Bron: Robert Inlakesh
Al Mayadeen Engels 11 mei 2024
NL-vertaling, met dank aan Frontnews.com
De grondaanvallen van het Israëlische leger in de Gazastrook worden gemarkeerd door de ontdekking van massagraven; het publiceren van oorlogsmisdaden van bezettingssoldaten voor de lol; een record aan massaslachtingen; het nemen van menselijke schilden; en wijdverspreide martelingen. Hoewel de meeste moderne legers oorlogsmisdaden hebben begaan, opereert het Israëlische leger niet als een professionele macht, maar eerder als een verzameling slecht gedisciplineerde racistische milities.
Op 6 mei, na de aankondiging van Hamas dat ze een voorstel voor een staakt-het-vuren hadden geaccepteerd, maakte het Israëlische leiderschap onmiddellijk korte metten met elk vooruitzicht op een levensvatbaar akkoord en begon het Israëlische leger tanks richting Rafah te sturen, onder begeleiding van een massale luchtaanvalcampagne. Het eerste doel dat het leger van het Israëlische regime wilde bereiken was de inname van de grensovergang bij Rafah, ongeveer 3 kilometer verwijderd van de scheidingsmuur tussen Gaza en de rest van bezet Palestina.
Terwijl ze Gaza onmiddellijk volledig afsloten en de doorgang van hulpvrachtwagens en burgers aan de Egyptische kant van de grens verhinderden, was het gedrag van de Israëlische soldaten een observatie waard. Volgens het zionistische leger was de Givati-brigade verantwoordelijk voor de bestorming van de grensovergang bij Rafah. In plaats van hun zeer eenvoudige taak professioneel uit te voeren – met tanks een gebied binnenrijden dat niet werd verdedigd – besloten ze video’s te maken van zichzelf terwijl ze hun militaire voertuigen gebruikten om gebieden in de grensovergang te verpletteren en te slopen, die online werden gedeeld om erover op te scheppen. De grensovergang werd geschonden, er hingen Israëlische vlaggen in plaats van Palestijnse en volgens berichten werden ongeveer 20 arbeiders bij de grensovergang afgeslacht of ontvoerd.
De Givati-brigade behoort tot de best getrainde van het Israëlische leger en is niet te vergelijken met de reservisten. Ze zijn ook een van de twee brigades die deel uitmaken van het Israëlische Southern Command, dat binnen een uur na de door Hamas geleide Operatie Al-Aqsa Vloed op 7 oktober instortte. Deze strijdkrachten werden op 6 mei gestuurd, en schonden de voorwaarden van het Camp David akkoord van 1978, dat de banden tussen Caïro en Tel Aviv normaliseerde, omdat ze de Philadelphia Corridor waren binnengetrokken. Hoewel het Egyptische vasal-regime niet bereid was om deze oorlogsdaad een reden te noemen om de Camp David overeenkomst overboord te gooien, was de ongevoelige manier waarop de Zionistische troepen hun de facto oorlogsdaad tegen Egypte uitvoerden veelzeggend.
De duidelijke provocaties van Israëlische soldaten, die besloten hun iPhones tevoorschijn te halen en zichzelf filmden terwijl ze voor de lol eigendommen vernielden bij de grensovergang bij Rafah, zijn echter niets nieuws. Tijdens de grondoorlog in Gaza hebben zionistische soldaten zichzelf gefilmd terwijl ze Palestijnse burgers vernederden, sloegen en poseerden bij hen die ze ontvoerd hadden. Ze hebben zichzelf ook gefilmd terwijl ze eigendommen stalen, winkels en huizen vernielden en poepten en plasten in Palestijnse huizen, naast het willekeurig opblazen van gebouwen voor de lol. Israëlische soldaten hebben zichzelf ook gefilmd terwijl ze met vrouwenlingerie speelden, deze zelfs droegen en erin dansten voor video’s, terwijl ze Palestijnse vrouwen beledigden. Deze soldaten posten deze video’s vervolgens op social media om op te scheppen over hun oorlogsmisdaden en seksueel gemotiveerde acties. Misschien wel het meest omvangrijke archief van deze video’s is verzameld op het Twitter-account van de Palestijnse verslaggever Younis Tirawi.
Hoe slecht je ook denkt dat Israël is, het is nog erger
Een ander veel voorkomend thema voor de strijdkrachten van het Israëlische leger is het gebruik van hun telefoons om zichzelf te filmen voor Tiktok Livestreams, wat het Palestijnse verzet soms zelfs heeft geholpen bij het lokaliseren van hun locaties, zodat ze operaties kunnen uitvoeren met korte afstand-raketten en mortieraanvallen.
