Tekst en foto’s: Andre Vltchek and Yayoi Segi
Bron: HandsoffVenezuela-NL, 25 September, 2020 (EN)
Nederlandse vertaling: MaryMarianne
Other translations: DE – FR – ES – EN – IT~~~
Andre Vltchek
*
Het is op slechts een steenworp afstand van Venezuela. “Aruba The Happy Island”, noemen ze het. Of beter gezegd, de advertenties ‘definiëren het’ als zodanig.
In werkelijkheid is het helemaal niet zo gelukkig. Deze Nederlandse kolonie, omringd door de Caribische Zee, voelt zich door en door gefrustreerd en onzeker over haar identiteit. In vergelijking met Cuba of zelfs Jamaica houden mensen hier er niet van officiële uitspraken te doen; als ze ermee instemmen ergens op te reageren, doen ze dat onder de strikte voorwaarde van anonimiteit. Aruba heeft geen vrede met zichzelf of met de wereld. Door associatie maakt het deel uit van de NAVO. Het is afhankelijk van zijn Europese, overzeese meester. Als gevolg daarvan intimideert het zijn zuster, zijn mooie en trotse buur – Venezuela.
De zeegrens tussen Aruba en Venezuela is nu hermetisch gesloten, vluchten tussen de twee landen zijn voor onbepaalde tijd geannuleerd. Een enorme raffinaderij van CITGO of in ieder geval een groot deel ervan, die vroeger Venezolaanse ruwe olie verwerkte, is stilgelegd; sommige delen ervan zijn aan het rotten. “Vanwege het embargo van de VS,” wordt ons keer op keer verteld.
CITGO stond vroeger garant voor forse inkomens. En het aangename klimaat en de indrukwekkende stranden trokken jaarlijks honderdduizenden buitenlandse toeristen, voornamelijk uit de Verenigde Staten. Maar het toerisme is zwaar getroffen door COVID-19.
Een andere ‘grote onderneming’ bloeit nog steeds – een onderneming, om een Nederlandse kolonie te zijn, om de potentiële lanceerbasis van de NAVO te zijn tegen het socialistische Venezuela. Zowel Aruba als Curaçao spelen ‘gastheer’ voor US Southern Command (SOUTHCOM). Beiden spelen met vuur.
Dit ‘beleid’ levert geld op en er is weinig kritiek. “Wij horen bij Holland”, verklaart een vrouwelijke taxichauffeur, die ons van het vliegveld naar het hotel heeft gereden. “Waarom zouden we protesteren?”
*
We ontmoetten een prominente lokale zakenman, die getrouwd is met een Venezolaanse dame. Hij wilde niet genoemd worden, maar sprak boos, met hartstocht:
“Ik heb 17 jaar in Nederland gewoond, dus ik weet hoe het is om daar te zijn; hoe ze omgaan met niet-Nederlanders. Het is waar dat Venezuela nu wordt omringd door rechtse, fascistische regimes en dat er een constante dreiging en poging om het land aan te vallen is, maar ik geloof dat dit niet zal gebeuren omdat Venezuela sterk wordt gesteund door Rusland, China en Iran. Er kan geen wereldoorlog komen.
U kent de tactiek die imperialisten willen gebruiken: alles blokkeren – voedsel en medicijnen en mensen doodhongeren. Geld spreekt. Op Aruba is men niet echt tegen de VS. Op Curaçao staan 1500 Nederlandse soldaten klaar om te vechten. Maar mensen openen geleidelijk hun ogen.”
We noemden de enorme, spookachtige raffinaderij, die we een paar dagen eerder wisten te fotograferen. Onze vriend legde bitter uit:
“Toen de raffinaderij hier op Aruba sloot, werd er veel olie gestolen door multinationale bedrijven. Vroeger was er een zeer goede relatie tussen Aruba en Venezuela. Geweldige zaken met veel geld.
CITGO is pas drie of vier jaar hier op Aruba en huurt panden van Aruba. Het is een dochteronderneming van het in de VS gevestigde CITGO (met Amerikaanse investeringen), gerund door zeer corrupte Venezolanen in de VS. Natuurlijk functioneert dit bedrijf alleen met olie die uit Venezuela komt.”
