Bron: Friends of Socialist China, 17 oktober 2022 ~~~
De International Manifesto Group (IMG), een discussiegroep van academici en activisten waarin Friends of Socialist China participeert, hield op zondag 16 oktober een online symposium ter gelegenheid van een jaar na de lancering van het manifest, Through Pluripolarity to Socialism.
Professor Cheng Enfu, een vooraanstaand academicus van de Chinese Academie van Sociale Wetenschappen (CASS) en voorzitter van de World Association of Political Economy (WAPE), sloot zich aan bij een indrukwekkend rijtje sprekers en prees het manifest voor zijn “duidelijke thema, diepgaande ideeën en geweldige dynamiek” bij de beoordeling van het verleden, het heden en de toekomst van het socialisme.
Volgens professor Cheng heeft de reactie op Covid en het conflict in Oekraïne het imperialisme aan de kaak gesteld en meer mensen in de wereld ertoe gebracht het socialisme te steunen.
Tegenover de imperialistische agressie vormt de nauwe relatie tussen China en Rusland objectief gezien de kern van de progressieve krachten in de wereld van vandaag, zo betoogt hij.
Volgens professor Cheng is de Sovjet-Unie niet ingestort door een mislukking van het socialisme, maar door het verraad van de leiders van Gorbatsjov en Jeltsin in combinatie met de langdurige imperialistische omsingeling.
Het doet ons genoegen de toespraak van professor Cheng hieronder te publiceren.
professor Cheng Enfu
In september 2021 sprak ik op de startbijeenkomst van het Manifest: Door Pluripolariteit naar Socialisme. Het manifest heeft een duidelijk thema, diepgaande ideeën, een prachtig momentum, en verwoordde duidelijk de geschiedenis van het wereldsocialisme, zijn huidige status quo en zijn toekomst. De internationale situatie van het afgelopen jaar heeft het fundamentele punt van het Manifest bevestigd. In het volgende wil ik u ter discussie enkele punten van mij over de ontwikkeling van het socialisme in de wereld voorleggen.
Ten eerste heeft de ernstige situatie van de Covid-19 pandemie in het Westen ertoe geleid dat meer mensen in de wereld zich de voordelen van het socialistische systeem en zijn manier van besturen realiseren. Tot dusver heeft Rusland tientallen Amerikaanse biologische laboratoria in Oekraïne ontmaskerd, hebben wetenschappers uit verschillende landen onthuld dat het coronavirus zijn oorsprong vindt in de Verenigde Staten, en heeft ook de woordvoerder van het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken vragen gesteld over de oorsprong van het coronavirus in de Verenigde Staten. De Verenigde Staten hebben al deze vragen ontweken. Het is nu het derde jaar van de pandemie, en niemand weet hoe lang deze zal duren. Zoals het Manifest terecht zegt: “Toen de krakkemikkige kapitalismen op de pandemie reageerden, ging het onvermijdelijk mis. Of ze het nu ontkenden of levens ten onrechte tegenover bestaansmiddelen plaatsten – het eufemisme van de kapitalistische klasse voor winst – hun reactie op de pandemie kwam neer op de sociale moord op miljoenen en veroorzaakte economische crises van historische proporties.”
Steeds meer mensen over de hele wereld beseffen dat de ontwikkelde kapitalistische landen in het Westen verantwoordelijk zijn voor de pandemie en het hoge sterftecijfer. De klassepositie en de vooroordelen van Francis Fukuyama, Joseph Nye, enz. brengen hen ertoe het westerse systeem te verdedigen, door te beweren dat het verschil tussen regeringen van westerse landen zoals de VS en die van China slechts de bestuurscapaciteit is. Een dergelijke verdediging is zinloos. In tegenstelling tot de situatie in het Westen volgen socialistische landen als China, Vietnam, Cuba en de Democratische Volksrepubliek Korea het mensenrechtenbeginsel dat prioriteit geeft aan het leven en de gezondheid van mensen en hebben zij het tweeledige doel van preventie en beheersing van epidemieën en economische ontwikkeling bereikt.
Ten tweede heeft de bijzondere militaire actie van Rusland die door het Westen werd uitgelokt, meer mensen in de wereld doen inzien dat het socialistische systeem en het socialistische beleid vreedzaam van aard zijn. Wat is de aard van de Russisch-Oekraïense oorlog?
In de eerste plaats is, denk ik, de Russisch-Oekraïense oorlog uitgelokt door de oostwaartse uitbreiding van de NAVO en het Oekraïense semi-fascisme, Rusland de krachten vertegenwoordigt die rechtvaardigheid verdedigen door te vechten tegen de Amerikaanse en westerse hegemonie.
