Door Chris Hedges,
Scheer Post. 16 juni 2024 ~~~
Noot: De vele verwijzingen en referenties naar artikelen en bronnen heb ik nog niet in deze vertaling verwerkt- zie daarvoor de originele engelse tekst van Chris op zijn blog Scheerpost
Chris Hedges gaf deze toespraak in Blackburn, Engeland tijdens een campagne-evenement voor mijn vriend Craig Murray, die kandidaat is voor het parlement. Net als George Galloway, die onlangs in het parlement werd gekozen, is Craig’s centrale campagnekwestie de genocide in Gaza. Hij roept op tot een permanent staakt-het-vuren, de oprichting van een volwaardige en onafhankelijke Palestijnse staat en steunt de boycot-, desinvesterings- en sanctiecampagne tegen de apartheidsstaat Israël.
Israël is vergiftigd door de psychose van permanente oorlog. Het is moreel bankroet door de heiligverklaring van het slachtofferschap, dat het gebruikt om een bezetting te rechtvaardigen die nog wreder is dan die van de apartheid in Zuid-Afrika. Haar ‘democratie’ – die altijd uitsluitend voor Joden was – is gekaapt door extremisten die het land in de richting van fascisme duwen. Mensenrechtenactivisten, intellectuelen en journalisten – Israëlisch en Palestijns – zijn het slachtoffer van voortdurende staatstoezicht, willekeurige arrestaties en door de overheid opgezette lastercampagnes. Het onderwijssysteem, dat begint op de basisschool, is een indoctrinatiemachine voor het leger. En de hebzucht en corruptie van de verraderlijke politieke en economische elite hebben enorme inkomensverschillen gecreëerd, een afspiegeling van het verval binnen de Amerikaanse democratie, samen met een cultuur van anti-Arabisch en anti-zwart racisme.
Tegen de tijd dat Israël Gaza gedecimeerd heeft – Israël heeft het over maandenlange oorlogsvoering die minstens tot het einde van dit jaar zal duren – heeft het zijn eigen doodvonnis getekend. De façade van beschaafdheid, het zogenaamd geroemde respect voor de rechtsstaat en de democratie, het mythische verhaal van de moedige Israëlische militairen en de wonderbaarlijke geboorte van de Joodse natie – die het met succes aan zijn westerse publiek heeft verkocht – zullen in as liggen. Het sociale kapitaal van Israël zal worden opgebruikt. Het zal worden onthuld als het lelijke, repressieve, haatdragende apartheidsregime dat het altijd is geweest, waardoor jongere generaties Amerikaanse Joden zich van het land zullen vervreemden. Haar beschermheer, de Verenigde Staten, zal zich van Israël distantiëren naarmate nieuwe generaties aan de macht komen. Haar populaire steun zal komen van reactionaire zionisten en Amerika’s christelijke fascisten die Israëls overheersing van het oude Bijbelse land zien als een voorbode van de wederkomst en die in de onderwerping van de Arabieren een verwant racisme en een viering van blanke suprematie zien.
Israël zal dezelfde betekenis krijgen voor zijn slachtoffers als de Turken voor de Armeniërs, de Duitsers voor de Namibiërs en later de Joden, en de Serviërs voor de Bosniërs. Het culturele, artistieke, journalistieke en intellectuele leven van Israël zal worden uitgeroeid. Israël zal een stagnerende natie zijn waar de religieuze fanatici, dwepers en joodse extremisten die de macht hebben gegrepen het publieke debat zullen domineren. Het zal toetreden tot de club van de meest despotische regimes ter wereld.
Despotismen kunnen nog lang na hun vervaldatum bestaan. Maar ze zijn terminaal. Je hoeft geen bijbelgeleerde te zijn om te zien dat Israëls zucht naar rivieren van bloed in strijd is met de kernwaarden van het Jodendom. Het cynisch gebruik van de Holocaust als wapen, met inbegrip van het brandmerken van Palestijnen als nazi’s, heeft weinig effect wanneer je een live gestreamde genocide uitvoert op 2,3 miljoen mensen die vastzitten in een concentratiekamp.
