Bron: Loode Vanoost,
dewereldmorgen 12 augustus 2025 ~~~
President Trump looft een premie van 50 miljoen dollar uit aan wie er in slaagt president Maduro van Venezuela aan de VS uit te leveren. Die zou immers de leider zijn van een berucht drugskartel. De eigen overheidsdiensten DEA, US Coast Guard en de US Navy vertellen een heel ander verhaal.
President Trump heeft beslist een prijs van 50 miljoen dollar uit te loven aan de personen die er in slagen de president van Venezuela aan te houden en uit te leveren aan de VS.
Deze beslissing komt op Trump’s vorig initiatief tijdens zijn eerste presidentiële mandaat (2017-2021). Toen loofde hij een bedrag van 15 miljoen dollar uit. Onder zijn opvolger Joe Biden werd dat bedrag verhoogd tot 25 miljoen. Nu verdubbelt Trump dit bedrag nog eens.
Volgens minister van justitie Pamela Bondi is dat nodig omdat president Maduro de leider zou zijn van de beruchte Venezolaanse drugsbendes Cartel de los Soles en Tren de Aragua en zou samenwerken met het Mexicaanse Cartel de Sinaloa. Deze drie criminele bendes worden door de VS als terroristische organisaties gezien.
VS-minister van justitie Pamela Bondi (klik op foto voor de video).
Tevens zou Maduro ook samenwerken met groeperingen die zich van de Colombiaanse guerrilla FARC hebben afgescheiden na het vredesakkoord van 2016. Hij zou hen helpen om hun drugshandel via Venezuela verder te zetten.
Het VS-ministerie van justitie levert voor die beschuldigingen geen enkel fysiek bewijs. De beweerde bewijslast is gebaseerd op omstandigheidsredeneringen en anonieme getuigenissen, waarbij verbanden worden gesuggereerd die op collusie of samenwerking zouden moeten wijzen.
Trump heeft al wel meer beslissingen genomen die volledig in strijd zijn met de rapporten en adviezen van zijn eigen overheidsdiensten. Hij doet dat zeer openlijk, maar het is in geen geval zo dat hij de eerste of enige president zou zijn die dat doet. Zowat alle vooroorlogse of naoorlogse presidenten van Truman tot en met Obama, Biden en Trump leggen de vaststellingen van eigen diensten naast zich neer.
Bewijzen?
President van buurland Mexico Claudia Sheinbaum reageerde op deze beschuldiging dat zij geen enkele aanwijzing had dat president Maduro banden zou hebben met de Mexicaanse drugsmaffia.
De cijfers van de DEA en de US Navy over de drugshandel vanuit Latijns-Amerika naar de VS liegen er niet om. Die zijn reeds tientallen jaren stabiel. Colombia is nog altijd de grootste producent en leverancier van de hard drug cocaïne voor de VS-markt.
Een klein deel van die handel gebeurt over land en per vliegtuig, maar transport over zee blijft met afstand de voornaamste transportmodus van de drugshandel, onder meer met kleine, zelfgemaakte onderzeeërs, die net onder de oppervlakte kunnen varen.
Ongeveer 84 procent van alle cocaïne voor de VS-markt komt over de Stille Oceaan, vanuit drie landen: Colombia, Ecuador en Peru (en een aanzienlijk deel van de cocaïne vanuit Ecuador is afkomstig van Colombia). Slechts 9 procent van de cocaïne komt vanuit Colombia over de Caribische Zee in de VS toe. De overige 7 procent komt in de VS toe uit vier landen: Venezuela, Guyana, Suriname en Frans Guyana.
Toch gaat alle aandacht van de Amerikaanse zeemacht exclusief naar de bestrijding van de drugshandel vanuit één van al deze landen: Venezuela. Er wordt inderdaad effectief cocaïne gesmokkeld vanuit dit land. Venezuela is echter geen producent van coca, cocapasta of het afgeleide chemische eindproduct cocaïne. Het land fungeert uitsluitend als transitland voor Colombiaanse cocaïne. Die transit is volledig in handen van de Colombiaanse maffia.
Wat je president Maduro en zijn illustere voorganger Hugo Chávez ook mag verwijten, terecht of onterecht, medewerking aan enige vorm van drugshandel was hen altijd vreemd. Volgens het VN-orgaan voor drugsbestrijding UNODC werkte Chávez altijd zeer nauwgezet mee aan de internationale strijd tegen illegale drugs. Hij leverde elke persoon die verdacht werd van drugshandel uit aan de VS (voor het overgrote deel waren dat Colombianen), dit in tegenstelling tot al zijn voorgangers.
