Bron: Michael Fox op
Deutsche Welle, 1 oktober 2019
De VS heeft een totaal embargo op Venezuela ingesteld. De EU heeft nieuwe sancties opgelegd. Het doel is om president Nicolas Maduro te verdrijven. Maar de maatregelen raken de Venezolanen hard en zullen waarschijnlijk veel mensen doden.
Carolina Subero woont met haar moeder, zus en drie kinderen in een klein sintelhuis met twee slaapkamers in de arme barrio Caucaguita in het oosten van Caracas.
Subero zit op haar bank, met haar jongste dochter Jenjerlys. Ze is 5 jaar oud, met lang donker haar en grote bruine ogen. Ze is echter ook autistisch en epileptisch, wat betekent dat ze regelmatig medicijnen nodig heeft – medicijnen die ze niet kan krijgen.
“Ze heeft elke dag aanvallen”, zegt Subero. “Het medicijn helpt om ze niet zo heftig te maken. Als we haar medicijnen niet kunnen krijgen, sturen ze haar naar het ziekenhuis.”
Ze zegt dat Jenjerlys vier verschillende medicijnen gebruikte voor haar aanvallen. Maar nu vanwege de Amerikaanse sancties die de invoer van essentiële medicijnen blokkeren, kan Carolina alleen een van de medicijnen krijgen. En dat slechts een deel van de tijd, omdat het te duur is.
Een doos met pillen die 10 dagen meegaat, kost ongeveer $ 8 (€ 7,3). Dat klinkt niet als veel, maar het is een fortuin in een land dat wordt getroffen door hyperinflatie en een gedevalueerde Bolivar.
“Ik moest voedsel ruilen voor het medicijn”, zegt Subero.
Jenjerlys is slechts een van de meer dan 300.000 mensen die naar schatting risico lopen vanwege gebrek aan toegang tot medicijnen of behandeling vanwege sancties tegen het land. Dat omvat 16.000 mensen die dialyse nodig hebben, 16.000 kankerpatiënten en ongeveer 80.000 mensen met HIV, volgens een rapport gepubliceerd in april door het in Washington gevestigde Center for Economic and Policy Research.
De situatie wordt nog erger, met het totale Amerikaanse embargo van het land, aangekondigd in augustus, en nieuwe EU-sancties die vorige week werden opgelegd.
“We hebben begrepen dat de Pan American Health Organisation vier keer de rekeningen [gebruikt om het medicijn te kopen] heeft moeten veranderen, omdat ze steeds geblokkeerd raken”, zegt Marcel Quintana, de persoon die verantwoordelijk is voor de distributie van antivirale medicijnen naar de HIV van het land. patiënten, iets dat Venezuela al tientallen jaren gratis verstrekt.
“De blokkade is niet alleen tegen de overheid, het is tegen de mensen die met HIV leven, het is tegen de mensen die met kanker leven, omdat ze niet toestaan dat het medicijn het land binnenkomt.”
Amerikaanse druk
De Verenigde Staten zijn duidelijk geweest over hun doel om de sancties op te leggen om de verdrijving te forceren van de president van Venezuela, Nicolas Maduro. De regering Trump heeft openlijk de Venezolaanse oppositieleider en de nationale assemblee president Juan Guaido ondersteund. In januari riep hij zichzelf uit tot president, die de Verenigde Staten en veel EU-landen snel erkenden.
Sindsdien heeft Guaido geprobeerd Maduro omver te werpen met straatprotesten, een confrontatie aan de grens met vrachtwagens vol humanitaire hulp en een poging tot militaire opstand op 30 april.
De opposanten geven Maduro de schuld van corruptie, tekorten, een falende economie en hyperinflatie. Voorstanders van de regering zeggen dat de Verenigde Staten en een economische oorlog achter de groeiende crisis in het land zitten.
Amerikaanse sancties zijn steeds agressiever geworden sinds ze voor het eerst werden aangekondigd door de voormalige Amerikaanse president Barack Obama in 2015. Onder druk van de Verenigde Staten stopten buitenlandse bedrijven met zakendoen met het land. Citibank sloot de buitenlandse rekeningen van Venezuela.
