Bron:Andrew Korybko substack 03 april 2024 ~~~~
De tweede- en derde-orde-effecten van hun werk kunnen van invloed zijn op de ‘deep state’ van Amerika en de verkiezingsdynamiek zodra hun eindrapport wordt gepubliceerd en onbedoeld wordt versterkt door de mainstream media in een wanhopige poging om het in diskrediet te brengen.
Het onderzoek van de Russische Onderzoekscommissie naar Oekraïense en Westerse betrokkenheid bij terroristische aanslagen op het grondgebied van hun land is belangrijker dan ooit nadat de Washington Post (WaPo) ongenoemde Amerikaanse functionarissen citeerde die meldden dat de VS de FSB begin maart informeerde dat Crocus zou worden aangevallen. Deze bewering is in tegenspraak met wat andere ongenoemde Amerikaanse functionarissen de New York Times (NYT) vertelden over hoe de VS specifieke informatie over dat complot achterhielden om hun bronnen en methoden niet te verraden.
Zowel de NYT als de WaPo worden beschouwd als gezaghebbende kranten die kunnen worden vertrouwd om geen bronnen of beweringen te verzinnen, zelfs als het bovengenoemde uiteindelijk feitelijk onjuist blijkt te zijn. Er is dan ook geen reden om eraan te twijfelen dat beide bladen inderdaad hebben gediend als doorgeefluik voor naamloze Amerikaanse functionarissen om hun respectievelijke verhalen te introduceren in het wereldwijde informatie-ecosysteem, hoewel het onduidelijk is waarom ze elkaar tegenspreken. De meest waarschijnlijke reden is dat er diepe interne verdeeldheid is over deze kwestie.
Elk van deze twee toonaangevende persbureaus berichtte midden november over de brief die ondertekend was door meer dan 500 ambtenaren van de regering Biden, verspreid over zo’n 40 regeringsinstanties, waarin ze hun principiële afkeuring uitspraken over het Amerikaanse beleid ten aanzien van de laatste oorlog tussen Israël en Hamas. Dit precedent bewijst dat het geen zogenaamde “samenzweringstheorie” is om te speculeren over diepe interne verdeeldheid over gevoelige kwesties, zoals wat de VS precies wist voordat de Crocus-aanval plaatsvond en hoeveel daarvan daadwerkelijk werd doorgegeven aan Rusland.
Met dat in gedachten was het waarschijnlijk het geval dat de bronnen van de NYT naar buiten brachten dat de VS specifieke informatie achterhielden over dit terroristische complot, maar vervolgens voerden de bronnen van WaPo reputatieschadebeheer uit nadat de voorafgaande waarheid Amerika in de ogen van veel mensen vreselijk deed lijken. Desondanks is wat de NYT rapporteerde nu “in het geheugen gegrift” terwijl de tegenstrijdige bewering van WaPo hard op weg is het officiële verhaal te worden, hetgeen bijdraagt aan het in diskrediet brengen van de Russische veiligheidsdiensten.
Onmiddellijk na de aanval hebben de Mainstream Media (MSM) twee zinnen uit de vergadering van president Poetin met de FSB een paar dagen voor het incident uit hun context gehaald om oneerlijk te beweren dat hij de dreigingen van ISIS-K bagatelliseerde in de aanloop naar wat er gebeurde; maar dat wordt hier in deze analyse ontkracht. Tegelijkertijd wordt in deze analyse de eigen berichtgeving van de MSM van het afgelopen jaar aangehaald om te stellen dat de VS van dit complot hoorde door Kiev te bespioneren, wat verklaart waarom de MSM zo geobsedeerd is om alleen ISIS-K de schuld te geven.
Het inzicht dat uit de voorgaande hyperlink-analyses is verkregen, bevestigt wat de Amerikaanse bronnen van de NYT beweerden over de VS die specifieke informatie over de aanval achterhielden, maar het bewijs en de logica die erin vervat zitten, zijn niet door de “Grote Westerse Muur” van MSM-censuur heengebroken. Gewone mensen in het Westen zouden daarom geneigd kunnen zijn om valse geloofwaardigheid te verlenen aan wat de Amerikaanse bronnen van WaPo net beweerden, waardoor hun opvattingen over wat er vóór de Crocusaanval gebeurde, beïnvloed worden.
De meest effectieve manier om door de bovengenoemde firewall heen te breken is voor de Russische Onderzoekscommissie om hun lopende werk af te ronden over de westerse betrokkenheid bij terroristische aanvallen op het grondgebied van hun land, zoals de golf van moordaanslagen, drone-aanvallen en de verschillende aanvallen op de Krimbrug. Hun eindrapport en bijbehorend bewijs zouden dan zo’n wereldwijde mediasensatie kunnen worden dat de MSM gedwongen zouden zijn om erover te berichten, net zoals ze berichtten over de Krokusclaims van Rusland.
Dit zou niet alleen de integriteit van Rusland beschermen ondanks de bewering van de Amerikaanse bronnen van WaPo dat het op onverklaarbare wijze vermeende waarschuwingen negeerde dat Crocus het doelwit zou zijn, maar zou ook een helpende hand bieden aan de relatief meer verantwoordelijke deep state factie die wordt vertegenwoordigd door deze Amerikaanse bronnen van de NYT. De diepe interne verdeeldheid over Gaza en nu blijkbaar ook over Crocus heeft het potentieel om de interne beleidsbalans tussen hen te verschuiven en beïnvloedt ook de perceptie van de kiezers in de aanloop naar november.
