Bron: M. K. BHADRAKUMAR 29 mei 2023 ~~~
Van de vele gevolgen die de verkiezingsoverwinning van de Turkse president Recep Erdogan op zondag heeft voor de internationale veiligheid – of het nu gaat om de Zwarte Zee, de oostelijke Middellandse Zee, de Transkaukasus, West-Azië of de Euraziatische integratie – springt vooral zijn bemiddelende rol in het conflict in Oekraïne in het oog.
De internationale gemeenschap plaatst China als koploper in de race om vrede in Oekraïne, maar wees niet verbaasd als Erdogan Xi Jinping voor de eindstreep inhaalt. De Japanse regering sprak in haar felicitatieboodschap aan Erdogan de hoop uit op samenwerking om een vreedzame oplossing van het Oekraïne-conflict dichterbij te brengen en de veiligheid in de regio te waarborgen.
Tijdens de Turkse verkiezingscampagne hield Moskou een slag om de arm, wat een stilzwijgende erkenning is van het feit dat Erdogan een sterke heerser is. Rusland zal waakzaam moeten zijn omdat Erdogan ook fel onafhankelijk en koppig kan zijn. Evenzo is het onjuist te veronderstellen dat de transatlantische brug naar Turkije is afgebroken. Erdogan is op het toppunt van zijn macht en Washington is zich daar scherp van bewust. Dus in de Turks-VS-Russische driehoek heeft Erdogan momenteel de overhand.
Veelzeggend is dat een hooggeplaatste Russische diplomaat van het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken aan de vooravond van de Turkse verkiezingen herhaalde dat Ankara’s voortdurende wapenleveranties aan Oekraïne zijn geloofsbrieven als bemiddelaar tussen Moskou en Kiev aantasten.
Zoals de diplomaat het formuleerde: “Ankara heeft herhaaldelijk verklaard een snel staakt-het-vuren in Oekraïne te willen bereiken en het onderhandelingsproces door zijn bemiddeling nieuw leven in te blazen. Leveringen van wapens en militaire uitrusting aan het regime in Kiev zijn rechtstreeks in tegenspraak met dergelijke bedoelingen en staan haaks op de rol van bemiddelaar.”
Een Turks bedrijf, Baykar Makina, dat eigendom is van een familielid van Erdogan, heeft in de eerste fasen van het conflict aan de Oekraïense strijdkrachten zijn Bayraktar TB2 gevechts- en verkenningsdrones geleverd. Er was zelfs sprake van dat het Turkse bedrijf een fabriek aan het opzetten was om de geavanceerde drone in Oekraïne te produceren en dat de gedetailleerde ontwerpfase voor de fabriek is afgerond.
Turkije en Oekraïne sloten vorig jaar ook een overeenkomst om een tweede fabriek in Oekraïne te bouwen nadat de twee landen hun samenwerking in de defensie-industrie hadden verruimd voor de coproductie van cruciale motoren voor luchtvoertuigen en de overdracht van technologie. Baykar’s Bayraktar TB2-drones hebben bewezen succesvol te zijn in conflicten in Libië, Syrië en Nagorno-Karabach.
Oekraïne speelt een belangrijke rol in de toeleveringsketen van de Baykar, vooral met de nieuwe drone voor zware lasten, Akinci, en het onbemande gevechtsvliegtuig, Kizilelma, of “Golden Apple”. Beide gebruiken Oekraïense motoren van Motor Sich MSICH.UAX en van Ivchenko-Progress. Baykar verwachtte vorig jaar ongeveer 1 miljard dollar aan exportinkomsten, ongeveer 50 procent meer dan in 2021 (650 miljoen dollar), en in 2023 wordt een verdere groei van 50 procent verwacht. Ook levert Ankara sinds augustus vorig jaar ‘Kipri’ mijnbestendige pantservoertuigen aan het Oekraïense leger.
Toch is Moskou verre van dreigend. In plaats daarvan is de Russische aanpak om Erdogan te binden en hem een gevangene te maken van de optiek van een grote vriendschap tussen de twee presidenten. In zijn felicitatieboodschap aan Erdogan noemde Poetin hem “dierbare vriend”.
Turkije was in maart vorig jaar, een maand na het begin van de speciale militaire operatie van Moskou, gastheer van vredesbesprekingen in Istanbul tussen de Russische en Oekraïense delegaties. Het resulteerde in een overeenkomst. Maar Washington en Londen raakten zo in de war dat MI6 een massale informatieoorlog ontketende over een vermeend “bloedbad” onder burgers in Bucha bij Kiev door de Russische troepen. De toenmalige Britse premier Boris Johnson haastte zich naar Zelensky met de mededeling dat Oekraïne een veel betere optie had om westerse militaire hulp aan te nemen en Rusland te verslaan.
