Bron: Thierry Meyssan
Voltaire Netwerk, Paris 6 mei 2025 ~~~
President Donald Trump is er niet in geslaagd vrede te brengen in Oekraïne zoals hij zich had voorgesteld. Hij heeft een situatie aangetroffen die veel complexer is dan hij dacht. Hij weigert partij te kiezen voor een van beide partijen en is terechtgekomen in een eeuwenoud conflict tussen twee broederlijke vijanden, een conflict dat zijn voorgangers, Barack Obama en Joe Biden, hebben aangewakkerd en geïnstrumentaliseerd. Hij moet daarom eerst zijn medemensen voorlichten voordat hij de ontstane situatie kan doorbreken.
Ook in de talen: Deutsch ελληνικά English
Español français italiano Português русский
Nadat we de onderhandelingen van president Donald Trump met Iran hebben onderzocht [1], kijken we hier naar zijn onderhandelingen met Oekraïne. Helaas zijn er van de Oekraïense “integrale nationalisten” niet de documenten beschikbaar die we wel hebben van de Israëlische “revisionistische zionisten”. Dit komt omdat het Oekraïne van vandaag echt een militaire dictatuur is, terwijl in Israël het leger nog steeds garant staat voor wat er nog over is van democratie tegenover de “revisionistische zionisten” van Benyamin Netanyahu.
De Oekraïense kwestie verschilt sterk van de Iraanse kwestie omdat de Verenigde Staten met dat land geen mythes delen zoals met Israël. In het Midden-Oosten probeert president Donald Trump te onderhandelen over een rechtvaardige en duurzame vrede met behoud van de belangen van Israël (en niet die van de “revisionistische zionisten” die Groot-Israël voorstaan). In Oekraïne weigert hij partij te kiezen voor een van beide partijen en houdt hij vast aan een standpunt van strikte neutraliteit, terwijl zijn voorgangers, Barack Obama en Joe Biden, een geheime deal sloten met de “integrale nationalisten” tegen Rusland. Ook hier moet hij de realiteit ontdekken, maar deze keer moet hij eerst zijn eigen regering op de hoogte brengen voordat hij ook maar iets kan besluiten.
Een toelichting op Donald Trump
Op 3 februari beschuldigde de Russische buitenlandse inlichtingendienst (SVR) de NAVO ervan voorbereidingen te treffen om drie opzienbarende stukken informatie te verspreiden [2]:
• 1,5 miljard euro bestemd voor de aankoop van munitie was verduisterd door het Oekraïense presidentschap;
• 130.000 Oekraïense soldaten die stierven in de strijd ontvangen nog steeds hun soldij en staan nog steeds op de kiezerslijsten;
• de ongekozen president Zelensky heeft onroerend goed overgedragen – niet verkocht – aan buitenlandse bedrijven en schadevergoedingen zijn in het geheim gestort op buitenlandse rekeningen.
In reactie hierop gaf de niet-gekozen president Volodymyr Zelensky op 7 februari een interview aan Reuters [3]. Hij beweerde dat zijn land een grote hoeveelheid “zeldzame aardmetalen” bezat en bood aan deze in samenwerking met de Geallieerden te exploiteren.
In tegenstelling tot hun naam zijn “zeldzame aardmetalen” niet “zeldzaam” op aarde, maar hun raffinage is tijdrovend en duur. Ze zijn onmisbaar voor nieuwe technologieën, zowel civiele als, bovenal, militaire.
Dus reisde minister van Financiën Scott Bessent naar Kiev om een ontwerpverdrag te presenteren voor de overdracht van Oekraïense ondergrond als compensatie voor Amerikaanse wapens tijdens de oorlog. Hij kreeg een koele ontvangst van de ongekozen president, omdat de wapens waren gegeven en niet op termijnbasis waren verkocht zoals aanvankelijk de bedoeling was (lend-lease).