Steunen de mensen van Aruba militaire acties tegen Venezuela of verzetten ze zich er tegen?
“Wij Arubanen zijn tegen het opzetten van een Amerikaanse basis hier. Maar we maken deel uit van het Koninkrijk der Nederlanden en zij hebben hier hun marinebasis. We hebben onze eigen vrijwillige militaire macht genaamd ARUMIL en hebben het potentieel om deze te laten groeien.
Het zou een rampzalige catastrofe voor het eiland zijn als er een militaire botsing met Venezuela zou plaatsvinden en Nederland zijn ‘verdediging’ zou ‘activeren’ als onderdeel van de NAVO-alliantie.
De infrastructuur is hier erg goed. De landingsbaan van de luchthaven kan gemakkelijk militaire vliegtuigen herbergen en onze haven kan zichzelf veranderen in een marinewerf.
Het is waar dat Venezuela de afgelopen jaren hevig is aangevallen. Maar naar mijn mening, aangezien ik heel vaak naar Venezuela ga, zie ik het land groeien dankzij de uitstekende samenwerking met Rusland, China en Iran. Amerikanen kunnen proberen Venezuela binnen te komen. Maar ze zouden er nooit meer uitkomen. Een zeer ruw terrein en dappere mensen.”
Zijn er lokale ngo’s die worden betaald om propaganda tegen Venezuela te verspreiden?
“Er is geen lokale organisatie die betaalt om propaganda te voeren tegen Venezuela. Het is meer een groep mensen die nogal anoniem actief zijn op de sociale media zoals Facebook en ook de krant Diario gebruiken om artikelen tegen Venezuela te publiceren. Zelfs tegen China.
De krant was vroeger eigendom van een Arabier met de naam Jossy Mansur (Libanees), die een bekende smokkelaar van allerlei zaken was. Met geld is alles mogelijk. Politici of mensen met financiele belangen en geld betalen veel voor het aanvallen van Venezuela.
Het gevaar nu zoals ik het zie is Nederland. Als de minister-president besluit om ons aan Nederland te onderwerpen, zouden we veel problemen krijgen, we zouden in grote moeilijkheden komen.
Ik voel me vreselijk door wat er gaande is, en het is niet gemakkelijk om naar Venezuela te reizen. We betalen allemaal voor de gevolgen van het verschrikkelijke buitenlands beleid van Nederland. Doordat we er deel van uitmaken, worden we allemaal getroffen.
Mensen op Aruba zijn bang om zich uit te spreken. Ik heb niets te verliezen en ik geef mijn mening. Zij spreken zich uit, verliezen banen, verliezen levensonderhoud, enz. Zoals u weet, zijn we hier een eiland. Je weet hoe afhankelijk we hier zijn. Op deze eilanden is alles ingewikkeld.”
*
Vanaf Grapefield Beach is duidelijk een enorm gevangeniscomplex te zien, dat onevenredig groot is voor het eiland met slechts 112.000 inwoners. De criminaliteit is hier hoog, niet zo hoog als op Curaçao, dat Arubanen graag ‘crazy’ noemen, maar toch hoog.
Verbazingwekkend is het aantal communicatieantennes, radars en andere bewakingsapparatuur aan de zuidkant van het eiland, gericht op Venezuela.
In de stad Savaneta fotografeer ik de ingang van Korps Mariniers, de permanente Nederlandse militaire basis, die op korte termijn in actie zou kunnen komen.
In feite is Aruba bezaaid met ‘slapende’ militaire installaties: van de enorme landingsbaan en het militaire terrein op de internationale luchthaven Koningin Beatrix tot de cruiseschipterminal in de hoofdstad – Oranjestad – die op korte termijn NAVO-oorlogsschepen kan herbergen.
De militaire aanwezigheid op Curaçao is zelfs nog meer uitgesproken.
