Bron: Thierry Meyssan
Voltaire Netwerk Paris, 4 november 2025 ~~~
Sinds twee jaar leven we in het Westen in de mythe dat we Rusland op de knieën zullen dwingen en Oekraïne zullen laten toetreden tot de Europese Unie en het Atlantisch Bondgenootschap. We zullen Vladimir Poetin veroordelen en Rusland laten boeten. Vandaag botst deze mythe met de realiteit: Moskou beschikt nu over verwoestende wapens, die hun gelijke niet kennen in het Westen. Ze ontnemen onze coalities elke hoop op overwinning. We zullen onze vergissing moeten erkennen.
Ook in de talen: عربي Deutsch ελληνικά Español français italiano Português русский
Op 26 oktober hebben de Russische president Vladimir Poetin en zijn stafchef Valeri Gerassimov bekendgemaakt dat ze erin geslaagd zijn een kerncentrale te miniaturiseren en in een raket te installeren. Ze zeiden dat ze de kruisraket van het type 9M730 Burevestnik hadden getest tijdens een vlucht van meer dan 14.000 kilometer. Het bijzondere aan dit nucleair aangedreven wapen is dat het als kruisraket zo kan worden gestuurd dat het vijandelijke onderscheppingsstations omzeilt en door de kernvoortstuwing een vrijwel onbeperkt bereik heeft. Volgens de Russische autoriteiten maakt dit het tot een niet te stoppen raket.
Op 29 oktober testte president Poetin een Status-6 Poseïdon-torpedo, een torpedo die eveneens door kernenergie wordt aangedreven. Gedurende het hele tijdperk van de Sovjet-Unie waren Euraziatische militaire onderzoekers van mening dat onderwateratoomontploffingen gigantische tsunami’s konden veroorzaken. Om dit te bereiken moesten deze onderzoekers torpedo’s van veel verder afvuren dan op dat moment mogelijk was, om zelf te ontsnappen aan de rampen die ze wilden veroorzaken. Maar dat is nu wel mogelijk. Megatsunami’s zouden steden als Washington of New York kunnen verwoesten, of zelfs marine-eenheden zoals Amerikaanse vliegdekschepen. De Poseidon-torpedo is echter veel langer dan andere torpedo’s: 21 meter. Hij kan dus niet worden afgevuurd door onderzeeërs die in gebruik zijn en had een speciaal schip nodig om te worden gelanceerd. Het feit dat ze bijna onbeperkt onder water kan blijven, compenseert deze handicap ruimschoots. Hoe dan ook, deze torpedo verzekert Rusland ervan dat het een tweede aanval kan uitvoeren in geval van een Amerikaanse aanval. Tot nu toe was degene die als eerste nucleair vuur opende, ervan verzekerd dat hij zijn vijand van zijn belangrijkste middelen om terug te slaan zou beroven.
Geen enkel wapen is op zich definitief. Elk wapen maakt deel uit van een continuüm van technische vooruitgang, wordt door een ander wapen overtroffen en stuit uiteindelijk op effectieve schilden of tegenmaatregelen. Maar op dit moment lijkt er geen antwoord te zijn op deze wapens, net zomin als op de Russische supersonische raketten.
In twintig jaar tijd heeft Rusland een reeks nieuwe wapens ontwikkeld die alle westerse technologieën overtreffen.
In mijn boek Sous nos Yeux heb ik verteld dat Rusland in 2012 had toegezegd Syrië te hulp te schieten, maar pas eind 2015 kwam. Bijna drie jaar lang had het zich toegelegd op de bouw van nieuwe wapens en was naar de Levant gekomen om ze te testen. Ik heb kunnen vaststellen dat ze over buitengewone capaciteiten beschikte, die ver boven de Amerikaanse prestaties tijdens de Koude Oorlog uitstegen. Aangezien het slechts om prototypes ging, waren deze wapens natuurlijk uiterst zeldzaam, maar iedereen begreep al dat de westerse militaire suprematie slechts een illusie was.
Rusland kon bijvoorbeeld de commandostructuur van de NAVO voor zijn eigen wapens onderbreken. Het ging niet om een vorm van storing, maar de wapens reageerden gewoon niet meer op de commando’s. Omdat sommige waarnemers dit niet geloofden, breidde Rusland dit systeem uit tot heel Syrië. En omdat het werkte in een cirkelvormig gebied, breidde het het gedurende twee dagen gedeeltelijk uit naar Libanon, Irak en Turkije. Geen enkel burgervliegtuig kon nog vliegen. Vervolgens installeerden ze dit wapen in Kaliningrad en aan de Zwarte Zee.
Het Westen testte ook tal van wapens, zoals de tactische atoombom die later de haven van Beiroet verwoestte.