We keken vervolgens allemaal met verbazing toe hoe president Donald Trump en zijn vicepresident JD Vance en hun ongekozen Oekraïense tegenhanger Volodymyr Zelensky op 28 februari 2025 een woordenwisseling hadden in de Oval Office van het Witte Huis.
De bijeenkomst eindigde zonder de ondertekening van de overeenkomst van Scott Bessent over de exploitatie van “zeldzame aardmetalen”. De ongekozen president Zelenskyi probeerde verschillende keren te verkondigen dat Rusland Oekraïne was binnengevallen om het te annexeren, een verhaal dat tot dan toe werd gesteund door de NAVO. Zijn gastheren beschuldigden hem ervan een “propagandatour” te maken en vroegen hem, ondanks zijn ontkenningen, respect te hebben voor de regering die de vernietiging van zijn land probeerde te voorkomen.
Terwijl het VK en leden van de EU (met uitzondering van Slovenië en Hongarije) zich rond Volodymyr Zelensky verenigden, schortte Washington op 5 maart de uitwisseling van militaire inlichtingen met Kiev op. Kiev werd plotseling in duisternis gedompeld en trok zich terug, terwijl het probeerde zijn terugtrekking te vertragen. Binnen vier dagen werd duidelijk dat zonder Amerikaanse militaire inlichtingen noch de Oekraïense noch de geallieerde legers konden winnen. Deze schok had een diepgaand effect op de geallieerde legers, die verschillende keren bijeenkwamen om te bespreken wat ze moesten doen om weer effectief te worden.
Een periode van onzekerheid
Na het ernstige incident in het Witte Huis probeerde Oekraïne de steun van de VS te vervangen door die van de Europese Unie, het Verenigd Koninkrijk en Canada. Zij beschikken echter niet over middelen die vergelijkbaar zijn met die van Uncle Sam.
President Donald Trump heeft het spel zowel warm als koud gespeeld en de Europeanen in het algemeen laten discussiëren over wat ze zelf kunnen doen. Aanvankelijk verdedigde hij de representativiteit van president Volodymyr Zelenskyi, in tegenstelling tot Rusland dat hem ervan beschuldigde geen verkiezingen te hebben georganiseerd en het Oekraïense presidentschap zonder recht of titel te bekleden sinds het einde van zijn termijn in mei 2024. Als gevolg hiervan stelde Moskou dat elk vredesakkoord dat door een niet-gekozen leider wordt ondertekend, als nietig kan worden beschouwd en ter discussie kan worden gesteld.
De Oekraïners wezen president Trump erop dat hun grondwet verhindert dat er verkiezingen worden gehouden tijdens een periode van staat van beleg. Maar Donald Trump kreeg van Steve Witkoff te horen dat Volodymyr Zelensky de staat van beleg telkens met drie maanden verlengde om geen verkiezingen te hoeven houden [4]. Hij ging toen op zoek naar mogelijke kandidaten om hem te vervangen en ontdekte dat de meeste soldaten die waren gesneuveld in de strijd nog steeds op de kiezerslijst stonden. Verkiezingen waren dus onmogelijk. Rusland heeft voorgesteld om ze te organiseren onder de verantwoordelijkheid van de Verenigde Naties. De kwestie is nog niet opgelost.
In een interview met Le Figaro verklaarde de niet-verkozen president Volodymyr Zelensky [5]: “De tweede motivatie [die me op de been houdt] is haat tegen de Russen die zoveel Oekraïense burgers hebben vermoord. Ik weet dat het in tijden van vrede niet beleefd is om dat woord te gebruiken. Maar als je in oorlog bent, als je ziet dat soldaten je grondgebied binnendringen en onschuldige mensen vermoorden, dan beloof ik je dat je die haat kunt voelen.”
Hij heeft al vaker soortgelijke opmerkingen gemaakt door te zeggen dat hij “de Russen haat”. Op de vraag of hij bedoelde dat hij Vladimir Poetin haat, antwoordde hij: “Nee, alle Russen”. Daarmee herhaalde hij de retoriek van de “integrale nationalisten”. Hun oprichter, Dmytro Dontsov, beweerde dat Oekraïners geboren waren om de cultuur en het volk van Moskou te vernietigen; een principe dat hij samen met zijn nazi-bondgenoten in praktijk bracht als hoofd van het Reinhard Heydrich Instituut.