Ook heeft Rusland onthuld dat de Verenigde Staten tientallen biologische laboratoria in Oekraïne hebben opgezet, en daarom vertegenwoordigt Rusland ook de krachten van rechtvaardigheid bij de bescherming van het levensonderhoud van het volk door te strijden tegen het gebruik van biologische wapens door de Verenigde Staten en het Westen om het leven en de gezondheid van de mensen in de wereld in gevaar te brengen.
Bovendien verzet Rusland zich tegen het brute geweld van Kiev tegen de Russische nationaliteit in Oekraïne, en daarom neemt hun actie het karakter aan van nationale bevrijding van Donbass en Luhansk door haar steun voor hun onafhankelijkheid.
Ten slotte betekent de oorlog in objectieve zin een klap voor het autocratische regime van de monopolistische bourgeoisie in Oekraïne, dat de verspreiding van marxistische en communistische ideeën verbiedt en de Oekraïense Communistische Partij heeft verboden.
Daarom steunen de Russische Communistische Partij en andere progressieve krachten en wijze mensen in de wereld de Russische actie tegen de Amerikaanse en westerse hegemonie. Dit heeft ertoe geleid dat meer mensen in de wereld zich realiseren dat “imperialisme oorlog is”, zoals Lenin het beroemd uitdrukte, dat de huidige VS en de NAVO de aanstichters en voorstanders van oorlog zijn, terwijl de socialistische landen werkelijk vredelievend zijn.
Op de NAVO-top van 27 juni werd een nieuw “strategisch concept” voorgesteld, dat unaniem werd goedgekeurd door alle 30 NAVO-landen, terwijl de Verenigde Staten aandrongen op een herleving van de afschrikkingsfunctie van de NAVO en een bijna achtvoudige toename van de troepen aan de oostflank van de NAVO aankondigden.
Ten derde bevorderen de VS en hun bondgenoten in het Westen een hegemoniale en unilaterale “War War” en Nieuwe Koude Oorlog, en dit heeft ertoe geleid dat meer mensen in de wereld de internationale progressieve krachten, zoals vertegenwoordigd door China en Rusland, steunen om “samen te werken” en zich tegen de hegemonie te verzetten.
Het nieuwe patroon van de huidige internationale politiek is kenmerkend voor een imperialistische alliantie in confrontatie met Rusland en China, met het verval van de Amerikaanse hegemonie. Zoals president Poetin het uitdrukte, maakte het Russisch-Oekraïense conflict een einde aan het door de VS geleide unilateralisme.
Na de dood van Michail Gorbatsjov op 30 augustus 2022, prees het Westen hem en viel Poetin en Rusland aan omdat zij een nieuwe koude oorlog zouden beginnen. Gorbatsjov zei ooit dat het de VS en het Westen waren die een nieuwe koude oorlog tegen Rusland hadden uitgelokt.
Sinds Biden aan de macht is, hebben de Verenigde Staten actief gewerkt aan een trilateraal veiligheidspartnerschap met Groot-Brittannië en Australië, een “Quadrilaterale Veiligheidsdialoog” (QUAD) met Japan, India en Australië, de “Five Eyes Alliance” met het VK, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland, en een “Indo-Pacific Economic Framework”.
De VS en het VK zijn van plan kernmateriaal voor wapens over te dragen aan Australië voor de bouw van kernonderzeeërs, en op basis van de G7 is een reeks kleine geneste kringen gevormd.
Groot-Brittannië heeft de Verenigde Staten op de voet gevolgd. Het hoofd van de Britse MI6 benadrukte dat China nu de hoogste prioriteit heeft, nog belangrijker dan de missie van antiterrorisme.
Ook gebruikte hij het conflict tussen Rusland en Oekraïne om Taiwan-gerelateerde zaken te hypen, waarbij hij de ongepaste bewering deed dat het Westen China moet wijzen op de zogenaamde “verschrikkelijke gevolgen die zouden worden veroorzaakt door een militaire actie van China voor de eenwording”. De Britse minister van Buitenlandse Zaken maakte een soortgelijke opmerking.
Wijlen de voormalige Japanse premier Shinzo Abe benadrukte dat het probleem van Taiwan het probleem van Japan zou zijn, en Japan heeft onlangs plannen gemaakt om duizenden raketten in te zetten op de Ryukyu-eilanden die eigenlijk het grondgebied van China hadden moeten zijn.
Daarom steunen steeds meer politieke krachten en wijze mensen in de wereld actief het idee dat de internationale progressieve krachten met als kern de Chinees-Russische betrekkingen een zeer positieve rol moeten spelen, en dat een open samenwerkingsrelatie tussen China en Rusland objectief gezien bevorderlijk is voor de ontwikkeling van het wereldsocialisme.
Zoals het Manifest terecht opmerkt: “Vandaag bevindt die strijd zich echter op een hachelijk kruispunt. De lang aanslepende crisis, tot een kookpunt gebracht door de pandemie, die duidelijk een schril contrast vormt met de vele successen van China, probeert de leidende imperialistische natie andere imperialistische en lakse landen te leiden in een Nieuwe Koude Oorlog tegen China. . . .