Dat is nu natuurlijk allemaal verleden tijd. Maar het staat buiten kijf dat als Zelensky van gedachten verandert, Erdogan zal ingrijpen. Overigens verwerpt Turkije de annexatie van de Krim door Rusland. Het mislukken van de deal van Istanbul heeft Ankara er niet van weerhouden om afgelopen zomer samen met de VN te bemiddelen in een graanakkoord tussen Moskou en Kiev, dat nog steeds werkt.
Turkije heeft herhaaldelijk opgeroepen de vredesbesprekingen nieuw leven in te blazen en heeft zijn diensten als bemiddelaar aangeboden. Eind maart nog zei Erdogan dat vrede in Oekraïne kon worden bereikt door “serieuze, vastberaden bemiddeling”. Ondertussen heeft Erdogans “speciale relatie” met Poetin bijgedragen tot de laatste verlenging van de graanovereenkomst.
Erdogan pleit voor een “evenwichtige benadering” van Rusland, en hij heeft regelmatig contact met Poetin. Turkije is het enige NAVO-lid dat weigert sancties tegen Rusland op te leggen. Toch houdt Erdogan ook de lijn open naar president Biden. Van zijn kant bracht Biden binnen enkele uren na de verkiezingsuitslag op zondag zijn groeten over aan Erdogan. Biden riep op tot samenwerking om “mondiale uitdagingen” aan te gaan.
Washington speelde op veilig bij de Turkse verkiezingen en zei dat het zou omgaan met wie er ook zou winnen. Washington beseft duidelijk dat Erdogan een sterk presidentschap zal leiden en geen doetje zal zijn, en de VS kunnen het zich niet veroorloven Turkije van zich te vervreemden, nu de Oekraïne-crisis een kritiek punt bereikt. De Turks-Amerikaanse relatie is nooit gemakkelijk geweest, maar beide partijen zijn eraan gewend deze in evenwicht te houden. Zonder Turkije verliest de NAVO tractie in het oostelijke Middellandse-Zeegebied, terwijl Turkije het Westen nodig heeft om zijn strategische autonomie in evenwicht te houden. De prioriteit van Washington is momenteel Turkije ervan te weerhouden Rusland te helpen de sancties te omzeilen.
De grote vraag is of Zelensky bereid zal zijn terug te keren naar de vredesbesprekingen. Vergeleken met de situatie van vorig jaar bij de besprekingen in Istanbul heeft Zelensky slechte kaarten. Rusland heeft de overhand gekregen op het slagveld. De “nieuwe gebieden” van Rusland – de oblasten Lugansk, Donetsk, Zaporozhye en Kherson – zijn nieuwe werkelijkheid.
Daarom zijn vredesbesprekingen een paradigma van complexe waarschijnlijkheid geworden dat inherent multidimensionaal is, en men zou kunnen zeggen dat een verandering in die richting van de kant van Zelenski zal afhangen van zijn observatie, begrip en interactie met de radicale verandering in de situatie ter plaatse en in het machtsspel binnen zijn eigen kamp.
De factievorming in de machtsstructuur in Kiev is de laatste tijd verergerd. De onverklaarbare “verdwijning” uit het publieke oog van opperbevelhebber generaal Valery Zaluzhny gedurende de afgelopen weken sinds 13 april; de opkomst van het hoofd van de inlichtingendienst Kyrylo Budano (die Amerikaanse steun geniet); de uitholling van het Oekraïnse leger, dat de laatste tijd een reeks tegenslagen te verwerken kreeg; het uitstel van de lancering van het “tegenoffensief” – dit alles wijst erop dat zich binnen het leger ernstige onvrede ontwikkelt tegen het leiderschap van Zelensky.
Bijgevolg zijn de vooruitzichten op vredesbesprekingen afgenomen. Maar dat zal Erdogan en Poetin er niet van weerhouden de Turks-Russische samenwerking, die inhoudelijk rijk en veelomvattend is, te verdiepen. Verschillende percepties of standpunten hebben de twee leiders, die fundamenteel gehecht zijn aan de “win-win”-relatie, niet ontmoedigd.
Daarom zal Erdogan, als en wanneer het klimaat voor vredesbesprekingen over Oekraïne verbetert, er zeker vroeg bij zijn om zich te positioneren voor een bemiddelende rol.
Topfoto: Jubelende menigten buiten het presidentiële complex om de verkiezingsoverwinning van president Recep Erdogan te vieren, Ankara, 28 mei 2023
- Turkije tegen het Amerikaanse Rijk – Thierry Meyssan Voltaire Netwerk Paris 25 april 2023
- Turkije’s deal met Finland en Zweden staat niet gelijk aan verraden van Rusland – Andrew Korybko oneworld.press 29 juni 2022
- No pain, no g(r)ain: Poetins comeback in de Zwarte Zee – Pepe Escobar The Cradle, 02 november 2022
- Ruslands hulde aan de Nord Stream-pijpleidingen – M. K. BHADRAKUMAR indianpunchline 25 oktober 2022