Bron: Andrew Korybko One World Press 
off-guardian.org 26 januari 2022 ~~~

Het is duidelijk dat de regering Biden verdeeld blijft over wat te doen, maar dat sommige leden binnen de regering gevaarlijk flirten met de mogelijkheid om uit te lokken, wat zij ten onrechte denken dat een “beheersbare crisis” met Rusland zou kunnen zijn.

Andrew Korybko

De Amerikaanse president Joe Biden heeft woensdag tijdens een persconferentie de schandalige opmerking gemaakt dat de NAVO verdeeld zou kunnen zijn over hoe te reageren in het geval dat Rusland een zogenaamde “kleine inval” doet in Oekraïne.

Hieruit blijkt dat de strategie van zijn team ten aanzien van Rusland nog niet volledig is uitgekristalliseerd in de context van de door de VS uitgelokte raketcrisis in Europa, die de gesprekken eerder deze maand hadden moeten deëscaleren.

De strategie volgt ook op speculaties van Amerikaanse inlichtingendiensten dat de Euraziatische grootmacht een “valse vlag”-aanval in de Donbass aan het plannen is om het gebruik van geweld tegen zijn buur te rechtvaardigen, wat Moskou uiteraard verwoed ontkende.

Die bewering was voor een leider van een Oost-Oekraïense militie aanleiding om op veel geloofwaardiger wijze te beweren dat het in werkelijkheid Brits opgeleide Oekraïense agenten zijn die daar een “valse vlag”-aanval beramen.

Het is objectief zo dat de spanningen tussen de VS en Rusland hoog oplopen als gevolg van het feit dat recente besprekingen niet hebben geleid tot wettelijke garanties voor de veiligheid van Rusland. Moskou eist met name dat de NAVO formeel verklaart dat zij niet verder naar het oosten zal uitbreiden en dat zij ook geen aanvalswapens in de buurt van de Russische grenzen zal inzetten.

Het Kremlin verzocht ook om schriftelijke antwoorden op al zijn zeer gedetailleerde voorstellen die zijn vertegenwoordigers onlangs met hun Amerikaanse tegenhangers hebben besproken. Terwijl de anti-Chinese factie van de permanente militaire, inlichtingen- en diplomatieke bureaucratieën van de VS (“deep state”) belang heeft bij een deëscalatie van de spanningen in Europa, zodat het Pentagon een deel van zijn strijdkrachten van daar naar de Aziatisch-Pacifische regio kan verplaatsen om China agressiever “in toom te houden”, zijn hun anti-Russische rivalen het daar niet mee eens.

Die subversieve factie is er klaarblijkelijk in geslaagd om op zijn minst de vooruitgang op dat front te vertragen, zo niet het gevaar te lopen dat deze wordt omgebogen in de richting van een nog hevigere competitie tussen deze kernmachten.

Er is ook een cruciale binnenlandse politieke context die recentelijk een rol is gaan spelen, en dat is de meest recente reeks verliezen van wetgeving door de regering Biden op het thuisfront.

Sommigen speculeren dat het team van de zittende macht zou kunnen proberen een internationale afleiding uit te lokken waarvan zij ten onrechte denken dat die “beheersbaar” is, om het land achter zijn bejaarde leider te krijgen. De timing is zodanig dat dit spreekwoordelijk “twee vliegen in één klap” zou kunnen opleveren door de gevreesde “kleine inval” van Rusland tijdens de Olympische Winterspelen van volgende maand in Peking uit te lokken om dat laatste evenement te bederven.

Strategisch gezien is dit onheilspellend vergelijkbaar met wat de VS deden tijdens de Olympische Zomerspelen van 2008 in Peking, toen zij de voormalige Georgische president Saakasjvili aanmoedigden om een soortgelijke “kleine inval” uit te lokken door Russische vredeshandhavers in Zuid-Ossetië aan te vallen tijdens het begin van die Spelen. De geschiedenis zou zich wel eens opnieuw kunnen herhalen om de bovengenoemde redenen van eigenbelang.

Net als toen dachten de VS dat elke kinetische proxy-crisis met Rusland “beheersbaar” zou zijn, maar de uitkomst verbrijzelde hun verwachtingen. Iets dergelijks zou ook kunnen gebeuren ten aanzien van Oekraïne, aangezien elke “kleine inval” van Rusland waarschijnlijk gericht zou zijn op het volledig neutraliseren van de militaire bedreiging voor de nationale veiligheid vanuit dat buurland. Met andere woorden, de VS zouden een enorme strategische tegenslag te verwerken krijgen.

Niettemin, afhankelijk van de omvang en de reikwijdte van de gevreesde “kleine inval” die zou kunnen worden uitgelokt door de anti-Russische “deep state” factie van de VS die Kiev zou aanmoedigen om een derde ronde van burgeroorlog in Oost-Oekraïne te beginnen en/of een ondenkbare directe aanval op Russische troepen over de grens, zou het door de VS geleide Westen al dan niet zijn dreigende ergste sanctieregime ooit tegen Moskou kunnen opleggen.

In theorie zouden artillerie- en raketaanvallen van binnen de eigen grenzen van Rusland tegen vijandige Oekraïense militaire doelen voldoende kunnen zijn om dreigende dreigingen te neutraliseren zonder dat de Russische troepen de internationale grens hoeven over te steken. Dat zou Rusland in staat kunnen stellen om onder de sanctiedrempel te reageren en toch onbedoeld de Olympische Winterspelen in Peking te verpesten, zoals de VS misschien hoopt.

Het zou ook voldoende zijn om de buitenlandse crisis uit te lokken waarvan Biden’s team zichzelf op gevaarlijke wijze heeft overtuigd dat hij die nodig heeft om binnenlandse politieke redenen die verband houden met het afleiden van Amerikanen van zijn mislukte wetgevende agenda en hen achter hem te krijgen onder een zogenaamd “patriottisch” voorwendsel.

Afhankelijk van de manier waarop de gebeurtenissen aan de gemiddelde Amerikaan worden uitgelegd, zou het de Democraten ook een kans kunnen geven om te vechten voor de tussentijdse verkiezingen later dit jaar. Toegegeven, het is een gok, maar zoals het gezegde luidt: “Wanhopige mensen doen wanhopige dingen” en de regering-Biden wordt steeds wanhopiger als gevolg van haar laatste tegenslagen op wetgevingsgebied.

De “kleine inval” die hun anti-Russische “deep state” factie zou kunnen beramen om uit te lokken zou daarom kunnen worden gezien als een realistisch scenario.

Waarnemers moeten onthouden dat, hoewel de inzichten in deze analyse logisch zijn vanuit het perspectief waardoor de auteur de laatste tijd de benadering van de VS ten opzichte van de veiligheidsgaranties van Rusland heeft geïnterpreteerd, er nog steeds van alles kan gebeuren aangezien de dynamiek van de “deep state” van nature ondoorzichtig blijft.

Dit betekent dat het scenario van een “kleine inval” misschien niet werkelijkheid wordt als er achter de schermen iets verandert waardoor de berekeningen van de “deep state” veranderen. Het is duidelijk dat de regering-Biden verdeeld blijft over wat te doen, maar dat sommige leden gevaarlijk flirten met de mogelijkheid om wat zij ten onrechte denken dat een “beheersbare crisis” met Rusland zou kunnen zijn, uit te lokken.

De komende vier weken tot de slotceremonie van de Olympische Spelen op 20 februari zullen veelzeggend zijn.


eerdere berichten in dit archief:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *