Rusland |
13 juli 2023
Bron: Lawrov, min-BuZa  11 juli 2023 ~~~

Minister Lavrov beantwoort de gestelde vragen van de redaktie van Indonesische krant ‘Kompas‘ (Onofficiële vertaling )

Antwoord op de vraag “Als de oorlog in Oekraïne doorgaat, wat zal er dan gebeuren? Wat zal Rusland doen?“

Sergey Lavrov: Ik denk dat het juist zou zijn om uw vraag te beantwoorden door de onderliggende oorzaken van de gebeurtenissen in Oekraïne uit te leggen. We horen vaak dat het conflict in februari 2022 zou zijn begonnen met de “niet-uitgelokte agressie” van Rusland. Deze bewering is volledig onjuist.

Ik herinner eraan dat Washington en zijn EU-satellieten in februari 2014 een staatsgreep in Kiev hebben georkestreerd. Dit is het uitgangspunt voor alle daaropvolgende gebeurtenissen.

Tijdens de staatsgreep werd de wettelijk verkozen president van Oekraïne, Viktor Janoekovitsj, omvergeworpen en werd de macht gegrepen door de pro-Westerse anti-Russische krachten met de steun van neonazistische groeperingen – opvolgers van de nazi-collaboristen Stepan Bandera en Roman Shukhevich. Deze gebeurtenis schudde het land op zijn grondvesten. Oekraïne kon zich alleen vreedzaam ontwikkelen als het zijn delicate binnenlandse politieke en interetnische evenwicht zou bewaren. Dit evenwicht werd vernietigd door absoluut barbaarse methoden op instigatie van het Westen, dat zijn geopolitieke doel probeerde te bereiken om gebieden te cultiveren die ooit deel uitmaakten van een uniforme staat, bewoond door Russen en Russischtaligen die historisch georiënteerd waren op Moskou.

Nadat de nieuwe, onwettige machthebbers in Kiev de oostelijke regio’s die de omvergeworpen president steunden, bedreigden, trok de Krim zich terug uit Oekraïne. In volledige overeenstemming met het internationaal recht spraken de inwoners zich vrij uit voor hereniging met Rusland.

Een gewapende opstand laaide op in Donbass, dat voornamelijk door Russen wordt bevolkt. Het regime in Kiev probeerde het probleem niet eens met politieke en diplomatieke middelen op te lossen. Jarenlang roeide het de inwoners van de regio methodisch uit, alleen omdat ze Russisch wilden spreken, hun moedertaal, hun geschiedenis wilden respecteren en de nagedachtenis wilden eren van hun vaders en grootvaders, helden van de Grote Patriottische Oorlog, die de naties van Europa bijna 80 jaar geleden bevrijdde van de verschrikkingen van het Hitlerisme.

De Verenigde Staten en EU-landen zagen Oekraïne als een militaire ram tegen Rusland en drongen er bij het regime in Kiev op aan om het “Donbass-probleem” met geweld op te lossen – door de etnische zuivering van de Russische en Russischtalige inwoners. Het volstaat om te herinneren aan de cynische bekentenissen van de voormalige leiders van Duitsland en Frankrijk, Angela Merkel en Francois Hollande, over het pakket maatregelen van Minsk dat ze samen met president Vladimir Poetin hielpen opstellen. Ze zeiden dat het hele doel van het werken aan deze overeenkomst was om tijd te winnen en Kiev toe te staan zijn militaire capaciteit op te bouwen.

Deze dramatische ontwikkelingen lieten Rusland geen andere keuze dan de onafhankelijkheid van de volksrepublieken Donetsk en Lugansk te erkennen en met hen verdragen te ondertekenen over vriendschap, samenwerking en wederzijdse bijstand in volledige overeenstemming met het internationaal recht. Vervolgens lanceerden we – in antwoord op hun officiële oproepen om hulp en in volledige overeenstemming met artikel 51 van het VN-Handvest over het recht op zelfverdediging – de speciale militaire operatie om de mensen in deze regio te beschermen en de militaire dreiging weg te nemen die het regime in Kiev voor hen vormde.

