Cariben,Latijns Amerika |
22 maart 2023
Bron: Al Mayadeen 20 maart ~~~

Het volksverzet van het Cubaanse volk tegen het westers imperialisme is uniek. Er is veel te leren van de ruim 60jarige strijd van een klein maar dapper volk tegen de meedogenloze aanvallen uit het westen.

Dam, Amsterdam – 18 maart 2023

Ondanks enorme, allesomvattende bijna duivelse tegenwerking van het samenspannende westen, blijft het land en volk hoopvol werken aan een sociale integrale maatschappij en in dat opzicht bijzondere resultaten bereiken.

Huidig president Miguel Diaz-Canel analiseert en beschrijft de mooie maar vaak moeilijke momenten van deze strijd, in een interview met de voorzitter van het Al Mayadeen Media Network Ghassan Ben Jeddou.

(Aanstaande zondag zijn er in Cuba algemene verkiezingen, waarna het land met een een intensivering van de aanvallen van het westers imperium geconfronteerd zal worden. Het Cubaanse volk heeft onze solidariteit nodig,…. en dubbeldik verdiend – Redaktie Openbaararchief.)

Tijdens het tweede deel van het interview van Al Mayadeen Media Network-voorzitter Ghassan Ben Jeddou met de Cubaanse president Miguel Diaz-Canel, praat de president over Cuba’s beoordeling van de huidige allianties, naast zijn standpunt over de oorlog in Oekraïne.

De Cubaanse president besprak de solide relatie die zijn land onderhoudt met Rusland, China en Iran, evenals de relatie van zijn land met Latijns-Amerikaanse leiders, en wat hij nastreeft in de Arabische regio. Hij sprak ook zijn bewondering uit voor de Syrische president Bashar al-Assad, en zijn wens om Damascus dit jaar te bezoeken.

De wereld die Cuba nastreeft

Tijdens zijn interview met Al Mayadeen zei Diaz-Canel dat “de beoordeling van bondgenootschappen in de wereld van vandaag gebaseerd moet zijn op de huidige omstandigheden en op een analyse van de huidige situatie”, waarbij hij opmerkte dat dit verband houdt met wat er in de wereld is gebeurd, aangezien de wereld een multidimensionale crisis doormaakt.

Hij benadrukt dat de situatie ook is verergerd door de Covid-19 pandemie, die de wereld in een staat van onzekerheid heeft gestort.

Diaz-Canel voegde daaraan toe: “In plaats van de taal van samenwerking en respect voor elkaar af te dwingen, heeft de wereld zijn toevlucht genomen tot het opleggen van nieuwe sancties en het oplossen van conflicten met de taal van de oorlog.” “Dit is niet de wereld die wij willen en ik denk dat het niet de wereld is die de meerderheid van de mensen op aarde wil.”

“Vandaag,” zei de Cubaanse president, “hebben we een wereld nodig die in staat is solidariteit, vrede en vriendschap te wereldwijd te brengen, een wereld die een systeem van betrekkingen heeft dat het pluralisme verdedigt,” waarbij hij opmerkte dat “deze wereld wordt opgebouwd in overeenstemming met gemeenschappelijke waarden die gebaseerd zijn op vrede, solidariteit, vriendschap en pluralisme, waarmee in de eerste plaats het menselijk ras kan worden behouden.”

Hij voegde eraan toe dat deze kwestie de voormalige Cubaanse president Fidel Castro van jongs af aan bezighield en in veel van zijn boodschappen aan de wereld bij diverse internationale gelegenheden werd genoemd, en dat Cuba ernaar streeft conflicten door middel van dialoog op te lossen en de wereld democratischer te maken.

De Cubaanse president verklaarde tegenover Al Mayadeen dat het “huidige mondiale economische systeem moet worden veranderd, omdat het gebaseerd is op uitbuiting en ongelijkheid, de rijken dient ten koste van de meerderheid van de armen in de wereld, en de ontwikkelingslanden geen alternatieven biedt, omdat het onderworpen is aan de belangen van militair-industriële complexen en grote westerse mogendheden.”

Als “we in staat zijn om allianties tot stand te brengen die bijdragen aan het bereiken van pluralisme, begrip, respect voor anderen en de strijd voor vrede… dan zijn deze allianties waardevol en ondersteunend.”

In dezelfde context verwijst hij naar de Bolivariaanse Alliantie voor de Volkeren van Amerika (ALBA), het alternatief van Latijns-Amerika voor de vrijhandelsovereenkomst ALCA, die een imperialistisch project vertegenwoordigt.

Een van de belangrijkste redenen voor het succes van deze allianties is volgens Diaz-Canel dat zij gebaseerd zijn op samenwerking, solidariteit en oprechte stellingnamen, en niet op concepten die voorrang geven aan geld en economie.

De president benadrukte dat de Cubaanse revolutie gebaseerd is op het delen van wat zij heeft met anderen, en dat dit de toekomst van de wereld is.

Schuld voor oorlog Rusland-Oekraïne ligt bij Washington.

Wat betreft het standpunt van Cuba over de Russisch-Oekraïense oorlog benadrukte Diaz-Canel dat dit conflict ernstige gevolgen heeft voor de wereld, en niet alleen voor de betrokken partijen.

De president beschuldigde Washington ervan zijn invloed via de media te gebruiken om russofobie en desinformatie over de oorsprong van het conflict te verspreiden, waarbij Rusland als schuldige wordt bestempeld terwijl de werkelijke redenen achter de oorlog worden verzwegen.

Hij benadrukte dat “de boosdoener in dit conflict de Verenigde Staten zelf zijn, die hun toevlucht nemen tot oorlogen om hun problemen op te lossen en hun crises te overwinnen,” en voegde eraan toe dat “Washington de belangen van het militair-industrieel complex vooropstelt, omdat het de oorlog nodig heeft om wapens te verkopen en de interne problemen op te lossen waarmee het te kampen heeft.”

De Cubaanse president gaf aan dat de VS er altijd naar hebben gestreefd Rusland te omsingelen door het expansionisme van de NAVO aan zijn grenzen te bevorderen, waarvan Rusland volgens hem op de hoogte is. De landen die medeplichtig zijn aan de oorlog zullen het meest verliezen, voegde hij eraan toe, aangezien zij beginnen te lijden onder voedseltekorten en een energiecrisis, terwijl degenen die rechtstreeks bij het conflict betrokken zijn, mensenlevens verliezen.

De grootste begunstigde van de oorlog, zei hij, is de Amerikaanse regering, en er moeten op internationaal niveau initiatieven komen die het proces van dialoog tussen de betrokken partijen vergemakkelijken om een einde te maken aan de oorlog.

Diaz-Canel herhaalde dat zijn land het voortdurend gebruik van oorlogstaal en het opleggen van sancties aan Rusland in plaats van een dialoog afkeurt, omdat deze maatregelen crises niet oplossen, maar de oorlogstoestand eerder verergeren. Hij voegde eraan toe dat de manier waarop de westerse landen met de crisis omgaan, de wereld in een mogelijke wereldoorlog kan meeslepen.

Verder vroeg hij zich af hoe Europa, dat het toneel was van twee eerdere wereldoorlogen en van het fascisme en nazisme, niet in staat is de nodige lessen uit de geschiedenis te trekken om een effectieve rol te spelen bij het voorkomen van een derde wereldoorlog.

In verband met de Cubaans-Chinese betrekkingen benadrukte de president dat zijn land en China historische en vriendschappelijke betrekkingen onderhouden, gebaseerd op gemeenschappelijke beginselen die beide landen nader tot elkaar brengen.

Hij voegde eraan toe dat zijn land met China overtuigingen deelt betreffende een gestructureerde socialistische weg in beide landen die rekening houdt met de specifieke kenmerken van elk land; beide landen delen ook sterke betrekkingen op het niveau van hun regeringen, volkeren en partijen (de Communistische Partij van China en de Communistische Partij van Cuba).

Diaz-Canel prees het Chinese model van socialisme en hervorming, en de vestiging van een stevige economische basis, die het tot een van de grootmachten van de wereld heeft gemaakt. Hij voegde eraan toe dat China een vooraanstaande positie inneemt op het gebied van samenwerking en solidariteit, net als Cuba, en verwees in dit verband naar de initiatieven en voorstellen van de Chinese president Xi Jinping om tot meer harmonie op mondiaal niveau te komen.

De Cubaanse president zei dat hij zich tijdens zijn bezoek aan China eind vorig jaar verzekerd voelde door de duidelijke Chinese wens om Cuba uit de crisis te helpen. Hij wees erop dat tijdens dat bezoek besluiten zijn genomen over de ontwikkeling van de bilaterale betrekkingen.

Hij zei dat China een van Cuba’s belangrijkste economische partners is en dat het rechtstreeks betrokken is bij Cubaanse projecten op het gebied van energie, vervoer en telecommunicatie. Hij verwees ook naar de brede uitwisseling tussen beide landen op het gebied van onderwijs, cultuur, wetenschap, technologie en innovatie en noemde China “een vriend van Cuba”.

Betrekkingen tussen Cuba en Rusland

Wat de Cubaans-Russische betrekkingen betreft, bevestigde Diaz-Canel het hoge niveau van de politieke, economische en commerciële betrekkingen tussen Moskou en Havana.

Hij voegde eraan toe dat Rusland een rol speelt in de meest strategische sectoren van het nationale plan voor economische en sociale ontwikkeling van Cuba tot 2030: de energiesector, vervoer en communicatie, cyberveiligheid, de minerale sector, de industriële sector en de voedselproductie.

“Er is een hele reeks projecten die samen met Rusland worden ontwikkeld.”

Diaz-Canel besprak hoe Rusland een vliegtuig stuurde om zijn land te helpen tijdens de Covid-19 pandemie en het ter beschikking stelde van Havana om zuurstofcilinders te vervoeren die uit verschillende plaatsen in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied werden geïmporteerd.

Hij voegde eraan toe dat Rusland, toen Cuba in een crisis verkeerde, fabrieken heeft geschonken om het land te helpen zuurstof te produceren, en veel concentrators, net als China.

De Cubaanse president ging in op zijn recente bezoek aan Rusland en wees erop dat hij zag dat de Russische president Vladimir Poetin de problemen van Cuba begreep en dat Moskou de politieke en regeringswil had om de problemen van zijn land te helpen verlichten. Hij voegde eraan toe dat Cuba sinds dat bezoek voortdurend is bijgepraat over de overeenkomsten met Moskou, met name op het gebied van energie en voedsel.

Hij benadrukte dat China en Rusland bevriende staten zijn en dat de Chinese president Xi Jinping en de Russische president Vladimir Poetin de wil hebben getoond om een echte vriendschap met Cuba te belichamen.

Tijdens het interview met Al Mayadeen stak de Cubaanse president zijn bewondering voor zijn Russische ambtgenoot niet onder stoelen of banken, door erop te wijzen dat de toespraken van Poetin rijk zijn aan historische verwijzingen. Hij voegde eraan toe dat Poetin voortdurend verwijst naar lessen uit de geschiedenis om te onderstrepen wat er vandaag gebeurt en wat er in de toekomst moet gebeuren.

Hij voegde eraan toe dat “ik denk niet dat het Poetin was die het conflict met Oekraïne heeft veroorzaakt, zij stonden op het punt de Russische Federatie te belegeren,” erop wijzend dat de Russische president de belangen en de veiligheid van Rusland verdedigt.

“Een dialoog met de Russische president is niet onmogelijk, maar juist goed mogelijk, mits gekoppeld aan een oprechte wil en zonder het stellen van voorwaarden vooraf.”

Cuba’s relatie met Iran

Over de Cubaans-Iraanse betrekkingen zei de Cubaanse president dat Iran een zusternatie van Cuba is. Hij zei dat de fundamenten van de relatie tussen de twee landen gebaseerd zijn op geschiedenis en wederzijds respect, alsmede op het grote verzet dat de twee volkeren hebben gevoerd tegen imperiale blokkades en sancties.