In 2018, toen de oorlog in Syrië voorbij was, presenteerde president Vladimir Poetin zijn bewapeningsprogramma aan het parlement [1]. Het ging om zes superwapens: de Sarmate-raketten (die de atmosfeer verlaten, rond de aarde cirkelen en weer in de atmosfeer terugkeren wanneer ze dat willen) en Kinzhal (dolk), de nucleair aangedreven draagraketten 9M730 Bourevestnik en Status-6 Poseïdon; de Avantgarde-raketten, die de kenmerken van de Sarmate en de Kinzhal combineren met extra wendbaarheid; en ten slotte de antiraketlasers. Alleen deze laatste zijn nog niet voltooid.
Wat in de 2010s nog prototypes waren, is nu operationeel en werd tijdens de oorlog in Oekraïne in serie geproduceerd.
Er kwam nauwelijks reactie uit het Westen. Alleen de Amerikaanse president Donald Trump sprak zich uit. Hij betreurde het dat zijn Russische ambtgenoot het nodig had gevonden om zijn prestaties bekend te maken, omdat hij daarmee een nieuwe wapenwedloop in gang zette. Bovendien kondigde hij aan dat de Verenigde Staten hun kernproeven zouden hervatten. Donald Trump kon nauwelijks anders: betreuren dat Rusland de wapenwedloop weer op gang brengt, is een manier om uit te leggen dat het militaire onderzoek van het Pentagon ver achterloopt en om te beweren dat Washington vreedzaam is. Aankondigen dat hij de kernproeven zal hervatten is een verschuiving van het onderwerp, want geen van de nieuwe Russische wapens betekent een vooruitgang op nucleair gebied, maar alleen op het gebied van nucleaire afleversystemen. Beweren dat hij dit doet om de gelijkheid met Rusland en China te behouden, is een regelrechte leugen: Rusland heeft sinds 1990 geen kernproeven meer uitgevoerd en China sinds 1996. Bovendien zal het minstens twee jaar duren om de installaties uit de Koude Oorlog te herbouwen of te renoveren, en dus om met deze proeven te beginnen. Tot dan zijn de Verenigde Staten niets meer dan een “papieren tijger”.
We naderen nu het einde van de vijandelijkheden in Oekraïne. Het Russische leger staat op het punt een beslissende overwinning te behalen in de Donbass. Het zal niet alleen Pokrovsk innemen, maar ook de derde nederlaag toebrengen aan de witte führer, Andriy Biletsky, wiens 10.000 manschappen omsingeld zijn. Tijdens de slag om Mariupol had hij het bevel over het Azov-regiment, de voorhoede van de “integrale nationalisten” Hij voerde ook het bevel tijdens de slag om Bakhmout, aan het hoofd van de 3e stormbrigade. En hij leidde ook de gevechten in de Donbass met het 3e legerkorps. Het is onwaarschijnlijk dat de Oekraïners hem na deze reeks slachtpartijen en nederlagen zullen blijven volgen.
Het belangrijkste doel van de speciale operatie blijft echter een halt toeroepen aan de neonazi’s. Rusland heeft de Verenigde Staten op 20 oktober bovendien laten weten dat het niet van plan is toe te geven op het gebied van territoriale concessies, noch over de vermindering van het aantal Oekraïense strijdkrachten, noch over garanties dat Oekraïne nooit tot de NAVO zal toetreden.
Of het Westen dat nu leuk vindt of niet, het heeft geen keuze meer. Het heeft absoluut niet de middelen om alleen wapens te blijven leveren voor de Oekraïense oorlog tegen Rusland. Het plan van de EU om “op termijn” de in België geblokkeerde Russische tegoeden in beslag te nemen en ze vandaag al uit te geven, zou wel eens de doodsteek voor de EU kunnen betekenen. In ieder geval zullen noch België, noch Slowakije, noch Hongarije meewerken aan deze diefstal, die zelfs de tegenstanders van privé-eigendom, de Sovjets, nooit hebben gepleegd.
De zoete droom van grootheid van de EU zal met de realiteit worden geconfronteerd: zij kan deze oorlog alleen voortzetten door de idealen te verraden waarop zij zich beroept. Overigens is zij al in een waanidee vervallen door te doen alsof zij niet weet dat de Russische speciale operatie geen invasieoorlog tegen Oekraïne is, maar de uitvoering van resolutie 2202 van de Veiligheidsraad. Zij heeft zichzelf ervan overtuigd dat zij Rusland zal laten boeten voor de misdaden die het Westen in Oekraïne heeft begaan of veroorzaakt, en dat zij Vladimir Poetin voor de rechter zou brengen en zou laten veroordelen. Op dezelfde manier had zij zich in de jaren 2010 ervan overtuigd dat zij Syrië tot capitulatie zou dwingen en president Bashar el-Assad en de hele Baath-partij zou berechten en veroordelen [2].
Dit alles loopt ten einde, tenzij de EU rechtstreeks betrokken raakt bij de oorlog tegen de Slaven die het Verenigd Koninkrijk en Duitsland in 1933 wilden: de Tweede Wereldoorlog. En de EU-legers, waarvan de arsenalen leeg zijn, hebben geen enkele kans om langer dan twee dagen weerstand te bieden. Het gaat er niet om dat we ons onderwerpen aan een nieuwe meester, Rusland, maar gewoon dat we onze fouten erkennen voordat het te laat is.