Naties hebben meer nodig dan geweld om te overleven. Ze hebben vooral een mystiek nodig. Deze mystiek verschaft doelgerichtheid, beschaafdheid en zelfs edelmoedigheid om burgers te inspireren zich op te offeren voor de natie. De mystiek biedt hoop voor de toekomst. Het geeft betekenis. Het verschaft nationale identiteit.
Wanneer mystieken imploderen, wanneer ze worden ontmaskerd als leugens, stort een centraal fundament van de staatsmacht in. Ik deed verslag van de dood van de communistische mystiek in 1989 tijdens de revoluties in Oost-Duitsland, Tsjecho-Slowakije en Roemenië. De politie en het leger besloten dat er niets meer te verdedigen viel. Het verval van Israël zal tot dezelfde lusteloosheid en apathie leiden. Het zal niet in staat zijn om inheemse collaborateurs te rekruteren, zoals Mahmoud Abbas en de Palestijnse Autoriteit – die door de meeste Palestijnen wordt verafschuwd – om het vuile werk van de kolonisatoren op te knappen.
Het enige wat Israël nog rest is escalerende wreedheid, inclusief marteling en dodelijk geweld tegen ongewapende burgers, wat de neergang versnelt. Dit grootschalige geweld werkt op de korte termijn, zoals in de oorlog van de Fransen in Algerije, de Vuile Oorlog van de militaire dictatuur van Argentinië, de Britse bezetting van India, Egypte, Kenia en Noord-Ierland en de Amerikaanse bezettingen van Vietnam, Irak en Afghanistan. Maar op de lange termijn is het suïcidaal.
De genocide in Gaza heeft van de verzetsstrijders van Hamas helden gemaakt in het globale Zuiden. Israël kan het leiderschap van Hamas wegvagen. Maar de moord op tientallen Palestijnse leiders in het verleden – en ook nu nog – heeft het verzet nauwelijks een halt toegeroepen. De genocide in Gaza heeft een nieuwe generatie diep getraumatiseerde en woedende jonge mannen en vrouwen voortgebracht wier families zijn vermoord en wier gemeenschappen zijn weggevaagd. Zij zijn bereid om de plaats in te nemen van gemartelde leiders.
Israël was al voor 7 oktober in oorlog met zichzelf. Israëli’s protesteerden om te voorkomen dat premier Benjamin Netanyahu de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht zou afschaffen. De religieuze dwepers en fanatici, die nu aan de macht zijn, hadden een vastberaden aanval ingezet op het Israëlische secularisme.
De Israëlische eenheid is een negatieve eenheid. Ze wordt bijeengehouden door haat. En zelfs deze haat is niet genoeg om demonstranten ervan te weerhouden het in de steek laten van Israëlische gijzelaars in Gaza door de regering te veroordelen.
Haat is een gevaarlijk politiek goed. Als de Palestijnse “menselijke dieren” zijn uitgeroeid of onderworpen, zullen Joodse afvalligen en verraders hun plaats innemen. Een politiek van haat creëert een permanente instabiliteit, geëxploiteerd door diegenen die de vernietiging van de burgermaatschappij nastreven.
Israël was al ver op deze weg toen het op 7 oktober een reeks discriminerende wetten tegen niet-Joden afkondigde die lijken op de racistische Neurenberger wetten die Joden in Nazi-Duitsland hun rechten ontnamen. De Wet op de Aanvaarding van Gemeenschappen staat uitsluitend Joodse nederzettingen toe en geeft hen het recht om aanvragers van een verblijfsvergunning te weigeren op basis van “geschiktheid voor de fundamentele visie van de gemeenschap”.
Yeshayahu Leibowitz, die door Isaiah Berlin “het geweten van Israël” werd genoemd, waarschuwde dat als Israël kerk en staat niet zou scheiden en de bezetting niet zou beëindigen, er een corrupt rabbinaat zou ontstaan dat het Jodendom zou vervormen tot een fascistische cultus.
“Religieus nationalisme is voor religie wat nationaalsocialisme was voor socialisme,” schreef Leibowitz, die in 1994 overleed. Hij begreep dat de blinde verering van het leger, vooral na de oorlog van 1967 waarbij de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem werden veroverd, gevaarlijk was. “Onze situatie zal verslechteren tot die van een tweede Vietnam, tot een oorlog in voortdurende escalatie zonder vooruitzicht op een uiteindelijke oplossing,” waarschuwde hij.