Voor Chávez en Maduro is dit een ideologische keuze. Zij beschouwen drugshandel als een systeem van sociale controle, een middel om de armere lagen van de bevolking te criminaliseren.
Tegen eigen adviezen ingaan, een oeroude VS-traditie
Presidenten Kennedy, Johnson en Nixon negeerden de adviezen dat de oorlog tegen Vietnam niet te winnen was. Hun diensten stelden dat de Vietnamese guerrilla een anti-koloniale verzetsorganisatie was en dat de feodale machthebbers die de VS steunden geen enkele geloofwaardigheid hadden bij de bevolking.
Net zo negeerde president Bush junior de adviezen dat een invasie van Irak niet zou worden begroet door de bevolking die zich tegen de VS als bezetter zouden verzetten. Net zomin legde hij het advies neer dat de oorlogen in Afghanistan en Irak zouden leiden tot een toename van anti-westers terrorisme – allemaal zaken die door de geschiedenis werden bevestigd.
Net als tijdens zijn eerste ambtstermijn stoort Trump zich dus niet aan de rapporten van zijn eigen diensten, waaronder de Drug Enforcment Agency, de US Coast Guard en de US Navy. Die stellen al jaren dat Venezuela geen drugsproducerend land is en zelfs als transit nauwelijks een rol speelt in de drugshandel naar de VS.
Sinds 2017 zijn de drugsroutes naar de VS nauwelijks veranderd. Map US Coast Guard
De reden waarom Trump dit doet is dezelfde als die van alle andere presidenten voor hem die hetzelfde deden. Trump doet het openlijker, dat is zowat het enige verschil. Zo zei hij in 2020 dat de VS Venezuela militair zouden moeten bezetten, omwille van ‘onze olie’ die daar in de bodem zit. Daar gaat dit dus echt over.
Over de regering van Venezuela en over president Maduro valt best heel wat kritisch te zeggen. Er zijn echter landen genoeg waar het er onvergelijkbaar veel erger aan toe gaat en waar de VS (en de EU) geen enkel probleem mee hebben.
Het VS-overheidsagentschap voor drugsbestrijding DEA is zelf betrokken bij operaties om Latijns-Amerikaanse landen te destabiliseren. Begin 2024 bracht Associated Press een geheime memo uit waaruit blijft dat de DEA met infiltranten gepoogd had hoge militaire officieren te beschuldigen van medewerking aan de drugstrafiek vanuit Colombia door Venezuela.
Sinds Venezuela elke samenwerking met de DEA heeft stopgezet in 2005 werden in Venezuela 356 ton cocaïne vernietigd en werden 208 kleine vliegtuigen, 782 eigendommen, 6946 voertuigen en 218 vaartuigen in beslag genomen.
Geostrategische belangen
De beslissing van Trump om ondanks elk gebrek aan bewijzen een prijs te zetten op het hoofd van de staatsleider van een soeverein land is ingegeven door puur geostrategisch eigenbelang. Met grote principes heeft dat niet te maken.
Trump speelt het heel brutaal ‘in your face’, maar ten gronde doet hij niets anders dan wat alle VS-presidenten voor hem deden. Democratische presidenten als Kennedy, Clinton en Obama wisten dat zeer mooi te verwoorden. Trump doet die moeite niet. Hij vindt het niet nodig zijn misprijzen voor de rest van de wereld – de EU inbegrepen – te verdoezelen.
Het is een vergissing te denken dat de VS een dubbele moraal zou hebben, enerzijds steun voor democratie en mensenrechten in landen die tegen hun belangen ingaan, tegenover steun voor brute dictators die wel Amerikaanse belangen dienen. Het VS-beleid is integendeel zeer eenduidig en rechtlijnig. Sinds de VS in 1945 wereldleider werden volgen de opeenvolgende presidenten een zeer consequente lijn: wie met ons is, krijgt in eigen land alles gedaan, wie tegen ons is zal het voelen.
De militaire bedreiging van de VS tegen Venezuela heeft niets met bezorgdheid over drugshandel, terrorisme, mensenrechten of democratie te maken. De echte reden is heel eenvoudig: op dit ogenblik regeert in dit land een politieke strekking die de winsten van de aardolie niet toekent aan de ‘rechtmatige eigenaars’ in de VS, Groot-Brittannië, Canada, Frankrijk en een reeks andere landen. Regeringen die het idee belijden dat de grondstoffen in hun bodem er zouden zijn ter profijt van de eigen bevolking zijn ontoelaatbaar.