Iran,Oekraïne,VS |
18 maart 2025

Bron: Thierry Meyssan Voltaire Netwerk, Paris8 maart 2025

Voor de “revisionistische zionisten” (d.w.z. de opvolgers van Zeev Jabotinsky en Benzion Netanyahu – niet te verwarren met de “zionisten” van Theodor Hertzl) is na de overwinning op Hamas, Hezbollah en de Assads de tijd gekomen om Iran te vernietigen.
Donald Trump, aan de andere kant, gelooft dat zodra het Oekraïense conflict is bedwongen, de prioriteit moet liggen bij het oplossen van het conflict rond Iran.
De pers heeft haar ogen gericht op Palestina, maar vrede in het Midden-Oosten zal draaien om Teheran.

Ook in de talen: Deutsch ελληνικά Español 
français italiano Português русский

In Teheran vrezen de Iraniërs dat de Israëli’s en de Verenigde Staten hen zullen bombarderen zodra hun economie uitgeput is en ze zichzelf niet meer kunnen verdedigen. Moeten ze onder deze omstandigheden onderhandelen met de raadselachtige president Donald Trump of niet?

Op 2 maart 2025 stemde de Iraanse Majlis (parlement) voor het ontslag van de minister van Economie en Financiën, Abdolnaser Hemmati, vanwege zijn aanpak van de westerse economische blokkade en de daaruit voortvloeiende economische crisis. Op dezelfde dag diende zijn vriend Mohammad Javad Zarif, voormalig onderhandelaar van de nucleaire deal (JcPoA) en huidig vice-president, zijn ontslag in.

Op 7 maart onthulde president Donald Trump dat hij een brief naar Iran had gestuurd. De internationale pers meldde dat de brief dezelfde dag was afgeleverd door Sergei Riabkov, de Russische onderminister van Buitenlandse Zaken, aan Abbas Araghchi, de Iraanse minister van Buitenlandse Zaken. Volgens Nournews had Rusland echter geweigerd om als tussenpersoon op te treden. En volgens Esmail Baghaei, woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken, was het Anwar Gargash, diplomatiek adviseur van de president van de Verenigde Arabische Emiraten, die de brief op 12 maart afleverde.

Hoe het ook zij, zonder het document af te wachten verklaarde Ayatollah Ali Khamenei, de Leider van de Revolutie: “Welk belang hebben we bij onderhandelen als we weten dat hij zijn beloften niet zal nakomen? We hebben jaren aan dezelfde tafel gezeten en onderhandeld, en toen de overeenkomst eenmaal was voltooid, afgerond en ondertekend, kiepte hij de tafel om en verscheurde de overeenkomst”.

Mohammad Javad Zarif en minister van Buitenlandse Zaken John Kerry lopen door de straten van Genève tijdens de JCPOA-onderhandelingen.

De verplichtingen van de JCPoA-overeenkomst

In 2013 onderhandelde Iran in Genève met de vijf permanente leden van de VN-Veiligheidsraad en Duitsland, de 5+1, over een algemene overeenkomst. Ze resulteerden in een tijdelijke stopzetting van het Iraanse nucleaire programma en een gedeeltelijke opheffing van unilaterale westerse dwangmaatregelen en economische sancties van de Veiligheidsraad. De 5+1 onderhandelingen kwamen vervolgens tot stilstand, terwijl de directe besprekingen tussen Iran en de Verenigde Staten achter de schermen werden voortgezet. Ze werden uiteindelijk hervat in Lausanne in 2015. De publieke overeenkomst werd in Wenen ondertekend op min of meer dezelfde voorwaarden als het ontwerp dat twee jaar eerder was opgesteld. Het staat bekend als het Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA).

De Verenigde Staten erkenden eindelijk het recht van de Islamitische Republiek om haar civiele nucleaire programma te ontwikkelen. In ruil daarvoor verbond Iran zich ertoe het Internationaal Atoomagentschap (IAEA) toe te staan te verifiëren dat het niet tegelijkertijd een militair programma ontwikkelde. Iran verbond zich ertoe niet meer dan 5.060 centrifuges te bezitten, uranium niet te verrijken tot meer dan 3,67% en de productie van plutonium te beperken.

Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk verklaarden zich tevreden, terwijl de Franse onderhandelaar, Sayan Laurent Fabius, toegaf dat hij de Israëlische premier, zijn vriend Benyamin Netanyahu, zonder medeweten van andere diplomaten had ingelicht terwijl de gesprekken vorderden.

