geopolitiek,oost-Europa |
29 oktober 2024
Bron: Julian Macfarlane
southfront.press 29 oktober 20214 ~~~

Als je de Mainstream Media leest – en dan naar Alt Media gaat, ben je waarschijnlijk in de war over wat er in Georgië gebeurt.
Is dit weer een Maidan? Wordt Georgië een tweede Oekraïne?
Er zijn overeenkomsten – maar meer verschillen.

Laten we beginnen met de verkiezingen

Terwijl kiezers konden kiezen uit 18 kandidatenlijsten en kandidaten over het algemeen vrij campagne konden voeren, werden de parlementsverkiezingen in Georgië ontsierd door diepgewortelde polarisatie en zorgen over recent aangenomen wetgeving en de impact daarvan op fundamentele vrijheden en het maatschappelijk middenveld, evenals zeer verdeeldheid zaaiende campagneretoriek en wijdverspreide berichten over druk op kiezers. OCSE.

Het monitoren van verkiezingen. Als EU-organisatie heeft de OCSE /ODIHR een zekere vooringenomenheid die is bekritiseerd vanwege het ontbreken van een consistente methodologie of criteria in landen op gespannen voet met de EU. die het gevoel hebben dat ze niet op de objectiviteit van de OCSE kunnen rekenen.

In dit geval moeten we het OCSE-rapport zorgvuldig analyseren. Het lijkt te bevestigen dat de recente verkiezingen de kiezers een ruime keuze boden en voor het grootste deel eerlijk verliepen, met de gebruikelijke onregelmatigheden die altijd voorkomen bij verkiezingen, een punt dat de Georgische premier Irakli Kobakhidze maakte in een interview met de BBC.

Het was echter inderdaad – zoals de OVSE zei – een “gepolariseerde verkiezing” met veel verdeeldheid zaaiende retoriek, voornamelijk over de controversiële NGO-registratie en LGBTQ-wetgeving van de Dream Party.

De strijd ging echter niet, zoals sommigen lijken te denken, over het verzet van de Droompartij tegen de EU, de NAVO of Oekraïne, maar over eerdere wetgeving.

De resultaten bevestigden echter de steun van het publiek voor het beleid van de partij, zelfs als rekening wordt gehouden met de voordelen van de zittende macht aan de ene kant en intensief lobbyen door de EU aan de andere kant. .

  • De Georgian Dream kreeg 53,91%,
  • de Coalitie voor Verandering – 11,03%,
  • de partij Eenheid-Nationale Beweging – 10,16%,
  • de coalitie Sterk Georgië – 8,81%,
  • de partij Gakharia Voor Georgië – 7,77%.

Toch eisten 13 EU-lidstaten een onderzoek naar klachten over de verkiezingen en “remedies” voor schendingen – met andere woorden, ze verwierpen de legitimiteit van de verkiezingen en eisten een nieuwe verkiezingsronde – net zoals de EU en het Westen hebben geëist in het geval van de recente verkiezingen in Venezuela, die ook beslissend waren in het voordeel van een regering waar Washington en de EU het niet mee eens zijn.

Duitsland, Canada, Estland, Ierland, Italië, Letland, Litouwen, Polen, Zweden en Oekraïne weigerden de verkiezingsuitslag te erkennen.

Matthew Miller, woordvoerder van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, beschuldigde de Droompartij van “misbruik van openbare middelen, het kopen van stemmen en intimidatie van kiezers” en sprak van “gevolgen” als de “ koers van de Georgische regering niet verandert”.

“ Koers”? “Hoe veranderen?

Miller was specifiek: door “antidemocratische wetgeving in te trekken en te herroepen”.

Hiermee bedoelde hij de wetten waar de verkiezingen om werden uitgevochten – die democratisch waren aangenomen volgens de grondwet. Dit is wat de verkiezingen “polariseerde”.

Aan de ene kant was er een wet die niet veel verschilde van soortgelijke wetten in alle Westerse landen, waardoor NGO’s zich als buitenlandse agenten moesten laten registreren als ze buitenlandse belangen behartigden.

