Censuur,onafhankelijke media |
8 november 2022
Bron: Thierry Meyssan 
Voltaire Netwerk, Parijs 8 november 2022 ~~~

Het is een debat waarvan men dacht dat het gesloten was: het Westen had beweerd dat vrijheid van meningsuiting een voorwaarde is voor democratie en dat het deze nooit meer zou schenden. Toch zijn de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Polen, Italië en Duitsland al de weg van de censuur ingeslagen. Er zijn nu dingen die niet gezegd mogen worden.

Ook in andere talen:  Deutsch ελληνικά 
Español français italiano русский

Vrijheid van meningsuiting is een kenmerk van het Westen sinds de 18e eeuw. Het was de basis waarop het door de middenklasse gedragen politieke systeem was gebouwd: de democratie. Het principe dat uit de confrontatie van uiteenlopende meningen de algemene wil naar voren zou komen, werd niet langer betwist. Elke aantasting van deze vrijheid werd gezien als een aantasting van de vreedzame oplossing van conflicten.

Aan het begin van de 20e eeuw, toen de wereldoorlog het Westen verscheurde, aarzelden de Britten en vervolgens de Amerikanen niet om moderne propagandamiddelen te gebruiken, niet alleen tegen hun vijanden, maar ook tegen hun eigen bevolking [1]. Voor het eerst zetten democratische regeringen programma’s op om hun burgers te misleiden. Aan het eind van de oorlog waren de Britten trots op hun successen en suggereerden ze dat oorlogspropaganda ook in vredestijd kon worden gebruikt. Dus toen het kapitalistische economische systeem werd bedreigd, en zelfs voordat de Tweede Wereldoorlog uitbrak, werden democratie en vrijheid van meningsuiting opgeschort en werd de propaganda hervat, eerst in Italië en Duitsland, daarna in het hele Westen.

Driekwart eeuw lang heeft het Westen gezworen zijn waarden te verdedigen en geen propaganda te bedrijven voor intern gebruik.

Net als in de jaren dertig wordt het huidige kapitalistische systeem bedreigd door de ontwikkeling van ongelijkheden onder het electoraat, maar op een manier die we nooit eerder hebben gezien. De industriemagnaat Henry Ford zei tijdens de crisis van 1929 nog dat het salaris van een baas niet meer dan 40 keer dat van een van zijn werknemers mocht bedragen, maar vandaag is dat van Elon Musk 38,5 miljoen keer hoger dan dat van sommige van zijn werknemers in de Verenigde Staten. Het democratische beginsel “één man, één stem” heeft geen enkel relatie meer met de werkelijkheid.

In deze context heeft het Westen de vrijheid van meningsuiting ter discussie gesteld. Sociale netwerken, met name Facebook en Twitter, hebben regeringen en uiteindelijk de zittende president van de Verenigde Staten gecensureerd. Zij schonden de Amerikaanse grondwet niet, want de grondwet had deze vrijheid alleen gegarandeerd tegen misbruik van politieke macht. Het feit dat Elon Musk zojuist Twitter heeft gekocht en heeft aangekondigd dat hij er een gratis netwerk van wil maken, verandert niets aan wat er is gebeurd. Het idee dat je niet alles kunt zeggen heeft al ingang gevonden.

Intellectuelen zijn van mening dat we het economische en politieke regime moeten veranderen. De laatste jaren zijn velen van hen verworden tot aanhangers van de financiële of politieke macht en hebben ze hun kritische functie opgegeven. Wat de uitkomst ook is, ze staan aan de kant van de machtigen. Zes jaar lang hebben ze ons voortdurend het gevaar van nepnieuws voorgehouden en de noodzaak om te controleren wat mensen zeggen en schrijven. Hun betoog maakt een onderscheid tussen degenen die in de waarheid en degenen die in dwaling verkeren en ontkent het beginsel van democratische gelijkheid.

Verwikkeld in de val van Thucydides lokten de Angelsaksen de burgeroorlog in Oekraïne uit en de Russische interventie die daar een einde aan wilde maken. Beetje bij beetje raakt het Westen in oorlog, in militaire zin, met Rusland en, in economische zin, met China. Alle opvattingen volgens welke het niet mogelijk is oorlog te voeren met machten waarmee men een intensieve economische uitwisseling heeft, vallen weg. Net als in de twee wereldoorlogen splitst de wereld zich in twee kampen, die zich nu steeds verder van elkaar scheiden.

Om die reden is de overheidspropaganda ook terug in het Westen.

