Bron: moonofalabama 20 juni 2023 ~~~
Geconfronteerd met de realiteit van het leven heeft de regering Biden de afgelopen dagen haar nederlaag toegegeven in twee van haar meest flagrante en misleidende beleidsstrategieen.
Het Oekraïense tegenoffensief is mislukt. Het Oekraïense leger wordt afgeslacht op het slagveld. Het ’tegenoffensief’ van de ‘door de NAVO getrainde’ Oekraïense brigades heeft op geen enkel front echte vooruitgang geboekt. De grote verliezen aan manschappen en materieel maken het onmogelijk om ooit nog het initiatief terug te winnen.
Het doel van de VS was om Oekraïne te integreren in de NAVO. Dan hadden ze Amerikaanse troepen in Oekraïne kunnen stationeren en hun wapens binnen het bereik van Moskou kunnen brengen, zodat elke onafhankelijke Russische stap zou kunnen worden beantwoord met de dreiging van een onmiddellijke vernietiging.
Na meer dan 20 jaar dat doel te hebben nagestreefd, gooiden de VS de handdoek in de ring:
President Biden zei zaterdag dat hij het niet gemakkelijker zal maken voor Oekraïne om lid te worden van de NAVO, en voegde eraan toe dat het land in oorlog met Rusland moet voldoen aan de eisen om lid te worden.
“Ze moeten aan dezelfde normen voldoen. Dus ik ga het niet makkelijker maken,” zei Biden tegen verslaggevers. “Ik denk dat ze alles hebben gedaan om aan te tonen dat ze in staat zijn om militair te coördineren, maar er is een hele kwestie van is hun systeem veilig? Is het niet corrupt? Voldoet het aan alle standaarden … die elke andere natie in de NAVO heeft.”
En ja, dat is een verandering. Een grote:
Biden heeft naar verluidt eerder aangegeven dat hij open staat voor het wegnemen van de hindernis van het Member Action Plan voor Oekraïne om lid te worden van de NAVO, dat vereist dat landen die lid willen worden van de alliantie militaire en democratische hervormingen doorvoeren.
Toch is dat niet genoeg:
Biden heeft niets nieuws gezegd. Biden voelt dat de VS de proxyoorlog heeft verloren, maar hij mag en kan dat niet toegeven. Dus bij gebrek aan een tijdmachine die hem helemaal terug had kunnen brengen naar 1999, toen de uitbreiding van de NAVO zich begon te ontvouwen, is Biden gewoon teruggelopen naar de standaardpositie van de NAVO-top in Boekarest in 2008, waarbij Oekraïne via de MAP-route in het bondgenootschap werd verwelkomd – alsof dat moment van vijftien jaar geleden nu verleden tijd is en niet kan worden teruggehaald naar het heden. Rusland zal dit niet accepteren.
Hoewel verpakt in mooie woorden gaf de Europese Unie Oekraïne een soortgelijke negatieve vooruitblik (machinevertaling):
In een rapport van de EU over het toetredingsverzoek van Oekraïne staat dat Kiev tot nu toe aan twee van de zeven voorwaarden heeft voldaan om formele onderhandelingen over toetreding tot de EU te beginnen.
…
“Er is vooruitgang. Het rapport zal gematigd positief zijn. Het gaat er niet om de werkelijkheid te verfraaien, maar om de vooruitgang te erkennen. In het bijzonder in het geval van het hoofd van het Hooggerechtshof Knyazev,” zei de ambtenaar, die sprak op voorwaarde van anonimiteit.
…
“Wat de hervormingen betreft, zou het glas half vol zijn, we zouden nooit een negatieve toon aanslaan tegenover Oekraïne op dit moment. De justitiële hervormingen hebben enige vooruitgang geboekt, hoewel er nog steeds belangrijke hervormingen moeten worden doorgevoerd. Niet alles is bevredigend.”
Het veel gehypete tegenoffensief is inderdaad een dodelijke valkuil geworden voor de VS, de EU en de NAVO.
De andere Amerikaanse nederlaag werd erkend door de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Anthony Blinken aan het einde van zijn reis naar Bejing:
De Verenigde Staten zullen het afscheiden van Taiwan van China niet steunen, heeft minister van Buitenlandse Zaken Anthony Blinken gezegd, te midden van een reeks verwarrende uitspraken van Joe Biden over de kwestie.
We steunen de onafhankelijkheid van Taiwan niet,’ zei de Amerikaanse topdiplomaat in Peking na een ontmoeting met de Chinese president Xi Jingping.
Dit betekende meer dan de verbale verandering in de uitspraken van Biden:
Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken heeft zijn factsheet over Taiwan opnieuw bijgewerkt en er opnieuw een regel in opgenomen over het niet steunen van formele onafhankelijkheid voor het door China opgeëiste, democratisch bestuurde eiland.
…
“We zijn tegen eenzijdige veranderingen van de status quo door beide partijen; we steunen geen onafhankelijkheid van Taiwan; en we verwachten dat geschillen tussen China en Taiwan op vreedzame wijze worden opgelost,” aldus het document, dat verwijst naar de zeestraat die het eiland scheidt van het Aziatische vasteland.
Vorige maand veranderde het ministerie van Buitenlandse Zaken zijn website over Taiwan en verwijderde de formulering over het niet steunen van de onafhankelijkheid van Taiwan en over de erkenning van het standpunt van Peking dat Taiwan deel uitmaakt van China, wat Peking woedend maakte.
De ommezwaai van Blinken kwam na een extreem korte ontmoeting met president Xi, die volgde op een reeks lezingen van andere hooggeplaatste Chinese functionarissen:
Wang gaf een uitgebreide uitleg over de historische logica en de onvermijdelijke trend van China’s ontwikkeling en verjonging, en weidde uit over de onderscheidende kenmerken van de Chinese modernisering en de rijke inhoud van China’s volkse democratie.
