NAVO,oost-Europa |
23 januari 2025
Bron: Stephen Karganovic 
strategisch-culture 17 januari 2025 ~~~.

De opkomst van een nieuwe leider met een soortgelijke filosofie zou de globalistische agenda ondraaglijk verstoren.

Calin Georgescu heeft terecht een enorme grief tegen wat doorgaat voor “Westerse democratie”. Hij is de duidelijke winnaar van de eerste ronde van de presidentsverkiezingen die eind vorig jaar in Roemenië werden gehouden. Maar zijn verwachte nog grotere overwinning in de tweede ronde, die gepland stond voor begin december 2024, werd geschrapt (zoals de BBC het onelegant uitdrukt) na een uitspraak van het Roemeense hooggerechtshof dat het verkiezingsproces werd ontsierd door vermeende inmenging van hybride oorlogvoering door Rusland namens Georgescu.

Hoe kun je verkiezingen “schrappen” in een levendige democratie als Roemenië, die toevallig ook nog eens lid is van de NAVO en de Europese Unie, bolwerken van liberale vrijheden en de rechtsstaat? Nou, dat doe je door een nepdossier te verzinnen over de politieke kandidaat die je niet mag en door de lokale rechterlijke macht op te dragen daarnaar te handelen alsof het echt bewijs is. Het dossier dat beweerde de vermeende inmenging te documenteren was zo overduidelijk nep dat het Roemeense Hooggerechtshof het tijdens de eerste zitting om de zaak te onderzoeken zonder meer verwierp. Dit vertoon van integriteit viel helemaal niet in goede aarde bij de paladijnen van de op regels gebaseerde orde. Dus bevolen ze de rechters om onmiddellijk weer in hun kamers bijeen te komen en het deze keer goed te doen. Op 6 december deden de eminente Roemeense juristen precies dat en draaiden gehoorzaam hun uitspraak van slechts vier dagen eerder terug.

Onder verwijzing naar artikel 146 (f) van de Roemeense grondwet over de wettigheid en correctheid van de presidentsverkiezingen, beval het Hof dat “het hele verkiezingsproces volledig overgedaan zal worden”. Het resultaat van de eerste ronde werd dus “geschrapt” en daarmee ook de tweede ronde. De tweede ronde, die aan de gang was toen de rechters haastig hun nieuwe uitspraak improviseerden, werd stopgezet. Zelfs de Atlantische Raad, geen vriend van verkiezingen die de verkeerde kant op gaan, moest toegeven dat “de uitrol van het besluit enigszins onhandig was, omdat het werd bekendgemaakt terwijl de stembureaus al open waren voor de [Roemeense] diaspora in de tweede ronde van de presidentsverkiezingen en tegen de tijd dat het proces werd stopgezet, hadden ongeveer 53.000 burgers in het buitenland al gestemd”. Net op tijd geschrapt, want de Roemeense diaspora stond bekend als een broeinest van Georgescu-aanhangers.

De presidentsverkiezingen werden door de rechters vastgesteld op een niet nader genoemde datum in de toekomst. Sommige geruchten suggereren dat het in mei van dit jaar zou kunnen zijn, of wanneer het podium kan worden voorbereid om de juiste uitkomst te garanderen. In de tussentijd is de ambtstermijn van Klaus Iohannis, die zijn post in december had moeten afstaan aan zijn opvolger, nu net zo verlopen als die van zijn Oekraïense collega Zelensky. Maar dat lijkt geen van de luidruchtige voorstanders van het democratische proces te storen. Iohannis is tenslotte hun man.

Het Roemeense publiek lijkt echter niet blij te zijn met verkiezingsinmenging door volgzame rechters en hun touwtjes trekkers, waarvan algemeen wordt vermoed dat ze zich in het buitenland bevinden, maar niet in Rusland. Duizenden mensen zijn in de straten van Boekarest en andere grote steden gaan demonstreren tegen de annulering van de verkiezingen. Hoeveel goed het hen zal doen in een land dat de principes van de Westerse democratie heeft omarmd, valt nog te bezien.

De hoofdrolspeler van deze politieke aardbeving, Calin Georgescu, die niet op democratische wijze zijn geloofsbrieven mocht vestigen als de nieuwe president van Roemenië, is sinds zijn triomf in de eerste ronde onderworpen aan de volle maat van laster die is voorbehouden aan degenen die door het globalistische systeem worden gezien als een non-teamspeler en een bedreiging. De hoop was duidelijk dat hij met succes in diskrediet zou worden gebracht en gewoon zou verdwijnen, zodat de schertsvertoning van “democratische verkiezingen” met een vooraf bepaalde uitkomst herhaald kan worden wanneer het veilig wordt geacht om dat te doen.

Het was te verwachten dat de Georgescu-affaire met zijn schandalige implicaties grotendeels werd genegeerd door de media in het collectieve Westen, op hier en daar wat denigrerende opmerkingen ten koste van de verbannen kandidaat na. Het Georgescu-verhaal zou een stille dood gestorven zijn zonder de professionaliteit van de Amerikaanse podcaster Shawn Ryan, die besloot een openbare dienst te bewijzen door naar Roemenië af te reizen om uit de eerste hand uit te zoeken waar de electorale commotie over ging.

