Bron: Oscar Silva-Valladares Ron Paul Institute, 27 juli 2022 ~~~
Afgezien van de schade in Oekraïne, heeft de oorlog ook aanzienlijke slachtoffers gemaakt in de rest van Europa, nu het continent zijn meest concurrerende energievoorziening kwijtraakt, de productievoorsprong van de regio in gevaar brengt en een inflatiegolf versnelt die door hogere energiekosten het welzijn van de bevolking deze komende winter ernstig zal aantasten.
Europa probeert al jaren zijn energiebronnen te diversifiëren, maar beschikt niet over een alomvattend noodplan om de gevolgen op te vangen van de abrupte onderbreking van de toegang tot Russische olie en gas sinds het begin van de oorlog in Oekraïne. Europese politici hebben het substitutiepotentieel van andere energiebronnen (zoals LNG) schromelijk overdreven en worden geconfronteerd met de noodzaak alternatieven te aanvaarden die nog niet zo lang geleden als politiek onverteerbaar werden beschouwd, zoals de heropening van de steenkoolproductie in Duitsland.
Hoe heeft deze grove misrekening kunnen plaatsvinden?
Het is duidelijk dat de Europese leiders niet in staat zijn geweest de werkelijke economische gevolgen in Europa en daarbuiten te voorzien van de economische oorlog die tegen Rusland is ontketend. Een verklaring voor de stoutmoedigheid en het zelfvertrouwen waarmee Europa zich aan het begin van de oorlog tegen Rusland opstelde, was de overtuiging dat de combinatie van anti-Russische sancties en militaire steun aan Oekraïne de politieke, sociale en militaire positie van Rusland aanzienlijk zou verzwakken, wat tot de nederlaag van het land zou leiden. Dit verklaart bijvoorbeeld de boude beweringen dat de oorlog alleen op het slagveld zou worden opgelost, zoals de vertegenwoordiger van de EU voor buitenlandse zaken in maart nog vol vertrouwen zei.
Gesteld kan worden dat de verkeerde inschatting van het resultaat van de oorlog zijn oorsprong vindt in gebrekkige Amerikaans-Britse inlichtingen die voorspelden dat Rusland zou worden verslagen door middel van economische oorlogsvoering en dat de gevolgen van sancties voor Europa derhalve beperkt zouden blijven. Dat dit niet het geval was, heeft de Europese leiders er nu toe aangezet naar oplossingen te zoeken. Intussen zijn de politieke gevolgen al merkbaar, met de premiers van Groot-Brittannië en Italië als de meest zichtbare slachtoffers van binnenlandse politieke gebeurtenissen die door hun eigen Russische sancties zijn ontketend. Belangrijker is dat het er niet naar uitziet dat het resterende Europese leiderschap (onder leiding van von der Leyen, Macron en Scholz) bereid is van koers te veranderen zonder aanzienlijk aan geloofwaardigheid in te boeten.
Aan de andere kant klinken afwijkende en onorthodoxe Europese politieke standpunten luider, zoals de recente toespraak van de Hongaarse premier Orban waarin hij brutaal stelde dat de Russische sancties en het bewapenen van Oekraïne hebben gefaald, dat Oekraïne de oorlog niet kan winnen, dat hoe meer wapens naar Oekraïne gaan, hoe meer grondgebied het zal verliezen en dat het Westen moet stoppen met het bewapenen van Oekraïne en zich moet richten op diplomatie.
De kern van Europa’s huidige problemen is zijn onvermogen om zijn economische en veiligheidsbelangen in evenwicht te brengen met voldoende autonomie om zijn eigen belangen te kunnen behartigen. De ambiguïteit van Europa is niet nieuw en heeft haar wortels in de architectuur van na de Tweede Wereldoorlog en de nasleep van de ineenstorting van de Sovjet-Unie, en met betrekking tot Oekraïne kwam zij tot uiting in haar onvermogen om de akkoorden van Minsk te doen naleven, die duidelijk een Russisch-Oekraïens vredespad boden, maar door Frankrijk en Duitsland niet konden worden afgedwongen als gevolg van de niet aflatende druk van de VS en Oekraïne.
Het ziet ernaar uit dat alleen belangrijke politieke veranderingen in de Europese landen die er toe doen – met name Frankrijk, Duitsland en Italië – een betekenisvolle koerswijziging mogelijk zullen maken ten opzichte van het huidige pad van confrontatie met Rusland en uiteindelijk economische zelfvernietiging. Anders zal elk politiek initiatief om de oorlog op te lossen in handen worden gelegd van Rusland en de Verenigde Staten, en als dat het geval is, zal geen enkel duurzaam akkoord de Europese belangen ter harte gaan. Het zou tragisch zijn dat een kernprobleem van Europa, zoals de oorlog in Oekraïne, uiteindelijk wordt opgelost door toedoen van een Euro-Aziatische en een Amerikaanse mogendheid.
Topfoto: Zelensky en Macron | Archieffoto
Oscar Silva-Valladares is een voormalig investeringsbankier die heeft gewoond en gewerkt in Noord- en Latijns-Amerika, West- en Oost-Europa, Saoedi-Arabië, Japan, de Filippijnen en West-Afrika. Momenteel is hij voorzitter van Davos International Advisory, een adviesbureau dat zich richt op strategisch advies in opkomende markten.