Er is ook LGBTQ-wetgeving, die een conservatieve benadering van LGBTQ-kwesties hanteert – niet wezenlijk anders dan die van de Republikeinse partij – die geslachtsverandering voor minderjarigen verbiedt en dergelijke.

De “Droompartij” is een conservatieve, neoliberale, christelijke partij.

De partij was eerder pro-Westers en anti-Russisch en steunde het lidmaatschap van de EU en de NAVO – en ook Oekraïne!

Natuurlijk zijn de omstandigheden veranderd, met de nederlaag van de NAVO in Oekraïne, de ineenstorting van de Europese economieën en de opkomst van Eurazië, vooral de spectaculaire groei van Rusland en China en de voortdurende groei van BRICS en zijn vele opties.

Hiermee bedoelde hij de wetten waar de verkiezingen om werden uitgevochten – die democratisch waren aangenomen volgens de grondwet. Dit is wat de verkiezingen “polariseerde”.

Aan de ene kant was er een wet die niet veel verschilde van soortgelijke wetten in alle Westerse landen, waardoor NGO’s zich als buitenlandse agenten moesten laten registreren als ze buitenlandse belangen behartigden.

Er is ook LGBTQ-wetgeving, die een conservatieve benadering van LGBTQ-kwesties hanteert – niet wezenlijk anders dan die van de Republikeinse partij – die geslachtsverandering voor minderjarigen verbiedt en dergelijke.

De “Droompartij” is een conservatieve, neoliberale, christelijke partij.

De partij was eerder pro-Westers en anti-Russisch en steunde het lidmaatschap van de EU en de NAVO – en ook Oekraïne!

Natuurlijk zijn de omstandigheden veranderd, met de nederlaag van de NAVO in Oekraïne, de ineenstorting van de Europese economieën en de opkomst van Eurazië, vooral de spectaculaire groei van Rusland en China en de voortdurende groei van BRICS en zijn vele opties.

Conor Gallagher

Georgië is strategisch gelegen aan de Zwarte Zee – de poort naar West-Azië. De Chinezen bouwen een haven in Anaklia, om nog maar te zwijgen van de snelwegen. Hoewel Georgië geen diplomatieke betrekkingen met Rusland onderhoudt, is de handel met Rusland de afgelopen tien jaar verveelvoudigd – veel meer dan met de EU of de VS.

Het Westen heeft dus niet veel invloed．Het heeft gewoon niet veel te bieden.

De invloed die ze wel had, was in de vorm van de NGO’s, die jarenlang de leemte opvulden die na het uiteenvallen van de USSR was ontstaan in de overheidsdiensten, waardoor ze een enorme invloed hadden in een sociale context.

De Droompartij is nationalistisch – in de eerste plaats pro-Georgisch en hoewel ze internationale samenwerking wenst, verwerpt ze elke vorm van buitenlandse controle. Hoewel ze het nut van NGO’s erkent, vindt ze dat het welzijn van Georgië niet afhankelijk mag zijn van buitenlandse agentschappen.

Het stelde dat het registreren van NGO’s een stap was in de richting van volledige onafhankelijkheid.

De wet werd met een veto afgewezen door de Georgische president, Salome Zourabichvili, een voormalige Franse diplomaat die banden heeft met de Franse inlichtingendiensten en een aanhanger is van de Europese NeoCon Ursula van der Leyen. Het veto werd vervolgens terzijde geschoven door het parlement.

Nu heeft Zourabiichvili, wiens positie grotendeels ceremonieel is, de verkiezingen bestempeld als “gemanipuleerd – door de Russen die niet aanwezig zijn in Georgië – en roept nu op tot straatprotesten voor het parlement.

Dat en de gerapporteerde aanwezigheid van Oekraïense Azov-strijders in Tbilisi heeft tot speculaties geleid over de mogelijkheid van een soort “kleurenrevolutie”.

Anderzijds is Viktor Orban van Hongarije in Tbilisi om Georgië te feliciteren met “het feit dat het geen tweede Oekraïne wordt”! Dit geeft ook aan dat Europa niet eensgezind is in zijn meningen.

Julian Macfarlaneis een onderzoeksjournalist, schrijver, auteur, geopolitiek en militair analist uit Tokio.