Hij voorzag dat “de Arabieren de werkende mensen zouden zijn en de Joden de bestuurders, inspecteurs, ambtenaren en politie – voornamelijk geheime politie. Een staat die regeert over een vijandige bevolking van 1,5 miljoen tot 2 miljoen buitenlanders zou noodzakelijkerwijs een geheime politiestaat worden, met alle gevolgen van dien voor onderwijs, vrije meningsuiting en democratische instellingen. De corruptie die kenmerkend is voor elk koloniaal regime zou ook overheersen in de staat Israël. Het bestuur zou enerzijds Arabische opstanden moeten onderdrukken en anderzijds Arabische afvalligen moeten werven. Er is ook een goede reden om te vrezen dat het Israëlische Verdedigingsleger, dat tot nu toe een volksleger was, als gevolg van de transformatie in een bezettingsleger zou ontaarden, en dat zijn commandanten, die militaire gouverneurs zullen zijn geworden, zouden lijken op hun collega’s in andere naties.”
“Israël,” schreef hij, “zou het niet verdienen om te bestaan, en het zal niet de moeite waard zijn om het te behouden.”
Koloniale staten die blijven bestaan, waaronder de Verenigde Staten, roeien de inheemse bevolking uit door middel van genocide en de verspreiding van nieuwe besmettelijke ziekten zoals pokken. Tegen 1600 was er minder dan een tiende van de inheemse bevolking over in Zuid-, Midden- en Noord-Amerika. Israël kan niet op deze schaal doden, met bijna 5,5 miljoen Palestijnen die onder bezetting leven en nog eens negen miljoen in de diaspora. Ze kunnen ze niet allemaal uitroeien, zoals veel Israëli’s willen.
De verschroeide-aardecampagne van Israël in Gaza betekent dat er geen tweestatenoplossing zal komen. Apartheid en genocide zullen het bestaan voor de Palestijnen bepalen. Dit is een voorbode van een lang conflict, dat de Joodse staat uiteindelijk niet kan winnen.
Ren, roepen de Israëli’s tegen de Palestijnen, ren voor je leven. Ren weg uit Rafah, zoals jullie wegrenden uit Gaza Stad, zoals jullie wegrenden uit Jabalia, zoals jullie wegrenden uit Deir al-Balah, zoals jullie wegrenden uit Beit Hanoun, zoals jullie wegrenden uit Bani Suheila, zoals jullie wegrenden uit Khan Yunis. Vlucht of we doden jullie. We zullen GBU-39 bommen op jullie tentenkampen laten vallen en ze in brand steken. We zullen jullie besproeien met kogels uit onze met machinegeweren uitgeruste drones. We bestoken jullie met artillerie- en tankgranaten. We schieten jullie neer met sluipschutters. We zullen jullie tenten, jullie vluchtelingenkampen, jullie steden en dorpen, jullie huizen, jullie scholen, jullie ziekenhuizen en jullie waterzuiveringsinstallaties decimeren. We zullen dood en verderf zaaien vanuit de lucht.
Ren voor jullie leven. Opnieuw en opnieuw en opnieuw. Pak de weinige bezittingen in die jullie nog hebben. Dekens. Een paar potten. Wat kleren. Het maakt ons niet uit hoe uitgeput je bent, hoe hongerig je bent, hoe bang je bent, hoe ziek je bent, hoe oud of hoe jong je bent. Rennen. Rennen. Rennen. En als je in doodsangst naar één deel van Gaza rent, zorgen wij ervoor dat je omkeert en naar een ander deel rent. Gevangen in een doolhof van dood. Heen en weer. Op en neer. Van links naar rechts. Zes. Zeven. Acht keer. We spelen met jullie als muizen in een val. Dan deporteren we jullie zodat jullie nooit meer kunnen terugkeren. Of we vermoorden jullie.
Laat de wereld onze genocide afkeuren. Wat kan het ons schelen? De miljarden aan militaire hulp stromen onbelemmerd van onze Amerikaanse bondgenoot. De straaljagers. De artilleriegranaten. De tanks. De bommen. Een eindeloze voorraad. We doden duizenden kinderen. We doden duizenden vrouwen en bejaarden. De zieken en gewonden, zonder medicijnen en ziekenhuizen sterven. We vergiftigen het water. We snijden het voedsel af. We laten jullie verhongeren. Wij hebben deze hel gecreëerd. Wij zijn de meesters…… Wet; Plicht; Een gedragscode…. Die bestaan niet voor ons.