Volgens de Cubaanse president “delen het Cubaanse en het Iraanse volk een begrip van verzet, moed, heldenmoed, waardigheid en verzet tegen de plannen van de imperialistische macht.”

Ook sprak hij zijn waardering uit voor de Iraanse leider, Sayyed Ali Khamenei, als politicus en als leider van de Iraanse revolutie, waarbij hij zijn “enorme vermogen tot logisch denken en analyseren” bewonderde en hem tevens omschreef als een wijs leider.

De Cubaanse president gaf aan dat de twee landen werken aan gezamenlijke projecten die de economische ontwikkeling van beide landen dienen, met name op het gebied van energie en voedsel. Hij wees erop dat de Iraanse president Ebrahim Raisi mogelijk zijn land zal bezoeken, terwijl hij ook de wens uitsprak om Teheran dit jaar te bezoeken.

Diaz-Canel benadrukte tegenover Al Mayadeen dat dit jaar een verdieping van de betrekkingen tussen de twee landen en de goedkeuring van projecten van wederzijds belang zal plaatsvinden. Hij preciseerde dat beide naties gemeenschappelijke projecten hebben op het gebied van wetenschappelijk onderzoek, technologie en energie.

De Cubaanse president sprak zijn bewondering uit voor de Iraanse cultuur, beschaving en weerstand tegen agressie, en zei dat de technologische ontwikkeling die Iran ondanks het embargo en de sancties heeft bereikt zeer belangrijk en veelzijdig is, waarbij hij erop wees dat kennis van de ontwikkeling van Iran Havana ten goede kan komen.

Over de betrekkingen van Cuba met Latijns-Amerikaanse leiders zei de Cubaanse president dat zijn land nauwe banden heeft met vier Latijns-Amerikaanse leiders.

Cuba en Venezuela

Diaz-Canel wees erop dat wijlen de Venezolaanse president Hugo Chavez hoop heeft doen gloren in Venezuela, die in heel Latijns-Amerika weerklank vond, en dat Venezuela altijd een belangrijk land is geweest en een sleutelrol heeft gespeeld in Latijns-Amerika, vooral tijdens Chavez’ leiderschap van de Bolivariaanse Revolutie.

Hij voegde eraan toe dat in Chavez vele waarden zijn samengekomen, omdat hij bij uitstek een Bolivariaans gedachtegoed had, goed thuis was in de geschiedenis van Latijns-Amerika en het Caribisch gebied, en een uitzonderlijk verdediger was van het gedachtegoed van Simon Bolivar en van de pioniers van de bevrijding in Latijns-Amerika.

De Cubaanse president merkte op dat “Chavez als voorbeeldig leider in staat was de zorgen en aspiraties van het Venezolaanse volk te begrijpen”, en voegde eraan toe dat de vriendschap tussen de voormalige Cubaanse president Fidel Castro en Chavez “als een vader-zoonrelatie” was.

In dit verband verwees hij naar de verwezenlijkingen van beide landen in de tijd van Chavez en Fidel, met name wat de ALBA betreft.

Hij voegde eraan toe dat toen Chavez aan het hoofd stond van de Bolivariaanse Revolutie, hij kaders voorbereidde die gekenmerkt werden door hun ware toewijding aan de weg van de revolutie, aan het Venezolaanse volk en hun trouw aan de revolutie, waarbij hij in dit verband verwees naar de Venezolaanse president Nicolas Maduro.

De Cubaanse president beschreef Maduro als een broer van Cuba, en bewonderde hoe hij de Bolivariaanse Revolutie verdedigde tegen alle destabilisatiepogingen die door de Amerikaanse regering waren gepland. Hij wees erop dat “Maduro met zijn inspanningen en volharding de civiel-militaire eenheid heeft weten te bereiken, de Bolivariaanse Revolutie in stand houden en haar voortbewegen op het pad van de overwinning.”

Cuba en Colombia

Over Colombia zei de Cubaanse president dat er nu een regering in Colombia is die prioriteit geeft aan de dialoog met Venezuela, eraan toevoegend dat Nicolas Maduro en Gustavo Petro het eens zijn geworden over een hele reeks maatregelen die ook gericht zijn op vrede in een van de belangrijkste regio’s van Latijns-Amerika.

