Geen categorie |
1 juli 2022
Bron: Andrew Korybko 
oneworld.press 29 juni 2022 ~~~

Sommige waarnemers hebben op de sociale media sarcastisch opgemerkt dat Turkije “zijn oude trucjes weer heeft uitgehaald” en Rusland “voorspelbaar in de rug heeft gestoken”, maar dit is een verdraaide interpretatie van de werkelijkheid die dringend moet worden verduidelijkt om te vermijden dat nog meer mensen worden misleid dan nu al het geval is.

Turkije heeft dinsdag ingestemd met een memorandum met Finland en Zweden om zijn nationale veiligheidsbelangen beschermen met betrekking tot Koerdische groeperingen die het als terroristen beschouwt, in ruil voor goedkeuring van de aanvraag van deze twee landen om tot de NAVO toe te treden. De timing valt samen met de NAVO-top in Madrid en zal er dus onvermijdelijk toe leiden dat zij eerder dan verwacht volwaardig lid worden. Sommige waarnemers hebben op de sociale media sarcastisch opgemerkt dat Turkije “zijn oude trucs weer heeft uitgehaald” en Rusland “voorspelbaar in de rug heeft gestoken”, maar dit is een verdraaide interpretatie van de werkelijkheid die dringend moet worden opgehelderd om te voorkomen dat nog meer mensen worden misleid dan nu al het geval is.

Om te beginnen zijn de Russisch-Turkse betrekkingen soms gespannen, maar hebben zij de obstakels op de weg van hun strategisch partnerschap altijd overwonnen dankzij de gedeelde wens van hun leiders om hun rivaliteit op verantwoorde wijze te reguleren. Ankara’s aanvankelijke bezwaar tegen de NAVO-aanvragen van Finland en Zweden verraste velen die niet hadden verwacht dat het zich zo hevig zou verzetten tegen de verdediging van wat het beschouwt als de rode lijnen van zijn nationale veiligheid in deze gevoelige kwestie. Het had absoluut niets te maken met de banden van Turkije met Rusland, ook al droeg deze onenigheid indirect bij tot de behartiging van de “soft power”-doelstellingen van Moskou, in die zin dat zij de aandacht vestigde op de uiteenlopende belangen van de leden van die vijandige alliantie, in tegenstelling tot wat door hun functionarissen wordt beweerd.

Aangezien het nooit vanzelfsprekend was – laat staan verwacht – dat dit geschil zelfs maar zou opduiken, is er geen reden voor Rusland of zijn aanhangers om teleurgesteld te zijn dat het nu eindelijk is opgelost. Dit brengt de analyse bij het tweede punt, namelijk dat er onvriendelijke derde krachten zijn die er voortdurend op uit zijn de perceptie van de bevolking in beide landen te manipuleren met het doel hen te verdelen en te regeren in het voordeel van anderen. In de 24 uur na de bekendmaking van het trilaterale memorandum zijn zij op volle kracht aan het werk om het valse verhaal te fabriceren dat Turkije Rusland “in de rug heeft gestoken”; iets waarvan de voorstanders van hun strategisch partnerschap zich ten volle bewust moeten zijn en bereid moeten zijn het actief te bestrijden.

Het derde punt is dat echt multipolaire en soevereine landen zoals Turkije altijd nastreven wat hun leiders als hun objectieve nationale belangen beschouwen, ook al kunnen die soms in strijd zijn met die van anderen, met inbegrip van partners zoals Rusland (alhoewel deze laatste opmerking niet betekent dat het iets met die bedoeling te maken had.) In dit geval zag Turkije een onbetaalbare kans om een reeds lang bestaand nationaal veiligheidsvraagstuk met deze twee landen politiek op te lossen, hetgeen het onmiddellijk trachtte te doen door hard op te treden tegen hun NAVO-aanvragen. Dit was een verstandige en pragmatische zet van dat land die volledig in overeenstemming is met zijn belangen zoals zijn leiderschap die ziet.

Het vierde punt dat bewijst dat Turkije Rusland niet “in de rug heeft gestoken” is dat zelfs de voormalige president van Rusland en fungerend vice-secretaris van de Veiligheidsraad Medvedev eerder deze maand bevestigde dat “het NAVO-lidmaatschap van Zweden en Finland – althans in de aangekondigde vorm – voor Rusland een geringere bedreiging vormt dan de toetreding van Oekraïne”. Hij voegde daar gisteren nog aan toe: “Wij hebben momenteel geen territoriale geschillen met deze landen en verwachten die ook niet, er is geen enkele reden voor. Als zij zich beter en veiliger voelen door zich bij de alliantie aan te sluiten, laat ze dat dan doen.” Dit gezegd zijnde, bevestigden andere functionarissen dat de houding van de strijdkrachten zal verandert als Finland zelf zijn houding verandert.

Het laatste punt is dat Rusland en Turkije objectief gezien soms verschillende belangen hebben, maar tot dusver altijd in staat zijn geweest deze te overstijgen om hun voor beide partijen voordelige samenwerking voort te zetten, dankzij de gedeelde wil van hun leiders om dit te doen. Er is niets in verband met deze laatste ontwikkeling dat er serieus op wijst dat deze trend spoedig zal stoppen. Degenen die dit voorspellen zijn ofwel niet op de hoogte van het vierde punt hierboven in verband met het feit dat Rusland reeds aanvaardt dat deze twee landen lid zullen worden van de NAVO, ofwel zijn zij opzettelijk oneerlijk om hun publiek te misleiden. Het precedent bewijst dat ook dit obstakel – als men het al zo kan noemen – in de Russisch-Turkse betrekkingen zal worden overwonnen.

Samenvattend is er geen geloofwaardige reden om aan te nemen dat Turkije Rusland “in de rug heeft gestoken” en dus te voorspellen dat hun betrekkingen spoedig zullen verslechteren als gevolg van het feit dat Ankara een akkoord heeft bereikt met Finland en Zweden over het verzoek van deze twee landen om lid te worden van de NAVO. Zelfs de secretaris-generaal van de NAVO, Stoltenberg, was verrast door het felle verzet van Turkije tegen hun toetreding totdat zij voldoen aan hun nationale veiligheidseisen, dus noch Rusland noch zijn aanhangers hadden deze laatste onenigheid kunnen verwachten, laat staan dat zij voor onbepaalde tijd zou voortduren of dat Moskou er een gunst mee zou worden bewezen. Het eindresultaat is dat de banden tussen Rusland en Turkije zullen blijven versterken, of de Alt-Media gemeenschap dat nu leuk vindt of niet.

Andrew Korybko is een political analyst