Bron: Thierry Meyssan
Voltaire Netwerk Paris 21 oktober 2025
Donald Trump is erin geslaagd een vorm van vrede in Gaza af te dwingen, niet alleen tegen Hamas, maar ook tegen de coalitie van Benjamin Netanyahu. Zijn tegenstanders waren niet de Palestijnen, noch de Israëli’s, maar de Israëlische en Britse ‘deep states’. Thierry Meyssan analyseert deze kunstgreep.
Ook in de talen: عربي čeština Deutsch ελληνικά Español français italiano Português русский
Terwijl negen maanden geleden allerlei commentatoren Donald Trump met alle mogelijke scheldwoorden bestempelden, hebben nu, nu zijn vredesplan voor Israël en de Palestijnse gebieden in werking is getreden, tal van prominenten het plan als hun eigen idee gepresenteerd. Het is een sport voor de communicatiespecialisten, die politieke leiders zijn geworden, om geen enkel idee of initiatief te hebben, maar zich die van anderen toe te eigenen wanneer ze succes hebben.
Niemand behalve Donald Trump en zijn idool Andrew Jackson had immers gedacht dat “oorlog door handel kon worden vervangen” [1]. Het was een gewaagde gok die geen van de problemen oplost waarmee de bevolking wordt geconfronteerd, maar die ze wegvaagt en nieuwe perspectieven opent [2].
Zo beweerde de Israëlische premier Benjamin Netanyahu dat hij altijd naar dit resultaat had gestreefd, om de mensen de misdaden te laten vergeten die hij heeft begaan tegen de Palestijnen, de Libanezen, de Syriërs, de Irakezen, de Jemenieten en de Iraniërs. Maar hij is niet de enige: Bridget Phillipson, de Britse minister van Onderwijs, verklaarde namens gouverneur Starmer dat zij achter de schermen een beslissende rol heeft gespeeld [3]. Men zou bijna de spionagevluchten van de Royal Air Force boven Gaza tijdens het hele conflict vergeten, evenals het discrete komen en gaan van de Israëlische stafchefs in Londen [4].
Nog vreemder is dat emir Tamim ben Hamad Al Thani van Qatar en Recep Tayyip Erdoğan, de Turkse president, die trots zijn op hun relaties met de folteraars en moordenaars van de Palestijnse tak van de Moslimbroederschap (Hamas), het vredesverdrag ondertekenden onder het toeziend oog van generaal Adbel Fattah al-Sissi, de Egyptische president, die zowel Israël als de Broederschap als zijn vijanden beschouwt [5].
Deze ondertekening was anders dan alle andere. In aanwezigheid van een twintigtal westerse staatshoofden bleef men doen alsof dit conflict een tribaal conflict was, een conflict tussen Israëli’s en Palestijnen, die al 80 jaar niet tot overeenstemming konden komen. Domme politici kozen partij op basis van hun banden met de joden enerzijds en de arabieren anderzijds. Toch weten allen die in de Levant hebben gewoond, en met name de Fransen, dat dit conflict kunstmatig was, dat het door het Britse Rijk was bedacht om eeuwig voort te duren, uitsluitend ten voordele van zichzelf.
Dit roept de vraag op: hoe is Donald Trump erin geslaagd deze valstrik te ontrafelen, waar een lange lijst van voorgangers hun tanden op stuk hebben gebeten?
Om dit te begrijpen, moet men bedenken dat de president van de Verenigde Staten zich realiseerde dat de Brits-Amerikaans-Israëlische deep state aan de touwtjes trok van dit eindeloze conflict. Hij vocht al vierentwintig jaar tegen de Straussianen (de aanhangers van Leo Strauss) in de Verenigde Staten [6] en zag Elliott Abrams (die hij tijdens zijn eerste ambtstermijn in dienst had genomen) als de feitelijke leider van de regeringscoalitie in Israël.
Toen de regering-Biden overwoog Netanyahu ten val te brengen en Benny Gantz aan de macht te helpen in Tel Aviv (maart 2024), begreep hij dat de Britten dit tegenhielden omdat ze ertegen waren dat generaal Gantz Hamas zou vernietigen [7]. Ja, Londen beschermde nog steeds de Moslimbroederschap, terwijl het tegelijkertijd Israël militair hielp. Dat was zijn imperiale strategie: “verdeel en heers” en beide partijen tegelijkertijd steunen, zodat ze elkaar neutraliseren en de belangen van de kroon moeiteloos behartigd blijven worden.
Donald Trump steunde dus op zijn vijanden om vrede te sluiten: hij haalde Tony Blair – reeds adviseur van de Verenigde Arabische Emiraten en Egypte [8] – bij het akkoord; ofwel de voormalige Britse premier, die zich tijdens de oorlog tegen Irak had aangesloten bij de Straussianen [9].
Op dezelfde manier steunde president Trump op Benjamin Netanyahu, wiens obsessies en grilligheid hij al lang had onderkend. Zei Jacques Chirac niet over hem dat hij een pathologische leugenaar was die alleen maar de Palestijnen wilde verdrijven? Trump gokt erop dat Netanyahu niet plotseling een nazi is geworden, maar dat hij op 7 oktober de instructies van de revisionistische zionisten volgt, net zoals George W. Bush op 11 september die van de Straussianen volgde. [10].
