Palestina,VS |
13 mei 2025
Bron: Thierry Meyssan 
Voltaire Netwerk, Paris 13 mei 2025 ~~~

Nadat de Trump-regering Benjamin Netanyahu geduldig had voorgesteld om te onderhandelen met het Palestijnse verzet, om vervolgens te worden geconfronteerd met koppigheid, de afslachting van de Palestijnen, de annexatie van Gaza, Zuid-Libanon en Syrië, en het lanceren van een oorlog tegen Iran, is de Trump-regering in de hoogste versnelling geschakeld. Het is nu duidelijk voor hen, net als voor iedereen die zich de afgelopen 80 jaar voor deze regio heeft geïnteresseerd, dat de revisionistische zionisten de vijanden van de vrede zijn en daarom ook de vijanden van Israël.

Ook in de talen: Deutsch English Español
français italiano Português русский

Het belangrijkste obstakel dat Donald Trump tegenkomt in zijn vredesonderhandelingen met zowel Iran als Oekraïne is de rol van de “revisionistische zionisten” die nu aan de macht zijn in Israël [1]. Twee weken geleden heb ik in detail uiteengezet, met ondersteunend bewijs, welke druk zij uitoefenen op Washington om de gesprekken met Teheran te laten ontsporen [2]. In mijn column op Voltairenet.org ging ik niet in op hun lobbywerk namens Oekraïense “integrale nationalisten” [3], dat pas op 3 mei openbaar werd met de nadrukkelijke verklaringen van Natan Sharansky ter ondersteuning van Volodymyr Zelensky [4].. Ik had al eerder uitgelegd waarom en hoe deze twee groepen een alliantie hadden gevormd in 1921 tegen de Bolsjewieken en veel Oekraïense Joden, wat leidde tot een onderzoek door de World Zionist Organisation en het aftreden van Vladimir Jabotinsky uit de raad van bestuur. Vandaag de dag wordt deze affaire onderschat door Joodse historici, die huiverig zijn om de massamoord op Joden door andere Joden te onderzoeken. Er zijn echter uitzonderingen, zoals het werk van Grzegorz Rossoliński-Liebe [5]. Sharansky zelf verhindert historici om het onderwerp te bestuderen door voorzitter te zijn van het Centrum voor de Herdenking van de Babi Jar Holocaust – de executie van 33.771 Joden op 29 en 30 september 1941 door de Einsatzgruppen en “integrale nationalisten”, twee weken nadat Stepan Bandera werd overgeplaatst van Kiev naar Berlijn.

En laten we niet de contacten vergeten van de “revisionistische Zionisten” met Adolf Eichmann tot aan de inname van Berlijn door het Rode Leger op 2 mei 1945 [6].

Aan het begin van de Russische speciale operatie in Oekraïne riep de toenmalige premier van Israël, Naftali Bennett, Volodymyr Zelensky op om de gerechtvaardigde eisen van Moskou om “Oekraïne te denazificeren” te erkennen, en verklaarde de Israëlische minister van Defensie, Benny Gantz, dat Israël, zolang hij leefde, nooit wapens zou geven aan de “massamoordenaars op de Oekraïense Joden”. De huidige premier, Benyamin Netanyahu, gaf de Israëlische wapenindustrie echter toestemming om haar productie naar Oekraïne te exporteren.

In 2022 zei de Russische minister van Buitenlandse Zaken, Sergei Lavrov: “Wat maakt het uit als Zelensky Joods zou zijn? Dit feit ontkent de nazi-elementen in Oekraïne niet. Ik geloof dat Hitler ook Joods bloed had. Dat betekent absoluut niets. De Joodse mensen hebben in hun wijsheid gezegd dat de meest fervente antisemieten over het algemeen Joden zijn. Elke familie heeft haar zwarte schapen, zoals ze zeggen”. Yaïr Lapid had toen geantwoord: “Deze opmerkingen zijn zowel onvergeeflijk als schandalig, maar ze zijn ook een verschrikkelijke historische fout. De Joden hebben elkaar niet vermoord tijdens de Shoah. Het laagste niveau van racisme tegen Joden is Joden zelf beschuldigen van antisemitisme”. Laten we ons niet vergissen: de geschiedenis bestaat niet uit goede of slechte gemeenschappen, maar uit mensen, die zich allemaal op verschillende manieren kunnen gedragen. Laten we onze ogen openen!

Vastgoedontwikkelaar Steve Witkoff, die de speciale gezant van zijn vriend Donald Trump voor het Midden-Oosten is geworden, heeft een Joodse achtergrond. Hij begreep heel goed wat president Vladimir Poetin hem vertelde over de “revisionistische zionisten” in Israël en de “integrale nationalisten” in Oekraïne, zodanig dat westerlingen hem ervan beschuldigden het Russische verhaal te herhalen.

Laten we terugkeren naar ons onderwerp. Donald Trump is president van de Verenigde Staten, een land waarvan de oprichtingsmythe stelt dat het werd gesticht door de “Pilgrim Fathers”, die vluchtten voor de ‘Farao’ van Engeland, de Atlantische Oceaan overstaken zoals de Hebreeërs de Rode Zee overstaken, en een kolonie stichtten in Plymouth zoals de Hebreeërs het “Beloofde Land” stichtten. Alle Amerikanen vieren deze mythe op Thanksgiving Day. Alle Amerikaanse presidenten, zonder uitzondering, van George Washington tot Donald Trump zelf, hebben ernaar verwezen in hun officiële toespraken. De alliantie tussen Washington en Tel Aviv is daarom onbetwistbaar. Zo is er in Amerika, een land waar veel sekten zijn, dat godsdienstvrijheid viert maar geen gewetensvrijheid en het Franse secularisme hekelt zonder het te begrijpen, een “christen-zionistische” beweging. Dit zijn christenen die het Bijbelse Israël gelijkstellen aan de hedendaagse staat Israël. Deze beweging heeft echter massaal op Donald Trump gestemd en hij is hen iets verschuldigd. Toen hij eenmaal president was, benoemde hij dominee Paula Blanche (die ook banden heeft met de “Japanse imperialisten”) tot directeur van het White House Faith and Opportunity Initiative.

Hoe dan ook, hoewel niemand in de Verenigde Staten de alliantie met Israël in twijfel kan trekken, betekent dat zeker niet dat ze de “revisionistische zionisten” steunen die nu aan de macht zijn in Tel Aviv.

Abdul-Malik al-Houthi en zijn mannen boden weerstand. Ansar Allah is doorgegaan met het aanvallen van Israëlische schepen ter ondersteuning van burgers in Gaza. Het heeft nu met de Verenigde Staten een overeenkomst betreffende vrij verkeer ondertekend

President Donald Trump neemt langzaam afstand van Israël en Benyamin Netanyahu. Toen hij hem op het Witte Huis ontving, alhoewel er een arrestatiebevel van het Internationaal Strafhof tegen hem gold, liet hij zijn minister van Buitenlandse Zaken, Marco Rubio, verkondigen dat zijn regering de meest pro-Israëlische in de geschiedenis was. Maar daarbij verzette hij zich krachtig tegen het plan van Netanyahu om het vredesakkoord met Hamas te verbreken en de Gazastrook daarentegen militair te bezetten. Hij ging zelfs zover om te beweren dat Amerikaanse (niet Israëlische) legers de “controle” over het gebied zouden overnemen. Omdat hij zich realiseert dat zijn provocaties geen effect hebben op Tel Aviv, heeft president Donald Trump zojuist een beslissende stap genomen: Zonder zijn Israëlische bondgenoot te waarschuwen, onderhandelde het over een afzonderlijke vrede met Ansar Allah op hetzelfde moment dat deze Jemenitische beweging de Ben Gourion luchthaven van Tel Aviv bombardeerde.

Ansar Allah, geleid door de Houthi-familie (vandaar de westerse pejoratieve bijnaam “Houthi-bende” of “Houthi’s”), herstelde de scheiding tussen Noord- en Zuid-Jemen en slaagde erin om de oorlog te beëindigen met de hulp van Iran, om vervolgens hulp te bieden aan Palestijnse burgers door Israëlische of aan Israël gelieerde schepen in de Rode Zee te bombarderen. De Veiligheidsraad van de Verenigde Naties heeft deze aanvallen nooit veroordeeld, alleen de verstoring van de vrijheid van scheepvaart van schepen die niet betrokken zijn bij het conflict in Gaza. Met minachting voor de Verenigde Naties creëerden de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk eerst een militaire coalitie om wraak te nemen op Ansar Allah en om de Israëli’s bij te staan tijdens de afslachting van inwoners van Gaza. Ze richtten zich op militaire objecten zonder noemenswaardige resultaten (alle militaire doelen in Jemen werden diep ingegraven) en richtten zich vervolgens op politieke figuren, waarbij ook veel burgers omkwamen.

De Angelsaksen bleven Iran beschuldigen van militaire steun aan Ansar Allah, waardoor Teheran een speler werd in de huidige oorlog. Generaal Qassem Soleimani (vermoord op bevel van Donald Trump op 3 januari 2020) had Ansar Allah echter geholpen om zichzelf te reorganiseren zodat het zijn eigen wapens kon maken en zijn oorlog kon voortzetten zonder de hulp van Iran. Hoewel Iran herhaaldelijk heeft gezegd dat het niet langer betrokken is bij Jemen, beschouwen de Angelsaksen Ansar Allah nog steeds als een gevolmachtigde van Iran, wat op dit moment absoluut onjuist is.

We moeten nu Donald Trump’s benadering van conflicten in het “bredere Midden-Oosten” begrijpen. Hij wil groepen die oorlogen voeren, of ze nu goed of fout zijn, dwingen om hun militaire operaties te staken. Maar hij wil met geen van hen in een oorlog geraken. Hij hoopt te onderhandelen over compromissen om een rechtvaardige en duurzame vredesregeling tot stand te brengen. Daarom liet hij generaal Qassem Soleimani in 2020 vermoorden, kort nadat hij de kalief van Daesh, Abu Bakr al-Baghdadi, had laten vermoorden. Hij gaf toestemming voor operaties tegen Ansar Allah, die hij onlangs beëindigde toen hij besefte dat het geen terroristische groepering was, maar een legitieme politieke macht die een nog niet erkende staat bestuurt. Hij gaf toestemming voor wapenleveranties aan Israël tijdens de etnische zuivering van Gaza, maar begon de vredesbeweging binnen de Israel Defence Forces (IDF) te steunen, zodat de “revisionistische zionisten” vandaag de dag niet langer de middelen hebben om de inwoners van Gaza af te slachten en hun toevlucht nemen tot belegeringen om hen uit te hongeren. De aparte overeenkomst die werd bereikt met Ansar Allah moet daarom worden gezien als een breuk met de afstemming van Washington op Tel Aviv en een stap in de richting van een overeenkomst met Teheran. Toen Tel Aviv half maart de mogelijke terugtrekking van de Verenigde Staten waarnam – het had een aparte vredesregeling niet voor ogen – ging het opnieuw in overdrive en viel het Jemen 131 keer aan.

De Amerikaans-Israëlische Ron Dermer, een goede vriend van Natan Sharansky met wie hij een boek schreef, werd ambassadeur van Israël in Washington en is nu minister van Strategische Zaken. In deze hoedanigheid is hij primair verantwoordelijk voor de plannen om Gaza te annexeren en de burgerbevolking af te slachten. Als reactie op de aparte VS-Jemenitische vrede ging deze revisionistische zionist op 8 mei naar het Witte Huis waar hij “op persoonlijke titel” werd ontvangen door Donald Trump [7]. Het ging er heel slecht aan toe: hij probeerde president Trump te vertellen wat hij moest doen. Trump zette hem onmiddellijk op zijn plaats.

New York Times columnist Thomas Friedman schreef de volgende dag, op 9 mei: “Ik twijfel er niet aan dat, in het algemeen, het Israëlische volk zichzelf blijft beschouwen als standvastige bondgenoten van het Amerikaanse volk – en vice versa. Maar deze ultranationalistische en messianistische Israëlische regering is geen bondgenoot van de Verenigde Staten […] We kunnen doorgaan met het negeren van het aantal Palestijnen dat is gedood in de Gazastrook – meer dan 52.000, waaronder ongeveer 18.000 kinderen – met het in twijfel trekken van de geloofwaardigheid van de cijfers, met het gebruiken van alle mechanismen van onderdrukking, ontkenning, apathie, distantiëring, normalisering en rechtvaardiging. Niets van dit alles zal het bittere feit veranderen: zij hebben hen vermoord. Onze handen hebben het gedaan. We mogen onze ogen niet sluiten. We moeten wakker worden en luid en duidelijk roepen: stop de oorlog” [8].