Voor het eerst zijn de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2020 betwist. Het Congres heeft Joe Biden tot winnaar uitgeroepen, maar in werkelijkheid kan niemand weten wie er gewonnen heeft. Het is niet mogelijk om, zoals in Bush tegen Gore (2000), de stembiljetten opnieuw te tellen omdat dat het probleem niet is: op veel plaatsen vond het tellen van de stemmen achter gesloten deuren plaats. Misschien heeft niemand vals gespeeld, maar er was geen transparantie van de verkiezingen; een essentiële procedure in een democratie. Reeds in 2000 had het Federale Hooggerechtshof een einde gemaakt aan de hertelling, omdat het van oordeel was dat de Grondwet niet voorzag in de verkiezing van de president door middel van rechtstreekse algemene verkiezingen, maar dat dit werd overgelaten aan de wil van de individuele staten. De manier waarop Florida de winnaar had gekozen was dan ook geen zaak voor de federale autoriteiten.

De tussentijdse verkiezingen staan dus in het teken van de niet-naleving van democratische procedures door het “democratische” kamp.

Verenigde Staten

De Verenigde Staten hebben een Global Engagement Center (GEC), een structuur binnen het State Department om het officiële verhaal van de bondgenoten te coördineren. Zij hebben ook een ondersecretariaat bij het State Department dat belast is met propaganda in het buitenland onder de titel “Public Diplomacy and Public Affairs”. In april 2022 werd echter een nieuwe stap gezet: De tot president uitgeroepen Joe Biden omringde zich met een propagandaspecialiste, Nina Jankowicz.

De minister van Binnenlandse Veiligheid, voormalig rechter Alejandro Mayorkas, creëerde een “Disinformation Governance Board” en gaf haar de leiding. Het idee was om het oorlogspropaganda-apparaat dat door president Woodrow Wilson in 1917 was opgezet, na te maken [2]..

Nina Jankowicz werd voorgesteld als een jonge onderzoeker, een specialist in “Russische desinformatie”. In werkelijkheid was zij een medewerkster van Madeleine Albright’s National Democratic Institute, belast met het verdedigen van de belangen van de Bidens in Oekraïne.

Deze charmante dame werkte in het team van kandidaat Volodymyr Zelensky, de huidige president van Oekraïne [3]. Daarvoor, midden in de burgeroorlog, werkte ze voor Pavlo Klimkin, de minister van Buitenlandse Zaken van president Petro Porosjenko. Destijds was zij tegen de akkoorden van Minsk, hoewel deze door de VN-Veiligheidsraad waren goedgekeurd. Tijdens haar lange verblijf in Oekraïne ontwikkelde ze een theorie over Russische desinformatie, waaraan ze een boek wijdde: ’How to Lose the Information War: Russia, Fake News, and the Future of Conflict’. De realiteit van de burgeroorlog en zijn 20.000 doden negerend, bracht zij alle gangbare clichés over de slechte Russen die hun rijk wilden uitbreiden naar de Donbass door de Europeanen voor te liegen.
In deze periode gebruikte Nina Jankowicz de Oekraïense vereniging StopFake, gesubsidieerd door de National Endowment for Democracy (met andere woorden, de CIA)), de Britse regering en George Soros, om mensen te laten geloven dat de Maidan-coup een volksrevolutie was [4].

In de onderstaande video blijft ze liegen en prijst ze de “integraal nationalistische” milities Aidar (waarvan Amnesty International de martelpraktijken al aan de kaak had gesteld), Dnipro-1 en natuurlijk het Azov-bataljon.

In 2018 verdedigde ze de nazimilitie C14 [5] en beweerde dat deze geen pogroms tegen zigeuners had uitgevoerd; dat dit alles … Russische desinformatie was.

Deze expert in liegen heeft het niet nagelaten om in de Verenigde Staten opnieuw te liegen over de beschuldigingen van verraad tegen Donald Trump (het Steele dossier) en om de misdaden van Hunter Biden te ontkennen [6]. Het ging zelfs zo ver om de door de FBI in beslag genomen computer van de zoon van de president af te schilderen als een “Russisch verzinsel”.

In het licht van de kritiek werd de Disinformation Governance Council op 17 mei opgeheven [7], maar uit notulen van een afdeling binnen het Cybersecurity and Infrastructure Security Agency (CISA), een agentschap van het Department of Homeland Security, blijkt dat het in een andere vorm doorgaat [8]. Volgens de inspecteur-generaal van de administratie is zijn functie bovendien nog steeds noodzakelijk [9]

Verenigd Koninkrijk

De Britten van hun kant hebben de voorkeur gegeven aan een “vereniging”, het Institute for Strategic Dialogue, om voor de regering te doen wat zij van plan is te doen zonder daarvoor de verantwoordelijkheid op zich te nemen. Deze Denktank, opgericht door Lord George Weidenfeld, Baron Weidenfeld, naar eigen zeggen een “onvermurwbare zionist”, wordt verondersteld het extremisme te bestrijden. In werkelijkheid is het ook gewijd aan het verspreiden van leugens om flagrante waarheden te verdoezelen. De ISD schrijft rapporten op eigen initiatief (of liever gezegd op initiatief van de Britse regering), maar ook op verzoek van Europese regeringen die haar financieren.