Maar eerst spelen we met jullie. We vernederen je. We terroriseren je. We genieten van jullie angst. We amuseren ons met jullie zielige pogingen om te overleven. Jullie zijn geen mensen. Jullie zijn wezens. Untermensch. We voeden onze drang naar dominantie. Kijk naar onze berichten op sociale media. Ze zijn viraal gegaan. Een ervan laat soldaten zien die grijnzen in een Palestijns huis met de eigenaars vastgebonden en geblinddoekt op de achtergrond. We plunderen. Tapijten. Cosmetica. Motorfietsen. Juwelen. Horloges. Contant geld. goud. Antiquiteiten. We bespotten jullie ellende. We juichen jullie dood toe. We vieren onze religie, onze natie, onze identiteit, onze superioriteit, door die van jullie te ontkennen en uit te wissen.
Verdorvenheid is moreel. Gruweldaad is heldendom. Genocide is verlossing.
Dit is het terreurspel dat Israël in Gaza speelt. Het was het spel dat gespeeld werd tijdens de Vuile Oorlog in Argentinië toen de militaire junta 30.000 van haar eigen burgers ” liet verdwijnen”. De “verdwenenen” werden gemarteld – wie kan wat er met de Palestijnen in Gaza gebeurt geen marteling noemen? – en vernederd voordat ze werden vermoord. Dit was het spel dat gespeeld werd in de clandestiene martelcentra en gevangenissen in El Salvador en Irak. Het is wat de oorlog in Bosnië kenmerkte in de Servische concentratiekampen.
De Israëlische journalist Yinon Magal grapte in het programma “Hapatriotim” op het Israëlische Channel 14 dat de rode lijn van Joe Biden het doden van 30.000 Palestijnen was. De zanger Kobi Peretz vroeg of dat het aantal doden per dag was. Het publiek barstte uit in applaus en gelach.
We weten wat Israël van plan is. De Palestijnen uitroeien op dezelfde manier als de Verenigde Staten de inheemse Amerikanen uitroeiden, de Australiërs de First Nations volkeren uitroeiden, de Duitsers de Herero’s in Namibië uitroeiden, de Turken de Armeniërs uitroeiden en de nazi’s de Joden uitroeiden. De details zijn verschillend. Het doel is hetzelfde. Verdelging.
We kunnen ons niet beroepen op onwetendheid.
Maar het is makkelijker om te doen alsof. Doen alsof Israël humanitaire hulp zal toestaan. Doen alsof er een permanent staakt-het-vuren zal zijn. Doen alsof de Palestijnen zullen terugkeren naar hun verwoeste huizen in Gaza. Doen alsof Gaza herbouwd zal worden – de ziekenhuizen, de universiteiten, de moskeeën, de huizen. Doen alsof de Palestijnse Autoriteit Gaza zal besturen. Doen alsof er een tweestatenoplossing komt. Doen alsof er geen genocide is.
De geroemde democratische waarden, moraliteit en respect voor mensenrechten, zoals Israël en de Verenigde Staten die claimen, zijn altijd een leugen geweest. Het echte credo is dit – wij hebben alles en als je probeert het van ons af te pakken, vermoorden we je. Kleurlingen, vooral als ze arm en kwetsbaar zijn, tellen niet mee. De hoop, dromen, waardigheid en aspiraties naar vrijheid van mensen buiten het rijk zijn waardeloos. De wereldheerschappij zal in stand worden gehouden door racistisch geweld.
Deze leugen – dat het Amerikaanse imperium gebaseerd is op democratie en vrijheid – is een leugen die de Palestijnen en de mensen in het Zuiden, maar ook inheemse Amerikanen en zwarte en bruine Amerikanen, om nog maar te zwijgen van de mensen in het Midden-Oosten, al tientallen jaren kennen. Maar het is een leugen die nog steeds gangbaar is in de Verenigde Staten en Israël, een leugen die wordt gebruikt om het onverdedigbare te rechtvaardigen.
