NAVO,Oekraïne,VS |
14 juli 2023
Bron: Andrew korybko substack 13 jul 2023 ~~~~

De woorden van deze gewaardeerde expert klinken waar nadat Kiev, ondanks de hype in de aanloop naar de top van deze week, geen tastbare vooruitgang boekte op het gebied van toetreding tot de NAVO. De de facto militair-politieke betrekkingen met het blok werden gewoon geformaliseerd terwijl de leden oppervlakkig hun retoriek herhaalden over de mogelijkheid om op een dag toe te treden zodra aan vage voorwaarden is voldaan en iedereen het erover eens is. De pragmatische factie van de beleidsmakende bureaucratie van de VS versloeg duidelijk de ideologische factie die wilde dat Oekraïne meteen lid zou worden.

Timofei Bordachev, programmadirecteur van de Valdai Club, publiceerde woensdag een stuk op RT over “waarom de VS Oekraïne vrijwel zeker nooit zal toestaan lid te worden van de NAVO”. De ondertitel luidt: “Kiev moet slecht nieuws onder ogen zien – voor het eerst is de uitbreiding van de NAVO een bedreiging voor Washington zelf geworden. Deze gewaardeerde expert legt het grootste deel van zijn artikel tot in detail uit wat de proxy-patronrelaties van de VS met NAVO-leden zijn, voordat hij afsluit met de volgende opmerking:

“Kiev uitnodigen om lid te worden van de NAVO zou iets geheel nieuws kunnen betekenen voor het Amerikaanse buitenlands beleid – een bereidheid om te vechten tegen een gelijkwaardige tegenstander als Rusland. In hun hele geschiedenis hebben de Amerikanen dit vermeden door andere spelers te gebruiken als stormrammen die bereid waren om offers te brengen en te lijden voor Amerikaanse belangen.”

Dit was het geval in zowel de Eerste als de Tweede Wereldoorlog.

Het meest waarschijnlijke scenario is dan ook dat de VS zich zullen beperken tot de belofte om de kwestie Oekraïne en de NAVO aan te pakken nadat het regime in Kiev zijn problemen met Rusland op de een of andere manier heeft opgelost. In de tussentijd zullen alleen enkele ‘speciale’ voorwaarden op bilaterale basis worden beloofd.”

Zijn woorden klinken waar nadat Kiev, ondanks de hype in de aanloop naar de top van deze week, geen tastbare vooruitgang boekte op het gebied van toetreding tot de NAVO. De de facto militair-politieke betrekkingen met het blok werden gewoon geformaliseerd, terwijl de leden oppervlakkig hun retoriek herhaalden over de mogelijkheid om op een dag toe te treden zodra aan vage voorwaarden is voldaan en iedereen het erover eens is. De pragmatische factie van de beleidsmakende bureaucratie van de VS won het duidelijk van de ideologische factie die wilde dat Oekraïne meteen lid zou worden.

De eerste groep heeft de afgelopen zeventien maanden steeds meer invloed gekregen en is teruggekeerd naar zijn leidende rol in het Trump-tijdperk, nadat de door de tweede groep beoogde wereldorde niet tot stand kwam ondanks pogingen om deze in deze periode te forceren. Het heeft even geduurd voordat de pragmatici weer op de voorgrond van de beleidsvorming stonden en er is geen garantie dat ze dat zullen blijven, maar de triomf van deze week was te verwachten nadat ze er vorige maand in waren geslaagd om het beleid van de VS ten aanzien van India bij te stellen.

Voorafgaand aan de reis van premier Modi naar de VS hadden de ideologen een intense drukcampagne tegen zijn land gevoerd om het te dwingen Rusland te veroordelen en sancties op te leggen, hoewel dit spectaculair mislukte nadat India hen elke keer dat ze het probeerden publiekelijk trotseerde. Het dreigde zelfs averechts te werken omdat de zuurverdiende vertrouwensrelatie tussen de VS en India hierdoor snel afbrokkelde, wat pragmatici als Ashely J. Tellis er twee maanden geleden toe aanzette om in actie te komen.

Hij publiceerde een baanbrekend stuk in het invloedrijke officiële tijdschrift van de Council on Foreign Relations (CFR), Foreign Affairs, waarin hij betoogde dat de VS de strategische autonomie van India moest respecteren om hun Indo-Pacific-beleid te redden, dat door deze drukcampagne op het punt stond om eigenhandig vernietigd te worden. Een maand later, begin juni, bevestigde Assistant Secretary of Defense for Indo-Pacific Security Affairs Ely Ratner tijdens een evenement in een denktank dat het artikel van Tellis uitgebreid was besproken onder beleidsmakers.

Achteraf gezien leidde het direct tot de bijstelling van het Amerikaanse beleid ten aanzien van India, wat op zijn beurt de belangrijkste overwinning van de pragmatische factie tot dan toe betekende. “De VS realiseerde zich eindelijk de nutteloosheid van pogingen om India tot een vazal te dwingen”, hoewel “Obama’s woorden over de Balkanisering van India laten zien dat liberaal-globalisten nog steeds een bedreiging vormen“. Desondanks hebben de pragmatici bewezen dat ze beleidsmakers kunnen laten schakelen nadat het beleid van hun ideologische rivalen ten opzichte van die grote mogendheid is mislukt.

