Bron: Peter Koenig, op New Eastern Outlook, 2 december 2019 ~~~
De straffeloosheid van de agressie van de VS tegen Hong Kong is krankzinnig. Nog meer krankzinnig is de westerse media-aandacht voor wat er gaande is in Hong Kong. Geen enkel woord over hoe de ongeloofwaardige “pro-democratie” stem van de nogal onbelangrijke District Council Verkiezingen werd bereikt. Van de 18 districtsraden gingen 452 van 479 zetels (71%) naar ‘pro-democratie’-kandidaten. Een dergelijke extreme anti-Beijing stemming kon alleen worden verkregen door massale westerse propaganda ten koste van miljoenen dollars, gebaseerd op algoritmen, die de nu (blijkbaar) ter ziele gegane Cambridge Analytica ontwikkelde. En dit met 70% van de in aanmerking komende kiezers die naar de stembus gaan.
Niets van dit praktisch niet-realistische resultaat werd door het westen geanalyseerd en gerapporteerd. In werkelijkheid is de overgrote meerderheid van Hong Kongers ziek en moe van het door het westen geïnspireerde geweld, maar zijn ze er heel trots op om Chinese burgers te zijn. De propagandisten vertelden hen dat stemmen voor ‘democratie’ kandidaten de manier was om vrede te brengen. En vrede is wat iedereen wil. Immers, in 1997 geïntegreerd in China, genoten ze veel meer vrijheid dan onder het Britse kolonialisme, waar ze niet eens mochten stemmen op hun districtsraden.
De absurditeit houdt hier niet op. Het Amerikaanse congres heeft onlangs wetgeving aangenomen die het de VS mogelijk maakt toezicht te houden op ‘democratie’ en mensenrechten in Hong Kong, de zogenaamde ‘Human Rights and Democracy Act’, met de waarschuwing sancties op te leggen als Beijing de door de VS opgelegde regels zou overtreden. Kun je je dat voorstellen? Kan iemand zich deze dominante arrogantie voorstellen?
Dat het Amerikaanse congres wetgeving heeft aangenomen om een ander buitenlands grondgebied te controleren? En het westen ermee akkoord gaat? Het zou ook kunnen gebeuren in Europa dat de VS dicteert wat soevereine naties wel en niet mogen doen. Het gebeurt al. De VS verbiedt Europa om zaken te doen met wie ze willen – d.w.z. Iran, zo niet, dan worden ze gestraft. Geen commentaar. Het is gewoon het nieuwe normaal. In het geval van Hong Kong heeft Beijing geprotesteerd en de VS-ambassadeur tweemaal opgeroepen om de zaak te bespreken – tevergeefs.
Het wordt nog belachelijker. Madame Michelle Bachelet, Hoge Commissaris van de VN-Mensenrechtencommissie in Genève, heeft in de zaterdageditie van de South China Morning Post een artikel gepubliceerd over volledig en “onafhankelijk en onpartijdig door de rechter geleid onderzoek” naar het gedrag van de politie bij protesten als onderdeel van het vertrouwensbouwende maatregelen. De verklaring is op zichzelf al partijdig, omdat het op geen enkele manier het door buitenlanders geïnspireerde geweld van demonstranten aanspreekt, die bijvoorbeeld een universiteitscampus gebruiken om bommen van het Molotov-type en andere brandbommen te bouwen. De Chinese regering bestrafte onmiddellijk het artikel van mevrouw Bachelet en beschuldigde haar van het verder aanzetten tot ‘radicaal geweld’.
In een verklaring van zondag lanceerde Chen Yaou, woordvoerder van de permanente missie van China bij de VN, een vernietigende aanval op wat hij een “foutief artikel” van Michelle Bachelet noemde. Chen benadrukte dat China het artikel van Bachelet “sterk” bestrijdde en zei dat ze zich had bemoeid met de interne aangelegenheden van China en demonstranten slechts zou aanmoedigen om radicaler geweld te gebruiken. De heer Chen voegde eraan toe dat “de demonstranten chaos wilden creëren in de Speciale Administratieve Regio (SAR) Hong Kong, de regering van de HK SAR verlamden en de bestuurlijke macht van de SAR Hong Kong wilden veroveren met als doel het ‘één land, twee systemen principe onwerkbaar te maken. ”Cheng zei ook dat zijn regering volledig achter mevrouw Carrie Lam staat, de Chief Executive van Hong Kong.
Ondanks de overweldigende stem voor democratie op 24 november 2019, gaan de protesten door. Duizenden gingen op zaterdagmiddag de straat op voor het Amerikaanse consulaat in Central om “dankbaarheid te betuigen” voor het aannemen van de Hong Kong Human Rights and Democracy Act. Ze zwaaiden met Amerikaanse vlaggen, zongen de Star-Spangled Banner (Amerikanse volkslied) en vroegen om meer steun. Ze beloven niet te stoppen voordat aan al hun eisen is voldaan.
In wezen willen ze totale onafhankelijkheid van Beijing en een Amerikaanse kolonie worden. Ze moeten kijken naar Puerto Rico, wat het betekent om een Amerikaanse kolonie te zijn, wat Washington in petto heeft met zijn kolonies. Of dichter bij hun eigen geschiedenis, moeten ze kijken naar hun koloniale verleden in het VK – en zich de staat van onderdrukking herinneren, de bijna rechteloosheid van toen.
Wat betekent dit allemaal voor Hong Kong? Ten tijde van de overdracht van het VK aan China in 1997 droeg Hong Kong ongeveer 18% bij aan het BBP van China. Al voordat de protesten ongeveer 6 maanden geleden begonnen, was deze gekrompen tot slechts 3%. De afgelopen maanden is de economische output van HK verder gedaald, omdat belangrijke financiële instellingen stabiliteit willen en daarom Hong Kong verlaten voor veiliger locaties, dat wil zeggen Singapore, en inderdaad ook Shanghai, dat snel het financiële centrum van het oosten wordt.
Het echte doel van de 50-jarige speciale status van Hong Kong waarover het VK (en de VS) met Beijing onderhandelden, was om dit ongereguleerde oostelijke financiële paradijs in stand te houden voor de vaak illegale en belastingontwijkende financiële transacties van westerse oligarchen waarvan de westerse – VK en VS – bankiers en financiers de belangrijkste begunstigden en profiteurs waren. Deze door de VS geïnspireerde gewelddadige protesten zijn bedoeld om de regering van Beijing te destabiliseren – wat natuurlijk een illusie is – terwijl ze in feite langzaam zelfmoord plegen. Washington en Londen schakelen Hong Kong uit van haar witwascapaciteit ten bate van het westen.
En als het echt neerkomt op het niveau van intolerante misdaad en geweld tegen de meerderheid van de HK-burgers door deze door het buitenland geïnspireerde en gefinancierde verstoring van de SAR, zou Beijing er binnen 24 uur een einde aan kunnen maken. Zo simpel. Het westen zou kunnen gapen, maar niets zeggen, omdat het volkomen gerechtigd is voor Beijing om de wet en de orde op hun grondgebied te herstellen.
Laten we nu eens kijken naar de Amerikaanse arrogantie om wetgeving aan te nemen om een buitenlands grondgebied te controleren. Kan iemand zich het logische tegenovergestelde voorstellen? China neemt wetgeving aan om elke buitenlandse inmenging op hun grondgebied te verbieden met de dreiging van sancties. Dit kunnen regelrechte importverboden zijn voor bepaalde Amerikaanse goederen, bijvoorbeeld landbouwproducten, of het stoppen van cruciale export naar de VS (iPhones, computers, andere door de VS uitbestede gefabriceerde goederen in China), of het verbieden dat bepaalde Amerikaanse burgers China kunnen binnenkomen – of, god voorhoede het, een militaire basis in Venezuela en/of Mexico bouwen; Mexico is het nieuwste Latijns-Amerikaanse land dat door de VS wordt lastiggevallen vanwege de linkse regering van Mexico.
Het is alleen voor gelijken tegenover gelijken die misschien, heel misschien een harmonieuze en vreedzame coëxistentie kunnen bereiken. Dit is voor politiek evenzeer als economisch gezien van toepassing – en in de economie is China de onuitgesproken koploper met een sterke en stabiele valuta, ondersteund door haar economische output en goud, versus een volledige economie op basis van fiatgeld, niet alleen van de VS, maar ook van westerse economieen.
Peter Koenig is een econoom en geopolitieke analist. Na meer dan 30 jaar bij de Wereldbank te hebben gewerkt schreef hij Implosion, een economische thriller, gebaseerd op zijn ervaringen uit de eerste hand. Exclusief voor het online magazine ‘New Eastern Outlook’.