Bron Anya Parampil op theGrayzone 2 september 2019
Een inkijkje, hoe de Venezolaanse diplomaten een poging van de VS hebben belemmerd, die erop gericht was hun vertegenwoordiging bij de VN in te trekken en de soevereiniteit van hun land te vernietigen.
Van Anya Parampil
De Venezolaanse vice-president Delcy Rodríguez ging op 27 september ‘s middags door de deuren van het hoofdkwartier van de Verenigde Naties in New York en glimlachte naar verslaggevers die bij de ingang wachtten.
Geflankeerd door minister van Buitenlandse Zaken Jorge Arreaza en VN-ambassadeur Samuel Moncada, hief Rodríguez haar armen in de lucht en zwaaide met een foto in haar linkerhand, voordat ze de roltrappen opstapte die naar de Algemene Vergadering leiden.
Die foto liet de door de VS gesteunde coup-leider Juan Guaidó zien, poserend met Colombiaanse narco-paramilitaire leden van de Los Rastrojos-bende, die berucht is voor ontvoering, drugssmokkel en moord.
Guaidó kon blijkbaar vertrouwen op Los Rastrojos, om Colombia binnen te gaan voor zijn mislukte humanitaire hulpstunt op 23 februari. Voor de coup-leider en zijn achterban in Washington hadden de beelden niet op een ongemakkelijker moment kunnen opduiken.
Rodríguez leek zelfverzekerd toen ze zich op de 74e Algemene Vergadering voorbereidde. Het Venezolaanse team kwam naar de vergadering, bezorgd over plannen van de Verenigde Staten om de diplomatieke oorlog tegen het land te escaleren.
Insiders hadden verwacht dat de VS zouden proberen de toespraak van Rodríguez te verhinderen, als onderdeel van hun inspanningen om haar regering te delegitimeren.
Toch verscheen Rodríguez uiteindelijk op het podium om een aanklacht te leveren tegen de Amerikaanse bemoeienis met de zaken van haar land en wat zij ‘kapitalistisch geweld’ noemde.
Haar overtuigende aanwezigheid bij de VN was opnieuw een klap op de regime-change inspanningen van de regering Trump, en gaf aan dat de meerderheid van de landen van de wereld nog steeds het gezag van de gekozen regering van Venezuela erkende.
Maandenlang is er een clandestiene oorlog gevoerd in de VN-gangen en in hoofdsteden over de hele wereld, om te bepalen wie het recht had om een internationaal erkende regering van Venezuela te definiëren: het Venezolaanse volk of de Trump-regering.
Sinds januari hebben de VS landen onder druk gezet om de status van Venezuela bij de Verenigde Naties in te trekken en het internationale orgaan om te vormen tot een slagveld voor de soevereiniteit van het land.
“[Nicolas] Maduro is en blijft de legitieme president van Venezuela, door het heilige recht van het volk op zelfbeschikking,” kondigde Rodríguez kort voor haar aankomst aan voor de Algemene Vergadering.
Toen Rodríguez het woord nam, liep een bescheiden groep vertegenwoordigers van aan de VS gelieerde landen de hal uit, in een uiting van protest tegen haar aanwezigheid. De walk-out herinnerde aan scènes uit diplomatieke vergaderingen van Wenen tot Genève in de maanden na de stap van Washington om Guaidó te erkennen als de president van Venezuela in januari.
“Het was een duidelijke overwinning, want wat ze probeerden te doen was niet om gewoon de zaal uit te gaan, of weg te lopen van de toespraak – wat ze [wilden] doen was proberen te voorkomen dat de vice-president sprak – maar ze hadden niet de kracht, ze waren verslagen, ”vertelde Yuri Pimentel, de vice-minister van Venezuela voor Afrika, aan The Grayzone.
“Het enige wat ze konden doen was weglopen,” legde Pimentel uit. “Dat is geen probleem voor ons, de kamer was echt vol met delegaties en we merkten niet eens dat die mensen weggingen.”
Negen maanden sinds de VS en 54 landen Guaidó officieel erkenden, zou de Algemene Vergadering het perfecte forum zijn geweest om het succes van het beleid van Trump voor regime-change te bewijzen en het oppositielid tot een door de VN erkende president van Venezuela te verklaren.
In plaats daarvan werd de aktie van Washington en zijn bondgenoten gereduceerd tot het organiseren van een symbolische protestmars toen de internationale gemeenschap de overwinning van de soevereine, gekozen regering van Venezuela vierde op een door de VS gesteunde staatsgreep. Dat alles terwijl Guaidó en zijn trawanten verder gleden in schandaal, absurditeit en irrelevantie .
