Bron: Andrew Korybko oneworld.press 27 september 2022 ~~~
Andrew Korybko is een Amerikaanse politieke analist gespecialiseerd in geopolitieke verhoudingen, met name in Eurazie, en geinteresseerd in het grotere plaatje en de wereldwijde systemische overgang naar multipolariteit.
De belangrijke rol van Iran in de wereldwijde systeemovergang maakt het tot een eerste doelwit voor een hybride oorlog.
Om kort te gaan, Iran is onverwacht een centrale rol gaan spelen in de wereldwijde systemische overgang naar multipolariteit met de middelen die in deze analyse zijn uitgelegd, en daarom wordt het recente incident in verband met zijn verplichte hijab-beleid uitgebuit als de aanleiding voor een nieuwe ronde van hybride oorlog.
De door de VS geleide Gouden Biljoen van het Westen steunt openlijk de jongste poging tot kleurenrevolutie tegen Iran, die de binnenlandse en internationale perceptie van een recent incident in verband met het verplichte hijab-beleid misbruikt om een nieuwe ronde van hybride oorlogsvoering te rechtvaardigen. Zoals ik in november 2019 in detail uitlegde aan de Iraanse Young Journalists Club, is “een door de VS gesteunde hybride oorlog erop gericht je land te destabiliseren” door reeds bestaande scheuren in de samenleving te verergeren, waaronder in dit geval een van de bekendste stukken wetgeving, om een zichzelf in stand houdende cyclus van destabilisatie te veroorzaken.
Waarnemers kunnen daarom enerzijds legitieme grieven erkennen vanuit het perspectief van sommige deelnemers aan deze laatste onrust en anderzijds concluderen dat de middelen die zij aanwenden om het betreffende stuk wetgeving te hervormen in strijd zijn met de objectieve belangen van hun land. Dit maakt de overgrote meerderheid van de deelnemers tot “nuttige idioten” van buitenlandse mogendheden, terwijl anderen regelrechte “beïnvloedingsagenten” zijn. Enkelen staan zeker ook op de loonlijst van vijandige inlichtingendiensten. De sociaal-politieke dynamiek die zich ontvouwt is dus zowel organisch als gefabriceerd.
De jongste instabiliteit in Iran komt op een belangrijk moment in de wereldwijde systemische overgang naar multipolariteit, nadat de samenloop van deze complexe processen versnelde als gevolg van de laatste door de VS uitgelokte fase van het Oekraïense conflict dat eind februari uitbrak. De Islamitische Republiek is sindsdien gaan fungeren als een voor India onmisbare aflaatklep van de westerse druk op Rusland – die wordt ingegeven door zijn grote strategische behoefte om de mogelijk onevenredige afhankelijkheid van zijn partner van China preventief te kunnen voorkomen – dankzij hun gezamenlijke reactivering van de Noord-Zuid Transportcorridor (NSTC).
In feite werken deze drie nu actief samen om informeel een derde invloedspool te creëren in wat kan worden omschreven als de bi-multipolaire wereldorde. Dit paradigma verwijst naar de Amerikaanse en Chinese grootmachten die de meeste invloed uitoefenen op het internationale systeem, gevolgd door grootmachten zoals deze drie, met daaronder relatief middelgrote en kleinere staten met nauwelijks enige invloed. Alle drie niveaus zullen naar verwachting in verschillende mate samenwerken met de staten binnen en buiten hun gelederen, hetgeen uiteindelijk zal leiden tot complexe multipolariteit (“multiplexiteit”).
Maar eerst wil deze opkomende trojka van Rusland, India en Iran een vorm van tripolariteit in Eurazië tot stand brengen om de laatste fase van de huidige wereldwijde systeemverandering te vergemakkelijken. Rusland en India kunnen dit niet in hun eentje doen, om voor de hand liggende geografische redenen die hun wederzijdse economische potentieel sterk beperken. Vanuit het grote strategische perspectief van de VS verdient het daarom absoluut aanbeveling Iran uit deze trilaterale multipolaire as te verwijderen om Rusland te “isoleren”, India weer onder hun controle te brengen en zo hun afnemende hegemonie te behouden.
Rusland zou uit wanhoop gedwongen zijn scheve deals met China te aanvaarden als het niet op India kon rekenen om via het NSTC als alternatieve drukklep te dienen als dit megaproject onuitvoerbaar zou worden door een zichzelf onderhoudende Syrische cyclus van hybride oorlog in Iran. India zou intussen niet op Rusland kunnen rekenen om als een van de kernen van de derde invloedspool te fungeren die zijn leiders willen creëren zonder de door Iran mogelijk gemaakte geo-economische connectiviteit. De stabiliteit van Iran staat daarom centraal in hun complementaire grote strategieën.
Dienovereenkomstig zou Rusland in dit worst-case scenario de “junior partner” van China worden, hetgeen India onder enorme druk zou zetten om de “junior partner” van de VS te worden om zich in te dekken tegen de gepercipieerde dreiging die uitgaat van de Volksrepubliek die haar opkomst als supermacht versnelt door onbeperkte toegang tot Russische hulpbronnen. Dit resultaat zou de huidige bi-multipolaire tussenfase van de wereldwijde systemische overgang naar multiplexiteit voor onbepaalde tijd laten voortduren, hetgeen indruist tegen de grote strategische belangen van deze twee grootmachten en hun gezamenlijke Iraanse partner.
Het is met dit doel voor ogen dat de Gouden Biljoen zijn uiterste best doet om ervoor te zorgen dat de laatste poging tot kleurenrevolutie in Iran maximale schade toebrengt aan de stabiliteit van het doelwit, en dat alles om de NSTC onuitvoerbaar te maken en zo deze opkomende multipolaire trojka in haar kinderschoenen te wurgen. Eenvoudig gezegd is Iran onverwacht een centrale rol gaan spelen in de wereldwijde systemische overgang naar multipolariteit met de middelen die in deze analyse zijn toegelicht, en daarom wordt het recente incident in verband met het verplichte hijab-beleid van Iran gebruikt als aanleiding voor een nieuwe ronde van hybride oorlog.