Bron: Andrew Korybko substack.com 25 oktober 2023 ~~~
Het is onrealistisch voor Israël en Hamas, hun respectievelijke Amerikaanse en Iraanse beschermheren en hun aanhangers om zich voor te stellen dat Rusland zijn evenwichtige positie zal opgeven om hen te steunen tegen hun vijand. Dat gezegd hebbende, beide beschouwen deze oorlog als existentieel en zijn dus niet blij met de houding van Rusland. Daarom nemen ze elk hun toevlucht tot mediacampagnes die erop gericht zijn Rusland onder druk te zetten om hun kant te kiezen.
The Times Of Israel (TOI) haalde dinsdag een bron van het Ministerie van Buitenlandse Zaken aan om te melden dat hun land ontstemd is over de houding van Rusland ten opzichte van de oorlog tussen Israël en Hamas, die ze als onevenwichtig omschreven omdat Moskou in zijn mislukte voorstel voor een staakt-het-vuren in de VN-Veiligheidsraad Hamas niet veroordeelde. De krant beweerde ook dat sommigen diep beledigd waren nadat president Poetin de Israëlische blokkade van Gaza vergeleek met de blokkade van Leningrad door de nazi’s, die zijn oudere broer doodde voordat hij geboren was.
Deze kritiek gaat voorbij aan de officiële feiten over de houding van Rusland die in mijn eerdere analyses worden aangehaald :
- “Russische steun voor Palestijnse onafhankelijkheid mag niet worden gezien als anti-Israëlisch beleid”. [EN]
- “Rusland heeft een evenwichtige benadering van de recente oorlog tussen Israël en Hamas”.[EN]
- “Het is veelzeggend dat Poetin geen schuldige aanwijst voor de ziekenhuisramp in Gaza”.[EN]
- “Ruslands banden met Hamas zijn pragmatisch en moeten niet worden gezien als steun aan de groep”.[EN]
- “Van Rusland wordt niet verwacht dat het de Israëlische aanvallen in Syrië stopt”.[EN]
Het Russische beleid van principiële neutraliteit zal nu voor het gemak van de lezer worden samengevat.
Het Kremlin beschouwt de aanval van Hamas begin oktober officieel als een daad van terrorisme, maar het gelooft niet dat dit de zaak van Palestijnse onafhankelijkheid in diskrediet brengt of de buitenproportionele reactie van Israël rechtvaardigt, hoewel het de rechten van de zelfbenoemde Joodse staat om te bestaan en zichzelf te verdedigen krachtig steunt. Het laatste punt verklaart waarom het sinds september 2015 honderden keren ongestraft heeft toegestaan dat Israël de IRGC en Hezbollah in Syrië bombardeert, ondanks het feit dat het dit af en toe voor de schijn heeft veroordeeld.
De onmiddellijke prioriteiten van Rusland zijn het verlichten van het lijden van burgers, idealiter door een staakt-het-vuren, maar het zou bereid zijn om genoegen te nemen met het creëren van humanitaire corridors als dit onmogelijk blijkt, en om te voorkomen dat het conflict uitgroeit tot een totale regionale oorlog. Op de middellange termijn willen ze het monopolie van de VS op het vredesproces doorbreken, dat verantwoordelijk is voor het voortduren van de geweldsspiraal tot nu toe, en vervolgens bemiddelen in een tweestatenoplossing die hun beider legitieme veiligheidsbelangen duurzaam waarborgt.
Deze vier doelen zijn weliswaar ambitieus en vereisen een zorgvuldige afweging tussen alle partijen om enige kans op succes te hebben, hoe miniem die kans realistisch gezien ook is, verklaart dit Ruslands principiële neutraliteitspolitiek die in overeenstemming is met zijn objectieve nationale belangen in dit conflict. Het is daarom onrealistisch voor Israël of Hamas, hun respectievelijke Amerikaanse en Iraanse beschermheren of de aanhangers van die twee om zich voor te stellen dat Rusland zijn evenwichtige positie zal opgeven om hen te steunen tegen hun vijand.
Dat gezegd hebbende, beide beschouwen de laatste oorlog als existentieel en zijn dus ontevreden over de houding van Rusland, wat de reden is waarom ze elk hun toevlucht nemen tot mediacampagnes die erop gericht zijn Rusland onder druk te zetten om hun kant te kiezen. Door puur toeval kwamen beiden tot de conclusie dat het meest effectieve middel is om Rusland af te schilderen als vooringenomen ten opzichte van Hamas. Israël en zijn aanhangers presenteren dit als beschamend en hopen dat Rusland hierdoor onder druk komt te staan om deze groep te veroordelen, terwijl hun vijanden het als positief presenteren en hopen dat het zal leiden tot tastbare steun.
Het recente rapport van de TOI dient als bewijs van deze aanpak in actie van de pro-Israëlische kant, net als de tweets van Michael McFaul, voormalig ambassadeur van de VS in Rusland, over dit onderwerp hier en hier, terwijl de tweets van deze top Alt-Media influencer hier en hier hetzelfde aantonen van de pro-Hamas kant. De vier voorgaande tweets promoten de verhaallijn van hun respectievelijke partijen via indirecte middelen die ik hieronder expliciet zal beschrijven, om er zeker van te zijn dat niemand hun partijdige boodschappen mist.
Het eerste tweetal suggereert dat president Poetin premier Netanyahu door de jaren heen heeft laten denken dat hij “een zeer goede en echte vriend van de staat Israël” is, zoals de voormalige Israëlische premier Bennett de Russische leider eind 2021 omschreef, terwijl hij Hamas al die tijd in het geheim zou hebben gesteund. Het tweede paar maakt aanvullende beweringen door te suggereren dat Rusland wel eens in oorlog zou kunnen raken met de VS omwille van Hamas en door te beweren dat het Iran al helpt om die groep en anderen te bewapenen via zijn Syrische luchtmachtbasis.
Deze twee mediacampagnes proberen de onjuiste maar gedeelde perceptie van hun doelpubliek te manipuleren dat Rusland in elk conflict altijd de kant van de tegenstanders van het Westen kiest. De pro-Israëlische partij wil met dit valse voorwendsel dat het Westen Rusland veroordeelt zodat het zich tegen Hamas keert om zijn reputatie bij hen te verbeteren, terwijl de pro-Hamas partij met dit valse voorwendsel wil dat de niet-Westerse wereld Rusland prijst zodat het de groep echte steun geeft om zijn reputatie bij hen hoog te houden.
Geen van beide partijen waardeert de principiële neutraliteit van Rusland ten opzichte van dit conflict omdat ze de oorlog beschouwen als een existentiële strijd die onvermijdelijk zal resulteren in de vernietiging van Israël of Hamas, maar het Kremlin denkt nog steeds dat beide kunnen overleven en daarom blijft het tussen hen balanceren. Als dat scenario werkelijkheid wordt, wat niet kan worden uitgesloten omdat het voor beide partijen moeilijk zal zijn om de ander volledig te verslaan, hebben ze een neutrale bemiddelaar nodig en zullen ze eindelijk de wijsheid van de Russische positie inzien.
——