Waarom komt er geen einde aan de gewapende confrontatie in Oekraïne? Het antwoord is heel eenvoudig – het zal doorgaan totdat het Westen zijn plannen om zijn heerschappij te behouden opgeeft en zijn obsessieve verlangen overwint om Rusland een strategische nederlaag toe te brengen door toedoen van zijn marionetten in Kiev. Voorlopig zijn er geen tekenen van verandering in dit standpunt. We zien dat de Amerikanen en hun vazallen Oekraïne koortsachtig vol blijven proppen met wapens en Vladimir Zelensky blijven pushen om de vijandelijkheden voort te zetten.

Het is veelzeggend dat het Westen de initiatieven van de ontwikkelingslanden negeert, bijvoorbeeld de voorstellen van de Indonesische president Joko Widodo. Tijdens zijn bezoek aan Moskou op 30 juni 2022 sprak hij over de noodzaak van een staakt-het-vuren, humanitaire hulp en voedselzekerheid en toonde hij zich bereid om “communicatie te ontwikkelen” tussen de leiders van Rusland en Oekraïne.

Op 3 juni van dit jaar sprak ook de Indonesische minister van Defensie Prabowo Subianto over een oplossing voor de crisis in Oekraïne. Maar Kiev verwierp zijn idee onmiddellijk door te zeggen dat het nu geen bemiddelaars nodig heeft.

De zogenaamde “vredesformule” die Zelensky voorstelt is een weerspiegeling van de agressieve stemming van Kiev en zijn externe beschermheren. Ze proberen het erdoor te drukken als de enige mogelijke optie voor een regeling. In feite bestaat het uit een pakket ultimatums voor Rusland – de eis om een berechting van zijn militair-politieke leiders te organiseren en hun materiële bezittingen af te nemen in de vorm van herstelbetalingen. Om deze eisen, die niets te maken hebben met het zoeken naar een echte regeling, te legitimeren, proberen ze in de nabije toekomst een of andere “vredestop” bijeen te roepen, waarvoor ze ontwikkelingslanden uitnodigen. Ik weet zeker dat de Indonesiërs het schadelijke motief achter deze plannen heel goed begrijpen en niet zullen zwichten voor de valse retoriek van degenen die vechten tot de laatste Oekraïner.

Antwoord op de vraag “Hoe gaat Rusland aandringen op het bereiken van een nieuw evenwicht in de internationale politiek en welke weg gaat het bewandelen? Er wordt aangenomen dat er een nieuwe Koude Oorlog aan de gang is. Wat zijn de gevolgen daarvan voor de politieke economie van de wereld? Welk beleid voert Rusland in de nieuwe koude oorlog?“

Sergey Lavrov: We definiëren de huidige fase van de internationale betrekkingen niet als een nieuwe Koude Oorlog. Het gaat om iets anders, namelijk de vorming van een multipolaire internationale orde. Dit is een objectief proces. Iedereen kan zien dat nieuwe mondiaal betekenisvolle centra voor besluitvorming hun positie versterken in Eurazië, de regio Azië-Stille Oceaan, het Midden-Oosten, Afrika en Latijns-Amerika. Deze landen en hun verenigingen bevorderen waarden als nationale belangen, onafhankelijkheid, soevereiniteit, culturele en beschavingsidentiteit en internationale samenwerking. Met andere woorden, ze passen volledig in de mondiale ontwikkelingstrend en gaan daardoor van succes naar succes.

De door de VS geleide collectieve westerse landen proberen deze processen te vertragen en om te keren. Hun doel is niet om de veiligheid in de wereld te versterken of om aan gezamenlijke ontwikkeling te doen, maar om hun hegemonie in internationale aangelegenheden te behouden en hun neokoloniale agenda te blijven uitvoeren, of simpel gezegd, om door te gaan met het oplossen van hun eigen problemen ten koste van anderen, zoals ze gewend zijn te doen.