Als het slechts een paar keer was voorgekomen dat Israëlische soldaten dit soort dingen deden, gevolgd door strenge disciplinaire maatregelen van hun superieuren, dan zou het kunnen worden toegeschreven aan individuele acties. Dit is duidelijk niet het geval. In plaats daarvan past dit in een trend binnen het Israëlische leger die al jaren aan de gang is. De kwestie kwam tot een hoogtepunt in 2018, tijdens de geweldloze protestbeweging in Gaza genaamd ‘The Great Return March’, waarbij Israëlische soldaten video’s publiceerden waarop ze ongewapende burgers neerschoten en in lachen uitbarstten, om de video vervolgens op social media te plaatsen. Op dat moment werd het, door het commentaar van de Israëlische media erop te observeren, duidelijk dat hun soldaten niet naar bevelen luisteren en zelfs bedrijven zullen helpen om hun wapens op het slagveld te testen, waarbij ze hun standaardwapens terzijde leggen.
De vraag of een Israëlische soldaat het recht heeft om te doen wat hij/zij wil, kwam in 2016 op een belangrijke manier naar voren. Een soldaat die in al-Khalil opereerde voor de bezettingstroepen, genaamd Elor Azaria, besloot zijn geweer te gebruiken en een Palestijnse man in het hoofd te schieten nadat hij al zwaargewond op de grond lag. Het incident werd gefilmd, wat een internationale reactie veroorzaakte en het Israëlische leger dwong om in te grijpen. Uiteindelijk schaarde een grote groep Israëliërs zich achter Azaria en steunde hem in zijn vermeende “recht” om Abdel Fattah al-Sharif af te slachten. Uiteindelijk werd hij veroordeeld tot 18 maanden gevangenisstraf. Hij diende slechts 9 maanden en kreeg een degradatie in zijn rang in het leger, toch werd hij niet uit het leger geschopt.
Vanaf Elor Azaria tot nu, is dit probleem alleen maar gegroeid binnen het Israëlische leger. Het probleem is dat het Israëlische leger bestaat uit slecht gedisciplineerde soldaten die het gevoel hebben dat ze zich kunnen gedragen zoals ze willen. Wat de oorlog in Gaza heeft onthuld, is dat dit probleem niet alleen een groeiend probleem is, maar dat het de cultuur van de Israëlische strijdkrachten is. Zelfs het gemak waarmee Israëlische soldaten hoge rangen krijgen is beschamend en heeft een omgeving gecreëerd voor haar soldaten van “deelnameprijzen”, waardoor soldaten die slecht voorbereid zijn promotie kunnen maken en kunnen heersen over andere soldaten die geen idee hebben wat ze aan het doen zijn.
Als je een legermacht van deze aard hebt, bestaande uit bevoorrechte etnisch-supremacisten die het gevoel hebben dat ze zich kunnen gedragen zoals ze willen, dan is het een recept voor een ramp als je ze naar een gevechtsgebied met stedelijke oorlogvoering stuurt, dichtbevolkt door een burgerbevolking waarvan ze geïndoctrineerd zijn om te geloven dat ze inferieur aan hen zijn. Voeg daar nu het religieuze supremacistische element aan toe, waar zelfs de Israëlische premier Benjamin Netanyahu de bevolking van Gaza “Amalek” noemt, en het wordt duidelijk waarom deze slecht gedisciplineerde, bevoorrechte, racistische en slecht getrainde soldaten een gewelddadige kruistocht tegen burgers uitvoeren.
Daarom zien we het Israëlische leger huizen en bedrijven plunderen. Daarom zien we massale martelingen, seksuele vernederingen en zelfs verkrachtingen van Palestijnse vrouwen. Het verklaart ook waarom het Israëlische leger de reeks van wat ‘Graan-moorden’ wordt genoemd heeft gepleegd, waarbij meer dan duizend mensen zijn vermoord die op voedselhulp wachten in verschillende gebieden van Gaza, waarvan de ergste gevallen zich in het noorden van de belegerde kustenclave bevinden.
