Bron: Rick Sterling, op MintpressNews 9 december 2019 ~~~
De filmdocumentaire “For Sama” heeft vele prijzen gewonnen in Europa en Noord-Amerika. De producenten en hoofdrolspelers, Syriërs Waad Kateab en haar echtgenoot Dr. Hamza Kateab plus de Engelse filmmaker Edward Watts, hebben enorme lof ontvangen. En de prijzen zullen waarschijnlijk blijven komen.
Helaas is de film ‘For Sama’, achter het verhaal van menselijke belangstelling, weinig meer dan propaganda: bevooroordeeld, misleidend en politiek partijdig.
Basisfeiten over Aleppo verbergen
“For Sama” is een lange documentaire met een ontroerend persoonlijk verhaal. Het combineert het verhaal van jonge liefde en de geboorte van een kind – Sama – midden in de oorlog. Dat maakt het aantrekkelijk en persoonlijk. Maar de film vervormt de realiteit in Oost-Aleppo fundamenteel tussen de jaren 2012 en 2016. Hoewel het persoonlijke verhaal waar kan zijn, zijn de context en de omgeving vervormd en verborgen, waardoor de kijker een veranderd idee van de werkelijkheid achterlaat. Bijvoorbeeld:
De meeste inwoners van East Aleppo waren geen voorstander van militanten die hun buurten overnamen. In de korte video, “Nine Days from my Window”, wordt de grimmige realiteit van een militante overname in een wijk in East Aleppo getoond. Veel burgers ontvluchtten de oostkant van Aleppo nadat de “rebellen” het overnamen. Degenen die bleven waren meestal militanten en hun families, plus degenen die nergens anders heen konden of dachten dat ze het konden afwachten.
De militanten die het oosten van Aleppo overnamen, werden steeds minder populair. Zoals de Amerikaanse journalist James Foley schreef:
Aleppo, een stad met ongeveer 3 miljoen inwoners, was ooit het financiële hart van Syrië. Terwijl het blijft verslechteren, verliezen veel burgers hier hun geduld met de steeds gewelddadiger en onherkenbaarere oppositie – een die wordt belemmerd door strijd en gebrek aan structuur, en diep geïnfiltreerd door zowel buitenlandse militanten als terroristische groeperingen. “
Foley’s eerlijke rapportage kan uiteindelijk hebben bijgedragen aan zijn dood.
De oppositiegroep die uiteindelijk East Aleppo ging domineren, was de Syrische uitloper van Al Qaida, Jabhat al Nusra. De film “Voor Sama” negeert hun overheersing, extremisme en sektarisch beleid. Er is slechts één vluchtige verwijzing naar de groep en de film laat niet precies zien wie over East Aleppo regeerde.
In feite waren de militanten, een term die door elkaar werd gebruikt met rebellen, ongelooflijk gewelddadig en wreed. Ze gooiden postmedewerkers van het dak van een gebouw, ze stuurden een zelfmoordbomvrachtwagen naar het Al Kindi-ziekenhuis en slachtten Syrische soldaten die het ziekenhuis verdedigden en ze registreerden wreedheden, onder andere dat ze een jonge jongen onthoofden.
85 procent van de burgers in Aleppo woonden in het door de regering gecontroleerd West Aleppo. Duizenden werden gedood door “rebellen” sluipschutters, mortieren en hellcannon-raketten gelanceerd vanuit Oost-Aleppo. De realiteit van het leven in West Aleppo, zoals zelfs Jeremey Brown van de BBC kon vastleggen, wordt volledig over het hoofd gezien in “For Sama”.
Al Quds Hospital is nooit vernietigd
Het Al Quds-ziekenhuis, waar “For Sama”-protagonisten Hamza werkte en Sama werd geboren, komt veel voor in de film. In de film werd het ziekenhuis verwoest in februari 2016, op een moment dat enorme publiciteit rondging rond aantijgingen dat Rusland opzettelijk het ziekenhuis bombardeerde. Artsen zonder Grenzen (Medecins zonder Frontieres) tweette op het moment dat: “We zijn woedend over de vernietiging van het Al Quds-ziekenhuis in #Aleppo.”
Het Al Quds-ziekenhuis, de begane grond van het appartementencomplex op de hoek wordt getoond. Foto | Nabil Antaki
Nadat vragen waren gerezen die de versie van Medecins zonder Frontieres van de gebeurtenissen rond de vernietiging van uitdaagden, werd onthuld dat er vóór het conflict geen Al Quds ziekenhuis bestond en dat het één of twee verdiepingen van een flatgebouw was. Het bleek dat Artsen Zonder Grenzen geen personeel ter plaatse hadden en gewoon beschuldigingen papegaaiden die aan hen waren verteld. Nadat West Aleppo was bevrijd, bezocht Dr. Nabil Antaki, een prominente arts uit West Aleppo, de locatie om de waarheid te vinden. Antaki was een oude arts maar had nog nooit van Al Quds gehoord. Hij rapporteerde:
Ik ging zondag 12 februari 2017 naar de buurt Ansari-Sukari om de ziekenhuizen van Zarzour en Al Quds te zien. Mijn gids was een jonge man die daar woonde en het gebied heel goed kent.