Donald Trump zal niet halverwege stoppen. Hij is van plan de oorlog tegen de Russen te beëindigen, net zoals hij die tegen de Arabieren heeft beëindigd. Zijn speciale gezant, Steve Witkoff, heeft hem aan het begin van zijn rondreis naar Moskou en Kiev uitgelegd dat de integrale nationalisten in Oekraïne sinds 1921 bondgenoten zijn (de toenadering tussen Symon Petlioura en Vladimir Jabotinsky). Samen hebben ze pro-Sovjet Oekraïners en niet-zionistische joden afgeslacht [11].
De integrale nationalisten manipuleren de niet-gekozen president Volodymyr Zelensky, net zoals de revisionistische zionisten Benjamin Netanyahu manipuleren. Ze zijn doorgedrongen tot de Oekraïense instellingen met Andriy Biletsky (nu aan het hoofd van het 3e legerkorps), Dmitryo Yarosh en Andriy Paroubiy (twee maanden geleden vermoord), terwijl de Straussianen zijn doorgedrongen tot de Verenigde Naties en de Britten tot de Contactgroep voor de verdediging van Oekraïne.
Om deze verwikkelingen op te lossen, zou Donald Trump Volodymyr Zelensky moeten omkeren, zoals hij met Benjamin Netanyahu heeft gedaan. Hij zou moeten investeren in de wederopbouw van wat er nog over is van Oekraïne om de gebieden die het land heeft verloren te doen vergeten. Voor deze enscenering kan hij rekenen op zijn Russische ambtgenoot Vladimir Poetin, die kan accepteren om in de ogen van het Westen te verliezen, als hij duidelijk wint voor de Russen.
Om te beginnen belde Donald Trump op 16 oktober met president Poetin. Deze laatste herinnerde zijn gesprekspartner eraan dat de Deense alarmbellen over Russische drones slechts misleidende manoeuvres, dummy’s waren. De Denen beschermen namelijk, net als andere Europese landen, al geruime tijd hun luchthavens tegen aanvallen met drones (Duitsland, België, Bulgarije, Spanje, Finland, Frankrijk, Hongarije, Nederland, Tsjechië, Roemenië, Zweden, Slowakije en Slovenië doen dit ook voor hun kerncentrales). Denemarken weigerde echter de drones die boven zijn luchthavens cirkelden neer te schieten en gaf geen enkele informatie over hen. Het gaf er de voorkeur aan Rusland te beschuldigen en zijn luchthavens te sluiten. Het is duidelijk dat deze operatie slechts een vooropgezet spel is om de bouw van een afscheiding van het Europese continent door een “dronesmuur” onder NAVO-bevel te rechtvaardigen. Vladimir Poetin heeft benadrukt dat Rusland nooit de Atlantische Alliantie zou provoceren.
Vervolgens maakte Donald Trump Zelensky de volgende dag, 17 oktober, duidelijk dat hij moest toegeven dat hij de door Rusland bevrijde gebieden kwijt was [12], wat impliceert dat de Contactgroep voor de verdediging van Oekraïne, onder leiding van het Verenigd Koninkrijk en Duitsland, en het Speciale Tribunaal voor het misdrijf van agressie tegen Oekraïne, ingesteld door de Raad van Europa, nietig en ongeldig geworden zijn.
[1] “Donald Trump, een Andrew Jackson 2.0?”, door Thierry Meyssan, Vertaling openbaararchief.nl, Voltaire Netwerk, 19 november 2024.
[2] “Verkeerde inschattingen van de ontwikkelingen in de Verenigde Staten (2/2)”, door Thierry Meyssan, Vertaling openbaararchief.nl, Voltaire Netwerk, 4 februari 2025.
[3] «@SkyNews», X, October 12, 2025.
[4] «70 questions the UK government must answer about Gaza», Declassified UK, August 7, 2025. «Israeli air force chief given special immunity to visit Britain», John McEvoy, Declassified UK, September 9, 2025.
[5] « Le Caire appelle à des sanctions contre les Frères musulmans », Réseau Voltaire, 2 janvier 2014.
[6] “Rusland verklaart de oorlog aan de Straussianen”, door Thierry Meyssan, Vertaling openbaararchief.nl, Voltaire Netwerk, 8 maart 2022.
[7] “Washington, Londen en Tel Aviv verstrikt in Palestina”, door Thierry Meyssan, Vertaling openbaararchief.nl, Voltaire Netwerk, 19 maart 2024.
[8] «Blair embodies corruption and war. He must be sacked», Seumas Milne, The Guardian, July 2, 2014.
[9] The Report of the Iraq Inquiry, Chicot Commission, July 6, 2016.
[10] “Netanyahu en het nazisme”, “Na het “Groot Israël” pleit Netanyahu voor een “Super-Sparta” en “het werk in Gaza afmaken””, door Thierry Meyssan, Vertaling openbaararchief.nl, Voltaire Netwerk, 23, 30 september 2025.
[11] “De sluier eraf: de verborgen waarheden van Jabotinsky en Netanyahu”, door Thierry Meyssan, Vertaling openbaararchief.nl, Voltaire Netwerk, 23 januari 2024.
[12] «Donald Trump urged Volodymyr Zelenskyy to accept Putin’s terms or be ‘destroyed’ by Russia», Financial Times, October 19, 2025