We hebben het bewijs gezien, gepresenteerd bij het Internationaal Gerechtshof, dat laat zien hoe Israëlische soldaten op films scanderen dat ze van plan zijn om “Amelek” te doden, met als argument dat er geen onschuldige burgers zijn. De hele wereld heeft ook dronebeelden gezien van Israëlische strijdkrachten die hun onbemande vliegtuigen (UAV’s) gebruiken om gerichte aanvallen uit te voeren op groepen burgers die in open gebieden lopen, naast dronebeelden waarop duidelijk te zien is hoe Israëlische soldaten menselijke schilden gebruiken. Het zionistische leger schoot zelfs hun eigen gevangenen dood in de wijk al-Shujaiyah, terwijl ze met hun shirts zwaaiden als witte vlaggen.
De massagraven die overal in de Gazastrook worden blootgelegd, leveren het bewijs dat burgers levend werden begraven, naakt werden uitgekleed en vastgebonden voordat ze werden geëxecuteerd, waarbij velen zelfs tekenen van marteling vertonen en dat ze in zwarte zakken tussen het afval werden gestopt. Er zijn ook de twee meest prominente massagrafgevallen, die aan het licht kwamen nadat het Israëlische leger zich terugtrok uit het Al-Shifa Ziekenhuis en het Nasser Ziekenhuiscomplex.
Vrouwen, kinderen, ouderen, journalisten, VN-medewerkers, artsen, burgerbeschermingsteams, gehandicapten en zelfs buitenlandse hulpverleners werden allemaal achteloos afgeslacht op de meest onmenselijke manieren en zelfs met precisiewapens.
Het is niet alleen het geval in Gaza, want in Zuid-Libanon is er het geval van 7 vrijwillige gezondheidswerkers die werden vermoord met een precisiewapen dat het ambulancecentrum waar ze gestationeerd waren volledig verwoestte.
Dit is de methode van het Israëlische leger, chaos en krankzinnige precisieaanvallen op burgerdoelen. Hoewel veel van de moorden duidelijk werden bevolen door de hiërarchie, wanneer dergelijke oorlogsmisdaden worden uitgevoerd op een vooraf goedgekeurd niveau, waarom zouden soldaten op de grond zich iets aantrekken van de oorlogswetten? Ze zien duidelijk dat geen enkele wet op hen van toepassing is. Ze nemen niet eens de moeite om hun tactiek vaak te veranderen, een voorbeeld hiervan is dat het Palestijnse Verzet zijn operaties heeft gefilmd gericht op soldaten die in de ramen van bezette gebouwen staan. Gedurende de hele grondoorlog zien we video’s van Israëlische soldaten die deze overduidelijke en domme fout maken. In één geval blijkt dat een Israëlische soldaat marihuana rookte uit een waterpijp toen hij gedood werd door een Yassin granaatkop.
Al het bovenstaande is bedoeld om aan te geven dat een invasie van het bevolkingscentrum van Rafah, waar zo’n 1,4 miljoen ontheemde burgers samengepakt zitten in een dichtbevolkt gebied, wordt opgevat als zo’n grote catastrofe vanwege de aard van wat het Israëlische leger is. Dit is geen professioneel leger, voor het grootste deel zijn de soldaten onvoorbereid op wat ze te wachten staat. Ze zijn laf en schietgraag, omdat ze weten dat het geen consequenties heeft als ze in het wilde weg het vuur openen als ze uit hun dak gaan. Ze hebben ook de ruimte om hun racistische en religieus gemotiveerde verlangens vrij uit te voeren door burgers alle pijn toe te brengen die ze nodig achten. De Israëlische soldaten weten dat ze nooit ter verantwoording zullen worden geroepen – in het ergste geval krijgen ze misschien een tik op de vingers – en dus begaan ze dagelijks afschuwelijke daden.
In plaats van het Israëlische leger een leger te noemen, zou het gepaster zijn om ze een verzameling etnisch-supremacistische milities te noemen. Ze doen wat ze willen en zullen nooit ter verantwoording worden geroepen, in dienst van een bevolking die ook in hun genocidale mentaliteit gelooft. Er zijn slechts drie waarneembare verschillen tussen de Israëlische milities en hun tegenhangers van Daesh: Daesh zijn meer bereid om te sterven voor hun sektarische zaak, de Israëli’s maken veel meer burgerslachtoffers en ze doen het met de nieuwste moderne militaire uitrusting die eindeloos beschikbaar is van hun westerse geldschieters.
Topfoto: In plaats van hun zeer eenvoudige taak professioneel uit te voeren, besloten de leden van de Givati-brigade video’s te maken van zichzelf terwijl ze hun militaire voertuigen gebruikten om gebieden bij de grensovergang te verpletteren en te slopen.