Mijn eerste stop was het Zarzour-ziekenhuis (vermeld in het AZG-rapport) en ik kwam erachter dat het was verbrand. Mijn gids vertelde me dat de rebellen het de dag voor de evacuatie hadden verbrand (informatie bevestigd door een hoge positie verantwoordelijke van de Syrische Rode Halve Maan). Op het trottoir vond ik honderden verbrande nieuwe bloedzakken (voor het verzamelen van bloeddonatie). Een man die ik daar ontmoette, nodigde me uit om zijn gebouw vlak naast het ziekenhuis te bezoeken. Zijn gebouw werd ook verbrand en op de vloeren vond ik honderden zakken met IV-oplossingen.
Daarna zijn we naar Ain Jalout school gegaan. In feite zijn er 3 aaneengesloten scholen. Twee zijn volledig vernietigd; één gedeeltelijk. Achter de scholen is er een moskee genaamd Abbas-moskee met zijn minaret. In antwoord op mijn verbazing om de door luchtaanvallen vernietigde scholen te zien, vertelde mijn gids me dat de moskee een hoofdkwartier was van de rebellen en de ene school een munitiedepot was en de andere een voedseldepot. Ik zag de vlag van Al Nosra (sic) geschilderd op de buitenmuur van de school, en tientallen gebouwen in de omgeving gedeeltelijk verwoest.
Daarna zijn we naar het Al Quds-ziekenhuis gegaan. Het is duidelijk het best bewaarde gebouw van de straat. Het is duidelijk dat het niet rechtstreeks door bommen werd geraakt en waarschijnlijk enkele fragmenten ontving van bommen die op andere gebouwen waren gevallen. Ik vroeg mijn gids of er iets was gerestaureerd of gerepareerd. Hij zei nee.
Mijn gevoel is het volgende: Ain Jalout school was het doelwit van de luchtaanvallen, de omringende verwoeste gebouwen waren bijkomende schade en het Al Quds ziekenhuis werd niet direct door luchtaanvallen getroffen. ”
De gebombardeerde Ain Jalout School, gebruikt als een Nusra munitie- en voorraaddepot. Foto | Nabil Antaki
Een ooggetuigenverslag. Foto’s. Video. Allemaal schilderen ze een realiteit die sterk verschilt van die in “For Sama”. De beweringen in de film over de dood van een arts in Al Quds Hospital, zogenaamd vastgelegd door camera’s met ondertiteling, zijn ook niet waar.
De gewapende oppositie en hun westerse aanhangers hebben vanaf het begin af aan gebeurtenissen gefaked, om de Syrische regering te demoniseren. Net zoals ze deden met de zeer publiekelijke Richard Engels Kidnapping Hoax, waar militanten de ontvoering en “redding” van Engels en zijn team speelden.
Betaald en gepromoot door het Westen
Waad Kateab, de hoofdrolspeler van de film, had een dure videocamera en eindeloze harde schijven. Ze had zelfs een drone om video vanuit de lucht te nemen. Zoals Hillary Clinton in haar boek ‘Hard Choices’ bevestigde, zorgde de VS voor ‘satelliet-gekoppelde computers, telefoons, camera’s en training voor meer dan duizend activisten, studenten en onafhankelijke journalisten’.
Waad beweert dat ze een burgerjournaliste is, maar is betaald en bevoorrad door regeringen die sinds lang uit waren op de omverwerping van de Syrische regering. Zelfs in 2005 waarschuwde CNN-gastheer Christiane Amanpour Bashar al Assad, dat “de retoriek van regimechange op u afkomt vanuit de Verenigde Staten. Ze zijn actief op zoek naar een nieuwe Syrische leider … Ze hebben het over je diplomatiek isoleren en, misschien, een staatsgreep of het in elkaar storten van de regering.”
Sinds 2011 hebben het Westen, Turkije, Israël en de Golfmonarchieën vele miljarden uitgegeven om de Syrische regering omver te werpen. Het CIA-budget voor Syrië was bijna een miljard per jaar. Deze ‘soft power’-componenten omvatten videoapparatuur en training voor mensen zoals Waad om de gewapende opstand te ondersteunen, de Syrische regering te demoniseren en het publiek over te halen om het voortzetten van de oorlog te steunen.