We zullen de genocide van Israël niet stoppen omdat wij, als Amerikanen, Israël zijn, besmet met dezelfde blanke suprematie en bedwelmd door onze overheersing van de rijkdommen van de wereld en de macht om anderen uit te roeien met onze geavanceerde wapens.
De wereld buiten de geïndustrialiseerde forten in het globale Noorden is zich er scherp van bewust dat het lot van de Palestijnen hun lot is. Als klimaatverandering het overleven in gevaar brengt, als natuurlijke hulpbronnen, inclusief toegang tot water, afnemen, als massamigratie een noodzaak wordt voor miljoenen, als landbouwopbrengsten afnemen, als kustgebieden onder water komen te staan, als droogtes en bosbranden zich uitbreiden, als staten falen, als milities en gewapende verzetsbewegingen in opstand komen tegen hun onderdrukkers en hun gevolmachtigden, zal genocide geen anomalie zijn. Het zal de norm zijn. De kwetsbaren en armen op aarde, die Frantz Fanon “de ellendigen der aarde” noemde, zullen de volgende Palestijnen zijn.
“Aan hun dood werden allerlei soorten spot toegevoegd”, schreef de Romeinse historicus Tacitus over degenen die door keizer Nero werden uitgekozen om gemarteld en gedood te worden. “Bedekt met dierenhuiden werden ze door honden verscheurd en stierven ze, of ze werden aan kruizen genageld, of ze werden gedoemd tot de vlammen en verbrand, om te dienen als nachtelijke verlichting, als het daglicht voorbij was.”
Sadisme door de machtigen is de vloek van de menselijke conditie. Het kwam net zo vaak voor in het oude Rome als in Gaza.
We kennen het moderne gezicht van Nero, die zijn weelderige tuinfeesten verlichtte door aan palen vastgebonden gevangenen levend te verbranden. Dat staat niet ter discussie.
Maar wie waren Nero’s gasten[1]? Wie wandelden er over het terrein van de keizer terwijl mensen, net als in Rafah, levend werden verbrand? Hoe konden deze gasten zulk gruwelijk lijden zien en ongetwijfeld horen en getuige zijn van zulke afschuwelijke martelingen en onverschillig of zelfs tevreden zijn?
Er is niets verborgen aan deze genocide. Meer dan 147 moedige Palestijnse journalisten zijn door de Israëli’s vermoord omdat ze de beelden en verhalen van deze slachting aan de wereld hebben overgebracht, gemarteld voor hun volk, voor ons.
Wij zijn de gasten van Nero.
De Palestijnen zijn al lang verraden, niet alleen door ons in het globale noorden, maar ook door de meeste regeringen in de moslimwereld. We staan passief tegenover de misdaad der misdaden. De geschiedenis zal Israël veroordelen voor deze genocide. Maar ze zal ook over ons oordelen. Het zal vragen waarom we niet meer hebben gedaan, waarom we niet alle overeenkomsten, alle handelsdeals, alle akkoorden, alle samenwerking met de apartheidsstaat hebben verbroken, waarom we de wapentransporten naar Israël niet hebben stopgezet, waarom we onze ambassadeurs niet hebben teruggeroepen, waarom toen de zeehandel in de Rode Zee werd verstoord door Jemen een alternatieve route over land naar Israël werd opgezet door Saoedi-Arabië en Jordanië, waarom we niet alles hebben gedaan wat in onze macht lag om een einde te maken aan de slachting. Het zal ons veroordelen voor het niet in acht nemen van de fundamentele les van de Holocaust, namelijk niet dat Joden eeuwige slachtoffers zijn, maar dat wanneer je de capaciteit hebt om genocide te stoppen en je doet het niet, je schuldig bent.
“Het tegenovergestelde van goed is niet slecht”, schreef Samuel Johnson. “Het tegenovergestelde van goed is onverschilligheid.”
Het Palestijnse verzet is ons verzet. De Palestijnse strijd voor waardigheid, vrijheid en onafhankelijkheid is onze strijd. De Palestijnse zaak is onze zaak. Want, zoals de geschiedenis ook heeft laten zien, degenen die ooit Nero’s gasten waren, werden al snel Nero’s slachtoffers.