De Russische beschuldiging van de nazificatie van Oekraïne is geen propaganda, maar werkelijkheid.
President Trump stuurde begin april in het geheim zijn vriend Steve Witkoff, die ook speciaal gezant voor het Midden-Oosten is, om een eerste gevangenenruil te bespreken met Kirill Dmitriev in Sint-Petersburg. Tijdens hun gesprekken stelde Dmitriev zich voor als het hoofd van het Russische fonds voor directe investeringen, maar ook als een Rus-Oekraïner die geïnteresseerd is in de inspanningen van de Trump-regering. Nadat hij snel een eerste ontmoeting had afgerond, regelde Witkoff ook een onaangekondigde ontmoeting met president Vladimir Poetin op 11 april. Deze legde hem de Russische versie van het conflict voor. Witkoff luisterde aandachtig en controleerde de informatie onmiddellijk. Terug in Washington legde hij president Trump uit hoe groot het misverstand was: de Democratische presidenten Barack Obama en Joe Biden hadden inderdaad een deal gesloten met neonazi’s om Oekraïne over te nemen. Deze neonazi’s vervolgden Russischtalige Oekraïners. Rusland viel het land niet binnen om het te annexeren, maar paste resolutie 2202 van de Veiligheidsraad (de akkoorden van Minsk) toe, waarvoor het garant stond. Duitsland en Frankrijk, die ook hadden ingestaan voor de uitvoering van resolutie 2202, beschuldigden, loyaal aan de Democraten Barack Obama en Joe Biden en in plaats van te helpen, Rusland opzettelijk van een inval in Oekraïne.
Donald Trump, die Witkoff al lang persoonlijk kende en vertrouwde, had de manipulatie van de Democraten meteen door. Omdat hij Zelensky’s houding tegenover hem had gezien tijdens “Russia Gate” en zijn betrokkenheid bij de Biden-Harris verkiezingscampagne, kwam hij snel tot nieuwe opvattingen.
Op 14 april nam president Donald Trump de Witkoff-versie over en betreurde het feit dat Zelensky de oorlog was begonnen, waarbij hij verklaarde: “Je begint geen oorlog tegen iemand die 20 keer je meerdere is en verwacht dan dat mensen je raketten geven”. Op 17 april stuurde hij een vredesvoorstel naar beide partijen, dat Oekraïne afwees en Rusland onder voorbehoud aanvaardde.
Er zijn nog vier punten waarover de Verenigde Staten en Rusland van mening verschillen:
• Moskou blijft tijdens de onderhandelingen militaire doelen in burgergebieden bombarderen. Sinds de conferenties van Den Haag (1899 en 1907) wordt algemeen aanvaard dat beschaafde naties geen militaire installaties plaatsen temidden van burgers, maar de Oekraïners gebruiken hun eigen bevolking als “menselijk schild”. Op dezelfde manier wordt geaccepteerd dat beide partijen er tijdens onderhandelingen nauwgezet op toezien dat alleen militairen vechten, dus Rusland is ook fout.
• Washington zal de demilitarisering van Oekraïne alleen accepteren als buitenlandse troepen de veiligheid daar kunnen garanderen. Moskou stelt daarom voor om VN-vredeshandhavers in te zetten, terwijl de geallieerden willen dat ze daar zelf worden gestationeerd. Maar in het licht van eerdere episodes denkt Moskou dat zij niet voor vrede zullen zorgen, maar de oorlog zullen voortzetten.
• Moskou wil alle oblasten overnemen die voor aansluiting bij de Russische Federatie hebben gestemd, terwijl Washington van mening is dat de weinige onbezette gebieden van deze oblasten Oekraïens moeten blijven en dat de uiteindelijke grenzen die van het staakt-het-vuren moeten zijn.