We hebben allemaal geleden … Het verschil is dat sommigen de oorlog wilden. “
De arts uit het westen van Aleppo, Dr. Antaki, ontkent niet dat er in het oosten van Aleppo geleden werd. Maar hij wijst op de discrepantie in media-aandacht, waar alle aandacht naar de “rebellen” gaat. Hij wijst er ook op dat iedereen leed, maar niet allemaal verantwoordelijk waren. Sommigen, vooral aanhangers van de ‘revolutie’, hebben het conflict geïnitieerd en voortgezet. Dr. Antaki zei over het onderwerp:
Er waren veel verhalen zoals ‘For Sama’ in West Aleppo. Helaas had niemand het idee om ze te documenteren omdat we bezig waren onszelf te beschermen tegen de raketten, om water te vinden om te drinken, om brood en essentiële producten te vinden die niet beschikbaar waren vanwege de blokkade van Aleppo door de gewapende groepen. Ze sloten elektriciteit, verwarming enzovoort af. Ja, mensen in de oostelijke buurten leden onder de oorlog evenals degenen die in de westelijke buurten woonden. Wij hebben allemaal geleden. Het verschil is dat sommige mensen de oorlog wilden, hebben geïnitieerd of ondersteund en eronder geleden. De anderen steunden het niet en leden ook. “
De nasleep
Waad Al Kateab en haar man Hamza wonen nu in het VK. Hij werkt voor een geldoverdrachtbedrijf en is betrokken bij het ‘Al Quds-ziekenhuis’ in Idlib. Zoals aangegeven in de film, was Waad nooit trots Syrisch te zijn en wilde ze naar het Westen emigreren. Van veraf beweert ze trots te zijn op de ‘revolutie’ die heeft geleid tot de vernietiging van Syrië en de menselijke tragedie die daarmee gepaard ging.
Ondertussen keren mensen terug naar Aleppo en herbouwen de stad. Er zijn zelfs al een paar toeristen. Hoewel er in Aleppo nog steeds groepjes sluipschutters zijn, is het extremisme van Al Qaida dat de stad ooit had geteisterd nu grotendeels beperkt tot Idlib.
Red Idlib?
De documentaire ‘Of Fathers and Sons’ uit 2019 is gebaseerd op een filmmaker die met militanten in Idlib woonde. Een deel van de realiteit verborgen voor het publiek in “For Sama” wordt wel onthuld in deze documentaire. “Of Fathers and Sons” toont het leven in de provincie Idlib gedomineerd door Nusra. Vrouwen leven opgesloten in hun huis en moeten worden gesluierd. Jongens vanaf tien jaar worden naar de sharia-school en militaire training gestuurd, als voorbereid om hen bij Nusra te voegen. Ze geloven in de Taliban, verheerlijken 9-11 en verdrijven of straffen iedereen die zich niet aansluit bij hun fundamentalisme. De jeugd is geïndoctrineerd met extremistische ideologie en een geloof in geweld. Dit is het regime dat degenen die “Idlib willen redden” beschermen.
Decennia lang heeft het Westen fanatieke extremistische organisaties ondersteund om onafhankelijke seculiere socialistische staten omver te werpen of te ondermijnen. De meeste mensen in het Westen zijn hiervan niet op de hoogte, hoewel het goed is gedocumenteerd in “Devil’s Game: How the United States Helped Fundamentalist Islam Unleash” en “The Management of Savagery: How America’s National Security State Fueled the Rise of Al Qaeda, ISIS, en Donald Trump. ‘
De toekomst
Wat niet bekend is in het Westen, is dat de meerderheid van de Syriërs hun regering steunt, hun president bewonderen en het gevoel hebben dat het Syrische leger hen beschermt. Zelfs degenen die kritisch staan tegenover de regering geven er de voorkeur aan boven chaos of salafistisch fundamentalisme. Waad en Hamza Al Kateab vertegenwoordigen een kleine minderheid van Syriërs. Hun stemmen en het perspectief van Edward Watts, de filmmaker (die nog nooit in Syrië is geweest) worden breed geprojecteerd en verspreid via ‘For Sama’. Andere stemmen worden genegeerd.
Toen Waad en Hamza uit Aleppo vertrokken met de Nusra-militanten, was dit voor overgrote meerderheid van Aleppans een feest. Op het eerste gezicht gaat “For Sama” over romantiek en bevalling. Daaronder is het erg politiek, zoals interviews met de producenten bevestigden. Hiervoor wordt het waarschijnlijk breed gepromoot, juist omdat het een vertekend beeld geeft. Om de vuile oorlog tegen Syrië voort te zetten, is publiek misverstand vereist.
Topfoto: Een screenshot van een trailer voor de documentaire ‘For Sana’.
Rick Sterling is een onderzoeksjournalist in de San Francisco Bay Area in Californië. Hij is te bereiken op rsterling1@gmail.com