Rusland en China constateerden uit deze debatten, bevestigd door hun eigen waarnemingen ter plaatse, dat Iran zijn militaire nucleaire programma in 1988 had afgesloten, in overeenstemming met een fatwa van Ayatollah Rouhollah Khomeini, en het nooit had hervat [1].

Op 30 april 2018 presenteerde Benjamin Netanyahu de 100.000 documenten die de Mossad uit Teheran had gestolen. Volgens hem bewijzen ze dat Iran loog en een atoombom voorbereidt om de bevolking van de Joodse Staat te vernietigen.

Op 30 april 2018 maakte Benyamin Netanyahu 100.000 documenten openbaar die door de Mossad waren gestolen uit archieven in Teheran en die verband hielden met het AMAD-project. Hij legde uit dat Iran, gebruikmakend van het islamitische principe van Taqîya, had gelogen. Tussen 1989 en 2003 zou Teheran een militair nucleair programma hebben ontwikkeld onder leiding van natuurkundige Mohsen Fakhrizadeh.

Een week later, op 8 mei 2018, kondigde president Donald Trump aan dat de Verenigde Staten zich zouden terugtrekken uit de overeenkomst die de regering-Obama in Wenen had ondertekend. De eenzijdige westerse dwangmaatregelen werden gehandhaafd en versterkt.

“Sindsdien heeft Iran 100 miljard dollar per jaar verloren”, aldus voormalig president Hassan Rohani. Volgens deze maatstaf zou de terugtrekking van de VS de afgelopen zes en een half jaar een verlies van 650 miljard dollar hebben veroorzaakt.

Vervolgens bevestigden alle nucleaire experts die de door Israël geleverde Iraanse documenten bestudeerden, dat niet Iran had gelogen, maar Israël. Het enige onderdeel van het AMAD-project dat in verband kan worden gebracht met de vervaardiging van een atoombom is een schokgolfgenerator die wordt gebruikt bij de vervaardiging van een ontsteker voor dit type bom [2].

Iran heeft zich op zijn beurt teruggetrokken uit de JCPOA en de geheime overeenkomsten die het met de Verenigde Staten heeft ondertekend. Zijn voorraad van 60% verrijkt uranium steeg tot 182 kg in het laatste kwartaal van 2024.

In 2020 heeft Israël Mohsen Fakhrizadeh in Teheran vermoord.

Op 14 maart organiseert China een ontmoeting tussen Rusland en Iran. Het doel was dat Peking zou laten zien dat het de positie van de twee landen steunt.

Op weg naar nieuwe onderhandelingen

Gevraagd door de Iraanse pers naar mogelijke contacten via Oman, antwoorde Abbas Araghchi: “Ja, dit is geen vreemde methode en het is in de loop van de geschiedenis verschillende keren gebeurd. Daarom zijn indirecte onderhandelingen haalbaar… Wat belangrijk is, is dat de wil om te onderhandelen en een eerlijke en rechtvaardige overeenkomst te bereiken aanwezig is, in omstandigheden van gelijkheid tussen de staten. De vorm van de onderhandelingen doet er niet toe.”.

Op 12 maart, toen de brief van president Trump werd overhandigd, riepen Frankrijk, Griekenland, Panama, Zuid-Korea, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten de VN-Veiligheidsraad achter gesloten deuren bijeen om het aanhoudende verzuim van Iran om te voldoen aan verzoeken om informatie van het IAEA te bespreken.

De volgende dag, 13 maart, ontbood Mohammad Hassan-Nejad Pirkouhi, directeur-generaal Internationale Vrede en Veiligheid van het Iraanse Ministerie van Buitenlandse Zaken, de ambassadeurs van de Verenigde Staten, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk. Hij bekritiseerde hen voor het “onverantwoordelijk en provocerend” bijeenroepen van de VN-Veiligheidsraad en het misbruiken van de mechanismen van de Verenigde Naties. Hij benadrukte dat Iran weliswaar zijn belofte om uranium niet tot meer dan 3,67% te verrijken niet langer nakomt, maar wel zijn JCPoA-verplichtingen jegens IAEA-inspecteurs nakomt en zijn verplichtingen uit hoofde van het Verdrag inzake de niet-verspreiding van kernwapens (NPV) nakomt.

Het VK heeft te kennen gegeven dat het voorbereid is om de VN-sancties uiterlijk 18 oktober opnieuw in te stellen als Iran zijn uraniumverrijking niet terugschroeft. Deze zijn in feite opgeschort, niet ingetrokken.