Cuba en Brazilië

De Cubaanse president beschreef ook zijn Braziliaanse ambtgenoot, Lula da Silva, als een uitzonderlijk leider, waarbij hij wees op zijn prominente rol bij het te boven komen van Brazilië uit de economische crisis, waardoor het land een voorbeeld werd voor wat er bereikt kan worden in het beleid van sociale rechtvaardigheid. Hij voegde eraan toe dat “Lula niet past bij de belangen van de VS, dus werkte de regering eraan om hem in diskrediet te brengen door rechtszaken tegen hem te fabriceren.”

Hij voegde eraan toe dat Lula zich niet heeft overgegeven en geen enkele voorwaarde heeft aanvaard die hem werd opgelegd, ondanks zijn gevangenschap en de druk die op hem werd uitgeoefend om hem te onderwerpen. Hij complimenteerde de Braziliaanse president en benadrukte dat zijn nieuwe projecten bijdragen tot de ontwikkeling van programma’s en investeringen in het land.

Cuba en Nicaragua

De Cubaanse president sprak ook zijn bewondering uit voor de Sandinistische revolutie in Nicaragua, waarbij hij opmerkte dat dit een succes was dat de Verenigde Staten niet konden verdragen en waartegen zij een felle destabilisatiecampagne lanceerden, ondersteund door een felle mediacampagne om Nicaragua in diskrediet te brengen.

“Daarom geloof ik dat wanneer wij de situatie in Nicaragua willen beoordelen, wij moeten uitgaan van wat de Sandinistische revolutie heeft bijgedragen op het gebied van economische en sociale ontwikkeling voor het Nicaraguaanse volk, en wat de Sandinistische revolutie betekent voor de opbouw van een staat met nationale veiligheid, en dat wij alles wat verband houdt met imperialistische vertekening en manipulatie moeten verwijderen.”

Cuba’s relatie met de Arabische wereld

Wat de relatie van het eiland met de Arabische wereld betreft, bevestigde Diaz-Canel dat Havana goede betrekkingen onderhoudt met Arabische landen, gebaseerd op respect en wederzijds begrip voor de specifieke historische en culturele kenmerken van elk land.

Hij wees erop dat er ruimte is voor samenwerking, voor de verdediging van gemeenschappelijke strijd en coördinatie van de inspanningen in internationale fora, en voegde eraan toe dat Cuba altijd de solidariteit en steun van de Arabische gemeenschappen heeft gevoeld.

Diaz-Canel benadrukte dat er ruimte is om de reeds sterke banden op economisch en commercieel vlak te verdiepen, aangezien de historische basis voor deze betrekkingen sterk is en Cuba ernaar streeft deze betrekkingen met de Arabische wereld te versterken.

De Cubaanse president sprak zijn bewondering uit voor de moed, de standvastigheid en het zelfvertrouwen van Syrië tegenover een agressieve, op vernietiging gerichte campagne, en merkte op dat Syrië, na vele jaren van onrechtvaardige oorlog tegen het land, een sterke en verenigde natie is gebleven.

In dit verband prees hij de rol van de Syrische president Bashar al-Assad: “De Syrische president heeft zijn volk oprechtheid getoond en is in de voorhoede gebleven zonder op te geven… Ik heb altijd veel standvastigheid en kalmte in hem gezien.”

Voordat hij het interview met Al Mayadeen afsloot, herhaalde de Cubaanse president zijn steun voor Syrië, door te zeggen dat Havana bij het Syrische volk zal blijven, en veroordeelde hij de aanhoudende Israëlische agressie tegen het land, evenals de sancties die het Syrische volk zijn opgelegd.

De Cubaanse president sprak de wens uit Damascus dit jaar te bezoeken en bewonderde de standvastigheid van de natie en de soliditeit en waardigheid van het Syrische volk.

Topfoto: De Cubaanse president Miguel Diaz-Canez

Gerelateerd (berichten in dit archief) ~~~