Bron: Roger McKenzie  Globetrotter peoplesdispatch.org  17 april 2023 ~~~  

De VN is al geruime tijd een vrij betekenisloze instelling die slechts fungeert als een nuttige idioot wanneer het Witte Huis besluit dat zij een rol te vervullen heeft bij de bescherming van de Amerikaanse belangen. Veel landen in het Zuiden zien nu veel meer heil in het creëren van structuren die rekening houden met hun belangen.

Dag Hammarskjöld, de tweede secretaris-generaal van de Verenigde Naties, zei ooit dat de organisatie “niet is opgericht om de mensheid naar de hemel te leiden, maar om de mensheid te redden van de hel.”

Dat hangt er natuurlijk sterk vanaf wat voor soort hel je in gedachten had.

De naweeën van Adolf Hitlers vernietigingskampen moeten Hammarskjölds wereld hebben beheerst tijdens zijn ambtstermijn van 1953 tot aan zijn trieste dood bij een vliegtuigongeluk in 1961. Hetzelfde geldt voor de schaduw van een mogelijke nucleaire vernietiging als gevolg van de Koude Oorlog tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie.

Misschien kon hij toen al zeggen dat de VS zichzelf zagen als de overheersende wereldmacht, bereid om hun eigen versie van de hel los te laten wanneer en hoe ze maar wilden.

Hammarskjöld moet hebben geweten dat de VN volkomen machteloos stonden om de VS in toom te houden en dat de VS op het wereldtoneel vrijwel alles konden doen wat ze wilden, en dat meestal ook deden.

De VN is al geruime tijd een vrij betekenisloze instelling, die slechts fungeert als een nuttige idioot wanneer het Witte Huis besluit dat zij een rol te vervullen heeft bij de bescherming van de Amerikaanse belangen.

De proxy-oorlog die de VS voert tegen Rusland in Oekraïne en het opvoeren van de spanningen tegen China zonder dat de VN een teken van leven geeft om de gebeurtenissen te stoppen, is daar een duidelijk voorbeeld van.

De VN, gevestigd in de buik van het beest zelf in New York, is een orgaan zonder enige zinvolle kritiek op de VS.

Het feit dat gedurende de laatste 30 opeenvolgende jaren de overgrote meerderheid van de landen in de Algemene Vergadering van de VN de opheffing van het illegale embargo van de VS tegen Cuba heeft geëist, wordt volledig genegeerd. Maar elk land wordt door de VS geacht de opdracht van de VS op te volgen om Rusland te sanctioneren voor zijn invasie in Oekraïne.

In 2003 vertelde Colin Powell de VN-Veiligheidsraad, zogenaamd het belangrijkste orgaan van de organisatie, dat de VS bewijzen hadden dat Irak over duidelijke massavernietigingswapens beschikte en dat dit een rechtvaardiging was om oorlog te voeren.

Natuurlijk was president George W. Bush sowieso van plan Irak binnen te vallen, maar het Witte Huis vond het duidelijk belangrijk om hun topdiplomaat naar de VN te sturen om te vertellen wat iedereen in de regering wist dat een leugen was, om internationale steun te krijgen voor hun misstappen.

Zelfs het Amerikaanse Congres vond dat de regering had gelogen, maar bij de VN was er een oorverdovende stilte over enige sanctie tegen de VS voor het liegen tegen de wereld, zodat het honderdduizenden mensen kan doden in naam van een regimeverandering.

Terwijl China en Brazilië inspanningen lijken te leveren om vrede te bewerkstelligen in Oekraïne, zijn er geen betekenisvolle vredesinitiatieven van de VN.

De Chinezen waren nodig om Saoedi-Arabië en Iran samen te brengen om een deal te sluiten die vrede lijkt te brengen in het bijna negen jaar oude conflict in Jemen. De VN hebben gefaald.

Deze week nog probeerden de VS op weinig overtuigende wijze vol te houden dat de Chinezen, nadat ze oorspronkelijk de Saoedi’s en de Iraniërs bij elkaar hadden gebracht, niets hadden gedaan om vrede in Jemen te bewerkstelligen.