Wat geldt voor de uitvinders van de moderne propaganda, geldt ook voor Europa.

Polen

In februari, dat wil zeggen helemaal aan het begin van de oorlog in Oekraïne, heeft de Poolse Defensieraad het Franse bedrijf Orange, de belangrijkste aanbieder van internettoegang in dat land, opdracht gegeven verschillende websites te censureren, waaronder die van het Voltaire Network (Voltairenet.org). Na een aangetekende brief wilde deze ons de brief van de Poolse autoriteiten niet toezenden. En wat de laatste betreft, die hebben gewoon niet geantwoord. Volgens de Europese verdragen heeft de Defensieraad de bevoegdheid om militaire censuur op te leggen met het oog op de nationale veiligheid.

Italië

In maart onthulde Corriere della Sera een regeringsprogramma om persoonlijkheden die als “pro-Russisch” worden beschouwd te controleren [10]. Het persagentschap ANSA onthulde zelfs een uitgave van het Hybride Bulletin dat door het Italiaanse ministerie van Informatie voor de Veiligheid (Dipartimento delle Informazioni per la Sicurezza) wordt uitgegeven [11] dat dit onderwerp behandelt.

Duitsland

In Duitsland heeft de minister van Binnenlandse Zaken, de sociaaldemocrate Nancy Fraeser, eveneens een controleorgaan opgericht. Zij gaat veel verder dan de anderen en heeft haar de taak gegeven het nieuws in de media te “harmoniseren”. Sinds enkele maanden roept zij in het diepste geheim leidinggevenden van de media bijeen om hen uit te leggen wat niet mag worden gepubliceerd.

Italië en Duitsland hebben een wrede ervaring met censuur gehad tijdens het fascisme en nazisme, dus het is bijzonder verontrustend dat zij deze weg inslaan. Dezelfde oorzaken hebben altijd dezelfde gevolgen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Italië en Duitsland op 4 november 2022 tijdens de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties voor het eerst sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog weigerden voor een resolutie te stemmen waarin het nazisme werd veroordeeld.

Topfoto: In Frankrijk probeert de staatssecretaris voor burgerzaken, Sonia Backès, afwijkende meningen in diskrediet te brengen. Ze stelt ze gelijk aan sektarische dwalingen. De Staat, zo kondigde zij aan, zal “conferenties over sektarische dwalingen en samenzwering” (sic) organiseren. In de Sovjet-Unie werden tegenstanders in psychiatrische ziekenhuizen geplaatst.

Thierry Meyssan

Voetnoten

[1] “De technieken van de moderne militaire propaganda”, door Thierry Meyssan, Vertaling Euzebiusz Budka, Voltaire Netwerk, 18 mei 2016.

[2] «Why Biden is in Danger of Replicating Woodrow Wilson’s Propaganda Machine», John Maxwell Hamilton & Kevin R. Kosar, Politico, May 5, 2022.

[3] «How the Biden administration let right-wing attacks derail its disinformation efforts», Taylor Lorenz, The Washington Post, May 18, 2022.

[4] «Meet the Head of Biden’s New “Disinformation Governing Board”», Lev Golinkin, The Nation, May 12, 2022.

[5] “De Oekraïense rassenwet”, Vertaling openbaararchief.nl, Voltaire Netwerk, 13 maart 2022.

[6] “Het verval van het Amerikaanse Rijk”, door Thierry Meyssan, Voltaire Netwerk, 6 september 2022.

[7] «The Disinformation Governance Board, Disavowed», The Editorial Board, The Wall Street Journal, May 18, 2022.

[8] «Disinformation Governance Board Minutes», CISA, June 14, 2022.

[9] «DHS Needs a Unified Strategy to Counter Disinformation Campaigns», Office of Inspector General, August 10, 2022.

[10] “De NAVO controleert invloedrijke personen die twijfelen aan de officiële versie van de oorlog”, Vertaling openbaararchief.nl, Voltaire Netwerk, 22 juni 2022.

[11] Hybrid Bulletin n°4, Dipartimento delle Informazioni per la Sicurezza, 15 maggio 2022.

Verwante berichten in dit archief: