Bron: Paul Craig Roberts paulcraigroberts.org 27 april 2022 ~~~
Ik heb nog steeds bedenkingen over de manier waarop het Kremlin de Oekraïense operatie uitvoert. Het lijdt geen twijfel dat de Russen de Donbass-republieken moesten komen verdedigen. Het Kremlin, dat weinig anders heeft gedaan dan de republieken van wapens en inlichtingen te voorzien, heeft acht jaar lang de Oekraïense beschietingen van de Donbass en de bezetting van grote delen van de Donbass door nazi-milities toegelaten, terwijl de VS en de NAVO een groot Oekraïens leger hebben getraind en uitgerust om de republieken te onderwerpen. Toen het jaar 2022 begon, werden de republieken geconfronteerd met een invasie van 100.000 Oekraïense soldaten. De wreedheden die de nazi-milities tegen de bevolking zouden hebben begaan, zouden ernstig zijn geweest. Het nationale gevoel van schaamte in Rusland zou het vermogen van Poetins regering om effectief te regeren hebben kunnen aantasten.
Aangezien het Kremlin acht jaar lang zoveel had getolereerd zonder een andere reactie dan een vruchteloos en zinloos Minsk-akkoord, is het mogelijk dat Washington erop rekende dat Poetin zijn eigen ondergang zou bewerkstelligen door nog een provocatie te aanvaarden, ditmaal een hoogst beschamende. Het lijkt erop dat Poetin dit zelf heeft begrepen, aangezien hij herhaaldelijk heeft gezegd dat hij geen andere keuze had dan in te grijpen om de Oekraïense invasie in de Donbass-republieken te voorkomen.
Dat de Donbass het enige doelwit van de beperkte militaire operatie was, blijkt duidelijk uit het feit dat de Donbass de plaats is waar de Russische strijdkrachten en gevechten zich bevinden. Het Oekraïense leger en de nazi-milities zijn in Donbass omsingeld. Er zijn geen Russische troepen actief in West-Oekraïne.
Ondanks waarschuwingen van het Kremlin dat landen die haar beperkte militaire operatie belemmerden als strijders zouden worden behandeld, hebben de Russen geen stappen ondernomen tegen de NAVO-landen die deze operatie hebben belemmerd door sancties op te leggen en wapens naar Oekraïne te sturen. Volgens sommige berichten zijn er zelfs Amerikaanse en NAVO-militairen en inlichtingendiensten die de Oekraïense strijdkrachten helpen. De toevloed van wapens heeft Rusland gedwongen zijn beperkte militaire operatie uit te breiden tot West-Oekraïne, waar Rusland precisiewapens heeft gebruikt om de wapenvoorraden en de middelen om ze te vervoeren te vernietigen. Door wapens naar West-Oekraïne te sturen, heeft de NAVO Rusland dus gedwongen zijn operaties uit te breiden en zo de oorlog te verbreden.
De westerse wapens komen Oekraïne vooral via Polen binnen, en Polen heeft zich in de voorste gelederen geschaard van degenen die hardere maatregelen, zelfs militaire interventie, tegen Rusland eisen. Rusland is echter gas blijven leveren aan Polen en zijn andere NAVO-vijanden en sluit hen alleen af als zij weigeren in roebels te betalen. In plaats van Polen als een strijder te behandelen, behandelt het Kremlin Polen en de rest van zijn vijanden als bondgenoten en zakenpartners. Het is de verwarrende boodschap die Rusland uitzendt, waarbij het land het ene dreigt, maar het andere doet, hetgeen een groot gevaar inhoudt.
Zo’n verwarde boodschap, net als het aanvaarden van provocaties, schept gelegenheid voor verkeerde inschattingen. Mijn zorg blijft dat de beperkte, zwakke of onbestaande reacties van Rusland op provocaties meer en ergere provocaties uitlokken, totdat een rode lijn wordt overschreden die leidt tot een kernoorlog. Blijkbaar hebben de Russen Machiavelli nooit gelezen. Ze zijn liever geliefd dan gevreesd.
Het langdurige proces van het uitschakelen en vernietigen van de Oekraïense troepen in Donbass heeft de gelegenheid geschapen voor toenemende provocaties tegen Rusland, gesteund door Westerse bevolkingen onder invloed van oorlogspropaganda. Deze provocaties kunnen gemakkelijk uitmonden in een verbreding van het conflict, met als gevolg krachtdadiger optreden tegen Rusland, totdat de situatie explodeert.
Het voorkomen van een slepend proces dat gekenmerkt wordt door gelegenheden om provocatie op provocatie te stapelen, is de reden waarom ik van mening was dat Rusland vastberaden moest optreden en snel een einde aan het conflict moest maken. Het is dit falen dat de echte dreiging vormt in het Oekraïne-conflict. Door te proberen een paar Oekraïense levens te redden, zou Rusland het leven van honderden miljoenen mensen in gevaar kunnen brengen.
P.G. Roberts offers factual information and viewpoints that might be useful in arriving at an understanding of the events of our time.
We believe that the information comes from reliable sources, but cannot guarantee the information to be free of mistakes and incorrect interpretations.
IPE has no official position on any issue and does not necessarily endorse the statements of any contributor.
Topfoto: behoedzame militaire operatie in Oekraine | AP Photo/Evgeniy Maloletka