Bron: Copppal 9 juli 2020 (PDF-spaans), thedailyherald.sx 15 juli 2020 (EN) ~~~
MEXICO CITY – De Permanente Conferentie van Politieke Partijen van Latijns-Amerika en het Caribisch gebied COPPPAL, bestaande uit meer dan zestig progressieve partijen uit 29 landen, veroordeelde krachtig wat zij de schending van de mensenrechten door het Koninkrijk der Nederlanden op Aruba, Curaçao en Sint Maarten noemde. Zij eisen dat de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten van de Verenigde Naties (VN), Michelle Bachelet, een speciale missie stuurt om ernstige misstanden tegen burgers van de drie Nederlands-Caribische landen die Den Haag zou begaan, te documenteren en te stoppen.
COPPPAL-voorzitter Alejandro Moreno Cárdenas zei dat er naast de schendingen van de grondrechten van deze drie deelstaten ook sprake is van “grove chantage” bij het verlenen van hulp om de COVID-19-crisis het hoofd te bieden en de schade in de lokale economieën te beperken in ruil voor meer inmenging in hun autonome aangelegenheden.
Hij verklaarde dat de organisatie alle vormen van kolonialisme in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied verwerpt. “In de 21e eeuw is elke vorm van kolonialisme een schande voor de mensheid, een belediging voor onze regio, dus we verwerpen nieuwe Nederlandse pogingen om terug te keren naar oude vormen van overheersing”.
Hij herinnerde eraan dat de VN-verplichting om het kolonialisme op de planeet uit te roeien in 2020 60 jaar is geworden. “Puerto Rico, Aruba, Curaçao, Bonaire, Las Malvinas hebben, ondanks hun lange strijd, geen volledige rechten op hun vrije zelfbeschikking, basisprincipe van het internationale recht. De geest en de voortdurende actie van bewonderenswaardige figuren als Betico en Rudy Croes op Aruba of Rubén Berrios in Puerto Rico, onder andere, blijven de libertaire route van deze broeders volgen tot aan hun eindoverwinning”.
De Decolonisatie-commissie van COPPPAL wees erop dat de Wereld Toerisme Organisatie (WTO) met de komst van het coronavirus een berekening maakte die voorspelde dat Aruba 80 procent van zijn enige economische pijler, het toerisme, zou verliezen. Om de ineenstorting van hun economie te voorkomen hebben Aruba, Curaçao en Sint Maarten, die deel uitmaken van het Nederlandse Koninkrijk, Nederland om hulp gevraagd. Deze laatste stemde er alleen mee in om leningen te verstrekken tegen nul procent rente, maar met veel voorwaarden en eisen.
“Aruba heeft volledig voldaan aan de eisen van de eerste en tweede tranche, ondanks dat de laatste tranche met nog meer voorwaarden is toegekend. Op 10 juli zouden zij de derde lening goedkeuren, maar enkele dagen daarvoor, op 6 juli, ontving premier Evelyn Wever-Croes een geheime brief waarin Nederland aankondigde dat het de lening alleen zou goedkeuren als Aruba het totale toezicht zou accepteren, wat in de praktijk zal leiden tot een herkolonisatie en het beëindigen van de autonomie van dit land binnen het Nederlandse Koninkrijk”.
Cárdenas gaf aan dat dit in strijd is met Resolutie 1514 van de Algemene Vergadering van de VN van 1960. Aruba kreeg slechts vier dagen de tijd om te beslissen of het deze voorwaarden zou accepteren of dat Nederland deze lening die het eiland Aruba dringend nodig heeft voor haar voortbestaan en het welzijn van mensen die hun inkomen van de ene op de andere dag zijn kwijtgeraakt, niet zou goedkeuren. Ze waarschuwden ook dat het niet aanvaarden van de lening een nog grotere economische en sociale crisis zou veroorzaken.
Gezien deze feiten veroordeelt en verwerpt COPPPAL categorisch de annexatie van Bonaire, Saba en Sint Eustatius, de schending van de mensenrechten op Aruba, Curaçao en Sint Maarten en pogingen om de laatste drie eilanden te recoloniseren.
“Men mag niet vergeten dat de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden en het Koninkrijk der Nederlanden in verschillende delen van de wereld verschillende koloniën hebben gecreëerd. Voorbeelden van deze kolonies in Azië zijn: Nederlands-Indië (Indonesië), Nederlands-Ceylon (Sri Lanka), Formosa (Taiwan), Papoea-Nieuw-Guinea en Nieuw-Zeeland. In het Caribisch gebied werden Suriname, Aruba, Curaçao, Bonaire, Sint Maarten, Saba en Statia gekoloniseerd, die tot één geheel werden gedwongen om de Nederlandse Antillen te heten.
“Men mag niet vergeten dat Noordoost-Brazilië (de Captaincy of Pernambuco) en een deel van wat nu de Verenigde Staten zijn, ook Nederlandse koloniën waren. Deze werden allemaal onafhankelijk met uitzondering van de Nederlandse Antillen.
“In 1986 bereikten Betico Croes en het Arubaanse volk, na jaren van strijd, de vrijheid als een aparte autonome entiteit binnen het Nederlandse Koninkrijk, samen met de Nederlandse Antillen en Nederland. In 2010 kregen ook Curaçao en Sint Maarten de status van autonoom land, maar dan onder strenge voorwaarden van financieel en juridisch toezicht van Nederland.
“In 1954 gaf het Koninkrijks-charter de eilanden een zekere mate van autonomie op gebieden als de overheidsfinanciën. Ook beloofde het hen te helpen om op een dag vrij te zijn. Nederland doet momenteel precies het tegenovergestelde.”