelingen van de nieuwe Amerikaanse regering, die niet lijken te stroken met Uribe’s verlangen naar een invasie van Venezuela vanuit Colombia, noch met het enthousiasme dat deze verlangens opwekken in bepaalde oppositiesectoren van Venezuela.
Topfoto: De Amerikaanse president Donald Trump tijdens een evenement om te spreken met Venezolaans-Amerikanen op 18 februari 2019 in Miami. Foto: Jim Watson AFP/Getty Images/file photo.
Luis Fuenmayor Toro is een Venezolaanse arts en chirurg en professor aan de universiteit in Caracas. Hij was rector van de Centrale Universiteit van Venezuela van 1988 tot 1992.
Fuenmayor Toro was een Chavista sympathisant tot 2009 toen hij zich aansloot bij de oppositie.