NAVO,Rusland,VS |
15 april 2023
Bron : Heinrich Buecker, Ana Barbara von Keitz, David Swanson,
 World BEYOND War 14 april 2023 ~~~

Op 22 april 2023 vindt in het Duitse Torgau de Elbe-dag plaats.

78 jaar geleden, in april 1945, ontmoetten Amerikaanse soldaten en soldaten van het Rode Leger elkaar bij de verwoeste Elbe-brug in Torgau en legden de “Elbe-eed” af. Met een symbolische handdruk gaven zij elkaar de hand.

Met een symbolische handdruk bezegelden zij het naderende einde van de oorlog en de dreigende vernietiging van het fascisme.

De vredesbijeenkomst en demonstratie is niet alleen om het verleden te herdenken, maar ook om een actieve bijdrage te leveren aan de strijd voor wereldvrede vandaag. Wat in 2017 klein begon, is nu een vaste datum geworden voor vredesactivisten in heel Duitsland. Vorig jaar demonstreerden 500 mensen van in totaal 25 groepen voor de vrede.

De demonstratie begint op zaterdag 22 april om 12.00 uur bij de Brückenkopf (vlaggenmonument op de oostelijke oever). Er zijn rally’s gepland bij het Thälmann-monument en op het marktplein in Torgau.

De deelnemers kunnen zich verheugen op toespraken van Diether Dehm, Jane Zahn, Erika Zeun, Heinrich Bücker, Barbara Majid Amin en Rainer Perschewski.

Enige achtergrondinformatie over de herdenkingen van deze dag is te vinden in deze video :

LINK NAAR DE VIDEO HIER

De Amerikaanse en Russische troepen waren bondgenoten en ontmoetten elkaar als vrienden. Niemand had hen ooit verteld dat ze vijanden waren. Ze wisten niets van Winston Churchills krankzinnige plan om nazi-troepen te gebruiken om de Sovjet-Unie aan te vallen. Er was hun niet verteld dat zodra de oorlog voorbij was, de Amerikaanse regering zich zou richten op haar grootste vijand sinds 1917, de Sovjet-Unie.

De geallieerde regeringen waren overeengekomen dat elke verslagen natie zich volledig aan hen zou moeten overgeven. Het Rode Leger ging daarin mee.

Maar toen de Tweede Wereldoorlog eindigde, verdreven de VS en Groot-Brittannië de Sovjet-Unie bijna volledig in Italië, Griekenland, Frankrijk, enz., verboden communisten, sloten linkse verzetsstrijders tegen de nazi’s uit en herstelden rechtse regeringen die Italianen “fascisme” zonder Mussolini noemden. De VS lieten spionnen, terroristen en saboteurs achter in verschillende Europese landen “om elke communistische invloed af te weren.” De NAVO zou worden opgericht voor wat het blijft, een middel om de Sovjet-Unie buiten en de Duitsers binnen te houden.

Oorspronkelijk gepland voor de eerste dag van de ontmoeting van Roosevelt en Churchill met Stalin in Jalta, hadden de VS en de Britten de stad Dresden platgebombardeerd, waarbij de gebouwen en kunstwerken en de burgerbevolking werden vernietigd, kennelijk om de Sovjet-Unie te bedreigen. De Verenigde Staten hadden atoombommen ontwikkeld en gebruikt tegen Japanse steden, een beslissing die grotendeels werd ingegeven door de wens dat Japan zich alleen aan de Verenigde Staten zou overgeven, zonder de Sovjet-Unie, en door de wens om de Sovjet-Unie te bedreigen.

Onmiddellijk na de Duitse overgave stelde Winston Churchill voor om naast geallieerde troepen ook nazi-troepen in te zetten om de Sovjet-Unie aan te vallen, de natie die net het meeste werk had verzet om de nazi’s te verslaan. Dit was geen spontaan voorstel. De Verenigde Staten en de Britten hadden een gedeeltelijke Duitse overgave nagestreefd en bereikt, de Duitse troepen bewapend en klaar voor actie gehouden, en de Duitse commandanten ondervraagd over de lessen van hun mislukking tegen de Russen.

De Sovjet-Unie liever vroeger dan later aanvallen was een opvatting van de Amerikaanse generaal George Patton en Hitlers opvolger admiraal Karl Dönitz, om nog maar te zwijgen van Allen Dulles en de OSS. Dulles sloot een aparte vrede met Duitsland in Italië om de Sovjet-Unie uit te schakelen en begon onmiddellijk de democratie in Europa te saboteren, waarbij hij voormalige nazi’s in Duitsland de macht gaf en ze in het Amerikaanse leger importeerde om zich te concentreren op de oorlog tegen de Sovjet-Unie.

De begonnen oorlog was een koude oorlog. De VS ijverde voor een snelle wederopbouw van West-Duitse bedrijven, zonder oorlogsherstel te hoeven betalen aan de Sovjet-Unie. Terwijl de Sovjets bereid waren zich terug te trekken uit landen als Finland, verhardde de eis van het Westen voor een buffer tussen Rusland en Europa naarmate de door de VS geleide Koude Oorlog verhevigde, met name de contradictoire “nucleaire diplomatie”.

De gevolgen van deze dramatisch gemiste kans op vrede in de wereld zijn nog steeds voelbaar en worden met de minuut erger.

Gerelateerd (berichten in dit archief):