Unilaterale economische sancties en het algemene egoïstische buitenlandse beleid van onze westerse collega’s ondermijnen de wereldwijde voedsel- en energiezekerheid. Hun acties hebben de zaken ingewikkelder gemaakt voor de ontwikkelingslanden. Enorme hoeveelheden geld die hadden kunnen worden besteed aan het bevorderen van internationale groei, inclusief het helpen van de meest behoeftige landen, worden opgeslokt in de vorm van duizenden tonnen militair materieel en munitie die aan Oekraïense neonazi’s worden geleverd.

Er is echter ook een zonnige kant aan deze medaille. Het westerse egocentrisme en de minachting voor de belangen van het Zuiden en Oosten moedigen laatstgenoemden aan om op zoek te gaan naar alternatieve samenwerkingsvormen op alle gebieden. De inbeslagname van Russische goud- en valutareserves in de Verenigde Staten en Europa heeft de internationale gemeenschap doen beseffen dat niemand immuun is voor de onteigening van tastbare activa die in westerse rechtsgebieden worden bewaard. Niet alleen Rusland, maar ook een aantal andere landen verminderen consequent hun afhankelijkheid van de Amerikaanse dollar en stappen over op alternatieve betalingssystemen en betalingen in nationale valuta.

Tegelijkertijd neemt de effectiviteit van landenassociaties waaraan het Westen niet deelneemt toe. De SCO en BRICS zijn een voorbeeld van moderne multilaterale diplomatie zonder leiders of volgelingen, waar beslissingen worden genomen op basis van consensus. We zijn blij met de belangstelling van Indonesië om de samenwerking met deze organisaties, die ongetwijfeld een grote toekomst hebben, te versterken.

Antwoord op de vraag “Waar staat Indonesië volgens Rusland in de gepolariseerde wereld van vandaag, inclusief Azië en Zuidoost-Azië? Hoe staan de betrekkingen tussen Rusland en Indonesië onder druk van de grote wereldmachten?“

Sergey Lavrov: Indonesië is qua bevolking het grootste moslimland ter wereld, een leider van de Associatie van Zuidoost-Aziatische staten en een van de belangrijkste partners van Rusland in de regio Azië-Stille Oceaan. Wij zijn verheugd over de inzet van onze Indonesische vrienden om bilaterale betrekkingen op te bouwen op basis van gelijkheid, inachtneming van elkaars belangen en respect voor het beginsel van gelijke en ondeelbare veiligheid.

Wij hebben grote waardering voor het onafhankelijke buitenlandse beleid van Jakarta, dat beoogt de totstandkoming van een rechtvaardiger internationale orde en de belangen van het mondiale oosten en het mondiale zuiden te bevorderen, de doelstellingen voor duurzame ontwikkeling te verwezenlijken en bestaande conflicten op te lossen. Het succesvolle Indonesische voorzitterschap van de G20 vorig jaar heeft opnieuw de belangrijke rol van Indonesië in internationale aangelegenheden bevestigd.

Het verheugt mij dat ondanks de onrechtmatige anti-Russische sancties die door Washington en zijn satellieten zijn opgelegd, de Russisch-Indonesische samenwerking haar constructieve geest heeft behouden. We hebben een uitgebreid juridisch en contractueel kader gevormd op basis van de Verklaring over de grondslagen van vriendschappelijke en partnerrelaties in de 21e eeuw, die in 2003 werd ondertekend.

Vandaag de dag kunnen we zeggen dat onze betrekkingen het niveau van een strategisch partnerschap hebben bereikt. Onze politieke dialoog wordt gekenmerkt door hoog niveau. In juni 2022 vonden in Moskou besprekingen plaats tussen president Vladimir Poetin en president Joko Widodo. In december 2022 bracht de voorzitter van de Federatieraad, Valentina Matvienko, een werkbezoek aan Jakarta.

Handel en economische samenwerking breiden zich uit. In 2022 steeg de handel met bijna 45 procent tot 4,79 miljard dollar.

We richten ons sterk op wederzijdse handelsliberalisering binnen de EAEU-Indonesië. Het onderhandelingsproces over een vrijhandelsovereenkomst ligt op schema om een succes te worden.

