Bron: Anya Parampil thegrayzone 29 augustus 2023 ~~~
Een ervaren Zuid-Afrikaanse ambtenaar vertelt over haar ontmoeting met de onvoorbereide en “wanhopige” waarnemend viceminister van Buitenlandse Zaken Victoria Nuland, die smeekte om lokale hulp bij het terugdraaien van de staatsgreep in Niger. De recente BRICS-conferentie zou Nuland nog meer zorgen kunnen geven.
Toen Victoria Nuland, waarnemend vice-minister van Buitenlandse Zaken van de VS, op 29 juli naar Zuid-Afrika reisde, was haar reputatie als bot instrument van Washingtons hegemoniale belangen haar al voorgegaan.
Volgens een ervaren Zuid-Afrikaanse functionaris die bijeenkomsten bijwoonde met de hoge Amerikaanse diplomaat in Pretoria, waren Nuland en haar team echter aantoonbaar niet voorbereid op de recente ontwikkelingen op het Afrikaanse continent – in het bijzonder de militaire coup die de pro-westerse regering van Niger afzette enkele uren voordat ze aan haar rondreis door de regio begon.
“In de meer dan 20 jaar dat ik met de Amerikanen heb gewerkt, heb ik ze nog nooit zo wanhopig gezien,” vertelde de ambtenaar aan The Grayzone, onder voorwaarde van anonimiteit.
Pretoria was zich terdege bewust van Nulands havikistische reputatie, maar toen ze in Pretoria aankwam, beschreef de ambtenaar haar als “totaal overrompeld” door de wind van verandering die de regio overspoelde. De staatsgreep in juli, waarbij een overweldigend populaire militaire junta aan de macht kwam in Niger, volgde op militaire staatsgrepen in Mali en Burkina Faso die op vergelijkbare wijze werden geïnspireerd door massaal antikoloniaal sentiment.
Hoewel Washington tot nu toe geweigerd heeft om de ontwikkelingen in de Nigerese hoofdstad Niamey als een staatsgreep te karakteriseren, bevestigde de Zuid-Afrikaanse bron dat Nuland Zuid-Afrika om hulp vroeg bij het reageren op regionale conflicten. Ze benadrukte dat Washington in Niger niet alleen aanzienlijke financiële investeringen deed, maar ook 1000 troepen in het land onderhield. Voor Nuland was het besef dat ze onderhandelde vanuit een zwakke positie waarschijnlijk een ruw ontwaken.
Beide partijen dienen en het imperium bevorderen, één regimeverandering per keer
In de afgelopen anderhalf decennium heeft Victorial Nuland zich opgeworpen als een van de meest hardhandige – en effectieve – agenten van door het Westen geleide regimewisselingsoperaties binnen het State Department. Als vrouw van de aartsconservatieve strateeg Robert Kagan, die zowel de Republikeinse presidentskandidaat Mitt Romney als de Democraat Hillary Clinton adviseerde, belichaamt Nuland de interventionistische eensgezindheid die in beide partijen heerste in het pre-Trump tijdperk. Haar eerste baan op hoog niveau kreeg ze onder de hoede van vicepresident Dick Cheney, toen hij haar benoemde tot zijn adjunct-stafchef.
Biden’s contactpersoon voor Rusland-Oekraïne is een hardcore neocon
Victoria Nuland is ex-plaatsvervangend beleidsadviseur van Dick Cheney, vrouw van PNAC medeoprichter Robert Kagan, die opriep tot het optreden van de VS als een “welwillende” werelddictator, en architect van de Maidan coup die Oekraïne destabiliseerde pic.twitter.com/gYMOrl5Jtc — Max Blumenthal (@MaxBlumenthal) 3 februari 2022
Toen Nuland terugkeerde naar de regering als Rusland-specialist in Obama’s ministerie van Buitenlandse Zaken, leidde ze de geheime campagne om Oekraïne te destabiliseren, door de Maidan Coup van 2014 aan te sturen die het daaropvolgende burgerconflict in het land ontketende en uiteindelijk een westerse proxyoorlog met Rusland die tot op de dag van vandaag woedt.
