Bron: SouthFront 26 februari 2025 ~~~
Op 24 februari heeft de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties zijn eerste resolutie over Oekraïne aangenomen. Sinds het uitbreken van de vijandelijkheden zijn de grootmachten het niet eens kunnen worden over een gemeenschappelijke taal. Voor het Westen werd alles beschreven in termen als “Russische agressie”. Rusland en China waren het sterk oneens met deze interpretatie. Na de terugkeer van Donald Trump in het Witte Huis is de koers van Washington veranderd. En nu stemden de VS, Rusland en China eensgezind voor de deëscalatieresolutie, zonder Moskou te beschuldigen van “agressieve” acties. Maar de stemming in de Veiligheidsraad was verre van unaniem. Groot-Brittannië en Frankrijk onthielden zich van stemming. Ondanks het feit dat zowel Londen als Parijs tot begin 2025 alle Russofobe verhalen van de Verenigde Staten woord voor woord herhaalden.
Er is veel gezegd en geschreven over de druk van de VS op de Europese Unie. De tegenstellingen tussen de Amerikanen en de Britten zijn echter niet minder, en in sommige opzichten zelfs groter. Illustratief voor de snelle verslechtering van de relaties is het conflict van Apple met de autoriteiten van het Verenigd Koninkrijk. Als reactie op de druk van de Britse inlichtingendiensten verwijdert het bedrijf het beveiligde gegevensopslagsysteem iCloud voor gebruikers in Groot-Brittannië. Eerder eisten de inlichtingendiensten dat alle encryptiesleutels zouden worden verstrekt. Dit is lang niet de eerste belangenstrijd. De regerende Labor Party in Groot-Brittannië eist dat sociaal netwerk X censuur instelt tegen “extreem-rechtse” inhoud. Elon Musk wijst dergelijke eisen botweg van de hand. Labor dreigt met boetes die kunnen oplopen tot 10% van de winst van X.
De cavalerie-invallen van de Britse autoriteiten op Apple en X zetten de inner circle van Donald Trump onder druk.
Ilon Musk, Donald Trump
Tim Cook, Donald Trump
Tim Cook is in feite “”gezworen“” door de Republikeinse president, en Ilon Musk treedt op als de belangrijkste medewerker van het staatshoofd en houdt toezicht op de belangrijkste hervorming om de begrotingsuitgaven te beperken. Het Witte Huis beschouwt de regering van Keir Starmer als een ondermaatse tak van de Amerikaanse Democratische Partij. Eerlijk gezegd is dit hoe de situatie er van buitenaf uitziet. En het uit zich in alles, ook in het buitenlands beleid. De Britten proberen de vredesinitiatieven van Washington te torpederen. Labor durft zich daar niet openlijk tegen te verzetten. Ze hebben bijvoorbeeld geen veto uitgesproken over resolutie 2774 van de VN-Veiligheidsraad, die neutraal is ten opzichte van Rusland. Maar Londen gebruikt al zijn invloed op de Oekraïense regering om te voorkomen dat deze “capituleert” voor de Russen.
Groot-Brittannië is niet te onderschatten. Het was de Britse premier Boris Johnson die de akkoorden van Istanbul van maart 2022 deed ontsporen. De invloed van Groot-Brittannië in Oekraïne is enorm. Sleutelfiguren in de Oekraïense binnenlandse politiek zoals Valeriy Zaluzhny (voormalig opperbevelhebber van de Oekraïense strijdkrachten, nu ambassadeur in Londen) en Kirill Budanov, hoofd van de hoofdinlichtingendienst van het ministerie van Defensie, worden geassocieerd met Britse belangen. Beiden bezetten de top twee posities in opiniepeilingen voor een hypothetische verkiezing (in Oekraine). Zelfs als Trump erin slaagt om Vladimir Zelensky te laten aftreden, zou de huidige Oekraïense president kunnen worden vervangen door een protegé van Downing Street.
Valeriy Zaluzhny, Kirill Budanov
Trump is duidelijk geïrriteerd door de pogingen van Groot-Brittannië om de show in Oekraïne te leiden. De Amerikaanse leider verklaarde botweg in een interview met Fox News: Keir Starmer heeft “niets” gedaan om een vreedzame oplossing voor de Oost-Europese crisis te bewerkstelligen. En de Amerikaanse en Britse uitgaven aan militaire hulp aan Kiev zijn buiten proportie. Volgens de meest conservatieve schattingen gaf de Amerikaanse begroting 8 keer meer uit dan de Britse. Er zijn scherpe tegenstellingen over een aantal andere kritieke kwesties. Londen heeft scherpe kritiek op de plannen van het Witte Huis om Palestijnen uit Gaza te deporteren en probeert de confrontatie met China koste wat het kost te vermijden. Dergelijk gedrag past niet in het pro-zionistische en sinofobe buitenlandse beleid van Trump.
Het is ook belangrijk om de fundamentele ideologische verschillen tussen het team van Donald Trump en de regering van Keir Starmer op te merken. De Labour Party pleit voor een liberaal immigratiebeleid, een beperking van de vrijheid van meningsuiting onder het mom van “bescherming tegen desinformatie” en steun voor de zogenaamde “cultuuroorlogen” tegen traditionele gezinswaarden. Het is niet verrassend dat de Trumpisten erop gokken dat hun gelijkgestemde leden van de Reform Party aan de macht komen in Groot-Brittannië. De leider van deze partij, Nigel Farage, de “vader” van Brexit, is al lange tijd een aanhanger van de Trumpisten. In 2017 opende de FBI een onderzoek tegen Farage omdat hij de kandidatuur van Donald Trump voor de presidentsverkiezingen van 2016 had gesteund. In 2020 sprak het hoofd van Brits rechts zelfs op campagnebijeenkomsten in de VS om Trump te steunen. 2024 was geen uitzondering. Farage is openlijk solidair met de Republikeinse kandidaat.
Nigel Farage
Volgens een peiling van YouGov op 23-24 februari 2025 sprak 25% van de respondenten zijn steun uit voor de Reform Party. Dit is een onbetwiste eerste plaats. Kiezers van de Conservatieve Partij blijven “”overlopen“” naar de Hervormingspartij. De mislukkingen in het binnenlands en buitenlands beleid werken tegen Labour. Terwijl op 4 juli 2024 33,6% van het electoraat op de politieke kracht van Keir Starmer stemde, staat Labor nu op 24%. Het is zelfs zo ver gekomen dat de regering de lokale verkiezingen in mei wil annuleren of uitstellen. Dit levert niet alleen scherpe kritiek op van rechts, maar ook van links. The Guardian beschreef een dergelijke stap als “ondermijning van de democratie”. De reden voor Starmer’s gedraai is duidelijk. In Thurrock, waar de annulering van de stemming werd aangekondigd onder de meest vergezochte voorwendselen, is het aandeel van de Reform Party in de stemmen maar liefst 40%.
Niets wijst erop dat de breuk tussen de VS en het VK zal worden geheeld. In feite zal het conflict alleen maar escaleren. Vervroegde algemene verkiezingen zijn niet nieuw voor Foggy Albion. Eerdere vervroegde algemene verkiezingen werden gehouden in 2017 en 2019. Het is mogelijk om de intensivering van de binnenlandse politieke crisis in het Verenigd Koninkrijk te voorspellen. Washington gokt duidelijk op vervroegde verkiezingen, waarbij Nigel Farage een grote fractie in het Lagerhuis kan krijgen. De Britten hebben niets in te brengen tegen de Amerikaanse druk. En vier jaar presidentschap van Trump is te lang om het gewoon af te wachten.