Bron: Thierry Meyssan Voltaire Netwerk Paris 25 april 2023 https://www.voltairenet.org/article219207.html~~~
Met nog drie weken te gaan voor de Turkse presidentsverkiezingen verandert het debat. Van een debat van voor of tegen het islamisme van Recep Tayyip Erdoğan wordt het een van voor of tegen het bondgenootschap met de Verenigde Staten. De huidige president wint punten terug in de peilingen die voorspelden dat hij zou verliezen. Hij is van islamist naar nationalist gegaan. Het is op dit moment onduidelijk of dit genoeg zal zijn om te winnen, maar als hij wint, mogen we verwachten dat hij Turkije terugtrekt uit de NAVO.
Ook in de talen عربي Deutsch ελληνικά Español français italiano Português русский
Volgens de peilingen verliest president Recep Tayyip Erdoğan bij de Turkse presidentsverkiezingen op 14 mei 2023 van oppositieleider Kemal Kılıçdaroğlu. Deze potentiële binnenlandse ommekeer brengt de vertrekkende president ertoe zijn standpunt over internationale aangelegenheden te radicaliseren. Tot nu toe leek hij het midden te houden tussen de Verenigde Staten enerzijds en Rusland en China anderzijds. Nu presenteert zijn politieke partij hem als de redder van de Turkse onafhankelijkheid tegenover de duistere kant van Washington. Daarentegen presenteert hij zijn concurrent als een Yankee handlanger, wat hij waarschijnlijk niet is.
Zo betaalt de VS de prijs voor de moordaanslagen op de Turkse president, met name die welke leidde tot de mislukte staatsgreep van 15 juli 2016, nadat Ankara had besloten een gaspijpleiding door de Zwarte Zee met Moskou aan te leggen en er zelfs wapens van had gekocht. Bovendien krijgt Washington de schuld, terecht of onterecht, dat weet niemand, van de recente aardbeving die tienduizenden Turken het leven kostte. De publieke opinie deelt dus een sterk anti-Amerikaans sentiment in een land dat de Verenigde Staten veel heeft gegeven sinds de Koreaanse Oorlog (het Turkse leger won en vocht daar een beslissende slag, waardoor de Verenigde Staten een ramp bespaard bleef) en veel van hen heeft geleden met het Koerdische drama (de CIA nam de controle over de PKK over en moedigde haar terroristische acties aan, waarmee zij een “pistool tegen het hoofd van Ankara” hield).
De Amerikaanse ambassadeur Jeffrey Flake nam de vrijheid om een bezoek te brengen aan kandidaat Kemal Kılıçdaroğlu. Flake is een old-school Republikein, een vriend van John McCain, die net als hem uit Arizona komt, waar ze een van de twee senatoren waren. Hij joelde tegen het entryisme van Donald Trump en verliet de partij om dichter bij Joe Biden te komen, die hem tot ambassadeur benoemde. Door zich met Kılıçdaroğlu te laten zien, dat hij goed bezig te zijn en het juiste deed. Fout: hij gaf koren op de molen van Erdoğan die haastig verklaarde: “Joe Biden’s ambassadeur bezoekt Kemal. Schaam je, denk met je hoofd. Je bent ambassadeur. Je gesprekspartner is de president. Hoe ga je het daarna volhouden en vragen om een afspraak met de president? Onze deuren zijn gesloten voor hem, hij kan niet binnenkomen. Waarom niet? Hij moet zijn plaats kennen.”
In dezelfde geest heeft minister van Binnenlandse Zaken en vicevoorzitter van de presidentiële partij, Süleyman Soylu, ten tijde van de aardbeving de Amerikaanse ambassadeur publiekelijk veroordeeld door hem te zeggen dat hij zijn “vuile handen van Turkije moet afhalen”. Het viel alle Turken op dat het Westen zijn ambassadeurs in de twee dagen voor de ramp uit het land terugtrok, alsof ze ervan wisten voordat het gebeurde, en het sturen van hulpgoederen uitstelden. Soylu voegde eraan toe: “Elke Amerikaanse ambassadeur vraagt zich af hoe hij Turkije kan schaden. Dit was een van de grootste tegenslagen van Turkije sinds jaren. Ze vergaderen met andere ambassadeurs en proberen hen advies te geven. Ze doen hetzelfde in Europa, zodat de Amerikaanse ambassades Europa regeren.”
De Turken, die zeer nationalistisch zijn, zijn het daarmee eens. Maar deze minister blijft een maffioso en een islamist, publiekelijk aangeklaagd door een andere peetvader, Sedat Peker, die nu op de vlucht is. Deze onthulde in een reeks op internet geplaatste video’s dat Süleyman Soylu en de zoon van premier Binali Yıldırım soldaten van Al Qaida gebruikten om de coupplegers van 2016 ten val te brengen. Hij leverde wapens aan hen via een particulier militair bedrijf, SADAT. Zij waren het die de opstandige soldaten op de Bosporusbrug versloegen.
President Recep Tayyip Erdoğan was een straatschoffie die de politiek inging in de Millî Görüş-militie van Necmettin Erbakan. Hij stond aan de kant van de Moslimbroederschap in Afghanistan en steunde vervolgens de islamisten in Tsjetsjenië. In Turkije kwam hij aan de macht met hulp van de CIA, waartegen hij zich nu keert. Niemand twijfelt aan de oprechtheid van zijn ommekeer, maar iedereen vraagt zich af of die duurzaam zal zijn, of hij niet net als de anderen een agent van Washington zal worden. Namens hem gaat Süleyman Soylu nog een stapje verder. Hoewel hij het belastende verleden van Erdoğan niet ontkent, wil hij zijn betrokkenheid aan de zijde van Daesh tegen Syrië laten vergeten.
In een toespraak voor partijjongeren op 17 april beschreef Süleyman Soylu daarom de globalisering als een poging van de VS om de opkomst van de internationale handel te gebruiken om alle culturen te vernietigen en hun eigen triomf te maken. Vervolgens haalde hij uit naar de Europese Unie door de onderdanigheid van haar leiders te beschrijven als “het muildier van Amerika”. Verder merkte hij op dat het “Amerikaanse imperium” zijn reputatie aan het verliezen is. De Europeanen zijn Washington’s handlangers in Afrika. Daarom haten de Afrikanen hen. Uiteindelijk “is het de hele wereld die Amerika haat”. Kemal Kılıçdaroğlu heeft zich geallieerd met Washington, hij heeft “te veel haast” en brengt zonder het te willen de toekomst van Türkiye in groot gevaar.
Bedenk dat Turkije nog steeds lid is van het Atlantisch Bondgenootschap en militaire bases van de NAVO herbergt.
Midden in de verkiezingscampagne zal president Erdoğan volgende week donderdag de ingebruikname van de kerncentrale van Akkuyu inluiden. Het is de eerste VVER-drukwaterreactor met een vermogen van 1200 MW, gebouwd door Rosatom. Ter gelegenheid hiervan is de president van de Russische Federatie, Vladimir Poetin, uitgenodigd voor de ceremonie, ook al is het onwaarschijnlijk dat hij zal komen.