Oekraïne organiseert al enkele jaren een jaarlijkse internationale manifestatie om zijn soevereiniteit over de Krim, die in 2014 door Rusland werd geannexeerd, te bevestigen. Toen de Sovjet-Unie ineenstortte, verklaarde de Krim zich eerst onafhankelijk voordat Oekraïne dat deed. Moskou bleef er jarenlang ambtenaren en pensioenen betalen totdat president Boris Jeltsin dit kostbare gebied opgaf en de Krim instemde om zich bij Oekraïne aan te sluiten. In 2014, toen de “integrale nationalisten” de gekozen president omver wierpen, stemde de Krim een tweede keer voor onafhankelijkheid en vervolgens voor aansluiting bij de Russische Federatie. President Donald Trump beschouwt deze stap om twee redenen als legaal: ten eerste was het een referendum dat voldeed aan de internationale wetgeving en ten tweede heeft Oekraïne zich er destijds niet tegen verzet.
• Kiev wil dat de kerncentrale Zaporijjia en de waterkrachtdam Kakhovka, die essentieel is voor de koeling van de kerncentrale, aan haar worden overgedragen, iets waar Moskou fel op tegen is. Deze eis is in tegenspraak met het vorige punt, aangezien beide faciliteiten nu door Rusland worden gecontroleerd. Volgens de Internationale Organisatie voor Atoomenergie (IAEA) bevatte de Zaporizjia centrale aan het begin van de oorlog een onvoorstelbare voorraad plutonium en verrijkt uranium, die in strijd met internationale verdragen was opgebouwd. Rusland, dat de centrale als een prioritair doelwit beschouwde, nam deze vanaf het begin van zijn speciale militaire operatie over. Het slaagde erin het splijtbare materiaal terug te krijgen en een deel ervan over te brengen naar wat toen Russisch grondgebied was. Er waren toen veel gevechten, wat laat vermoeden dat niet alles was verwijderd.
Tijdens de begrafenis van paus Franciscus in Rome op 26 april ontmoetten president Trump en president Zelensky elkaar opnieuw gedurende een kwartier in de Sint-Pietersbasiliek. Het lijkt erop dat ze overeenkwamen om opnieuw te beginnen, waarbij de Verenigde Staten en Oekraïne alles wat eerder was gebeurd opzij zouden zetten. Ze zouden niet langer over oorlog praten, maar over een wapenstilstand van een maand, en zich samen inzetten voor de wederopbouw. Natuurlijk zou deze verzoening niet veel oplossen, maar het zou het wel mogelijk maken om vanuit een nieuw perspectief naar de toekomst te kijken.
Gestoken door het niet naleven van resolutie 2202 en de recente wapenstilstand met Pasen, zei Rusland onmiddellijk dat het tegen een verlengde wapenstilstand was. Daarentegen kondigde het eenzijdig een stopzetting van de gevechten aan op de verjaardag van de overwinning op het nazisme op 9 mei; een belediging voor de Oekraïense “integrale nationalisten”, bondgenoten van de nazi’s, die dit uiteraard snel verwierpen.
De oprichting van het Herinvesteringsfonds VS-Oekraïne
Op 30 april ondertekenden Scott Bessent, minister van Financiën, en Yulia Svyrydenko, vice-premier van Oekraïne, in Washington een overeenkomst voor de oprichting van een “Herinvesteringsfonds VS-Oekraïne”. In tegenstelling tot wat de persagentschappen zeiden (en wat wij meldden, zie VAI 3394), is dit geen eenvoudige herformulering van het Amerikaanse voorstel om ‘zeldzame aardmetalen’ te exploiteren, maar een radicaal nieuw concept.