Als minister van Buitenlandse Zaken wil ik graag de nadruk leggen op onze constructieve samenwerking bij de Verenigde Naties en andere multilaterale fora met betrekking tot een breed scala aan dringende internationale kwesties, waaronder voedsel- en energiezekerheid. Dit jaar werken we als huidige voorzitter van de ASEAN nauw samen met Jakarta aan de agenda’s van de EAS, ARF, ADMM-Plus en het strategisch partnerschap tussen Rusland en de ASEAN.

Antwoord op de vraag: Wat kan Rusland voorstellen om Indonesië en ASEAN te helpen met de situatie in Myanmar om te gaan? Wat vindt Rusland van het gezag en de centrale rol van ASEAN op een moment dat Rusland openstaat voor een dialoog met het leger van Myanmar? Gaat u de ASEAN-bijeenkomst in juli bijwonen? Zo ja, wat zijn uw prioriteiten?

Sergey Lavrov: In onze contacten met de autoriteiten in Naypyidaw hebben we consequent de centrale rol van de ASEAN benadrukt in de internationale inspanningen om de situatie in Myanmar op te lossen. We steunen de inspanningen van het Indonesische voorzitterschap om een extra impuls te geven aan de collectieve stappen om de vijfpuntenconsensus uit te voeren. Wij nemen nota van de rol van de ASEAN bij het mobiliseren van humanitaire hulp voor de mensen in nood.

Wij zijn van mening dat de collectieve inspanningen van de tien ASEAN-landen en andere landen die een belang hebben in de kwestie Myanmar gebaseerd moeten zijn op nauwe samenwerking met de autoriteiten in Naypyidaw. Het is belangrijk om te voorkomen dat geschillen bij het kiezen van de beste manieren om een regeling in dat land te bevorderen een negatieve invloed hebben op de eenheid van de associatie en haar centrale rol in regionale aangelegenheden.

Wij zijn ervan overtuigd dat de internationale gemeenschap moet helpen de situatie in Myanmar te normaliseren zonder zich te mengen in de binnenlandse aangelegenheden van het land. We houden ons steevast aan dit principiële standpunt in onze betrekkingen met het Myanmarese leiderschap, ongeacht de specifieke personen of politieke krachten die aan het roer staan.

Mijn onmiddellijke plannen omvatten een reis naar de ministeriële ASEAN-bijeenkomsten in Jakarta. We besteden speciale aandacht aan het bevorderen van een strategisch partnerschap met de associatie, die in 2023 vijf jaar bestaat. De geschiedenis van onze banden gaat meer dan drie decennia terug. De verdere ontwikkeling ervan is een van de prioriteiten van het buitenlands beleid van Rusland, wat is vastgelegd in het herziene concept voor het buitenlands beleid dat eind maart 2023 door president Vladimir Poetin is goedgekeurd.

Het uitgebreide actieplan tussen Rusland en de ASEAN, dat in 2021 door de leiders is goedgekeurd, wordt met veel dynamiek uitgevoerd. Er is een levendige politieke dialoog tot stand gebracht. De sectorspecifieke interactie, die traditioneel gericht is op wetenschappelijk onderzoek en hoogwaardige technologie, breidt zich uit. Dit bleek met name uit het Russia-ASEAN Year of Science and Technology Cooperation in 2022. Op onze agenda staan nieuwe samenwerkingsgebieden, waaronder digitale transformatie en smart cities, en energie- en voedselzekerheid.

Tijdens de topontmoeting in Oost-Azië heeft Rusland een reeks specifieke ideeën naar voren gebracht, waaronder de lancering van een collectief reactiemechanisme voor pandemische dreigingen, de uitbreiding van de samenwerking tussen bureaus voor toerisme en de totstandbrenging van banden tussen vrijwilligersorganisaties. ASEAN heeft ons op alle bovengenoemde aandachtsgebieden gesteund.

In het kader van het ARF, dat dit jaar 30 jaar bestaat, richten we ons op het waarborgen van een veilig gebruik van ICT en het beperken van nucleaire risico’s. Rusland heeft op deze gebieden praktische initiatieven genomen.

