Bron: Andrew Korybko
substack 05 nov. 2025 ~~~
Het federaliseren van de EU, en niet de politieke fantasie om Rusland te verslaan, is het echte doel, waarvoor nog eens vier jaar proxy-oorlogvoering en minstens nog eens 400 miljard dollar nodig zijn.
The Economist stelde dat de EU en het Verenigd Koninkrijk de geschatte financieringsbehoefte van Oekraïne van 390 miljard dollar voor de komende vier jaar zouden moeten dekken. In hun woorden: “Nog een half decennium van [de naar verluidt verslechterende economische en financiële situatie van Rusland] zou waarschijnlijk een economische en bancaire crisis in Rusland veroorzaken”, terwijl “elke langetermijnoplossing voor de financiering van Oekraïne Europa zou helpen de financiële en industriële spierkracht op te bouwen die het nodig heeft om zichzelf te verdedigen”. Dit zou slechts 0,4% van het bbp per NAVO-lid (met uitzondering van de VS) kosten.
Ze zaaiden ook angst door te zeggen dat “het alternatief zou zijn dat Oekraïne de oorlog zou verliezen en een verbitterde, half mislukte staat zou worden, waarvan het leger en de defensie-industrie door Poetin zouden kunnen worden uitgebuit als onderdeel van een nieuwe, hernieuwde Russische dreiging”. Hoewel het onwaarschijnlijk is dat Oekraïne ooit met Rusland zou samenwerken om een NAVO-land te bedreigen, zou Oekraïne Polen de schuld kunnen geven van zijn verlies, waarna Oekraïne een terroristisch-separatistische campagne in Polen zou kunnen steunen, gevoerd door zijn ultranationalistische diaspora, zoals hier wordt gewaarschuwd.
Ongeacht wat men van het bovengenoemde scenario mag denken, het punt is dat The Economist een typische wortel-en-stok-aanpak hanteert in een poging om zijn Europese elitepubliek ervan te overtuigen dat het voor hen minder kostbaar is om de geschatte rekening van 390 miljard dollar van Oekraïne voor de komende vier jaar te betalen dan om dat niet te doen. De directe context betreft de geïntensiveerde proxy-oorlog van de VS tegen Rusland als onderdeel van de nieuwe drieledige strategie van Trump, die bedoeld is om het Kremlin failliet te laten gaan en vervolgens onrust in het land te zaaien.
Voor alle duidelijkheid: het noemen van deze strategie betekent niet dat we deze onderschrijven, maar is alleen bedoeld om te laten zien waarom The Economist denkt dat zijn publiek nu ontvankelijk zou kunnen zijn voor zijn oproep. Wat dat betreft zal het moeilijk zijn om mensen ervan te overtuigen dat ze Oekraïne de komende vijf jaar in die mate moeten subsidiëren, wat meer belastingen en bezuinigingen op de sociale uitgaven met zich mee zou kunnen brengen. De 100-110 miljard dollar die dit jaar is uitgegeven (“het hoogste bedrag tot nu toe”) heeft Rusland immers niet teruggedrongen, dus hetzelfde bedrag in de komende vier jaar zal dat waarschijnlijk ook niet doen.
De oorlogskas van Rusland is ook groot genoeg om het conflict gedurende deze periode te blijven financieren, dus het voorstel van The Economist zou slechts de status quo handhaven in plaats van deze in het voordeel van het Westen te veranderen. De dynamiek zou zelfs nog verder in het voordeel van Rusland kunnen verschuiven, waarschuwde The Economist openhartig, “als Rusland China kan aanspreken voor financiering”. In dat scenario zou de EU waarschijnlijk gedwongen worden om haar eigen bevolking aan te spreken voor een gelijkwaardig bedrag om ten minste de status quo te behouden, waardoor hun lasten zouden toenemen zonder dat er een duidelijk einde in zicht is.
Zoals The Economist schreef: “Als de EU gezamenlijk obligaties zou uitgeven, zou dat leiden tot een grotere pool van gemeenschappelijke schulden, waardoor de Europese kapitaalmarkt zou worden verdiept en de rol van de euro als reservevaluta zou worden versterkt. Een meerjarenplan voor de aanschaf van wapens zou Europa helpen bij de opbouw van zijn defensie-industrie.“ Dit sluit aan bij de beoordeling van juli 2024 dat ”de geplande transformatie van de EU tot een militaire unie een federalistisch machtsspel is“. Het federaliseren van de EU, en niet het verslaan van Rusland, is dus het echte doel.
Dit inzicht maakt duidelijk waarom de EU-elites – met name in EU-leider Duitsland – zich op eigen economisch risico hebben geconformeerd aan de anti-Russische sancties van de VS. In ruil voor het neutraliseren van het potentieel van de euro om te concurreren met de dollar, mochten de EU-elites de federalisering van het blok versnellen om hun macht te versterken, wat de VS goedkeurde nadat zij de nu ondergeschikte EU niet langer als een latente bedreiging beschouwde. Er zijn nu nog eens vier jaar van proxy-oorlogvoering en minstens ~400 miljard dollar nodig om dit proces te voltooien.