*
We ontmoetten een prominente supporter van Venezuela op Aruba, een echte Chavista, die zijn getuigenis gaf in onze gehuurde auto. Hij vroeg echter om niet bij naam geïdentificeerd te worden:
“Er is een militaire installatie in Savaneta. Ik ben daar verschillende keren binnen geweest. Ze gaan eenmaal per jaar open voor publiek, op 1 mei, Dag van de Arbeid. Je kunt er demonstraties zien van het gebruik van de wapens en er zelfs de boten betreden.
Ze hebben marineschepen, maar deze zijn niet daar gestationeerd, maar buiten in zee, voor bewaking. Er zijn radars in de gevangenis, die de illegale binnenkomst van boten detecteren en het water tussen Aruba en Venezuela in de gaten houden.
Op de luchthaven zijn er twee delen: de Amerikaanse en de Arubaanse. Er is geen permanente aanwezigheid vanuit de VS, maar wanneer de vicepresident van de VS naar Zuid-Amerika gaat, bijvoorbeeld naar Colombia en Argentinië, plaatsen ze hier het officiële presidentiële vliegtuig. Normaal gesproken geen oorlogsvliegtuig of iets dergelijks. Wanneer de koning van Nederland komt, houden ze Aruba en de andere eilanden in de gaten met beschikbare militaire vliegtuigen uit de regio.”
Ik observeerde en fotografeerde het militaire deel van de luchthaven. Het is perfect voor militaire actie, zonder voorafgaande kennisgeving.
Onze kameraad zette zijn getuigenis voort:
Ten tijde van de door de VS gesteunde mislukte staatsgreep tegen Venezuela eerder dit jaar, was er hier inderdaad een hoog alarm. De premier van Aruba zei dat als er een oorlog zou komen, ze Nederland zou oproepen om het eiland te beschermen.
Sommige mensen waren bang. We wisten niet hoe de situatie zou escaleren. Ik denk dat het consulaat van Venezuela op Aruba zou worden gesloten, omdat ze niet zouden instemmen met het gebruik van Aruba als basis voor dergelijke militaire avonturen.
In de media is er veel propaganda tegen Venezuela, met name via de plaatselijke krant Diario. Veel artikelen die opzetten zich tegen migratie van Venezolanen.
Op politiek gebied is de premier zeer tegen de regering van Maduro, maar er lijkt een interne verdeeldheid te bestaan, aangezien er één minister is die getrouwd is met een Venezolaanse dame. Hij steunt Venezuela. De mensen hier zijn erg verdeeld; er zijn hier meer dan 90 nationaliteiten.
Op Facebook wordt veel ‘propaganda’ gevoerd tegen Venezuela . Er zijn veel opmerkingen geplaatst door Arubanen tegen Venezuela en Venezolanen. Ze plaatsen ook foto’s en video’s wanneer Venezolanen worden gedeporteerd en als je Diario koopt, is er altijd iets tegen Maduro en Venezuela.
Ik ben persoonlijk niet op de hoogte van enige ngo die tegen Venezuela is opgezet, maar het zou me niet verbazen als er een bestaat, want deze plek wordt zwaar gefinancierd door de VS. Aruba is erg veramerikaniseerd; er is niet echt een georganiseerd systeem bekend om het Chavismo te steunen en het imperialisme te bestrijden.
Yury Bracho is ongeveer de enige die ik ken, niet omdat ze een organisatie heeft, maar omdat ze gelooft in de zaak. Ze is een zeer bekende figuur, de belangrijkste op Aruba, zou ik zeggen.”
En mevrouw Yury Bracho is toevallig onze ‘gids’ op Aruba; een vriendin die sinistere plannen van het wereldrijk tegen haar geliefde Venezuela blootlegt.
Onze Chavista-kameraad maakt zijn getuigenis af:
Diplomatiek gezien is ons Venezolaanse consulaat hier, maar ze worden altijd aangevallen. De media parkeren zichzelf voor het consulaat om verslag uit te brengen en te filmen. Geen fysieke aanvallen, maar Aruba is een kleine plaats waar het behoorlijk schadelijk wordt als je wordt aangevallen door de media.