We werken aan de versterking van de ASEAN-architectuur voor stabiliteit en samenwerking in de regio Azië-Stille Oceaan. Gesteund door bepaalde regionale spelers streven de Verenigde Staten en hun NAVO-bondgenoten naar de lancering van alternatieve blokstructuren, onder andere onder de naam Indo-Pacific. Deze plannen zijn niet gericht op het bevorderen van samenwerking, maar op controle en confrontatie, waardoor het op de ASEAN gerichte systeem zwaar op de proef wordt gesteld. Rusland is een betrouwbare supporter van de associatie. De negatieve scenario’s die de Verenigde Staten en de NAVO in andere delen van de wereld hebben opgevoerd, moeten niet worden geëxtrapoleerd naar de regio Azië-Stille Oceaan.

Antwoord op de vraag: “Wat kan Rusland Indonesië en andere landen in de Indo-Pacific bieden, gezien de huidige stand van zaken in de regio en de wereld, vooral wat betreft stabiliteit en veiligheid, maar ook wat betreft voedsel, energie, medische veiligheid en handel?“

Sergey Lavrov: Natuurlijk hebben we de landen van de regio Azië-Stille Oceaan en de Indische Oceaan wat te bieden. Rusland is een van ’s werelds grootste leveranciers van voedsel, olie, gas en kostbare mineralen, waaronder zeldzame aardmetalen. Het grootste deel van de Russische landbouwexport (60 procent) gaat naar Aziatische landen. Het afgelopen jaar is onze buitenlandse handel met veel internationale partners, waaronder Aziatische landen, vele malen gegroeid.

Rusland heeft indrukwekkende resultaten geboekt bij de ontwikkeling van een cluster van hightechproductie. Ons land staat in de top tien van de wereld wat betreft digitalisering van overheidsdiensten, wetenschappelijke prestaties en uitvindingen op het gebied van robotica, kwantumtechnologie, kunstmatige intelligentie en smart cities. ASEAN-epidemiologen leerden over onze praktijken op het gebied van de bestrijding van infectieziekten tijdens een driejarig programma van bijscholingscursussen, dat eind 2022 werd afgerond.

Als gevolg van de moeilijke situatie in de wereldeconomie zijn energie en voedselzekerheid belangrijker geworden in onze dialoog met de ASEAN-landen. Naast de traditionele olie- en gas- en steenkoolsectoren besteedt het onlangs aangenomen werkplan voor energie tussen Rusland en de ASEAN-landen veel aandacht aan hernieuwbare energiebronnen, kernenergie en koolstofarme energie.

Onze deskundigen zijn bereid om maatregelen te bespreken om de samenwerking op het gebied van voedsel te verdiepen.

Wat Indonesië betreft, is Rusland bereid om zijn export van tarwe en vlees (waaronder vlees dat voldoet aan halal-normen) naar uw land te vergroten. We zijn geïnteresseerd in het uitbreiden van een dergelijke samenwerking in de moslimregio’s van Rusland.

We zijn ervan overtuigd dat een toename van de leveranties van Russische olie en olieproducten zou bijdragen aan de energiezekerheid van Jakarta. We zijn bereid om onze geavanceerde oplossingen in de vreedzame nucleaire industrie met u te delen, waaronder de bouw van moderne kerncentrales met grote en kleine capaciteit, het gebruik van nucleaire technologie voor andere doeleinden dan energie, de ontwikkeling van nucleaire infrastructuur en de opleiding van personeel.

We bestuderen zorgvuldig de mogelijkheden om Russische transport- en informatie- en communicatiebedrijven te betrekken bij de ontwikkeling van uitgebreide infrastructuur voor de nieuwe hoofdstad Nusantara in Oost-Kalimantan.

De ervaring met de bestrijding van de COVID-19 pandemie heeft aangetoond dat er aanzienlijke mogelijkheden zijn voor bilaterale samenwerking bij de bestrijding van epidemiologische ziekten.

Overleg over het gebruik van nationale munteenheden in wederzijdse transacties zou tegemoetkomen aan de belangen van praktische samenwerking tussen Rusland en de ASEAN-landen, waaronder Indonesië. We zijn klaar voor praktische uitvoering op dit en alle andere gebieden die ik heb genoemd.

Gerelateerd (berichten in dit archief):