Uit een studie van de tekst, die nu beschikbaar is, blijkt dat de Verenigde Staten afzien van een terugbetaling voor de wapens die ze aan Oekraïne hebben geleverd, terwijl Oekraïne afziet van veiligheidsgaranties [6]. Washington biedt aan om de Oekraïners te helpen bij zowel het voortzetten van de oorlog als de wederopbouw van het land. Kiev zal alleen toegang hebben tot nieuw geld in relatie tot de winsten die Oekraïens-Amerikaanse bedrijven maken in het land, waarvan de helft zal worden beheerd door het Gemeenschappelijk Fonds. Kiev zal deze inkomsten kunnen gebruiken om ofwel wapens te kopen en ze te verliezen in de strijd, ofwel om het land opnieuw op te bouwen.
Oekraïne behoudt “de volledige controle over zijn ondergrond, infrastructuur en natuurlijke hulpbronnen”, zei premier Denys Shmyhal. Ook zal de oprichting van het fonds de toetreding van Oekraïne tot de Europese Unie niet in de weg staan.
In een toespraak tot de natie op 1 mei zei de niet-gekozen president Volodymyr Zelensky: “We hebben met de president van de Verenigde Staten, Donald Trump, gesproken over onze wens om de overeenkomst te sluiten – we hebben het besproken tijdens onze ontmoeting in het Vaticaan. In feite is dit het eerste tastbare resultaat van deze bijeenkomst in het Vaticaan, wat het echt historisch maakt.” [7].
Verwacht wordt dat de Oekraïense Verkhovna Rada (parlement) de overeenkomst tussen 13 en 15 mei zal ratificeren.
De Amerikaanse minister van Financiën zei: “De Verenigde Staten willen helpen om een einde te maken aan deze wrede en zinloze oorlog. Deze overeenkomst is een duidelijk signaal aan Rusland dat de regering Trump zich inzet voor een vredesproces dat gericht is op een vrij, soeverein en welvarend Oekraïne voor de lange termijn. President Trump heeft dit partnerschap tussen het volk van de Verenigde Staten en het volk van Oekraïne voor ogen om te laten zien dat beide partijen zich inzetten voor blijvende vrede en welvaart in Oekraïne. En om duidelijk te zijn: geen enkele staat of persoon die de Russische oorlogsmachine heeft gefinancierd of geleverd, zal mogen profiteren van de wederopbouw van Oekraïne.” [8].
Volgens Reuters zouden de VS en Oekraïne, gezien de politieke onzekerheden en de tijd die nodig is om mijnen en fabrieken op te zetten, een decennium of langer kunnen wachten op inkomsten uit een mineralenovereenkomst [9].
In een interview met Fox News Digital zei vicepresident JD Vance dat hij zichzelf 100 dagen geeft vanaf de ondertekening van dit akkoord om een vrede tussen Oekraïne en Rusland te bewerkstelligen.
Voetnoten
[1] “Waar de onderhandelingen van Donald Trump met de Islamitische Republiek Iran over gaan”, door Thierry Meyssan, Vertaling openbaararchief.nl, Voltaire Netwerk, 29 april 2025.
[2] « Натовцы готовят кампанию по дискредитации В. Зеленского », Пресс-бюро СВР России, 3 Февраля 2025.
[3] « Quotes from President Volodymyr Zelenskiy’s interview with Reuters », Reuters, February 7, 2025.
[4] «Проект Закону про затвердження Указу Президента України “Про продовження строку дії воєнного стану в Україні”», ерховна Рада України.
[5] «Volodymyr Zelensky : “Stopper la guerre c’est stopper Poutine”», Isabelle Lassere, Le Figaro, 27 mars 2025.
[6] “United States-Ukraine Reconstruction Investment Fund”, Voltaire Network, 30 April 2025.
[7] «Маємо перший результат ватиканської зустрічі, який робить її історичною – звернення Президента», Президент України , 1 травня 2025 року
[8] «Treasury Announces Agreement to Establish United States-Ukraine Reconstruction Investment Fund», US Department of the Tresuary, April 30, 2025.
[9] «US, Ukraine may wait decade or more to see revenue from minerals deal», Eric Onstad & Pavel Polityuk, Reuters, May 1, 2025.