Als de verhoudingsgewijs meer onverantwoordelijke deep state factie, vertegenwoordigd door de WaPo-bronnen, in staat is om het officiële verhaal over deze kwestie te blijven domineren, dan zouden kiezers in de komende nek-aan-nek verkiezingen kunnen denken dat Rusland de onverantwoordelijke was en niet de regering Biden. Degenen die echter de waarheid te weten komen over de betrokkenheid van de regering Biden bij terroristische aanvallen op Russische bodem, zullen misschien op een derde partij stemmen of Trump steunen om de Derde Wereldoorlog af te wenden.
De voormalige president beschuldigde de zittende president op dezelfde dag dat het rapport van WaPo werd gepubliceerd ervan dat hij dat worst-case scenario door een misrekening had veroorzaakt, en deze bezorgdheid werd een kenmerk van zijn campagne, maar het is geen roekeloze angstzaaierij zoals critici misschien beweren. Het lopende werk van de Russische Onderzoekscommissie zal aantonen hoe onverantwoordelijk de regering Biden in dit opzicht is geweest, hoewel het voorbarig is om te speculeren over het exacte bewijs dat ze binnenkort zullen opgraven.
Op zijn minst is de financiering door de VS van de Oekraïense militaire inlichtingendienst (GUR) en geheime politie (SBU) genoeg om hen indirect te betrekken bij hun misdaden, omdat Washington de geldkraan al lang had kunnen dichtdraaien om te protesteren tegen hun terroristische aanvallen als het deze echt niet goedkeurde.
Het rapport van WaPo van afgelopen herfst waarin naamloze Amerikaanse bronnen werden aangehaald om op te scheppen over hoe de CIA de GUR vanaf 2014 vanaf de grond heeft heropgebouwd, is zelfs nog vernietigender omdat het sterk suggereert dat de GUR al die tijd de proxy van de CIA is geweest.
Deze feiten en nog veel meer zullen waarschijnlijk een rol spelen in de bevindingen van het onderzoek, die voorspelbaar zo schandalig zullen zijn dat de MSM zich gedwongen zullen voelen om erover te berichten, nadat ze al berichtten over de relatief minder schandalige bewering van Amerikaanse betrokkenheid bij met name de terreuraanslag in Crocus. Hoewel het de bedoeling van deze media zal zijn om de conclusies van het onderzoek in diskrediet te brengen, net zoals hun berichtgeving over de laatstgenoemde bewering hetzelfde doel had, zal het dit nieuws toch onbedoeld versterken.
Er niet over praten zou zichzelf in diskrediet brengen en verdacht overkomen, vandaar de beslissing om de Russische bewering over Amerikaanse en Oekraïense connecties met de Crocus-aanval in twijfel te trekken. Bij het melden van het eindrapport van de Russische onderzoekscommissie zou de MSM echter ongewild een handreiking doen naar de relatief meer verantwoordelijke deep state factie die vertegenwoordigd wordt door de bronnen van de NYT en kiezers informeren over de terroristische activiteiten waar de regering Biden bij betrokken is.
Voor alle duidelijkheid: Rusland heeft het recht om onderzoek te doen naar de betrokkenheid van wie dan ook bij terroristische aanslagen op zijn grondgebied en wat het te weten is gekomen met de wereld te delen, net als elk ander land. De effecten van de tweede en derde orde die worden verwacht nadat de MSM dit onbedoeld versterkt in een poging om het in diskrediet te brengen zodra het eindrapport een wereldwijde mediasensatie wordt, zijn niet gepland maar gewoon voorspelbaar. Dit is een cruciaal verschil omdat het plannen om de dynamiek van de “deep state” en de verkiezingen te beïnvloeden zou neerkomen op inmenging.
Het dilemma van de MSM is hetzelfde als waar ze acht jaar geleden mee te maken kregen na de DNC lekken in die zin dat ze gedwongen waren erover te berichten nadat dit nieuws te groot werd om te negeren, maar door dit te doen beïnvloedden ze uiteindelijk de dynamiek van de deep state en de verkiezingen. Iets soortgelijks gebeurt nu ook, zij het dat in plaats van een nieuwe ronde van DNC lekken, een relatief meer verantwoordelijke deep state factie naar de NYT lekte dat de VS specifieke inlichtingen achterhielden die de Crocus terroristische aanval hadden kunnen voorkomen.
In tegenstelling tot acht jaar geleden hebben hun relatief meer onverantwoordelijke rivalen echter veel meer macht als gevolg van de zuivering door de regering Biden die de meeste deep state krachten die tegen hun Nieuwe Koude Oorlog tegen Rusland zijn politiek heeft geneutraliseerd.
Deze dissidente factie bestaat nog steeds, zoals blijkt uit wat ze de NYT vertelden, maar hun rivalen zijn veel machtiger, zoals blijkt uit hun reactie op het nieuwste valse verhaal van WaPo, waarin wordt beweerd dat de VS specifieke informatie aan Rusland zou hebben doorgespeeld.
Het is in deze bredere context dat de Russische Onderzoekscommissie hun lopende werk uitvoert, waarvan de tweede en derde orde effecten invloed kunnen hebben op de Amerikaanse deep state en electorale dynamiek zodra hun eindrapport is gepubliceerd en onbedoeld wordt versterkt door de MSM in een wanhopige poging om het in diskrediet te brengen. Om deze redenen zouden hun bevindingen een buitenproportionele impact kunnen hebben, niet alleen op de gebeurtenissen in de VS zelf, maar ook in de rest van de wereld, gezien hoe cruciaal de rol van dat land in mondiale aangelegenheden nog steeds is.