Zoals eerder geschreven, is er geen garantie dat ze op de voorgrond van de beleidsvorming zullen blijven, maar het glansloze resultaat van de NAVO-top van deze week doet sterk vermoeden dat het voor hun concurrenten erg moeilijk zal zijn om hen op korte termijn van deze positie af te brengen. De pragmatici maakten meteen gebruik van het beleidsmomentum van hun overwinning in het bijstellen van het Amerikaanse beleid ten opzichte van India om overtuigend te beargumenteren dat het allang tijd is dat de VS ook hun benadering van Rusland heroverwegen.

Dit kwam ook tot uiting in een artikel dat vorige week werd gepubliceerd in CFR’s Foreign Affairs en waarin beleidsmakers werd verteld “Laat Oekraïne niet toetreden tot de NAVO“. Dit was het tweede prominente voorbeeld van pragmatici die hun pas verworven invloed aanwenden om het debat over belangrijke geopolitieke kwesties vorm te geven. Het advies van Justin Logan en Joshua Shifrinson van het Cato Institute werd achteraf gezien opgevolgd, zoals bleek uit het feit dat de NAVO weigerde Oekraïne uit te nodigen om lid te worden van het blok, ondanks de verwachting van sommigen dat dit niet zou gebeuren.

Hoewel Bordachev van de Valdai Club en de drie genoemde experts van de CFR respectievelijk de belangen van Rusland en de VS steunen, delen ze een vergelijkbare pragmatische kijk op internationale betrekkingen en het bijbehorende advies dat ze geven aan de beleidsmakers van hun land. Elk van hen omarmt een neorealistische benadering die openlijk rekening houdt met ontkenbare realiteiten en de grenzen die deze stellen aan het beleid, wat de reden is waarom de twee nationale varianten van deze school zich verzetten tegen het NAVO-lidmaatschap van Oekraïne.

Ze voorspellen terecht dat het roekeloos de Derde Wereldoorlog zou riskeren vanwege de manier waarop dit scenario de kans op een directe botsing tussen Rusland en de VS vergroot. Hoewel artikel 5 niet het gebruik van gewapend geweld voorschrijft, maar alleen “de actie die [een lidstaat] nodig acht” om aangevallen personen bij te staan, zou Rusland moeten aannemen dat het preventief verijdelen van dreigende dreigingen vanuit Oekraïne of het reageren op een aanval vanuit dat land tot een oorlog met de VS zou leiden.

Daarom zouden beleidsmakers kunnen besluiten om dat land en zijn Europese bezittingen als eerste aan te vallen om de schade die ze Rusland zouden toebrengen naar Moskou’s interpretatie van artikel 5 in dat scenario relatief te beperken, waardoor de Derde Wereldoorlog onvermijdelijk zou worden. Deze opeenvolging van gebeurtenissen zou kunnen worden voorkomen door Oekraïne buiten de NAVO te houden en zo de kans op een directe botsing tussen deze nucleaire grootmachten te verkleinen, hoe intens hun proxyoorlog in dat land ook wordt.

Het was verstandig van dat blok om geen tastbare vooruitgang te boeken over het lidmaatschap van Oekraïne tijdens de top van deze week in het licht van hoe Rusland officieel de verzending van clustermunitie door de VS naar Kiev en de geplande aankoop van F-16’s beoordeelt. De woordvoerder van het Kremlin, Dmitry Peskov, beschreef de eerste als “een game-changer [die] Rusland zeker zal dwingen om specifieke stappen te nemen als reactie”, terwijl minister van Buitenlandse Zaken Sergey Lavrov waarschuwde dat “Rusland niet kan negeren dat deze vliegtuigen kernwapens kunnen dragen”.

Deze escalaties worden gedreven door de wanhoop van het Westen om het mislukte tegenoffensief van Kiev in leven te houden tot de winter in een laatste wanhopige poging voor hun proxy om wat terrein te winnen in de aanloop naar de schijnbaar onvermijdelijke hervatting van de Russisch-Oekraïense gesprekken die naar verwachting rond die tijd zullen plaatsvinden, zoals hier uitgelegd. Hun voorraden zijn al uitgeput, dus vertrouwen ze nu op steeds provocatievere exporten zoals de bovengenoemde en op leveringen van partners zoals Pakistan.

Toch blijft de NAVO-Russische proxyoorlog in Oekraïne veel beter beheersbaar dan wanneer dat land lid zou zijn van de NAVO met de veiligheidsgaranties van artikel 5. Daarom is het in het belang van de VS dat het land niet toetreedt, precies zoals Bordachev en de experts van het Cato Institute van de CFR betoogden. Zolang er geen geloofwaardige kans is dat de VS Kiev met gewapend geweld zal steunen, is de Derde Wereldoorlog niet erg waarschijnlijk, Hoewel alles plotseling zou kunnen veranderen als de ideologen weer invloed krijgen op het beleid in deze kwestie.