Hij drong er bij de VS op aan China niet te projecteren op de veronderstelling dat een sterk land gebonden is aan het streven naar hegemonie en China niet te misleiden met de gebaande paden van de traditionele westerse machten. “Dit is essentieel voor de vraag of de Verenigde Staten echt kunnen terugkeren naar een objectief en rationeel beleid ten opzichte van China.”
Wang eiste dat de Verenigde Staten stoppen met het opblazen van de zogenaamde “Chinese dreiging”, illegale unilaterale sancties tegen China opheffen, stoppen met het onderdrukken van China’s wetenschappelijke en technologische vooruitgang en zich niet moedwillig bemoeien met China’s interne aangelegenheden.
Hij benadrukte dat het bewaren van de nationale eenheid altijd de kern van China’s belangen is geweest. Daar ligt de toekomst van de Chinese natie en de blijvende historische missie van de CPC.
Wat de kwestie Taiwan betreft, is er in China geen ruimte voor compromissen of concessies, zei Wang.
De Chinese tekst van de Blinken-Wang-ontmoetingen is naar verluidt nog minachtender dan de Engelse vertaling.
De volgende stap voor China is een einde maken aan de provocerende ‘onschuldige doorgang’ van Amerikaanse militaire schepen en vliegtuigen in de Straat van Taiwan. Om dat te doen hoeft zij alleen maar het Verdrag van de Verenigde Naties inzake het recht van de zee toe te passen:
Artikel 38
Recht van doortocht
- In de zeestraten, bedoeld in artikel 37, hebben alle schepen en luchtvaartuigen het recht van doorvaart, dat niet mag worden belemmerd; met dien verstande dat, indien de zeestraat wordt gevormd door een eiland van een staat die aan de zeestraat en zijn vasteland grenst, de doorvaart niet van toepassing is indien er zeewaarts van het eiland een route door de volle zee of door een exclusieve economische zone bestaat die wat de navigatie en hydrografische eigenschappen betreft van vergelijkbaar gemak is.
Op een kaart is te zien dat dit duidelijk geldt voor de zeestraat tussen het Chinese vasteland en het Chinese eiland Taiwan.
Als de VS echt een één-China-beleid hebben, zullen ze moeten accepteren dat de Straat verboden terrein is.
Deze dubbele nederlaag in de oorlogen tegen Rusland en China blijft nog wel even aanslepen.
In het Oekraïne-conflict wordt nog steeds gedroomd van het creëren van een soort patstelling, van het implementeren van een soort Koreaanse demarcatielijn voor een staakt-het-vuren op de 38e breedtegraad:
Amerikaanse functionarissen houden rekening met de groeiende mogelijkheid dat de oorlog tussen Rusland en Oekraïne zal uitgroeien tot een bevroren conflict dat vele jaren – misschien wel tientallen jaren – zal duren en zich zal voegen in de rij van soortgelijke langdurige confrontaties op het Koreaanse schiereiland, in Zuid-Azië en daarbuiten.
De opties die binnen de regering Biden zijn besproken voor een langdurige “bevriezing” omvatten het vaststellen van mogelijke grenzen die Oekraïne en Rusland niet zouden overschrijden, maar die geen officiële grenzen hoeven te zijn. De discussies – hoewel voorlopig – hebben plaatsgevonden in verschillende Amerikaanse agentschappen en in het Witte Huis.
Rusland wil daar niets van weten. Het zal het Oekraïense leger grondig verslaan. Het zal de delen van Oekraïne heroveren die eeuwenlang Russisch zijn geweest voordat de communisten ze administratief toewezen aan de Socialistische Sovjetrepubliek Oekraïne.
De rest van het dan neutrale Oekraïne, afgesneden van de zee en de minerale rijkdommen van het oosten, zal worden overgedragen aan de partij die Rusland bereid is te accepteren.
De dubbele nederlaag in de oorlogen tegen de ‘rest van de wereld’ markeert het einde van de Wolfowitz-doctrine:
De doctrine kondigt de status van de VS aan als ’s werelds enige overgebleven supermacht na de ineenstorting van de Sovjet-Unie aan het einde van de Koude Oorlog en verkondigt als hoofddoel het behouden van die status.
Onze eerste doelstelling is om te voorkomen dat er opnieuw een nieuwe rivaal opduikt, op het grondgebied van de voormalige Sovjet-Unie of elders, die een bedreiging vormt in de orde van grootte van die welke vroeger door de Sovjet-Unie werd gevormd. Dit is een essentiële overweging die ten grondslag ligt aan de nieuwe regionale defensiestrategie en vereist dat we ons inspannen om te voorkomen dat een vijandige mogendheid een regio domineert waarvan de hulpbronnen, onder de controle van een geconsolideerde mogendheid, voldoende zouden zijn om wereldmacht te genereren.
Het einde van het ‘unilaterale moment’ is voor iedereen duidelijk.
De Republikeinen zullen Biden hier natuurlijk luidkeels de schuld van geven, ook al zijn zij net zo schuldig aan nalatigheid als de andere zijde. Biden zal misschien Blinken moeten opofferen als de pion die schuldig is aan het verliezen van het spel.
Hoe dan ook, geen van beide zal hem helpen om herkozen te worden.
Het is trouwens geen toeval dat Israël, op dezelfde dag dat de VS hun nederlaag toegaven, een pak slaag kreeg van strijders van het Palestijnse verzet. Dit is weer een van die door de VS gesteunde mondiale problemen die China graag wil oplossen.