Dat gebeurde blijkbaar door een lagere ambtenaar van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken die een telefoontje naar de Saoedi’s pleegde.

Men kan alleen maar veronderstellen dat de VN weet dat de VS en het militair-industriële complex dat zij bestuurt diep verweven zijn in beide conflicten, waardoor elke poging om tegen haar wil in te gaan zinloos is.

Er lijkt weinig kans dat de VS ooit verantwoording zullen moeten afleggen, zelfs als hun wandaden universeel worden erkend.

Toen Julian Assange en WikiLeaks in 2010 duidelijke schendingen van het internationaal recht aantoonden door de lekken van Chelsea Manning, analist van de inlichtingendienst van het Amerikaanse leger, was er nooit de geringste kans dat de VS ter verantwoording zouden worden geroepen.

Voor de VS was dit in feite een signaal om achter Manning en Assange aan te gaan in plaats van verantwoording af te leggen.

Hun diplomaten hadden zelfs het lef om onlangs een VN-vergadering te verlaten toen een Russische vertegenwoordiger, die naast president Vladimir Poetin wordt beschuldigd van oorlogs- en mensenrechtenschendingen, begon te spreken.

De VN is gereduceerd tot slechts een organisator van conferenties over belangrijke onderwerpen zoals de klimaatnoodtoestand, water en een reeks andere kwesties.

Het feit dat deze conferenties plaatsvinden is belangrijk. Maar uit de marathon-“onderhandelingssessies” die deze conferenties meestal opleveren, komen zelden echte resultaten die enig verschil maken.

Wanneer waarnemers geloven dat er echte resultaten zijn, is de realiteit dat de VN geen tanden heeft of de wens om de moeilijkste landen, zoals de VS, ter verantwoording te roepen voor alles wat zij al dan niet doen na afloop van de conferentie.

Ik beweer niet dat het niet belangrijk is alle naties van de wereld onder één dak bijeen te brengen om te debatteren over de uitdagingen waarvoor de planeet staat. Verre van dat – het is van vitaal belang. Maar het is alleen belangrijk als de organisatie de tanden heeft om iedereen in gelijke mate ter verantwoording te roepen.

Dit heeft ertoe geleid dat landen in het Zuiden op zoek zijn gegaan naar nieuwe manieren om zaken te doen.

Binnen het VN-systeem eist de Afrikaanse Unie bijvoorbeeld een permanente vertegenwoordiging in de Veiligheidsraad. Zij zal dat waarschijnlijk bereiken naarmate de strijd om invloed op de nog steeds overvloedige natuurlijke rijkdommen van het continent voortduurt.

Maar veel landen in het Zuiden zien nu veel meer heil in het creëren van structuren die rekening houden met hun belangen – en niet alleen als pionnen van de VS.

De BRICS-alliantie van Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika trekt grote belangstelling van andere landen zoals Saoedi-Arabië en Iran.

De BRICS-landen zijn ook van plan onderling handel te drijven in hun eigen valuta als opmaat voor de ontwikkeling van een eigen gemeenschappelijke munt voor het Zuiden. Dit zal de dominantie van de dollar over de overgrote meerderheid van de wereldbevolking tenietdoen.

De boodschap voor de VN is dat je relevant kunt zijn voor het Zuiden of dat je in je schommelstoel je pijp kunt zitten roken en over de goede oude tijd met de VS kunt babbelen, terwijl grote delen van de wereldbevolking zich bezighouden met activiteiten die een echt verschil maken voor hun bevolking.

Topfoto: Terwijl China en Brazilië zich lijken in te spannen om vrede in Oekraïne te bewerkstelligen, zijn er geen betekenisvolle vredesstappen van de VN. Foto: VN

Dit artikel is geproduceerd door Globetrotter. Roger McKenzie is de internationale redacteur van de krant Morning Star. Volg Roger op Twitter op @RogerAMck.