Er is altijd een mogelijkheid van een invasie omdat de eilanden voor de kust van Venezuela liggen. Met name de banden tussen Aruba en de VS zijn erg sterk. Het feit dat hier tijdens zijn officiële bezoeken aan Zuid-Amerika het vicepresidentiële vliegtuig gestationeerd is, spreekt veel voor zich. Aruba heeft capaciteit voor militaire vliegtuigen en marineboten. De infrastructuur van het eiland is erg goed.
Aruba maakt deel uit van het Koninkrijk der Nederlanden, dus ja, het is een NAVO-land. Er was een onafhankelijkheidsbeweging, maar er werd een referendum gehouden en verloren met de 60 tegen 40 voor onafhankelijkheid. Echt, er zijn geen protesten tegen de NAVO of voor Venezuela. Dit is zo’n klein land. Als je meedoet, word je gefotografeerd, kom je op een Facebook-pagina of in een krant en is je leven letterlijk voorbij.
Curaçao kreeg in 2010 de kans om onafhankelijk te worden, maar won die niet.
Venezuela is inderdaad omringd door de rechtse, fascistische landen – Colombia, Guyana, Aruba, Curaçao, Brazilië.
Op dit moment is er een plan om de ongebruikte olietanks op Aruba van brandstof te voorzien. Bedenk dat Aruba een strategisch olietankstation was dat tijdens de Tweede Wereldoorlog aan Europese mogendheden leverde.
De raffinaderij is altijd in handen geweest van Amerikanen. Een Amerikaanse dochteronderneming van CITGO. De tanks hebben net genoeg olie om de lokale markt te bevoorraden.
Al het andere is op Curaçao. Bonaire is erg klein. Er is daar echt niets.
Mocht er bijvoorbeeld een bombardement plaatsvinden op een Iraanse olietanker op weg naar Venezuela, dan zou Curaçao een grote rol spelen, maar Aruba zou er ook zijn om te helpen, met brandstof of ander materiaal. Beide eilanden liggen ongeveer 20 km van de kust van Venezuela.”
Onze vriendin, mevrouw Yury Bracho, is de meest prominente in Venezuela geboren Arubaanse sociale activiste. Ze is letterlijk verontwaardigd over de anti-Venezolaanse positie van het eiland:
Ik begrijp niet waarom Aruba de grenzen met Venezuela heeft gesloten en de lokale bevolking hier tegen mijn land is. De Venezolanen hier doen niets verkeerds, begaan geen misdaden, moorden of iets dergelijks. Hetzelfde geldt voor degenen die vóór de sluiting van de grenzen waren gekomen. Ik zie geen reden voor de vijandigheid.
Curaçao is een meer sinister geval, die doet veel vuile klusjes tegen Venezuela met de Amerikaanse en Nederlandse militaire bases en betrokkenheid daar, terwijl het land blijft profiteren van Venezuela, bijvoorbeeld door middel van handel in goederen.
Ik wil dat u iets begrijpt over de politieke positie van de Venezolanen hier: deze mensen zijn echt bang en bezorgd. Ze zeggen dat ze tegen de Venezolaanse regering zijn, zodat ze geen asiel verliezen. In werkelijkheid zijn ze helemaal niet tegen de Venezolaanse regering.”
We rijden naar verschillende delen van het eiland. We spreken veel Venezolaanse migranten. Velen van hen leven in erbarmelijke omstandigheden, sommigen zelfs met varkens en andere gedomesticeerde dieren. Ze zijn als ‘schaduwen in het paradijs’. Deze hedonistische toeristenbestemming voor Gringos behandelt hen vreselijk, met wrok.
Maar het brute, krankzinnige westerse embargo en de sancties tegen hun vaderland maakten hen wanhopig. Ze verlieten hun ooit welvarende land voor een onzekere toekomst. Eenmaal op Aruba werden de meesten vernederd, van waardigheid ontdaan.
*
De Venezolaanse echtgenote van meneer Juan, een Arubaanse zakenman met nauwe banden met Venezuela:
Ik weet dat de premier van Aruba het land volledig aan Nederland heeft verkocht. Met een toenemende escalatie tegen Venezuela, vrees ik dat de betrokkenheid van Aruba bij een eventueel militair incident verschrikkelijk zou zijn en dat het ook daadwerkelijk zou kunnen gebeuren.”