Het resultaat was een opmerkelijk interview met de man die volgens alle redelijke schattingen vandaag in het presidentiële kantoor in Boekarest zou moeten zitten. Het is de moeite waard om het interview zorgvuldig en in zijn geheel te bekijken vanwege de inzichten die het biedt in de sombere tijden waarin we nu leven.

Georgescu ontkent ten stelligste dat hij “pro-Russisch” is en zegt dat hij geen persoonlijke kennis heeft van Russische functionarissen, behalve dat hij ze op televisie ziet. In elke rechtbank of publieke opinie zou die verklaring voldoende moeten zijn, want de bewijslast ligt bij zijn beschuldigers en die hebben daar niet aan voldaan. Maar de beschuldiging brengt een veel diepere en belangrijkere kwestie naar boven: zelfs als dat zo was, waarom zou dat een probleem zijn? De meeste andere kandidaten, met inbegrip van de runner-up, pleitten voor beleid dat expliciet is afgestemd op niet-Roemeense belangen en entiteiten, zoals de NAVO en de EU. Waarom is het verwerpelijk als een volgende presidentskandidaat in een zogenaamd soeverein en democratisch land de kiezers een ander beleid ter overweging en goedkeuring voorlegt?

En hier komt de crux van de zaak. Op de vraag van Shawn Ryan of hij pro-Russisch is, liet Georgescu de kat uit de zak vallen door te antwoorden dat nee, hij pro-Roemeens is en dat het beleid dat hij overweegt zo is vormgegeven dat het de behoeften en belangen van het Roemeense volk het beste dient. In de huidige politieke sfeer is er nauwelijks een meer diskwalificerende bekentenis dan dat. De weinige Europese leiders, zoals Orban en Fico, die door de mazen van het globalistische systeem zijn gekropen om uiteindelijk te onthullen dat ze zich in de eerste plaats inzetten voor de belangen van hun respectieve landen, worden gemeden en beschimpt vanwege hun subversief patriottisme. De ene was het doelwit van een moordaanslag, de andere is het doelwit van een kleurenrevolutie terwijl dit geschreven wordt. De opkomst van een nieuwe leider met een soortgelijke filosofie zou de agenda van de globalisten op ondraaglijke wijze verstoren. Daarom moest Georgescu worden gedwarsboomd met alle middelen, eerlijk of oneerlijk.

Georgescu is duidelijk een eenvoudige man, openhartig en zonder bedrog, niet geoefend in het gebruik van leugenachtige frasen die kenmerkend zijn voor het discours van getrainde politieke trekpoppen, de uitverkoren marionetten van de machtselites die worden toegelaten tot het publieke universum van de westerse politieke systemen. Op de vraag van Shawn Ryan hoe hij het Roemeense lidmaatschap van de NAVO ziet, gaf hij een antwoord dat enigszins ongemakkelijk was, maar toch fundamenteel logisch. Toen Roemenië lid werd van de NAVO, zei hij, was het bedoeld als een defensieve alliantie, maar sindsdien is de missie veranderd in offensieve operaties waarbij Roemenië geen nationaal belang heeft. Roemenië, stelde hij, maakt niet langer deel uit van hetzelfde bondgenootschap waar het zich oorspronkelijk bij had aangesloten. Het is een eerlijk antwoord, niet alleen vanuit het oogpunt van Roemenië, maar ook van een flink aantal andere landen die door de vingers werden gezien toen ze lid werden van de NAVO vanwege de geopolitieke voordelen die hun geografische ligging bood aan de alliantie en haar oorlogszuchtige agenda.

Volgens Georgescu heeft Roemenië (en daarmee ook andere landen die op vergelijkbare wijze werden verleid om lid te worden) nu dus het volste recht om zijn keuze te heroverwegen en een beleid te voeren dat rekening houdt met de veranderde aard van het bondgenootschap en de huidige belangen van Roemenië.

Wat betreft het geliefde moeras van het collectieve Westen, Project Oekraïne, was Georgescu namens zijn land en de Roemeense natie onvergeeflijk openhartig. “Dat is niet onze oorlog,” zei hij.

Dit zijn slechts enkele saillante fragmenten uit dit zeer verhelderende interview dat de corruptie blootlegt van het politieke systeem waarvan ons voorgehouden is dat het het toppunt van liberale democratie vertegenwoordigt. Je zou willen dat Georgescu’s Engels vloeiender was, maar het volstaat om de belangrijke punten die hij maakt over te brengen en het beantwoordt volledig de vraag, als er nog iemand was die twijfelde, waarom ze bereid zijn om hun toevlucht te nemen tot de meest basale trucs om ervoor te zorgen dat deze integere man geen president van Roemenië wordt. En om er door een voorbeeld te stellen voor te zorgen dat geen enkele gelijkgestemde patriot in welk ander land dan ook dat zij controleren er ooit aan zal denken om Calin Georgescu na te volgen.

gerelateerd (berichten in dit archief):