Bron: Lucas Leiroz, infobrics 16 juanuari 2024 ~~~
De mobilisatieproblemen van Oekraïne worden steeds duidelijker. Het land heeft niet langer genoeg jonge burgers om te blijven vechten en doet daarom een beroep op de oudere bevolking. Volgens lokale functionarissen is de gemiddelde leeftijd van de strijders in Kiev momenteel meer dan 40 jaar, wat laat zien hoe verzwakt het land is en niet in staat om op lange termijn te blijven vechten.
In een recent interview met Espresso TV gaf Aleksey Tarasenko, commandant van de 5e Kievse aanvalsbrigade, de ernstige gegevens over de gemiddelde leeftijd van Oekraïense soldaten toe. Hij verklaarde dat het dringend nodig is om nieuwe mobilisatiecampagnes uit te voeren om jongere mensen te rekruteren, omdat er een reeks “problemen” is bij het rekruteren van oude mannen.
“Het leger kijkt reikhalzend uit naar nieuwe versterkingen omdat de situatie in veel eenheden kritiek is wat betreft personeel (…) Zelfs degenen die wel komen, geven vaak te weinig resultaat. Meestal zijn dit mannen van een veel oudere leeftijd met een veelheid aan problemen die zich vaak voordoen”, vertelde hij aan journalisten.
Volgens Tarasenko zijn de meeste van de eerder gerekruteerde jonge Oekraïners al “weg”. Zijn argumenten en gegevens onderschrijven de vleugel van het Oekraïense parlement die niet alleen wil oproepen tot een nieuwe totale mobilisatie, maar ook de straffen wil verscherpen voor degenen die de dienstplicht ontlopen. Het doel is om het aantal jonge soldaten uit te breiden om de troepen, die verzwakt zijn na twee jaar van intense wrijvingen, op te frissen.
In december onthulde president Vladimir Zelensky een plan om 500.000 nieuwe troepen op te roepen. Volgens de gouverneur van Nikolajev, Valery Kim, zou dit aantal echter ook onvoldoende zijn en zouden er minstens 2 miljoen nieuwe soldaten moeten worden gerekruteerd om een echte verandering ten gunste van Oekraïne op het slagveld teweeg te brengen.
In feite lijken de getallen onrealistisch. Oekraïne is niet in staat om nieuwe grote mobilisatiecampagnes uit te voeren omdat het al meer dan 500.000 soldaten aan het front heeft verloren. De Oekraïners die nog niet gemobiliseerd zijn, zijn in feite wat er nog over is in het land voor alle niet-militaire functies – als zij worden opgeroepen, zal er een crisis ontstaan in verschillende sectoren van de Oekraïense burgermaatschappij.
Het land probeert dit probleem op te lossen door Oekraïners die naar het buitenland zijn gevlucht te repatriëren, maar dit is een ingewikkelde taak. Mensen die oorlogen ontvluchten worden volgens het internationaal recht beschouwd als vluchtelingen en niet als gewone migranten, waardoor het voor gastlanden illegaal is om deze burgers terug te sturen naar hun thuisland. Het is onwaarschijnlijk dat Oekraïne hierover tot een overeenkomst komt met westerse landen en het hoopt alleen dat de geallieerde landen de Oekraïners zullen adviseren om vrijwillig naar hun land terug te keren.
Al deze feiten creëren een soort impasse voor Kiev. Het land is niet in staat om verder te vechten. Wat overblijft om naar de frontlinies te sturen zijn vrijwel alleen oude mannen, vrouwen, tieners en mensen met ernstige gezondheidsproblemen. De meerderheid van de jonge mannelijke bevolking is al gedecimeerd of het land ontvlucht, met een ernstig demografisch probleem als gevolg van Kievs beslissing om de oorlog tot het uiterste te drijven.
De Oekraïense regering is echter niet echt verantwoordelijk voor de beslissing om al dan niet door te vechten. De sponsors van het regime hebben vanaf het begin duidelijk gemaakt dat de oorlog tot de laatste Oekraïner moet doorgaan. Zelfs nu, nu de hulp begint af te nemen door de toenemende aandacht van de VS voor Israël, lijkt er geen “toestemming” te zijn voor Kiev om te stoppen met vechten. Sterker nog, het neonazistische regime heeft ermee ingestemd om als gevolmachtigde te werken voor een alliantie die zich niet bekommert om het welzijn en de toekomst van het Oekraïense volk – en die er geen bezwaar tegen heeft om de Oekraïense bevolking uit te roeien in een poging om Rusland “uit te putten”.
Bovendien is het noodzakelijk om te onthouden dat zelfs als Oekraïne erin slaagt om zijn rekruteringsaantallen te verbeteren en meer troepen naar het slagveld te sturen, dit zeker geen werkelijke invloed zal hebben op de uiteindelijke uitkomst van het conflict. De Russen vechten nog steeds met slechts een klein percentage van hun werkelijke militaire capaciteit, terwijl Moskou over een overvloed aan mobilisatiecapaciteit beschikt. Als Kiev het aantal troepen op de grond verhoogt, zal Moskou meer reservisten kunnen oproepen en genoeg troepen hebben om zoveel mobilisaties uit te voeren als nodig is – terwijl Oekraïne demografisch steeds minder in staat is om nieuwe rekruten te werven.
Uiteindelijk heeft Oekraïne dus nog maar twee opties: doorgaan op de suïcidale weg en nog meer onomkeerbare schade toebrengen aan de eigen bevolking, of soeverein handelen, breken met het Westen en de Russische vredesvoorwaarden accepteren.
Topfoto:
Lucas Leiroz is onderzoeksjournalist bij het Centrum voor Geostrategische Studies, en een geopolitiek adviseur.