Censuur,soft power |
21 december 2022

Bron: sputniknews 21 december 2022 ~~~~

Een FBI-agent neemt contact op met Twitter en vraagt om censuur van elke vermelding van een nieuwsverhaal op het platform omdat het verhaal vals is, het resultaat is van illegale hacking, of beide. Twitter gaat akkoord en schorst zelfs het account van de krant die het verhaal publiceerde. Later blijkt het verhaal waar te zijn – en niets te maken te hebben met hacking.

*Meta, het moederbedrijf van Facebook en Instagram, heeft een speciaal direct login platform gecreëerd zodat het Department of Homeland Security rechtstreeks inhoud op de netwerken kan markeren om te vragen deze te censureren. Maar wanneer politieke haatgroepen Facebook gebruiken om hun ideologische vijanden – die als gevolg daarvan worden vermoord – te ontmaskeren, is het bedrijf onbereikbaar.

De FBI overhandigt routinematig lijsten van gebruikers die het bureau graag verboden of geschaduwd wil zien aan Twitter. De overheid betaalt Twitter om deze verzoeken uit te voeren. “Ik ben blij te kunnen melden dat we sinds oktober 2019 3.415.323 dollar hebben geïnd!” mailt een Twitter-medewerker in februari 2021. De mensen die hun accounts verliezen hebben geen verhaal of manier om het bedrijf te bellen.
Nadat het pensioenfonds van de Los Angeles Police Department de grootste aandeelhouder wordt van het moederbedrijf van de Los Angeles Times, vraagt de chef van de Los Angeles Police Department de uitgever van de Times om zijn politieke cartoonist te ontslaan omdat zijn cartoons de politie en de chef bekritiseren. De politiechef geeft de uitgever bewijs waaruit blijkt dat de cartoonist heeft gelogen – bewijs dat door de politie blijkt te zijn vervalst. De krant weigert het aan haar lezers te bekennen.

Elite gatekeepers doen deze en andere verhalen over samenspanning op hoog niveau tussen overheid, traditionele media en big tech media af als “oud nieuws”. Als dat zo is, waar zijn dan de oud nieuws verhalen? De namen in vetgedrukte letters vallen Elon Musk’s hypocrisie aan voor het verbieden van de man die de bewegingen van zijn privé-jet volgt, terwijl hij beweert een voorvechter van vrije meningsuiting te zijn. Leuke deflectie, maar Musk’s inconsistenties maken een jarenlange systematische corruptie ten koste van de vrije meningsuiting niet ongedaan.

Of ze noemen het een “nothingburger.” Niets bijzonders, niets te zien hier, dit is slechts de manier waarop zaken altijd al gedaan zijn tussen de oude jongens. De New York Times verspreidde pro-Irak oorlog propaganda door Judith Miller en andere hacks als een gunst voor haar maatjes in het Bush Witte Huis. Zoals Edward Snowden onthulde, gaven grote telecommunicatiebedrijven en technologiebedrijven vrijwillig de privégegevens van hun klanten door aan de NSA en de CIA – en kregen daarvoor betaald. Het verschil met de old-boys club van Silicon Valley is de smaak: er zijn ook jongeren en mensen van kleur.

Het argument dat een schandaal niet schandalig is omdat het al lang een voortdurende zorg is, berust op het slechtst denkbare stuk triplex. Het verwerpen van die verontwaardiging door te beweren dat ze eerder werd behandeld door een niet-bestaand nieuwsprogramma in een vaag verleden vergt een niveau van onwetendheid en domheid dat zo onthutsend is dat het niet eens kan worden toegeschreven aan de gemiddelde Amerikaan.

Feit is dat nieuwsconsumenten geen weet hebben van het knusse partnerschap tussen big government en big media. Als en wanneer ze over zulke dingen nadenken, zien lezers, kijkers en sociale-mediaconsumenten nieuwsorganisaties als de natuurlijke vijanden van politici en bureaucraten – een relatie die niet anders is dan die van een kat tot een muis. In de films, het medium dat de innerlijke werking van kranten en omroepen het meest blootlegt, worden verslaggevers en hun redacteuren steevast afgeschilderd als cynische, hardwerkende buitenstaanders die staan te popelen om Pulitzers en promoties te scoren door kaskrakers te publiceren over politici die aan de haal gaan en priesters die er op uit zijn.

In deze ideale wereld, die steeds verder in de achteruitkijkspiegel verdwijnt, kan een krantenuitgever geen telefoontje of ontmoeting met de plaatselijke politiechef aannemen. De FBI kan Facebook niet bereiken om klanten te helpen bedreigende berichten te verwijderen. Niemand bij Twitter kent iemand bij DHS, en als ze dat wel doen, mogen ze niet met ze praten.

De waarheid, helaas voor de essentiële verantwoording van de democratie, is anders. Top media organisaties werven rijke kinderen uit rijke families die het zich kunnen veroorloven om hun snotapen naar journalistiekscholen te sturen waar de armen en mensen van kleur niet hoeven te solliciteren omdat ze nauwelijks financiële hulp krijgen. Journalisten, van wie 84% uit bevoorrechte milieus komt, zien rijke en machtige personen en bedrijven als vrienden en bondgenoten die ze als bronnen moeten koesteren in plaats van als vijanden die ze moeten onderzoeken en ontmaskeren. “Toegangsjournalistiek” is stenografie, geen journalistiek.

Geen wonder dat deskundigen van corporate media geïrriteerd zijn over de publieke reactie op de “Twitter Files”, en verbijsterd zijn dat de uitingen van afschuw niet verdwijnen. In hun wereld heeft de ene hand altijd de andere gewassen. Ze hebben nog nooit nagedacht over tegendraadse journalistiek, laat staan dat ze die ooit hebben beoefend.

Ze vragen: wat is het probleem?

Wij antwoorden: als je het niet weet, moet je gaan.

*Note: Meta is verboden als extremistische organisatie in Rusland.

Topfoto: Het Twitter-logo is te zien op de luifel van het gebouw waarin het Twitter-kantoor is gevestigd in New York, woensdag 26 oktober 2022. © AP Photo / Mary Altaffer

Ted Rall (Twitter: @tedrall) is politiek cartoonist, columnist en striptekenaar. Hij is co-host van de links-rechts DMZ America podcast met collega cartoonist Scott Stantis. U kunt Ted’s harde politieke cartoons en columns steunen en zijn werk als eerste zien door zijn werk te sponsoren op Patreon.

gerelateerd (archief):