“Sinds de onafhankelijkheid van Oekraïne in 1991 hebben de Verenigde Staten de Oekraïners gesteund bij het opbouwen van democratische vaardigheden en instellingen,” pochte Nuland, toen Assistant Secretary of State for European Affairs, tijdens een toespraak in december 2013 voor de US-Ukraine Foundation in Kiev, geflankeerd door een promotiepanel voor het bedrijf Chevron.
“We hebben meer dan vijf miljard dollar geïnvesteerd om Oekraïne te helpen bij deze en andere doelen”, vervolgde ze, waarmee ze de steun van Washington verwoordde voor wat zij omschreef als de “Europese aspiraties” van Oekraïne.
Nuland herhaalde de onbedoeld onthullende opschepperij tijdens een interview in 2014 met Christiane Amanpour van CNN.
Wie is er echt begonnen met de oorlog in Oekraïne?
April 2014 – Victoria Nuland: “De VS heeft zo’n 5 miljard dollar geïnvesteerd in Oekraïne, sinds 1991… Dat geld is besteed aan het ondersteunen van de aspiraties van het Oekraïense volk om een sterke, democratische regering te hebben die hun belangen vertegenwoordigt.” pic.twitter.com/D6FnC8i786 – de Lemniscaat (@deLemniscaat) 15 juli 2023
Enkele dagen voor haar toespraak deelden zij en de toenmalige Amerikaanse ambassadeur Geoffrey Pyatt “vrijheidskoekjes” uit aan Oekraïners die het Maidanplein in Kiev bezetten uit protest tegen de beslissing van president Viktor Janoekovitsj om, in de woorden van Nuland, “te pauzeren op de route naar Europa”.
Ongeveer drie maanden later slaagde de langdurige campagne van rellen in de Maidan erin om de regering van Janoekovitsj te verdrijven, wat resulteerde in de installatie van een uitgesproken pro-EU (en openlijk pro-Nazi) regime in Kiev dat prompt de titel van “meest corrupte natie in Europa” zou krijgen. Dagen voordat Janoekovitsj werd afgezet, onthulde uitgelekte audio dat Nuland en toenmalig ambassadeur Pyatt actief de oppositiefiguren selecteerden die de macht in Kiev zouden overnemen als Maidan zou slagen.
“Fuck de EU,” merkte ze berucht op tijdens het telefoongesprek van 7 februari, een duidelijke reactie op Europese leiders die tegen de destabilisatie-inspanningen van haar regering in Oekraïne waren.
Bijna tien jaar na de Kiev-campagne van Nuland is het vermogen van Washington om het soevereine beleid van buitenlandse staten te dicteren echter steeds beperkter – vooral in Zuid-Afrika en de omliggende regio.
In Afrika verdwijnt het licht van de unipolaire wereldorde
De opkomst van een nieuwe wereldorde was duidelijk te zien toen staatshoofden van Brazilië, India, China en Zuid-Afrika in de week van 21 augustus in Johannesburg bijeenkwamen voor de 15e jaarlijkse presidentiële BRICS-top.
Terwijl westerse media de afwezigheid van de Russische president Vladimir Poetin op de top benadrukten als bewijs van diepe verdeeldheid binnen BRICS (minister van Buitenlandse Zaken Sergey Lavrov woonde de top bij in Poetins plaats), gaf het blok uiteindelijk op 24 augustus unaniem de verklaring af dat het volledig lidmaatschap zou toekennen aan Argentinië, Egypte, Ethiopië, Iran, Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten.
“BRICS is een diverse groep landen”, twitterde de Zuid-Afrikaanse president Cyril Ramaphosa, die de top voorzat, nadat hij de resultaten van de historische Johannesburg 2-verklaring van BRICS had bekendgemaakt voor een zaal vol internationale pers. “Het is een gelijkwaardig partnerschap van landen die verschillende visies hebben, maar een gedeelde visie voor een betere wereld.”
BRICS is een diverse groep landen.
Het is een gelijkwaardig partnerschap van landen die verschillende visies hebben, maar een gedeelde visie voor een betere wereld.