Op 14 maart werden de Russische Sergei Riabkov en de Iraanse Kazem Gharibabadi ontvangen door hun Chinese collega Ma Zhaoxu in Beijing. Deze benadrukte dat “de betrokken partijen zich moeten inzetten om de oorzaken van de huidige situatie bij de wortel aan te pakken en moeten afzien van sancties, druk of dreigingen met geweld”. Kazem Gharibabadi verklaarde tijdens de persconferentie dat “alle onderhandelingen en discussies zich uitsluitend zullen richten op de nucleaire kwestie en het opheffen van sancties”. De voormalige JCPOA-onderhandelaar vertelde de BBC dat “de onderhandelingen geen betrekking mogen hebben op het raketprogramma van Iran of zijn regionale invloed. Het toevoegen van deze onderwerpen zou het proces compliceren en onhaldelbaar maken”. Ook de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov vertelde aan de pers dat door nog meer voorwaarden aan de onderhandelingen toe te voegen, deze tot mislukken gedoemd zouden zijn. Tot slot benadrukte Mao Ning, woordvoerder van het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken: “in de huidige situatie geloven wij dat alle partijen kalmte en terughoudendheid moeten bewaren om te voorkomen dat de Iraanse nucleaire situatie escaleert of afstevent op confrontatie en conflict”.

Ondertussen spraken de ministers van Buitenlandse Zaken van de G7 tijdens hun bijeenkomst in La Malbaie (Canada) over willekeurige arrestaties in Iran en moordpogingen door Iraanse inlichtingendiensten in het buitenland.

Op 15 maart benadrukte voormalig president Hassan Rohani dat de Leider, Ali Khamenei, “geen absoluut verzet heeft tegen onderhandelingen”. Hij vervolgde: “Hebben we niet onderhandeld met de Verenigde Staten over Irak, over Afghanistan en over de nucleaire deal? Ook toen, toen ik secretaris was van de Hoge Nationale Veiligheidsraad, schreef de Leider zelf dat onderhandelingen aan bepaalde principes moesten voldoen.”

Vanuit het State Department, waar hij de afdeling Venezuela leidt, pleit Elliott Abrams, die Straussianen en revisionistische Zionisten heeft samengebracht in de Vandenberg Coalitie, voor een aanval op Iran.

De uitdagingen van de nieuwe onderhandelingen

Als er nieuwe contacten plaatsvinden (en het is waarschijnlijk dat ze al begonnen zijn), zou de kalmering van de Amerikaans-Iraanse betrekkingen het bredere Midden-Oosten opnieuw op zijn kop zetten.

Op dit moment heeft Iran het onderspit gedolven in Palestina, Libanon en Syrië. De enige overgebleven militaire invloed van Teheran is in Jemen. Economisch gezien staat het land, onderhevig aan eenzijdige Westerse dwangmaatregelen, op de rand van hongersnood, net als Irak voor de omverwerping van Saddam Hoessein (2002) en Syrië voor de omverwerping van Bashar al-Assad (2024). Het zou ook niet bestand zijn tegen een grondinvasie.

Van nature een vacuüm verafschuwend, proberen Israël en Turkije de verwoeste regio op te delen. De interne verzoening van de Koerdische kwestie in Turkije delegitimeert de positie van de Koerdische huurlingen van de pseudostaat die in Syrië is gevormd (Rojava) en maakt hen beschikbaar voor een mogelijke grondinvasie van Iran namens Israël.

Achter de schermen doet de man achter Benyamin Netanyahu, Elliott Abrams [3], er alles aan om president Donald Trump tegen Teheran op te zetten [4].

Topfoto: Op 12 maart reisde Anwar Gargash naar Teheran om een brief van Donald Trump aan de Islamitische Republiek Iran te overhandigen.

Voetnoten

[1] “Who’s afraid of Iran’s civilian nuclear programme?”, by Thierry Meyssan, Voltaire Network, 27 July 2010.

[2] “Shock Wave Generator for Iran’sNuclear Weapons Program:More than a Feasibility Study“, David Albright and Olli Heinonen, Foundation for Defense of Democraties (FDD), May 7, 2019. (PDF – 4.3 Mo).

[3] “De Straussiaanse staatsgreep in Israël”, door Thierry Meyssan, Vertaling openbaararchief.nl, Voltaire Netwerk, 7 maart 2023.

[4] «Deals of the Century: Solving the Middle East», The Vanderberg Coalition, January 2025. (PDF – 12,2 Mo)

Gerelateerd (berichten in subarchief ‘middenoosten’):