*
Op 3 mei 2020 stuurde Venezuela een krachtige waarschuwing naar Aruba:
Venezuela heeft de regering van Aruba gewaarschuwd over het gebruik van haar grondgebied om logistieke en materiële steun te verlenen aan terroristische huurlingen die de Venezolaanse soevereiniteit bedreigen.
Dat meldde de uitvoerende vicepresident van de republiek, Delcy Rodríguez, na een ontmoeting met de ambassadeur van Nederland in Venezuela, Norbert Braakhuis.
Bij de bespreking van de gebeurtenissen die plaatsvonden in de vroege ochtenduren van deze zondag, toen een groep huurlingen een inval lanceerde tegen de nationale soevereiniteit, wees de vicepresident erop dat “de internationale strijd tegen terrorisme geen dubbele standaard kan hebben, het moet er maar één zijn en kan niet worden gebruikt om een constitutionele en legitieme regering omver te werpen”.
Rodríguez verklaarde dat de strijd tegen terrorisme moet worden ingekaderd in de internationale wetten die de kwestie en justitiële samenwerking regelen; “Dat is de weg: legaliteit.”
Langs deze lijnen zal de Venezolaanse staat krachtig optreden ter verdediging van de legitieme rechten van Venezuela op zijn territoriale veiligheid, soevereiniteit en vrede, zei de vicepresident tijdens een bericht aan de natie vanuit de “Simón Bolívar” perskamer van het Paleis van Miraflores.”
Al in 2009 verweet president van Venezuela, Hugo Chavez, het Westen:
“Nederland en de VS plannen militaire agressie tegen Venezuela vanuit de Nederlandse Antillen”
Vervolgens publiceerde de Orinoco Tribune in 2019 een rapport “A Walk Through US Military Bases in Curacao and Aruba”:
De evolutie van het gebruik van deze Amerikaanse militaire bases heeft geleid tot de vorming van een “strategische boog”, die zou bestaan uit aanvalstroepen, gestationeerd in bases voor controle en bewaking in verschillende Midden-Amerikaanse en het Caribische landen met met als doel het uitvoeren van taken op het gebied van elektronische oorlogsvoering, spionage en concentratie van logistieke apparaten.
De vermoedens over de operatieve transformatie van deze “FOL’s” zijn niet onbeantwoord gebleven, zoals blijkt uit de onthullingen van de afgelopen maanden over de intentie van het Witte Huis om militair in te grijpen in Venezuela om de wettelijke president, Nicolás Maduro, af te zetten.
In februari van dit jaar zei de regering van Cuba in een verklaring dat zij tussen 6 en 10 juli vluchten van militaire transportvliegtuigen uit de Verenigde Staten naar bases in Puerto Rico, de Dominicaanse Republiek en andere Caribische eilanden ontdekte, “zeker zonder kennis van de regeringen van die landen”.
Deze bewegingen “kwamen voort uit Amerikaanse militaire installaties van waaruit eenheden van Special Operations Forces en het Korps Mariniers opereren, die worden gebruikt voor geheime acties, zelfs tegen leiders van andere landen”, waarschuwde de Cubaanse regering.
In feite zou de militaire beweging worden gecamoufleerd als een vermeende “humanitaire interventie” in Venezuela en zou het een tactische inzet inhouden om het Venezolaanse opperbevel rechtstreeks aan te vallen en een oorlogssituatie van grotere proporties te ontketenen”.
Madeleine Klinkhamer, mede-oprichter van Vrede met Venezuela-handsoffvenezuela.nl, en een coproducent van dit rapport, gaf uitleg over de positie van haar organisatie ten opzichte van aanvallen op Venezuela:
We zijn samengekomen om Venezuela te steunen omdat we vinden dat de verdediging van de soevereiniteit van Venezuela van cruciaal belang is voor de mensheid. Oorlogstaal, economische oorlogsvoering en pogingen tot staatsgrepen zijn in aantal, intensiteit en waanzin toegenomen; het recht van de sterkste neemt in toenemende mate de basisprincipes van soevereiniteit en internationaal recht over.