De diplomatieke strijd begint
De toon voor een dramatische Algemene Vergadering van de VN was maanden geleden gezet, op 10 april, toen de Amerikaanse vice-president Mike Pence een vergadering van de Veiligheidsraad bijeenriep om een aanval te plegen op diplomaten die de gekozen regering van Venezuela vertegenwoordigen.
“Met alle respect, mijnheer Ambassadeur, u zou hier niet moeten zijn,” blafte Pence naar de VN-ambassadeur Samuel Moncada in Venezuela en weigerde hem recht in de ogen te kijken. “U moet teruggaan naar Venezuela en Nicolás Maduro vertellen dat zijn tijd om is. Het is tijd voor hem om te gaan. “
Moncada, een doorgewinterde diplomaat en professionele historicus wiens salaris effectief is bevroren dankzij Amerikaanse financiële beperkingen, keek even op van zijn telefoon om uitdagend naar Pence te staren terwijl hij zijn hoofd knikte als sarcastische bevestiging.
“Dit orgaan zou de geloofsbrieven van de vertegenwoordiger van Venezuela bij de Verenigde Naties moeten intrekken, interim-president Juan Guaidó moeten erkennen en de vertegenwoordiger van de vrije Venezolaanse regering onverwijld een plaats moeten geven in dit orgaan,” ging Pence verder.
Mocada reageerde op de opmerkingen van Pence tijdens een interview met The Grayzone in New York City kort na de uitwisseling.
“Als hij dacht dat [Pence] mezelf of Venezuela of de Venezolaanse regering schade toebrengt, denk ik dat hij zich vergist heeft,” zei de ambassadeur, “dat is geen diplomatie, dat is pesten. ‘Might is right’ is niet het soort denken dat hier in de Verenigde Naties succesvol is. “
Een dag vóór het bezoek van Pence aan de VN stemde de Organisatie van Amerikaanse Staten voor de erkenning van Guaido’s vertegenwoordiger bij de groep onder druk van de VS.
Die handeling, een volledige schending van de oprichtingsstatuten van de OAS, duidde op de weg die Washington zou gaan om het Guaidó-staatsgreepregime op internationaal niveau te legitimeren, en was een blauwdruk van haar strategie voor de VN.
“Gelukkig zijn de Verenigde Naties niet de OAS,” vertelde vice-minister Pimentel aan The Grayzone na de Algemene Vergadering. “[De VS] kunnen niet doen wat ze willen in de Verenigde Naties, zoals ze hebben gedaan met de OAS.”
Volgens artikel 18 van het VN-Handvest moeten alle beslissingen, inclusief “de schorsing van de rechten en voorrechten van het lidmaatschap [of] de verwijdering van leden” worden genomen met een tweederde meerderheid van de aanwezige leden die hun stem uitbrengen.
In 2009 werd de toenmalige president van Madagascar, Andry Rajoelina, echter verhinderd de UNGA toe te spreken nadat een eenvoudige meerderheid van de aanwezige en meetellende landen ervoor stemden om zijn spreekrecht te blokkeren.
Het precedent suggereerde dat de VS zou kunnen proberen Venezuela op dezelfde manier te straffen; er was een spel van nummers en procenten tussen Caracas en Washington in de maanden voorafgaand aan de Algemene vergadering.
“Ze werkten er aan om de cijfers te verzamelen, en wij werken ook van onze kant. En de meerderheid van de wereld beseft dat als die procedure slaagt [met Venezuela], deze ook op anderen zou kunnen worden toegepast, ‘zei Moncada in april tegen The Grayzone.
“Ze durfden zelfs hun eigen vice-president te sturen om de actie aan te kondigen,” merkte Moncada op. “Niemand [stuurt] dat soort aanwezigheid op hoog niveau om niets te doen. Ze gaan het doen. En we vechten. Vechten betekent campagne voeren. We praten, overtuigen en overtuigen de hele wereld [om ons te ondersteunen], en we zijn er nu vrij zeker van dat zij [de VS] niet de cijfers [het gewenste percentage] hebben. “
De diplomatieke campagne onder leiding van Moncada en zijn team in New York wierp zijn vruchten af. Zes maanden later werden de VS en haar bondgenoten gedwongen met schaamte uit de UNGA-hal te lopen en zich te openbaren als vertegenwoordigers van een wereldwijde minderheid.
To zover de vertaling - zie voor het vervolg van de tekst thegrayzone 2 september 2019