President Donald Trump intensiveerde de sancties in 2017 en legde dit jaar een olieembargo op dat de aankoop van aardolie van de staatsoliemaatschappij van Venezuela, PDVSA, blokkeerde. Het nam ook de Amerikaanse dochteronderneming CITGO van Venezuela in beslag, ter waarde van $ 8 miljard. Het was een enorme klap voor Venezuela, dat 90% van de overheidsinkomsten ontving van de olie-industrie.
De Amerikaanse regering heeft ook $ 5,5 miljard aan Venezolaanse fondsen bevroren op internationale rekeningen bij ten minste 50 banken en financiële instellingen. Zelfs als Venezuela geld in het buitenland zou kunnen krijgen, hebben de Verenigde Staten de internationale handel al lang geblokkeerd door te dreigen met sancties tegen buitenlandse bedrijven voor het zakendoen met het land.
Defecte apparatuur en kapotte onderdelen
Volgens vertegenwoordigers van Hidrocapital, het nationale wateragentschap voor de hoofdstad Caracas, heeft ongeveer 15% -20% van de Venezolanen geen toegang tot drinkwater in hun huizen, omdat de overheid geen nieuwe, in het buitenland gebouwde onderdelen kan kopen om kapotte pompen te repareren en pijpen.
“Met de blokkade hebben we situaties gehad waarin we de pompen en de motoren hebben die op het punt staan verzonden te worden en dan komt de almachtige hand van de Verenigde Staten en blokkeren ze het geld op de bank of sanctioneren het bedrijf dat met ons samen werkt, alleen om ons deze apparatuur te verkopen en zonder te zien dat ze het leven van mensen beïnvloeden, “zegt Maria Flores, vice president operations bij Hidrocapital.
Als reactie verscheept Hidrocapital elke week vrachtwagenladingen water naar behoeftige gemeenschappen. Maar de blokkade en het ontbreken van onderdelen voor voertuigen hebben ook invloed op het aantal watertrucks dat Hidrocapital op de weg kan houden. Maria Flores zegt dat hun vloot de afgelopen drie jaar met 75% is teruggebracht, tot nu slechts een handvol vrachtwagens.
Een ongelijke crisis
Degenen met toegang tot dollars, in de rijkere buurten van Caracas, doorstaan de storm.
Shoppers stromen het luxe Sambil-winkelcentrum aan de oostkant van de stad in en uit. Op de bovenste verdieping is een sushirestaurant overvol. Een maaltijd voor twee personen daar kan meerdere keren meer kosten dan het maandelijkse minimumloon.
Maar in de arme barrios proberen velen hun meerdere banen te behouden. Banen met toegang tot dollars, indien mogelijk. Miljoenen hebben het land verlaten op zoek naar kansen in het buitenland. [1]
De echtgenoot van Carolina Subero is er een van. Hij stuurt elke maand geld naar huis. Maar het is nog steeds niet genoeg om het medicijn van hun kleine meisje te betalen of rond te komen.
Subero is geen grote fan van president Maduro. Maar ze geeft de overheid ook niet de schuld. Het probleem, zegt ze, zijn de Amerikaanse sancties.
‘Het kan ze niet schelen. Ze denken dat ze president Maduro pijn doen, en ze doen de mensen echt pijn’, zegt Subero. “Als ze echt iets goeds voor Venezuela wilden, zouden ze niet doen wat ze nu doen.”
Originele publicatie was op Deutsche Welle, 1 oktober 2019
Notes [1] De Nederlandse politiek: Op 2 oktober 2019 ontving de 2e kamer een brief van Minister Blok, dat hij een visumplicht en verdere maatregelen, zoals ESTA (made-in-USA) , een APIS (idem) en pre-boarderchecks gaat invoeren voor Venezolanen die de Nederlandse Antillen (ABC eilanden en de bovenwindse eilanden) willen bezoeken, met een maximum van 8000 bezoekers per jaar.
Koloniaal Nederland gaat zodoende de volkeren in de Caribic weer tegen elkaar uitspelen, en de VS helpen met de illegale belegering van Venezuela. Visumaanvragen kosten tijd en buitenlandse valuta. Het bezoeken van het buurland voor tijdelijk werk of bezoek aan vrienden en familie wordt volgens dit voorstel van onze regering voor venezolaanse burgers in feite geblokkeerd, waarmee de middeleeuwse belegering methode van de VS+bondgenoten effectief versterkt wordt. Het laat zich raden in welke kringen het voorstel van Blok bedacht en uitgewerkt is.