Ondertussen, na jaren van vooruitgang in Latijns-Amerika en miljoenen mensen die uit de armoede zijn getild in een aantal hulpbronnenrijke landen die inkomsten lokaal gebruiken, neemt het militair-industriële complex de controle (en winsten) terug van landen die hun eigen weg proberen te banen, zoals Bolivia, en bedreigt anderen met de grootste vloot van Amerikaanse / Canadese / Nederlandse / Britse / Franse oorlogsschepen sinds 1989, gemobiliseerd nabij het continent voor de kust van Venezuela.
Het is belangrijk voor de hele wereld dat het evenwicht op het continent omslaat richting rechtvaardigheid en dat de oorlogszuchtigen niet wegkomen met dit volgende niveau van meedogenloze imperialistische aanval.”
Dat klopt natuurlijk. Decennialang werd de ene na de andere linkse regering van Latijns-Amerika omvergeworpen, landen van de Dominicaanse Republiek tot Chili baden in het bloed. Het moet stoppen. Als het niet met reden gebeurt, dan met geweld. Het westerse rijk moet worden geconfronteerd en afgeschrikt. En zijn onderdanige kolonies moeten ervan overtuigd worden, dat het dienen van agressieve, moorddadige meesters niet loont.
Aruba is geen paradijs. Het is een klein, deprimerend eilandje, bezaaid met kitscherige pseudo-Nederlandse gebouwen, neptramlijnen, casino’s en privé-stranden en -eilanden. Het is een eiland dat is overgelaten aan Noord-Amerikaanse smaken: die van toeristen, maar ook van militaire planners en haviken. En het steeds meer rechtse Nederland speelt de tussenpersoon. Het pimpt letterlijk zijn koloniën en biedt hen aan voor een immorele strijd tegen Venezuela.
Het is Venezuela dat mooi is. Soms, als het weer goed is, kunnen de kusten vanaf verhoogde plaatsen worden gezien.
Ik ken Venezolaanse steden, ik ken de kusten en eilanden, hoge bergen, vlaktes, watervallen, machtige rivieren. En ik ken zijn politieke systeem, dat het meest geschikt is voor Zuid-Amerika.
Als Venezuela valt, zal heel Zuid-Amerika dat doen.
Het Venezolaanse socialisme moet met alle middelen worden verdedigd. En dat wordt het ook. En dat zal zo blijven.
Vandaag hebben we een van de buitenposten blootgelegd, dat de Bolivariaanse revolutie confronteert en bedreigt. Deze voorpost is Aruba.
We zullen het daar niet bij laten. Een voor een zullen de vijanden van Venezuela worden bezocht, geanalyseerd en beschaamd. Omwille van het volk van Venezuela, en het continent.
Topfoto: Luchtfoto van het vliegveld van Aruba, ook gebruikt door de Amerikaanse luchtmacht
Andre Vltchek is filosoof, onderzoeksjournalist, romanschrijver en filmmaker. Hij heeft oorlogen en conflicten in tientallen landen behandeld. Deze dinsdag, 22 september 2020, is hij overleden en heeft hij de wereld verlaten zonder zijn onvervangbare scherpe analyse van zijn kwalen. Andre werpt licht op vele onrechtvaardigheden die niemand anders zou aanraken en toont de verstrekkende gevolgen van de voortdurende imperialistische mentaliteit en beleidsvorming. Hij schreef ook op een unieke, gepassioneerde manier. Andre zal door velen worden gemist.
U zoudt hem een eer doen zijn laatste boeken te lezen zoals Revolutionair Optimisme, Westerse Nihilisme, ‘Exposing Lies Of The Empire’. Bekijk hier zijn andere boeken. Bekijk Rwanda Gambit, zijn baanbrekende documentaire over Rwanda en DRCongo en zijn film/dialoog met Noam Chomsky “On Western Terrorism”. Voor een volledig overzicht van zijn werk zie zijn website.
Vrij te kopiëren en te herdistribueren in elk medium of formaat met verwijzing naar origineel artikel op handsoffvenezuela.nl en andrevltchek.weebly.com.