Nog nooit is er zoveel vernietigende macht geconcentreerd in zo weinig onverantwoordelijke en wanhopige handen om te gebruiken tegen zo’n grote meerderheid van de mensen en volkeren van de wereld met een objectieve belangstelling voor het socialisme.”
Ten vierde hebben het uitbreken van de economische crisis in het Westen in 2008, de ernstige pandemie en het conflict tussen Rusland en Oekraïne de “opkomst van het Oosten en de val van het Westen” in de economische wereldstructuur versneld, en dit heeft meer mensen over de hele wereld aangemoedigd om de ontwikkeling van socialistisch China en het idee van samenwerking en ontwikkeling in een gemeenschap met een gedeelde toekomst voor de mensheid te steunen.
Het nieuwe patroon van de huidige internationale economie met de opkomst van het Oosten en de val van het Westen betekent dat het belang en het aandeel van de VS en de westerse economieën, vertegenwoordigd door de G7, zijn afgenomen, terwijl dat van de oostelijke en zuidelijke landen, vertegenwoordigd door China en andere BRICS-landen, is toegenomen.
Op basis van de wisselkoers in plaats van het koopkrachtpariteitsaandeel van de RMB bedroeg het aandeel van China in het mondiale BBP in 1978 1,8% en bereikte het in 1990 het laagste punt van 1,76%. Sindsdien is het aandeel van het Chinese BBP in de wereldeconomie dramatisch gestegen. In 2021 bedroeg het mondiale bbp 94,94 biljoen dollar, terwijl dat van China 17 biljoen dollar bedroeg, en 75% van het bbp van de VS, 46% van het totale bbp in Azië en 18,6% van het mondiale bbp vertegenwoordigde. De VS hadden met 24,2% het grootste aandeel, terwijl het aandeel van Japan daalde tot 5,2%. De kloof tussen het BBP van China en dat van de VS is snel kleiner geworden en verwacht wordt dat het totale BBP van China dat van de VS tegen 2030 zal inhalen.
Het aandeel van opkomende en ontwikkelingslanden in de koopkrachtpariteit van de wereldeconomie is ook gestegen, van ongeveer hetzelfde als dat van de ontwikkelde economieën voor en na de financiële crisis tot bijna 60% van het totaal in 2020.
China zal blijven samenwerken met bevriende landen om de Belt and Road, de Asian Infrastructure Investment Bank (AIIB), de Shanghai Cooperation Organization (SCO), de BRICS, de Groep van 77 en het Global Development Initiative tot stand te brengen, en meer middelen uittrekken voor het Global Development Promotion Center van het China International Development Cooperation Agency (CIDCA). Dit zal de ontwikkeling van de nationale economie en het levensonderhoud van mensen in ontwikkelingslanden, waaronder socialistische landen, sterk verbeteren.
Ten vijfde wordt in 2022 de 100e verjaardag van de oprichting van de Sovjet-Unie gevierd. Zoals het Manifest terecht opmerkt: “De omvang van onze taken vereist dat we de erfenis van de Sovjet-Unie en alle pogingen om het socialisme op te bouwen tot nu toe veiligstellen met een historisch juiste balans van hun prestaties, beperkingen en mislukkingen.”
Het onderzoeksteam voor innovatief marxisme dat ik leid, heeft net een document afgerond waarin de volgende stellingen, op basis van een verscheidenheid aan objectieve onderzoeksgegevens en modellen in en buiten China:
- Als er geen grote verliezen waren geleden door de invasie van de bourgeois-Duitse fascisten, zou de totale nationale macht van de Sovjet-Unie vóór haar ontbinding groter zijn geweest dan die van de Verenigde Staten;
- Zonder het verraad van de leidersgroepen van Gorbatsjov en Jeltsin zou de totale nationale macht van de Sovjet-Unie vandaag groter zijn dan die van de Verenigde Staten op basis van een voortzetting van de economische trends van beide landen. Mijn stelling dat de Sovjet-Unie is vernietigd door vijandige krachten in binnen- en buitenland in plaats van een natuurlijke ontbinding door te maken, is in Rusland algemeen aanvaard. Zowel communistische leiders als Poetin hebben de Sovjet-Unie in recente toespraken omschreven als “vernietigd”.
- De superioriteit van het socialisme boven het kapitalisme, vertegenwoordigd door China en de Sovjet-Unie, is bewezen door de feiten, terwijl de “vernietiging” van de Sovjet-Unie het resultaat was van zowel de interne factor van het bewuste verraad van het socialisme door Gorbatsjov en andere leiders van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie als de externe oorzaak van de langdurige omsingeling door de kapitalistische landen van het westen.
Dit zijn de paar punten die ik hier vandaag met u wil delen. Ik dank u zeer.