Steve Witkoff liet zich niet intimideren door Benjamin Netanyahu. Terug in Washington waarschuwde hij zijn vriend, president Donald Trump, voor het historische fascisme van de “revisionistische zionisten”.

Los daarvan heeft president Donald Trump deze week ontmoetingen gepland met de leiders van Saoedi-Arabië, de Verenigde Arabische Emiraten en Qatar, maar hij zal Benyamin Netanyahu niet ontmoeten. Minister van Defensie Pete Hegseth heeft op hetzelfde moment ook een geplande reis naar Israël geannuleerd, wat de boodschap van de president versterkt.

Reuters onthulde op 8 mei dat Washington in de onderhandelingen met Mohamed bin Salmane (MBS), de kroonprins van Saoedi-Arabië, de erkenning van Israël niet langer als voorwaarde stelt voor een overeenkomst [9]. Als dit wordt bevestigd, zou dit betekenen dat het in het Westen niet langer een strafbaar feit is om te erkennen dat de Joodse staat een racistische Joodse staat is geworden

Begin maart vernamen we dat president Donald Trump Adam Boehler, zijn onderhandelaar voor de vrijlating van Amerikaanse gijzelaars, had gemachtigd om rechtstreeks contact te leggen met Hamas, dat officieel nog steeds als een “terroristische organisatie” wordt beschouwd. Op 12 mei werd deze verandering van aanpak beloond met de aankondiging dat de Amerikaans-Israëlische Edan Alexander, die werd ontvoerd terwijl hij wapens droeg, op 7 oktober 2023 zou worden vrijgelaten. Bovendien verspreidden geruchten over een mogelijke Amerikaanse erkenning van de staat Palestina tijdens de reis van Donald Trump naar Riyad zich sinds begin mei als een lopend vuurtje.

Topfoto: Toen hij de gekozen president van Oekraïne was, sloegen Volodymyr Zelensky en premier Benjamin Netanyahu, die voorbereidingen trof om de basiswetten van Israël te veranderen, d.w.z. een staatsgreep, de handen ineen. Drie jaar lang hebben de twee mannen de agenda van de “revisionistische zionisten” doorgedrukt, de hele wereld voorgelogen en het Westen in een oorlog tegen Rusland en de afslachting van Palestijnse burgers laten belanden.

[1] “De sluier eraf: de verborgen waarheden van Jabotinsky en Netanyahu”, door Thierry Meyssan, Vertaling openbaararchief.nl, Voltaire Netwerk, 23 januari 2024.

[2] “Waar de onderhandelingen van Donald Trump met de Islamitische Republiek Iran over gaan”, door Thierry Meyssan, Vertaling openbaararchief.nl, Voltaire Netwerk, 29 april 2025.

[3] “Wie zijn de Oekraïense integraal-nationalisten?”, door Thierry Meyssan, Vertaling openbaararchief.nl, Voltaire Netwerk, 15 november 2022.

[4] Dispatch 3441 «Natan Sharansky praises Volodymyr», Voltaire, International newsletter, N°132, 9 May 2025.

[5] Stepan Bandera, The Life and Afterlife of a Ukrainian Nationalist. Fascism, Genocide, and Cult, Grzegorz Rossoliński-Liebe, Ibidem (2014). Fascism without borders: transnational connections and cooperation between movements and regimes in Europe from 1918 to 1945, Berghahn Books (2017). «Debating, obfuscating and disciplining the Holocaust: post-Soviet historical discourses on the OUN–UPA», East European Jewish Affairs, Vol. 42, No. 3, December 2012.

[6] « מדוע חוסל קסטנר » (Pourquoi a-t-il été assassiné ?), Nadav Kaplan, Éditions Steimatzky (2024).

[7] «Scoop: Trump had “private meeting” with Netanyahu adviser ahead of Mid-East trip», Barak David, Axios, May 8, 2025/

[8] «This Israeli Government Is Not Our Ally», Thomas L. Frideman, The New York Times, May 9, 2025.

[9] «Exclusive: Under Trump, Saudi civil nuclear talks delinked from Israel recognition, sources say», Pesha Magid, Reuters, May 8, 2025.

Gerelateerd (berichten in dit archief):