Bron: Rosa Miriam Elizalde
La Journada 23 oktober 2025 [ES],
Resumen English 23 oktober 2025 [EN] ~~~
Marco Rubio heeft een agressieve campagne van leugens en intimidatie gelanceerd om stemmen tegen Cuba te verkrijgen in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Met nog een week te gaan voor de jaarlijkse stemming over de blokkade van Cuba, heeft de minister van Buitenlandse Zaken een diplomatiek offensief gelanceerd om de balans te verschuiven: niet zozeer om meer “nee”-stemmen te krijgen, maar om positieve stemmen om te zetten in onthoudingen of afwezigheden.
Een telegram van het ministerie van Buitenlandse Zaken, dat is uitgelekt naar Reuters en gedateerd is op 2 oktober, onthult de strategie: de resolutie over de blokkade koppelen aan de oorlog in Oekraïne en Cuba presenteren als een bedreiging voor de regionale vrede.
Het document, dat aan tientallen ambassades is verspreid, instrueert Amerikaanse diplomaten om druk uit te oefenen op regeringen om zich tegen de resolutie te verzetten, op basis van de beschuldiging dat tussen de 1.000 en 5.000 Cubanen aan de zijde van de Russische strijdkrachten vechten. “Na Noord-Korea zou Cuba de grootste leverancier van buitenlandse strijders zijn”, aldus de tekst.
Het doel is duidelijk: het aantal positieve stemmen in de VN aanzienlijk verminderen; “nee”-stemmen hebben de voorkeur, maar onthoudingen of niet-deelname dienen ook het doel. Tijdens een persconferentie op woensdag in Havana toonde de Cubaanse minister van Buitenlandse Zaken Bruno Rodríguez Parrilla een kopie van het document van het ministerie van Buitenlandse Zaken en verklaarde dat in Cuba geboren congresleden aanvullende brieven hadden gestuurd waarin zij op dreigende toon de stemming afhankelijk stelden van andere aspecten van de bilaterale betrekkingen. Dit zijn onmiskenbare gebaren van pestkoppen uit die buurt.
De aanval komt in een context van strengere sancties na de terugkeer van Trump in het Witte Huis, die het feit dat de resolutie vorig jaar met 187 stemmen voor werd aangenomen, met de Verenigde Staten en Israël tegen en Moldavië zich van stemming onthoudend, niet verdraagt. Dit precedent benadrukt het tegenstrijdig karakter van de huidige manoeuvre.
Het antwoord van Havana was categorisch: Cuba maakt geen deel uit van het gewapende conflict in Oekraïne en neemt ook niet deel met militair personeel “daar of in enig ander land”. Het ministerie van Buitenlandse Zaken heeft details gepubliceerd over strafrechtelijke procedures voor huurlingenactiviteiten in verband met dit front: negen zaken (2023-2025) tegen 40 verdachten; acht processen en vijf veroordelingen waarbij 26 personen betrokken waren, met straffen variërend van vijf tot 14 jaar; drie zaken in afwachting van een vonnis en nog een andere in behandeling. Het ministerie van Buitenlandse Zaken hanteert een beleid van “nultolerantie” ten aanzien van huurlingenactiviteiten, mensenhandel en de deelname van onderdanen aan conflicten in het buitenland.
Ondertussen wordt het Caribisch gebied gemilitariseerd onder het voorwendsel van de “oorlog tegen drugs”. Washington doodt bemanningsleden aan boord van schepen zonder vorm van proces, versterkt zijn aanwezigheid op zee en test regels voor de inzet die het gebruik van geweld opvoert. De campagne om regeringen te chanteren om de Cubaanse resolutie te verwerpen is geen apart hoofdstuk, maar eerder het verhaal dat deze escalatie verhult, waarbij ook opportunistisch gebruik wordt gemaakt van een diplomatieke operatie om de aandacht af te leiden van het diepe leed dat de blokkade van het Cubaanse volk veroorzaakt.
Marco Rubio, die in januari werd benoemd tot minister van Buitenlandse Zaken, heeft Cuba centraal gesteld in zijn agenda voor het westelijk halfrond. Een van zijn maatregelen is het herhaaldelijk opleggen van visumbeperkingen aan buitenlandse functionarissen die hij beschuldigt van deelname aan het vermeende “dwangarbeidsexportprogramma” van Cubaanse medische missies. Rubio heeft er alles aan gedaan om een van de meest erkende samenwerkingsprogramma’s van het eiland te criminaliseren.
De minister van Buitenlandse Zaken heeft ook controversiële verhalen uit het verleden aangewakkerd, zoals hypothesen over de externe oorzaken van het zogenaamde “Havana-syndroom”, die door de Amerikaanse inlichtingendiensten na interinstitutionele beoordelingen in 2023 en 2025 als “hoogst onwaarschijnlijk” worden beschouwd. Het contrast tussen dat bewijs en de politieke retoriek illustreert de methode: de media overspoelen met misleidende beweringen over de nationale veiligheid om de steun voor de resolutie te verzwakken.
Maar historische cijfers liegen niet. Sinds 1992 heeft de Algemene Vergadering met overweldigende meerderheid opgeroepen om de blokkade te beëindigen, en in 2024 was de uitslag 187-2-1.
Met dat precedent is het meest waarschijnlijke scenario dat de resolutie opnieuw met een zeer grote meerderheid zal worden aangenomen, zelfs als Washington erin slaagt om een paar onthoudingen of afwezigheden bij elkaar te schrapen.
Als de geschiedenis een graadmeter is, zal de overweldigende uitspraak van de vergadering zich opnieuw herhalen.
Topfoto: Marco Rubio (rechts) en Félix Rodríguez, de moordenaar die de verantwoordelijkheid opeist voor de dood van Che in La Higuera.