Wij, de vijf #BRICS-leden, hebben overeenstemming bereikt over de leidende beginselen, normen, criteria en procedures van de #BRICS…
- Cyril Ramaphosa 🇿🇦 (@CyrilRamaphosa) 24 augustus 2023
De BRICS-leiders benadrukten het belang van de functie van de groep als een “op consensus gebaseerde” organisatie die is gebouwd op het fundament van multilateralisme en een toewijding aan beginselen die zijn vastgelegd in het Handvest van de VN. Dit staat in schril contrast met allianties zoals de G20, die zich ogenschijnlijk inzetten voor multilaterale uitwisseling, maar door Washington en zijn bondgenoten worden gezien als een forum waarmee ze hun eigen wereldbeeld kunnen opdringen. De westerse arrogantie was vooral voelbaar toen India in 2023 het voorzitterschap van de G20 op zich nam, terwijl Amerikaanse en Europese functionarissen een vergeefse campagne voerden om New Delhi onder druk te zetten om Rusland uit te sluiten van groepsbijeenkomsten, ondanks de status van Moskou als permanent lid.
“We moeten niet terug naar een Koude Oorlog met twee polariserende blokken”.
Aan de zijlijn van de BRICS-top sprak ik met de Zuid-Afrikaanse minister van Handel, Industrie en Mededinging, Ebrahim Patel, over het potentieel van BRICS voor het opbouwen van een meer inclusieve internationale orde.
” De BRICS-landen willen staan voor een wereld waarin iedereen profiteert, het gaat er niet om een nieuwe Koude Oorlog te ontketenen,” zei Patel.
“De Koude Oorlog was geen goed moment voor de mensheid,” vervolgde Patel, die het BRICS Business Forum in Johannesburg voorzat, op de vraag of de VS en Europa multilaterale uitwisseling ooit zouden kunnen accepteren als iets anders dan een aanval op westerse hegemoniale belangen. “We moeten niet terug naar een Koude Oorlog met twee polariserende blokken, maar we hebben de stemmen van het Zuiden nodig om de bestuurlijke structuren en de manier waarop mensen met elkaar omgaan vorm te geven.”
Is BRICS dan een anti-westerse alliantie?
“Er zullen veel gevallen van verkeerde interpretatie zijn, maar we staan voor een wereld die verenigd is en erkennen dat landen en bedrijven met elkaar zullen concurreren”, legt Patel uit. “Dat is gezond, en die concurrentie moet gepaard gaan met een diepgaande samenwerking tussen landen.”
Op de vraag wat de inzet van BRICS voor multilateralisme anders maakt dan blokken zoals de G20, gaf Patel een inkijkje in hoe BRICS echt werkt.
“Als de staatshoofden bij elkaar komen, zeggen ze: ‘oké, hoe kunnen we vooruitgang boeken?’ Consensusvorming is een langzaam proces. Het is een onregelmatig proces. Maar het betekent wel dat de beslissingen die worden genomen een solide basis hebben.”
Na twee dagen van beraadslagingen in Johannesburg, waarbij afgevaardigden lidmaatschapsaanvragen van ongeveer twee dozijn landen bekeken, bereikte BRICS de consensus om zes staten toe te laten die hun aandeel in de internationale economie en grondstoffenmarkt drastisch zullen uitbreiden. Na de formele toetreding van de nieuwe leden tot het blok in februari volgend jaar zal BRICS 6 van ’s werelds top 10 olieproducenten omvatten, 50 procent van ’s werelds aardgasreserves en 37 procent van het wereldwijde bbp gecorrigeerd voor koopkrachtpariteit (PPP). Het aandeel van de G20 in het mondiale bbp bedraagt momenteel 30 procent. Met de toevoeging van Argentinië en Saoedi-Arabië zal BRICS ook zes permanente G20-landen onder zijn eigen leden tellen.
“Het is dat langzame, tijdrovende proces van consensusvorming”, zegt minister Patel over het succes van BRICS. “Maar het is steviger. Het houdt langer stand.”
Dankzij BRICS kan Robert Kagans beruchte blauwdruk voor de VS om te fungeren als een “weldoende mondiale hegemonie” worden ingehaald door een visie uit de ontwikkelingslanden die de politieke onafhankelijkheid, zelfbeschikking en territoriale soevereiniteit van alle staten respecteert. Zal de generatie Amerikaanse diplomaten die na Nuland komt in staat zijn om de plaats van Washington in een multipolaire wereld te accepteren, of zullen ze erop staan om strijdend ten onder te gaan?